Το τελευταίο διάστημα, στη λειτουργία των συνδικαλιστικών σωματείων, τριτοβάθμιων – συνομοσπονδίες και δευτεροβάθμιων – ομοσπονδίες, παρατηρείται το εξής αντιφατικό για τον ρόλο τους φαινόμενο: Αφενός παρουσιάζονται προκλητικά αδρανείς ως προς την ανάπτυξη αγώνων για τη διεκδίκηση των αιτημάτων του κινήματος και των εργαζομένων, αφετέρου και κυρίως εμφανίζονται να υιοθετούν θέσεις, που στηρίζουν και προωθούν την κυβερνητική πολιτική και συνολικότερα την πολιτική των αντιδραστικών αλλαγών και αναδιαρθρώσεων στις οποίες συναινούν και επιχειρούνται από όλο το φάσμα των δυνάμεων του αστικού μπλοκ.
Χαρακτηριστικά επισημαίνουμε τη συμμετοχή τους στη συγκρότηση της λεγόμενης ‘’Κοινωνικής Συμμαχίας΄΄ μαζί με την εργοδοσία και τους εκπροσώπους του κεφαλαίου και την εκκωφαντική σιωπή τους στις αντιαπεργιακές μεθοδεύσεις της κυβέρνησης με τη συναίνεση των κομμάτων του ‘’δημοκρατικού τόξου’’ (Ν.Δ. – ΠΟΤΑΜΙ- ΚΙΝ. ΑΛ.- ΑΝ. ΕΛ.) και της εγκληματικής Χ.Α. Σε μια κατεύθυνση και ιδεολογικής πλέον διάβρωσης των εργαζομένων επιδίδονται σε μια επιχείρηση να τους πείσουν να συνεργαστούν με την εργοδοσία και το κεφάλαιο προς όφελος ΄΄κοινών συμφερόντων’’!. Προλετάριοι όλων των χωρών, ενωθείτε με τ’ αφεντικά σας λοιπόν!
Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι δεν ενδιαφέρονται ούτε για το κόστος αυτών των συνδικαλιστικών επιλογών τους και το αντίκτυπο που έχουν στους συναδέλφους.
Στο πλαίσιο αυτό και στο επίπεδο της Ομοσπονδίας μας , η ΔΟΕ συνδιοργανώνει με την ΠΟΕΔ ( Παγκύπρια Οργάνωση Ελλήνων Δασκάλων) επιστημονικό συνέδριο με θέμα «Δημόσιο Σχολείο με υποστηρικτές δομές πραγμάτωσης της ένταξης και όχι του αποκλεισμού» από την επιστημονική επιτροπή του οποίου παραιτήθηκε με επιστολή του που δημοσιεύθηκε, ο διεθνούς κύρους επιστήμονας στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης Αναστασίου Δημήτρης και από την οποία συνάγεται ότι η πλειοψηφία των εισηγήσεων προβάλλει την αποδόμηση των δομών της Ε.Ε. και την απαξίωση του έργου των εργαζομένων σε αυτήν.
Οι Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις ΠΕ, στις οποίες συμμετέχουν και η “Διέξοδος Η Αγωνιστική Συσπείρωση” του Συλλόγου “Ο Περικλής”, αναγνωρίζοντας ότι η επιστολή παραίτησης ανοίγει σοβαρά ζητήματα σχετικά με τον προσανατολισμό του συγκεκριμένου συνεδρίου της ΔΟΕ-ΠΟΕΔ, λάβαμε την απόφαση να αποσύρουμε τους εκπροσώπους μας στη ΔΟΕ και στο ΙΠΕΜ από το προεδρείο, την οργανωτική επιτροπή και τις διαδικασίες του συνεδρίου εκτιμώντας ότι το συνέδριο συγκλίνει σε έναν προσανατολισμό που είναι πολιτικά εχθρικός ως προς το πεδίο της ειδικής αγωγής και ιδιαίτερα είναι ενάντια προς την ειδική εκπαίδευση ως πρακτική.
