Ψηφίσματα Διοικητικού Συμβουλίου

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠ/KΩΝ Π.Ε.
«Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ»

Γιαβάση 7 -15242
Αγία Παρασκευή
Τηλ-Fax: 2106399318
http://www.syllogosperiklis.gr
info@syllogosperiklis.gr

Αρ. Πρωτ.: 54

Προς:
Όλους τους Εκπ/κους Π.Ε.
μέλη του Συλλόγου μας

Συναδέλφισσες συνάδελφοι,

παρακάτω δημοσιεύουμε δύο ψηφίσματα του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου μας στις 9 Δεκεμβρίου 2008

1ο ΨΗΦΙΣΜΑ

με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

Το Σάββατο 6-12-2008 ο «τσαμπουκάς» και η βία ενός ειδικού φρουρού έκοψε το νήμα της ζωής του νεαρού Αλέξανδρου..

Ένα θρανίο θα μείνει αδειανό..

Ένα χαμόγελο έσβησε.. μια ελπίδα χάθηκε..

Η σφαίρα του ειδικού φρουρού που έκοψε εν ψυχρώ το νήμα της ζωής του νεαρού μαθητή, είναι μια σφαίρα στην καρδιά του πολιτικού συστήματος, της ίδιας μας της κοινωνίας.

Τα αίτια που όπλισαν το χέρι του αστυνομικού και εντελώς απροκάλυπτα «εκτέλεσε» το μαθητή είναι τα ίδια αίτια που δημιουργούν «εχθρούς» στο πρόσωπο κάθε αγωνιζόμενου πολίτη, το κράτος της καταστολής και της ωμής βίας.

Είναι το κράτος των χημικών και των ξυλοδαρμών, του εμπαιγμού και της κοροϊδίας..

Πριν 2 χρόνια οι «πραίτορες» , και τα «ακίνητα στρατιωτάκια» χτύπησαν και «στόλισαν» με χημικά τους δασκάλους του Αλέξανδρου.. Σήμερα δολοφόνησαν τον ίδιο τον Αλέξανδρο.

Καταδικάζουμε και καταγγέλλουμε την ξεδιάντροπη – απροκάλυπτη – άνανδρη δολοφονία του νεαρού μαθητή.

Απαιτούμε από την κυβέρνηση να σκύψει πάνω από τα προβλήματα του λαού που ασφυκτιά και υποφέρει και να πάψει να επιδεικνύει το ατσαλένιο πρόσωπο της δύναμης και της πυγμής που δολοφονεί τα όνειρα και τα οράματα κάθε νέου ανθρώπου σε καθημερινή βάση.

Θα συνεχίσουμε να διδάσκουμε και να αγωνιζόμαστε για ένα κράτος δικαίου με ισονομία και μια εκπαίδευση που θα χτίζει και δεν θα αποδομεί, μια εκπαίδευση που θα γεννά το νέο και το ελπιδοφόρο και δε θα δολοφονεί κάθε νέα φωνή, κάθε τι νέο που γεννιέται.

Χαλάνδρι 9 Δεκεμβρίου 2008

2^ο ΨΗΦΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΚΑΙ ΤΗ ΒΙΑ

Η νεολαία μας ζει

• τη βία του ευτελισμού της προσωπικότητάς της, όταν της ζητούν κομματική υποταγή για μια δουλειά, όταν στα STAGE την κοροϊδεύουν, την εκμεταλλεύονται και της στερούν το μέλλον.
• τη βία του ευτελισμού των πτυχίων, που δεν έχουν αντίκρισμα στα όνειρά της, στην προοπτική εργασίας, στην προοπτική να φτιάξει οικογένεια.
• τη βία της εκμετάλλευσης των 400 – 700 ευρώ, της αδήλωτης και ανασφάλιστης εργασίας, της εργασίας χωρίς προοπτική. Της εργασίας που, σήμερα, απειλείται με διακοπή και ανεργία. Τη βία της αδικίας, τη βία των δύο μέτρων και δύο σταθμών, των ισχυρών που μπορούν να τα ξεπερνούν όλα: νόμους, αρχές, Πολιτεία. Και των αδύναμων, που όλα τα υποφέρουν: γραφειοκρατία, αυθαιρεσία, ρουσφέτι, διαφθορά.
• τη βία της καταστροφής του περιβάλλοντος, του νερού που πίνουμε, του αέρα που αναπνέουμε, της παραλίας που αμπαρώνουμε, της θάλασσας και των δασών που χάνουμε.
• τη βία μιας Πολιτείας που, αντί να είναι κοντά της, να νοιάζεται, να έχει συμπόνια, να την προστατεύει όταν χρειάζεται, να της δίνει δυνατότητες όταν μπορεί, να τη σέβεται και να την αγαπά, την αντιμετωπίζει ως εχθρό, ως κακοποιό, ως ύποπτη.

