Τα Φανταστικά Ιπτάμενα Βιβλία του κυρίου Μόρις Λέσμορ (2011)
Τα Φανταστικά Ιπτάμενα Βιβλία του κυρίου Μόρις Λέσμορ είναι μια ταινία μικρού μήκους ταινία κινουμένων σχεδίων που μάλιστα βραβεύτηκε με το βραβείο Όσκαρ στη σχετική κατηγορία το 2011, σε σενάριο και σκηνοθεσία του αμερικάνου εικονογράφου παιδικών βιβλίων William Joyce. Ο ήρωας της ταινίας είναι ο Μόρις Λέσμορ, ένας νεαρός μανιακός αναγνώστης που καθώς διαβάζει στο μπαλκόνι του στη Νέα Ορλεάνη, μεταφέρεται από μια ξαφνική καταιγίδα στη μαγική χώρα των ιπτάμενων βιβλίων, την φροντίδα των οποίων αναλαμβάνει.
Υπόθεση:Ένας μαθητής της ΣΤ Δημοτικού εκδίδει μία χειρόγραφη εφημερίδα, τον «Ψύλλο», αλλά αντιμετωπίζεται με αδιαφορία (στην καλύτερη περίπτωση) από τους συμμαθητές και τους συγχωριανούς του. Όταν όμως μια δημοσιογράφος από την Αθήνα φτάνει στο χωριό για να του πάρει συνέντευξη, θα αλλάξει και η στάση όλων, ειδικά των αρχών του χωριού, που βλέπουν την προοπτική της τουριστικής ανάπτυξης.
To Δημοτικό Σχολείο Αρμένων σε συνεργασία με το Κινηματογραφικό Εργαστήρι Χανίων, παρουσιάζει το δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ “λουλούδια σπασμένα”.
Το ντοκιμαντέρ το οποίο αφορά στην ανακάλυψη του Υστερομινωικού Νεκροταφείου Αρμένων στο Ρέθυμνο κέρδισε το πρώτο βραβείο στην κατηγορία της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Η “Κλειώ” η καλύτερη μαθητική ταινία
Στη μικρού μήκους ταινία της Άννας – Μαρίας Σακελλαρίου, με τον τίτλο “Κλειώ”, αποτυπώνονται με άριστο τρόπο ψυχολογικές και κοινωνικές συνέπειες της μετανάστευσης.
Η Άννα – Μαρία Σακελλαρίου, από το Γυμνάσιο Οιχαλίας Τρικάλων, με αυτήν την ταινία πήρε το πρώτο βραβείο Καλύτερης Ταινίας στην κατηγορία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Ο Μέγας Αλέξανδρος 3D-Animation
Η πασίγνωστη ιστορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ζωντανεύει στη μεγάλη οθόνη σε κινούμενα σχέδια. Παρακολουθήστε τη ζωή του από τα παιδικά του χρόνια, που ως πρίγκιπας της Μακεδονίας και εμπνευσμένος από τον μέντορά του Αριστοτέλη, προσπαθεί να γίνει σαν το πρότυπό του, το μυθικό Αχιλλέα. Μετά τον βίαιο θάνατο του πατέρα του, του βασιλιά Φιλίππου, από τον Δαρείο, ακολουθήστε τον Αλέξανδρο στην πορεία του για την κατάκτηση του κόσμου…
Η παραγωγή είναι Ιταλοϊαπωνική & η σκηνοθεσία από Ιάπωνα.
Αυτό που φέρνει η ταινία είναι μια γεύση από την εποχή, δεν αναμένουμε ιστορική πιστότητα…
Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση(για εκπαιδευτικούς)
Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) είναι ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε το 2012. Περιγράφει ποικίλες εναλλακτικές πρακτικές εκπαίδευσης και αντισυμβατικά σχολεία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία, και περιλαμβάνει εκπαιδευτικές προσεγγίσεις όπως η λαϊκή επιμόρφωση, το σύστημα Μοντεσσόρι, η προοδευτική εκπαίδευση, η εκπαίδευση Βάλντορφ, η κατ οίκον διδασκαλία. Το ντοκιμαντέρ χωρίζεται σε 10 θεματικά επεισόδια, που το καθένα παρουσιάζει μια διαφορετική πτυχή της εκπαίδευσης στο πλαίσιο του σχολείου και έξω από αυτό. Τα θέματα περιλαμβάνουν την ιστορία του σχολικού συστήματος, την εξουσία και δύναμη στα σχολεία, την αξιολόγηση και το διαχωρισμό των μαθητών, την κοινωνική λειτουργία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, καθώς και το ρόλο των εκπαιδευτικών και των οικογενειών. Η ταινία περιέχει σχεδόν 30 λεπτά κινουμένων σχεδίων και μια φανταστική δραματοποιημένη ιστορία που συνδέει τα επεισόδια. Είναι η πρώτη Ισπανική ταινία που χρηματοδοτήθηκε μέσω της μεθόδου πληθοχρηματοδότησης και προβλήθηκε ταυτόχρονα σε 130 πόλεις, σε 13 χώρες, με συνολικό αριθμό 18.000 θεατών μέσα σε μια μέρα.