Παραθέτουμε την ανακοίνωση των Παρεμβάσεων για το Συνέδριο ΔΟΕ-ΠΟΕΔ για την ειδική αγωγή
Συνέδριο ΔΟΕ-ΠΟΕΔ για την ειδική αγωγή:
Με τη ματιά μας στραμμένη στην υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία/ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών, ενάντια στις επιδιώξεις κυβέρνησης-ΕΕ-ΟΟΣΑ που οδηγούν την ειδική αγωγή σε διάλυση
Διεπιστημονική αξιολόγηση, διάγνωση αλλά και πλήρη εκπαιδευτική υποστήριξη για κάθε μαθητή/τρια
Με ημερομηνία 11/4/2019 κοινοποιήθηκε στα μέλη της επιστημονικής επιτροπής του Συνεδρίου της ΔΟΕ-ΠΟΕΔ της η παραίτηση του Αναστασίου Δημήτρη, μέλους της παραπάνω επιτροπής και διεθνούς κύρους επιστήμονας στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης. Το Συνέδριο της ΔΟΕ-ΠΟΕΔ θα πραγματοποιηθεί στα Ιωάννινα, με θέμα: «Δημόσιο Σχολείο με υποστηρικτές δομές πραγμάτωσης της ένταξης και όχι του αποκλεισμού».
Οι Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις ΠΕ, αναγνωρίζοντας ότι η επιστολή παραίτησης ανοίγει σοβαρά ζητήματα σχετικά με τον προσανατολισμό του συγκεκριμένου συνεδρίου της ΔΟΕ-ΠΟΕΔ, αποσύρουν τους εκπροσώπους τους στη ΔΟΕ και στο ΙΠΕΜ από το προεδρείο, την οργανωτική επιτροπή και τις διαδικασίες του συνεδρίου. Θεωρούμε ότι χρειάζεται να ανοίξει μια πλατιά συζήτηση στη βάση του κλάδου και στις γενικές συνελεύσεις για την ειδική αγωγή και εκπαίδευση. Αυτός είναι και ο λόγος που ως παράταξη προτείναμε η ειδική αγωγή και εκπαίδευση να αποτελέσει ζήτημα του φετινού συνεδρίου της ΔΟΕ.
Όπως δείχνει η επιστολή παραίτησης θεωρούμε ότι το συγκεκριμένο συνέδριο, συγκλίνει σε έναν προσανατολισμό που είναι πολιτικά εχθρικός ως προς το πεδίο της ειδικής αγωγής και ιδιαίτερα είναι ενάντια προς την ειδική εκπαίδευση ως πρακτική. Μέχρι σήμερα, και παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες των μελών μας σε ΔΟΕ και ΙΠΕΜ ΔΟΕ, να δοθούν οι περιλήψεις των εισηγήσεων, αυτό δεν κατέστη δυνατόν.
Συνάδελφισες/φοι,
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί τον στόχο των πιο επιθετικών κύκλων του νεοφιλελευθερισμού, με τρόπους και μορφές πολλές φορές συγκαλυμμένες. Γνωρίζοντας πως η αναπηρία είναι ένα ευαίσθητο πεδίο, μία απευθείας σύγκρουση με το πεδίο και την πρακτική της ειδικής αγωγής (δηλ. της ειδικά σχεδιασμένης διδακτικής στήριξης των μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες) θα προσέκρουε σε έναν αδιαπέραστο τοίχο κοινωνικής ευαισθησίας, προκρίνεται ως τακτική ο έμμεσος δρόμος της χρόνιας υπονόμευσης και αποδόμησης ενός μηχανισμού μέσα στην εκπαίδευση (δημόσια ειδική εκπαίδευση) που προσπαθεί να μειώσει κοινωνικές/μορφωτικές ανισότητες. Η αποδόμηση αυτή σχετίζεται με προσπάθειες συκοφάντησης δομών ειδικής εκπαίδευσης και με βασικά επιχειρήματα ότι:
-
Η ειδική εκπαίδευση ακολουθεί δήθεν κάποιο ιατρικό μοντέλο: αυτό ως αντίληψη χλευάζει τις καθημερινές διδακτικές προσπάθειες των ειδικών εκπαιδευτικών να οικοδομήσουν και να ενισχύσουν μαθησιακές/κοινωνικές δυνατότητες των μαθητών με αναπηρία,
-
Η ειδική αγωγή δημιουργήθηκε με στόχο τη συμμόρφωση ή τον αποκλεισμό των μαθητών με αναπηρία, ενώ στην ουσία συμβαίνει το αντίθετο. Μαθητές χωρίς τη καθημερινή βοήθεια της δημόσιας και δωρεάν ειδικής εκπαίδευσης θα παρέμειναν αποκλεισμένοι στα σπίτια τους ή απομονωμένοι. Θα ήταν ο κόσμος των «πίσω θρανίων» της σχολικής τάξης.