Είναι η βία της ισοπέδωσης και, βεβαίως η βία τόσων και τόσων, που θέλουν να μιλούν εξ ονόματός της, χωρίς να της δίνουν το δικαίωμα να μιλά η ίδια. Από τους κουκουλοφόρους, μέχρι τα Μέσα Ενημέρωσης, ακόμη και τους πολιτικούς.

Σήμερα, όμως, ολόκληρη η κοινωνία ζει τη βία. Τη βία της ανασφάλειας, τη βία μιας ακυβέρνητης Πολιτείας, που την εξουσιάζουν  μικρά ή μεγάλα συμφέροντα, αλλά όχι το δημόσιο συμφέρον, όχι το συμφέρον του λαού, όχι το συμφέρον του πολίτη. Τη βία της έλλειψης πρόνοιας, συμπόνιας, ανθρωπιάς, στα νοσοκομεία μας, στη δημόσια διοίκηση, στους δρόμους, στις πόλεις μας.

Τη βία του κράτους, τη βία της καθημερινότητας, τη βία της αλαζονείας, της διαφθοράς, της απαξίωσης των ατομικών δικαιωμάτων, της απαξίωσης των πάντων. Τη βία της προπαγάνδας, της ψευτιάς, της αδικίας και της ανομίας, της βαρβαρότητας.

Η κυβέρνηση καλλιέργησε αυτή την αντίληψη της αυθαιρεσίας, της ασυδοσίας, του αυταρχισμού. (βασανισμοί των μεταναστών στα Αστυνομικά Τμήματα, “ζαρντινιέρα”, κομματική χειραγώγηση των Πυροσβεστικών Σωμάτων και των Σωμάτων Ασφαλείας, παρακράτος μέσα στα Σώματα Ασφαλείας).

Για όλα αυτά και για πολλά άλλα τα οποία γίνονταν και έγιναν αυτά τα χρόνια, ουδείς από την κυβέρνηση θέλει να αναλάβει την πολιτική ευθύνη. Είτε παραιτούνται εικονικά, είτε παραιτούνται μετά από το ξέσπασμα της λαϊκής οργής.

Όμως, σε μια Δημοκρατία, η ελευθερία και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων, δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω από κουκούλες. Η Δημοκρατία έχει πρόσωπο.

Η βία των καταστροφών, οι επιθέσεις, οι καταστροφές περιουσιών, η καταστροφή πολιτιστικών μνημείων, δεν μπορεί να έχουν σχέση -δεν έχουν σχέση- με τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων, την πραγματική λαϊκή αντίδραση, την πραγματική αντίδραση της νέας γενιάς, που υπάρχει, απέναντι στις πολιτικές αυτές της κυβέρνησης.

Απέναντι σε αυτή τη βία, απέναντι σε κάθε βία, είμαστε κατηγορηματικά αντίθετοι. Την καταδικάζουμε με τον πιο έντονο τρόπο.

Ταυτόχρονα, όμως, δεν είναι δυνατόν να βλέπουμε την εικόνα μιας ανοχύρωτης Πολιτείας. Οι πολίτες πρέπει να νιώθουν ασφάλεια και σιγουριά για τη ζωή τους, τις περιουσίες τους, την ομαλή καθημερινή ζωή τους.

Πρέπει να είναι σαφές ότι, πρέπει να υπάρξει, και αποκατάσταση, και αποζημίωση των ζημιών, γιατί αφορούν το βιος και των μικρομεσαίων επιχειρηματιών, αλλά και των εργαζομένων συμπολιτών μας.

Καταδικάζουμε αυτά τα φαινόμενα που ζούμε στις πόλεις μας, τις αγριότητες, τις καταστροφές. Την απώλεια περιουσιών των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, περιουσίες, που με κόπο και πόνο έφτιαξαν μια ολόκληρη ζωή.

Όσο δημιουργούμε ένα ευνομούμενο κράτος, ένα κράτος Δικαίου, μια κοινωνία αξιών, μια κοινωνία ανθρωπιάς, που αναδιανέμει δίκαια τον πλούτο, που εξασφαλίζει βασικά κοινωνικά, πολιτικά δικαιώματα, υγεία, παιδεία, πρόνοια, που εξασφαλίζει ποιότητα στο περιβάλλον και στις πόλεις μας, που εγγυάται διαφάνεια και δημοκρατία και συμμετοχή, που εγγυάται προοπτική και προκοπή, όσο αυτά τα εγγυόμαστε, τόσο θα περιορίζονται, θα απομονώνονται, θα εξαφανίζονται αυτά τα φαινόμενα βίας.

Αυτή είναι η έννοια της Δημοκρατίας. Η έννοια της κοινής μας πορείας, της κοινής μας ευθύνης. Των κοινών μας δικαιωμάτων. Των κοινών μας αξιών. Που εγγυώνται την πιο δίκαιη, την πιο ανθρώπινη επίλυση των προβλημάτων της κοινωνίας.

Χαλάνδρι 9 Δεκεμβρίου 2008