“το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι” – THE MOVIE
Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι είναι βραβευμένη ελληνική ταινία τρισδιάστατων ψηφιακών κινουμένων σχεδίων (3D animation), συμπαραγωγή της ΕΡΤ και της Time Lapse Pictures σε συνεργασία με το Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Υπόθεση
Ο Τρωκτικούλης, ο ποντικούλης που ζει με τον παππού του σε μια μικρή φωλιά σ’ ένα εξοχικό σπίτι, όποτε αντικρίζει τ’ αστέρια στον ουρανό ονειρεύεται να αγγίξει ένα από αυτά. Για να το καταφέρει σκαρφαλώνει παντού, σε σκουπόξυλα, σε μάντρες και σε καμπαναριά… αλλά μάταια. Όσο ο παππούς του -που ανησυχεί πολύ γι’ αυτόν- προσπαθεί να τον πείσει πως κάτι τέτοιο είναι αδύνατον αφού τ’ αστέρια βρίσκονται πολύ μακριά, τόσο η επιθυμία του μικρού Τρωκτικούλη να πραγματοποιήσει το όνειρό του μεγαλώνει. Ώσπου ένα βράδυ Χριστουγέννων βγαίνοντας από την ποντικότρυπά του αντικρίζει ένα υπέρλαμπρο άστρο στην κορυφή ενός στολισμένου χριστουγεννιάτικου δέντρου. Η υλοποίηση του ονείρου του μοιάζει να είναι πολύ κοντά και ο μικρός Τρωκτικούλης ξεκινά με ανυπομονησία την αναρρίχηση στο δέντρο. Ο δρόμος όμως προς την κορυφή του, είναι γεμάτος με πειρασμούς και προκλητικές παγίδες. Μερικά από τα στολίδια του δέντρου που τον παρακολουθούν ολοζώντανα, το στρατιωτάκι, η κουκλίτσα και το ναυτάκι προσπαθούν να του αλλάξουν τα σχέδια και να τον παρασύρουν, κάνοντάς τον συμμέτοχο στα δικά τους. Ο Τρωκτικούλης όμως, απορρίπτει κατηγορηματικά μέρες δόξας και δύναμης που του υπόσχεται το στρατιωτάκι, γλυκιά θαλπωρή σ’ ένα κουκλόσπιτο που του υπόσχεται η όμορφη κουκλίτσα και μυθικά πλούτη που του υπόσχεται το φιλόδοξο ναυτάκι, καθώς είναι αποφασισμένος να πραγματοποιήσει το δικό του όνειρο. Όμως, λίγο πιο πέρα παραμονεύει απειλητική η γάτα του σπιτιού…
Η ταινία βρίσκεται αναρτημένη στο youtube από τον χρήστη RAPPASfilms
Ευγένιος Τριβιζάς «Ένα δέντρο μια φορά The Boy And The Tree»
Μια ταινία του Ευγένιου Τριβιζά. Απλώς εκπληκτική!
Το παραμύθι εκτυλίσσεται ένα χριστουγεννιάτικο βράδυ, όταν στο ζοφερό πεζοδρόμιο μιας πόλης συναντιούνται ένα παραμελημένο δέντρο και ένα φτωχό αγόρι. Το δέντρο βλέπει από τα παράθυρα των σπιτιών τα καταστόλιστα έλατα και ζηλεύει. Ζητά από το αγόρι να το στολίσει. Εκείνο όμως ούτε στολίδια έχει, ούτε χρήματα. Πώς είναι δυνατόν να στολίσει ένα μίζερο δέντρο στη μέση ενός παγωμένου πεζοδρομίου; Κι όμως… εκείνη η νύχτα είναι μια νύχτα ονείρων, μια νύχτα μαγική..