Ξεκαθαρίζουμε ότι δεν υποστηρίζουμε την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων στο χώρο της ειδικής αγωγής. Είναι όμως άλλο τα πραγματικά της προβλήματά της και άλλο η καταστροφική αποδόμηση. Με πάμπολλες ανακοινώσεις, αλλά κυρίως με την καθημερινή μας δράση διαμορφώνουμε εκείνες τις κινηματικές συνθήκες που θεωρούμε αναγκαίες για την υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία/ ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Η θέση και η στάση μας κινείται στο αντίθετο ρεύμα από εκείνο της συνολικής αποδόμησης που έχει πολιτικό στόχο την ρευστοποίηση ή κατάργηση μερικών ή όλων των δομών ειδικής εκπαίδευσης στο όνομα του «μη-αποκλεισμού» και γενικόλογων στόχων περί «πλήρους ένταξης». Μεγάλοι οικονομικοί οργανισμοί (ΟΟΣΑ, Παγκόσμια Τράπεζα) και η Επιτροπή του ΟΗΕ που παρακολουθεί τη διεθνή Σύμβαση για την Αναπηρία (συνθήκη επικυρωμένη και από το ελληνικό κράτος), από την μια προωθούν εύηχα συνθήματα χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο και από την άλλη καλλιεργούν την κατεδάφιση των υπαρχόντων δομών εκπαιδευτικής στήριξης (Παράλληλη Στήριξη, Τμήματα Ένταξης, Ειδικά Σχολεία). Την ίδια στιγμή, εισηγούνται ανοιχτά τη σύμπραξη ιδιωτικού και δημοσίου τομέα για τη «συμπερίληψη».
Δεν ξεγελιόμαστε. Όσο οι ιδιώτες και οι «φιλάνθρωποι», ΜΚΟ και εκκλησία, λυμαίνονται τις ανάγκες των αναπήρων με τις ευχές του επίσημου κράτους και τη δημόσια στήριξη και προβολή του, η ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΛΑ ΚΡΑΤΕΙ. Στην απέναντι όχθη του ποταμού, οι εκπαιδευτικοί του δημόσιου σχολείου, προσπαθούν υπερπηδώντας τα κρατικά εμπόδια, να παρέχουν στα παιδιά με αναπηρία και τους γονείς τους αυτό που δικαιούνται.
Συνεργός στην συκοφάντηση αλλά και την άμεση διάλυση της ειδικής εκπαίδευσης είναι το Υπ. Παιδείας και η κυβέρνηση. Ο νόμος 4547/2018 με την μετατροπή των ΚΕΔΔΥ σε ΚΕΣΥ, με την καθιέρωση των Ο.Ε.Υ. αλλά και μια σειρά από άλλα νομοθετήματα, οδηγούν στην αποδόμηση, ρευστοποίηση και συρρίκνωσή των δομών της (π.χ. για τα Τμήματα Ένταξης. Το υπουργείο δημιουργεί κόφτες, ώστε όλο και λιγότεροι μαθητές να φτάνουν στα ΚΕΣΥ και ακόμη λιγότεροι να αποκτούν την πολυπόθητη διάγνωση.
