Όρνια ή μνημόρνια;

Όρνια ή μνημόρνια;

Κυβέρνηση, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, πολιτικοί, τηλεοπτικοί, το σοβαρό “Βήμα”, οι λαϊκές απογευματινές και, φυσικά, ο Άδωνις και η Σοφία, μετέφρασαν αμέσως στα ελληνικά αυτό που υποτίθεται ότι διδάσκει το πάθημα των “καημένων” των Αργεντινών: Όποιος δεν κάθεται καλά τον τρών’ τα όρνια

Στώμεν καλώς! Αυτό ήταν το μήνυμα από τη νέα περιπέτεια της Αργεντινής αν πιστέψουμε το παρδαλό σύνολο του ελληνικού μνημονιακού κόσμου -και υποκόσμου. Κυβέρνηση, Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, πολιτικοί, τηλεοπτικοί, το σοβαρό “Βήμα”, οι λαϊκές απογευματινές και, φυσικά, ο Άδωνις και η Σοφία, μετέφρασαν αμέσως στα ελληνικά αυτό που υποτίθεται ότι διδάσκει το πάθημα των “καημένων” των Αργεντινών: Όποιος δεν κάθεται καλά τον τρών’ τα όρνια.

Το ίδιο μήνυμα, αν θυμάστε, μας έχει σταλεί από την Κύπρο, από τη Λιβύη, από τη Συρία, από την Ουκρανία. Όλες οι χώρες που ταλαιπωρούνται είτε από τους δανειστές, είτε από την αστάθεια και τους πολέμους, είτε από τον ιό Έμπολα, λαμβάνουν τον κόπο να μας στείλουν το ίδιο μήνυμα. Τόμοι ολόκληροι έχουν γραφεί από τους εγχώριους αναλυτές, για να μας υποδείξουν ποια στάση σώματος και πνεύματος, ποια στάση εθνικής ταπεινότητας, ποια στάση κοινωνικής υπομονής, ποια στάση πολιτικής υποταγής απαιτούνται για να μην πάθουμε χειρότερα.

Για να μην πάθουμε χειρότερα! Ή, αντιγράφοντας τους σοβαρούς της διαπλοκής: Οι απειλές για στάση πληρωμών, ή ακόμα περισσότερο για μονομερή διαγραφή του χρέους, μπορεί να ακούγονται ευχάριστα στα αυτιά των ανθρώπων που υποφέρουν, αλλά όχι μόνο δεν αποτελούν διέξοδο, όσο διατηρείται η κυριαρχία των διεθνών χρηματαγορών, αλλά οδηγούν σε πολύ πιο οδυνηρές συνέπειες και την κοινωνία και τις επιχειρήσεις. Το είδατε; Το εμπεδώσατε; Πιο καθαρά δεν μπορούσαν να το πουν και να το γράψουν οι άνθρωποι. Αν δεν καθίσουμε καλά, αν απειλούμε, αν μιλάμε, αν βήχουμε, αν… αν…, τότε…

Σ’ αυτήν τη διαρκή εκστρατεία φόβου, με μπαμπούλες από τον διεθνή χώρο, πρέπει να ομολογήσουμε ότι η Αργεντινή έχει προνομιακή μεταχείριση. Μόλις ακούνε Αργεντινή σημαίνουν συναγερμό οι φιλόσοφοι, οι θυμόσοφοι και οι σκέτοι σοφοί του μνημονιακού ρεαλισμού. Για να αποδείξουν τι, κάθε φορά; Ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε απέναντι στα θηρία, στα κοράκια, στα όρνια εν γένει της χρηματοπιστωτικής ζούγκλας. Άρα καλύτερα σαράντα χρόνια μνημόνια -ή, πιο σωστά, μνημόρνια- παρά μιας ώρας αντίσταση στα όρνια.

Έχει πάντως και την πλάκα της αυτή η προπαγάνδα. Γιατί μας παροτρύνει να κάνουμε τους ψόφιους με τα μνημόρνια, παραγνωρίζοντας ότι έτσι γινόμαστε η τροφή που προτιμούν τα όρνια…

άρθρο: Θ Καρτερός