Για να μην ξεχάσουμε ότι είμαστε άνθρωποι…
Η ταινία βρίσκεται αναρτημένη στο youtube από τον χρήστη
Το καναρινί ποδήλατο (για εκπαιδευτικούς)
Με το “Καναρινί Ποδήλατο” στο σχολείο… του Γιώργου Μαυρογιώργου με τη συνεργασία της Σταυρούλας Χαριτάκη Το «Καναρινί ποδήλατο», η γνωστή ταινία του Σταύρακα, ταξίδεψε, προβλήθηκε και συζητήθηκε πολύ σε πολλά ελληνικά σχολεία. Την είδαμε και τη συζητήσαμε κι εμείς σε ένα από τα μαθήματά μας στο «ανοιξιάτικο»(εαρινό) εξάμηνο που πέρασε. Τη βρήκαμε αρκετά ρεαλιστική μια και απεικονίζει τυπικές εκφάνσεις ελληνικού σχολείου. Το «επεισόδιο», άλλωστε, είναι πραγματικό. Το σενάριο: Βρισκόμαστε σε ένα δημοτικό σχολείο, με έντονα τα χαρακτηριστικά της ταξικής του ταυτότητας: κοινωνική σύνθεση του μαθητικού πληθυσμού, τυπικές παιδαγωγικές ενίσχυσης του ανταγωνισμού («η πρώτη θέση παίζεται»), της «αριστείας», των διακρίσεων, του ατομικισμού κ.α. Ένας νέος δάσκαλος έρχεται με μετάθεση στο σχολείο και του ανατίθεται η ΣΤ΄ τάξη. Ο δάσκαλος πολύ γρήγορα εκδηλώνει τις παιδαγωγικές του ανησυχίες , τις ιδέες του και τους προβληματισμούς του, που κατά πως φαίνεται τους αντλεί από τις αρχές της Νέας Αγωγής. Πολύ σύντομα εντοπίζει, τυχαία, στο τελευταίο θρανίο τον Λευτέρη (ο πατέρας του ταξιτζής), που δε μπορεί ακόμη να διαβάζει, να γράφει και να κάνει αριθμητικές πράξεις. Παρουσιάζει τα συμπτώματα που στη σχετική βιβλιογραφία αναφέρονται στη «δυσλεξία» ή στις λεγόμενες «μαθησιακές δυσκολίες». Με ιδιαίτερη έγνοια και φροντίδα ο δάσκαλος προσπαθεί, με συστηματική εξατομικευμένη παρέμβαση και παιδαγωγικές ενίσχυσης, να φέρει το Λευτέρη σε επαφή με την γνώση (π.χ., πρόσθετα απογευματινά «ιδιαίτερα» μαθήματα, εξωσχολικές συναντήσεις, καθήκοντα ταμία σε έκθεση βιβλίου κ.α.). Ο δάσκαλος ενισχύεται ο ίδιος στην προσπάθειά του για την υποστήριξη του Λεύτερη, όταν διαπιστώνει, πάλι τυχαία και εκτός σχολείου, ότι ο Λευτέρης, μόνος του, έχει συναρμολογήσει ένα θαυμάσιο Καναρινί ποδήλατο. Άραγε, το σχολείο καταγράφει και αξιοποιεί αυτά που μπορούν και κάνουν οι μαθητές/τριες , πέρα από τις επίσημες εκδοχές γνώσεων, δεξιοτήτων και ικανοτήτων του αναλυτικού προγράμματος; Στην έκθεση βιβλίου που οργανώνεται στο σχολείο, ο δάσκαλος αναθέτει στο Λευτέρη χρέη ταμία, παρά τις αντιδράσεις του διευθυντή και τις επιφυλάξεις των γονέων. Για να ανταποκριθεί στο έργο του ταμία έμαθε αριθμητική. Κι εδώ μπορεί να σημειώσει κανείς τη σημασία που έχει για τη μάθηση, η ανάδειξη της κοινωνικής και πρακτικής αξίας και χρησιμότητας της γνώσης. Οι πρωτοβουλίες του νέου δασκάλου δεν είχαν θετική υποδοχή από το διευθυντή του σχολείου και τους άλλους συναδέλφους. Ο διευθυντής τον κάλεσε επανειλημμένα για να του συστήσει να μην αφιερώνει χρόνο στο Λευτέρη («είναι χαμένος χρόνος»), να αποσύρει πρωτοβουλίες που συνιστούν κριτική στους άλλους συναδέλφους που δεν έχουν ανάλογες ανησυχίες, να του υπενθυμίσει τη συνάφεια της σχολικής επίδοσης με γενετικούς παράγοντες κ.