Παρά τη χρήση εύηχων λέξεων, αυτό που γνωρίζουμε σήμερα είναι ότι στόχος των οδηγιών ΕΕ-ΟΟΣΑ, διαμέσου πλέον των επιτροπών του ΟΗΕ, είναι η κατάργηση όλων των μορφών ειδικής εκπαίδευσης, αλλά και των εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής που υπηρετούν στις δομές της. Η απλή ανάγνωση κειμένων της επιτροπής που εποπτεύει την Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων για τη Αναπηρία εισηγείται ανοικτά και μάλιστα απαιτεί ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ άμεσο σχέδιο για την κατάργηση της ειδικής εκπαίδευσης σε όλες τις μορφές της. Την ίδια στιγμή η Επιτροπή του ΟΗΕ παραμένει σιωπηλή για την αναγκαιότητα ύπαρξης αλλά και τον ρόλο των εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής, προκρίνοντας τον εκπαιδευτικό γενικής αγωγής ως το μοναδικό και αποκλειστικό φορέα που θα υλοποιήσει την «παιδαγωγική της ένταξης». Το δικαίωμα στη μόρφωση για τα παιδιά με αναπηρία κινδυνεύει άμεσα. Αν τα σχέδια αυτά υλοποιηθούν, τα δικαιώματα μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες, νοητικές δυσικανότητες, ψυχικές διαταραχές, των μαθητών στο φάσμα του αυτισμού θα ποδοπατηθούν.Ακόμα περισσότερο κινδυνεύουν τα δικαιώματα των μαθητών με αναπηρία που προέρχονται από τα πιο φτωχά κοινωνικά στρώματα. Καταστροφή της δημόσιας ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης σημαίνει άγρια εμπορευματοποίηση της ειδικής εκπαιδευτικής ανάγκης.
Θεωρώντας ότι ως Παρεμβάσεις Κινήσεις Συσπειρώσεις έχουμε συμβάλλει τα μέγιστα τα τελευταία χρόνια για την αποδόμηση όλων των αντιλήψεων που ναρκοθετούν τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών με αναπηρία/ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, θα ήταν ανακόλουθη η παρουσία μας στο προεδρείο και την οργανωτική επιτροπή στο εν λόγω συνέδριο.
Το εκπαιδευτικό κίνημα χρειάζεται συνέδρια που μέσα από ελεύθερους και ισότιμους όρους συζήτησης και αντιπαράθεσης όλων των ρευμάτων, με τη συμμετοχή των συναδέλφων της βάσης, θα τεκμηριώνουν επιστημονικά και θα προωθούν τις θέσεις του μάχιμου εκπαιδευτικού κινήματος και όχι συνέδρια νομιμοποίησης της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής που βάλλει ενάντια στο Δημόσιο Σχολείο, το Νηπιαγωγείο και την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση.
Δείτε την Επιστολή παραίτησης του Δημήτρη Αναστασίου από την Επιτροπή Επιστημονικού Συνεδρίου της ΔΟΕ
Αγαπητοί/ές συνάδελφοι,
Σας γράφω για να υποβάλλω την παραίτησή μου από την Επιστημονική Επιτροπή του Συνεδρίου της ΔΟΕ και της ΠΟΕΔ που θα πραγματοποιηθεί στα Ιωάννινα, με θέμα:
«Δομές Στήριξης του Εκπαιδευτικού έργου, αλλά και των μαθητών με αναπηρία ή με ειδικές ανάγκες στα πλαίσια του γενικού σχολείου, για την πραγμάτωση μιας παιδαγωγικής της ένταξης και όχι του αποκλεισμού».
Αν και το θέμα σε ανθρώπους που έχουν υπηρετήσει στην ειδική εκπαίδευση και γνωρίζουν τι σημαίνει να διδάσκεις μαθητές με αναπηρία, ιδιαίτερα μαθητές με μη-τυπικές δεξιότητες στους μηχανισμούς της μάθησης θα προκαλούσε ένα προβληματισμό για τις άρρητες παραδοχές του, δέχτηκα να συμμετέχω —αν και με επιφύλαξη— στην Επιστημονική Επιτροπή του Συνεδρίου. Ο προβληματισμός μου αυτός αφορούσε επίσης στο ότι δεν γνώριζα πως και από ποιους επιλέχτηκε το θέμα του συνεδρίου, αλλά και κάτω από ποιες διαδικασίες έγιναν οι προσκλήσεις για τις εισηγήσεις-παρουσιάσεις. Τον προβληματισμό για τις διαδικασίες συμπλήρωσε το γεγονός ότι είμαι το μόνο μέλος της εξαμελούς επιστημονικής επιτροπής που έχει ως καθαρό αντικείμενο την Ειδική Αγωγή —το αναφέρω ως γεγονός και όχι ως μομφή προς συναδέλφους. Ακολούθησε η έκπληξη με τους τίτλους και τις περιλήψεις των προτάσεων που είχαν κατατεθεί. Με δυσκολία θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι πληρούν κάποια καθιερωμένα ακαδημαϊκά πρότυπα. Για παράδειγμα, ενώ οι περιλήψεις βρίθουν από γενικόλογες ή έντονες ιδεολογικές αναφορές με άμεσες πολιτικές προεκτάσεις, μερικές ήταν χωρίς παραπομπές και γενικά δεν περιείχαν έναν κατάλογο ενδεικτικών βιβλιογραφικών αναφορών. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τις προδιαγραφές του καλέσματος για περιλήψεις, αλλά συνήθως οι περιλήψεις που στέλνονται προς κρίση στα συνέδρια περιέχουν παραπομπές ή/και σύντομο κατάλογο βιβλιογραφικών αναφορών ώστε να μπορεί να τεκμηριωθεί η ακρίβεια των δηλώσεων των συγγραφέων και η συνέπεια των επιχειρημάτων τους.
Το σημαντικότερο όμως ζήτημα δεν είναι το διαδικαστικό. Είναι ότι αυτές οι διαδικασίες συγκλίνουν σε ένα προσανατολισμό των περισσότερων εισηγήσεων, και από ότι φαίνεται του Συνεδρίου, ο οποίος είναι πολιτικά εχθρικός ως προς το πεδίο της ειδικής αγωγής. Ιδιαίτερα είναι ενάντια προς την ειδική εκπαίδευση ως πρακτική. Επειδή μεγάλο μέρος του έργου μου αφορά στις πολιτικές στο χώρο της αναπηρίας, της ειδικής εκπαίδευσης και της συμπερίληψης-ένταξης, μπορώ να αναγνωρίσω κάποια ρητά και άρρητα μηνύματα, όπως τα ακόλουθα: (α) συκοφάντηση των δομών ειδικής εκπαίδευσης ότι δήθεν ακολουθούν κάποιο ιατρικό μοντέλο ή ότι δημιουργήθηκαν με στόχο τη συμμόρφωση ή τον αποκλεισμό των μαθητών με αναπηρία,[1][2] (β) έμμεσες προτάσεις για ρευστοποίηση ή κατάργηση μερικών ή όλων των δομών ειδικής εκπαίδευσης στο όνομα του μη-αποκλεισμού και γενικόλογων στόχων περί «πλήρους ένταξης». Ακόμα και το εύηχο σύνθημα «ένα σχολείο για όλους» έχει μια αθέατη πλευρά, από τη στιγμή που δεν αγγίζεται καθόλου το ζήτημα της ιδιωτικής εκπαίδευσης με το παράλληλο δίκτυό της που ανθεί στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης. Την ίδια στιγμή που μεγάλοι οργανισμοί (π.χ. ΟΟΣΑ, Παγκόσμια Τράπεζα, επιτροπές του ΟΗΕ) προωθούν τα παραπάνω εύηχα συνθήματα, ενεργοποιούν επίσης ανοιχτά τη σύμπραξη ιδιωτικού και δημοσίου τομέα για τη συμπερίληψη.[3][4] Έτσι αντιλαμβάνονται το ένα σχολείο, την ενιαιότητα, το «όλοι». Και όλα αυτά χωρίς κάποιον αντίλογο. Δικάζεται ένα ολόκληρο επιστημονικό και επαγγελματικό πεδίο χωρίς να δίνεται βήμα υπεράσπισής του.