α. Ο δάσκαλος παραπαίει ανάμεσα στις επιλογές του και στις αντιδράσεις «των άλλων» του σχολείου. Η μοναξιά, η περιθωριοποίηση, η «ιδιώτευση» και η απομόνωση του δασκάλου εμφανής. Όπως λέει, «Με τα παιδιά δεν έχω πρόβλημα. Οι άλλοι είναι το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι όλο το υπόλοιπο σχολείο». Παρόλα αυτά, ο δάσκαλος κατάφερε να εξασφαλίσει για το Λευτέρη ένα εξατομικευμένο «παιδαγωγικό συμβόλαιο» αναγνώρισης, σεβασμού, ενεργητικής ακρόασης, ενδιαφέροντος, φροντίδας, θετικής διάκρισης, ενίσχυσης, πρόσθετης διδακτικής στήριξης κ.τ.ο. Έτσι κατάφερε σιγά-σιγά να μην έχει ιδιαίτερο πρόβλημα με τα μαθήματα του σχολείου. Μια μέρα αρρωσταίνει ο δάσκαλος του Λευτέρη και τον αντικαθιστά συνάδελφός του με ακραίες εκδοχές κοινωνικού δαρβινισμού στην παιδαγωγική του πράξη. Αυτή η «αναπλήρωση» είχε ως αποτέλεσμα ο Λευτέρης να εξαφανιστεί από το σχολείο. Εξαφάνιση, εγκατάλειψη, διαρροή, σκασιαρχείο, υποεπίδοση, σχολική αποτυχία κ.α. είναι τυπικά «επεισόδια» και φαινόμενα στα οποία εμπλέκονται μαθητές/τριες από μη προνομιούχα κοινωνικά στρώματα. Το ερώτημα είναι, με ποιες πολιτικές αντιμετωπίζονται σε επίπεδο σχολικής μονάδας σημαντικά εκπαιδευτικά ζητήματα που ανακύπτουν σε καθημερινή βάση. Η εκπαιδευτική επικαιρότητα προσφέρεται , μια και η συζήτηση για την επιλογή των στελεχών της εκπαίδευσης εξακολουθεί να βρίσκεται σε έξαρση. Το «Καναρινί ποδήλατο» μας φέρνει στο σχολείο μια σειρά από ερωτήματα: * Οι πρωτοβουλίες των εκπαιδευτικών έχουν σημαντική θέση στην εκπαιδευτική διαδικασία. Πόσο, όμως, αυτές προσφέρονται για τον ουσιαστικό μετασχηματισμό δομών και περιεχομένου της εκπαίδευσης, όταν είναι ατομικές και αποσπασματικές προσπάθειες; * Ποια είναι το όρια του εθελοντισμού και του ιδιότυπου «ιεραποστολισμού» (η ιδεολογία του «λειτουργού») στην υπόθεση της αντιμετώπισης προβλημάτων της εκπαίδευσης; Μπορούμε να βασιζόμαστε σε ευκαιριακές, τυχαίες, αυθόρμητες συλλήψεις και ιδέες εκπαιδευτικών καινοτομιών; * Οι διευθυντές των σχολικών μονάδων είναι οι θεματοφύλακες της εκπαιδευτικής στασιμότητας και οι ελεγκτές των πρωτοβουλιών των εκπαιδευτικών ή είναι οι εμψυχωτές και συντονιστές συλλογικών διαδικασιών για τη συστηματική διαμόρφωση «εσωτερικής εκπαιδευτικής πολιτικής» των σχολικών μονάδων; Όσοι επελέγησαν σε διευθυντικές θέσεις, τις τελευταίες μέρες, καλό θα ήταν να δουν το «Καναρινί Ποδήλατο».Ο Λευτέρης θα τους υποδείξει τι να αποφεύγουν…
Last modified: 8 Μαρτίου 2015