Όποια ευφημιστικά ονόματα και αν δοθούν, όποια ρητορικά σχήματα και να εφευρεθούν, η πραγματικότητα είναι ότι υπάρχουν ισχυρές πολιτικές δυνάμεις που έχουν βάλει σημάδι την κατάργηση όλων των μορφών ειδικής εκπαίδευσης, ακόμα και αυτής που ονομάζεται στην Ελλάδα «Παράλληλη Στήριξη» ή διεθνώς Συνδιδασκαλία (co–teaching). Είναι χαρακτηριστικό ότι μέσα στο 2018 η Επιτροπή που εποπτεύει την Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα των Ατόμων για τη Αναπηρία εξέδωσε 14 τελικά κείμενα-συστάσεις προς διάφορες χώρες. Στα 12 κείμενά της προς 12 διαφορετικές χώρες (Αϊτή, Αλγερία, Βουλγαρία, Βόρεια Μακεδονία, Νεπάλ, Νότια Αφρική, Ομάν, Ρωσία, Σεϋχέλλες, Σλοβενία, Σουδάν, Φιλιππίνες), σε αντίθεση με το πνεύμα της Σύμβασης και των προεργασιών της, εισηγείται ανοικτά, αυστηρά και άμεσα την κατάργηση όλων των μορφών ειδικής εκπαίδευσης. Επίσης δεν βλέπει καμιά θέση για τον εκπαιδευτικό ειδικής αγωγής στην εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία.[3][4] Και ό,τι σήμερα δεν προτείνεται, αύριο οδεύει για κατάργηση. Ουσιαστικά οι δυνάμεις που σήμερα κυριαρχούν στην εν λόγω Επιτροπή βλέπουν τον εκπαιδευτικό γενικής αγωγής ως το μοναδικό και αποκλειστικό φορέα που υποτίθεται θα υλοποιήσει την «παιδαγωγική της ένταξης». Είναι μια μορφωτική έρημος που θα ονομάσουν «συμπερίληψη», παραφράζοντας τα λόγια του Τάκιτου, του Λατίνου ιστορικού. Δηλαδή μεγαλοστομίες που μπορεί να συγκινούν μερίδα ενός ανημέρωτου κοινού, αλλά όταν δεν συνοδεύονται από χειροπιαστά προγράμματα και συγκεκριμένους μηχανισμούς πραγμάτωσης ή όταν θέλουν να κατεδαφίζουν χωρίς να οικοδομούν, αυτές κρύβουν ουσιαστικά την έρημο του πραγματικού για τα δικαιώματα των μαθητών με αναπηρία. Ιδιαίτερα κινδυνεύουν τα δικαιώματα των παιδιών που δεν καλύπτονται από τις παραδοσιακές αναπηρίες, δηλαδή των μαθητών με μαθησιακές δυσκολίες, νοητικές δυσικανότητες (disabilities), ψυχικές διαταραχές, των μαθητών στο φάσμα του αυτισμού.[3][4] Ακόμα περισσότερο κινδυνεύουν τα δικαιώματα των παραπάνω μαθητών που προέρχονται από τα πιο φτωχά εργαζόμενα στρώματα.
Η ειδική αγωγή δεν βάλλεται μόνο από τις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού, αλλά και από την ψευδοεπιστήμη. Πρόσφατα η ψευδοεπιστήμη πήρε κεντρική θέση στην Παγκόσμια Ημέρα για τον Αυτισμό στις 2 Απρίλη, όταν στο επίσημο γεγονός στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών όλοι σχεδόν οι ομιλητές ήταν Διευκολυντές ή χρήστες της λεγόμενης Διευκολυντικής Επικοινωνίας (Facilitated Communication), της ψευδοεπιστημονικής μεθόδου που έχει καταδικαστεί από 20 και πλέον διεθνείς επιστημονικές οργανώσεις στο χώρο της αναπηρίας.https://www.un.org/en/events/autismday/index.shtml Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εκπρόσωποί της μεθόδου χρησιμοποιούν ακριβώς τις ίδιες μεγαλοστομίες και πρωτοστατούν σε ένα μέλλον χωρίς ειδική εκπαίδευση. Δεκάδες επιστημονικές μελέτες και πάνω από οχτώ (8) συστηματικές ανασκοπήσεις της ψευδοεπιστημονικής μεθόδου δείχνουν ομόφωνα ότι τα μηνύματα προέρχονται από τον «διευκολυντή» και όχι από το χρήστη. Η τεχνική δεν έχει καμιά απολύτως εγκυρότητα.[5] Το άτομο με σοβαρά προβλήματα επικοινωνίας που κάνει χρήση της τεχνικής της Διευκολυντικής Επικοινωνίας, μετατρέπεται ουσιαστικά σε μαριονέτα του διευκολυντή.[6] Η ημερίδα του ΟΗΕ δείχνει λοιπόν ότι κάθε μάχη που χάνεται για τη δημόσια ειδική εκπαίδευση είναι μια νίκη για τις δυνάμεις της εμπορευματοποίησης, συμπεριλαμβανομένης της ψευδοεπιστήμης. Από τη στιγμή που η ειδική εκπαίδευση ανταποκρίνεται σε πραγματική ανάγκη, η σχέση δημόσιου-ιδιωτικού είναι ανταγωνιστική, σχέση διελκυστίνδας. Ό,τι χάνει η μια πλευρά, θα το κερδίζει η άλλη.
Μέσα σε αυτό το ζοφερό πεδίο με τις δυνάμεις εμπορευματοποίησης της αναπηρίας να έχουν κυρίαρχη προβολή, με έναν κυρίαρχο καταναλωτισμό ευαισθησίας και ρηχών συνθημάτων που αγοράζονται εύκολα, με ισχυρές πολιτικές δυνάμεις που αντιτάσσονται σε κάθε θεσμό κοινωνικού κράτους που ανακουφίζει από την κοινωνική αδικία, μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι οι εκπρόσωποι δύο πολύ μεγάλων συνδικαλιστικών οργανώσεων, που κατά τεκμήριο εκπροσωπούν τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών δύο χωρών, διοργανώνουν ένα συνέδριο το οποίο έχει σαφή προσανατολισμό την υπονόμευση της ειδικής αγωγής ως επιστημονικό πεδίο, ως πρακτική και ως επάγγελμα. Δεν το αποδίδω κατ’ ανάγκη σε πρόθεση, αλλά κυρίως σε παραπλάνηση. Επίσης δεν μπορώ να πιστέψω ότι μπορεί να αγοράζονται άκριτα από εκπαιδευτικούς θεωρίες φθηνού υποκειμενικού ιδεαλισμού με σκληρό υλικό αντάλλαγμα την εκποίηση της ειδικής εκπαίδευσης.
Έχοντας υπηρετήσει για περίπου 15 χρόνια στην γενική και ειδική αγωγή ως μάχιμος εκπαιδευτικός μέσα στη σχολική τάξη, 6 χρόνια στη Ελλάδα και άλλα 6 χρόνια στις ΗΠΑ ως πανεπιστημιακός δάσκαλος και ερευνητής, γνωρίζω καλά τι σημαίνει να δημιουργείς και να ενισχύεις μαθησιακές και κοινωνικές δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία και σέβομαι απεριόριστα το επάγγελμα του ειδικού εκπαιδευτικού. Είναι το επάγγελμα που, από τη θέση του, πρέπει να υπηρετεί τα συμφέροντα των παιδιών με αναπηρία. Ο/Η εκπαιδευτικός ειδικής αγωγής είναι αν θέλετε ο/η μαθησιακός υποστηρικτής και ο/η πρακτικός συνήγορος των συμφερόντων των παιδιών με αναπηρία μέσα στο σχολείο. Γενικά, το σύστημα της δημόσιας ειδικής αγωγής μεγιστοποιεί τη μάθηση, όπως δείχνει σύγχρονη έρευνα,[7] απο-εμπορευματοποιεί την ειδική ανάγκη και είναι φορέας κοινωνικής δικαιοσύνης μέσα στην εκπαίδευση. Γι’ αυτό βάλλεται από τις οικονομικές και ιδεολογικές δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού.[4]
Για όλους τους παραπάνω λόγους δεν μπορώ να παραμείνω στην Επιστημονική Επιτροπή αυτού του Συνεδρίου και υποβάλλω την παραίτησή μου. Επιπλέον σας παρακαλώ πολύ το όνομά μου να σβηστεί, να διαγραφτεί και να απαλειφθεί από όλα τα υλικά που σχετίζονται με το συγκεκριμένο Συνέδριο της ΔΟΕ και της ΠΟΕΔ.
Με εκτίμηση,
Δημήτρης Αναστασίου
Southern Illinois University, Carbondale
Department of Counselling, Quantitative Methods, and Special Education
Email: anastasiou64@gmail.com
Αναφορές
[1] Wiley, A., Anastasiou, D., Kauffman, J. (2019, February 25). No, Special Education does not Treat Disability Like a Disease and is not ‘Obsessed’ with Forcing Students to Conform. Washington Post.https://www.washingtonpost.com/education/2019/02/25/no-special-education-does-not-treat-disability-like-disease-is-not-obsessed-with-forcing-students-conform/?fbclid=IwAR3gRuBXap41HmccS_hjOhoemCE90QV1mDOdfG6tNkZk9-hkhLu6B0RC9rA&noredirect=on&utm_term=.4a6cac1bc670
[2] Anastasiou, D. & Bantekas, I. (2019, in press). Models of Disability and Human Rights. In Michael A. Stein and Malcolm Langford (Eds.), Disability Social Rights. Cambridge, UK: Cambridge University Press.
[3] Anastasiou, D., Gregory, M., & Kauffman, J. M. (2018). Article 24: Education. In I. Bantekas, M. A. Stein, & D. Anastasiou, The UN Convention on the Rights of Persons with Disabilities: A Commentary (pp. 656 – 704). Oxford, UK: Oxford University Press. https://www.researchgate.net/publication/325812098_Article_24_Education
[4] Anastasiou, D. & Kauffman, J. M. (2019, January-February). The Right to Education: Analysis of Article 24 of the UN CRPD. Lecture presentation at the Council for Exceptional Children (CEC) 2019 Annual Convention, Indianapolis, IN, January 31, 2019.https://www.researchgate.net/publication/330778244_The_Right_to_Education_Analysis_of_Article_24_of_the_UN_CRPD
[5] Schlosser, R. W., Banladin, S., Hemsley, B., Iacono, T., Probst, P., & Von Tetzcher. S. (2014). Facilitated communication and authorship: A systematic review. Augmentative and Alternative Communication, 30(4), 359-368.https://www.researchgate.net/publication/268227789_Facilitated_Communication_and_Authorship_A_Systematic_Review
[6] Travers, J. C, Tincani, M. J., & Lang, R. (2014). Facilitated communication denies people with disabilities their voice. Research and Practice for Persons with Severe Disabilities, 39, 195-202.https://journals.sagepub.com/doi/pdf/10.1177/1540796914556778
[7] Zweers, Ι., Tick, N. T., Bijstra, J. O., & van de Schoot, R. (2019, in press). How do included and excluded students with SEBD function socially and academically after 1,5 year of special education services? EuropeanJournal of Developmental Psychology.https://www.tandfonline.com/doi/pdf/10.1080/17405629.2019.1590193?needAccess=true
Last modified: 25 Απριλίου 2019
