ανεξάρτητες  αυτόνομες  αγωνιστικές  ριζοσπαστικές

           ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.  

                                                                                                   26.10. 2015

Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΧΤΙΖΕΙ ΑΝΩΓΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΩΓΙΑ

Η Παράλληλη Στήριξη παύει να ναι παράλληλη και πολύ περισσότερο

δεν έχει καμιά σχέση με στήριξη!

Με πάμπολλες ανακοινώσεις και περισσό θράσος ο υπ. παιδείας του τρίτου μνημονίου διακηρύσσει την «προτεραιότητα» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ για την ειδική εκπαίδευση.

Η προτεραιότητα αυτή φάνηκε μέχρι σήμερα στα ειδικά σχολεία και νηπιαγωγεία που μετά βίας μισάνοιξαν τις πόρτες τους τέλη Οκτώβρη, στα τμήματα ένταξης που εξακολουθούν να βρίσκονται σε «ύπνωση», στα υποστελεχωμένα ΚΕΔΔΥ, στις αναντίστοιχες με τις ανάγκες προσλήψεις εκπαιδευτικών και ειδικού εκπαιδευτικού και βοηθητικού προσωπικού στην ειδική εκπαίδευση, στις part time παράλληλες στηρίξεις των μαθητών με αναπηρία που φοιτούν στα γενικά σχολεία, στις περικοπές των θεραπειών των μαθητών που τις χρειάζονται. Φάνηκε στις χιλιάδες μαθητών που εξακολουθούν να βρίσκονται εκτός δημόσιου και δωρεάν σχολείου είτε στο σπίτι είτε σε ιδρύματα που είναι στην εποπτεία ΜΚΟ, εκκλησίας και  «φιλάνθρωπων».

Η κυβέρνηση συνεχίζει με περισσό ζήλο την πεπατημένη των προηγούμενων κυβερνήσεων και υλοποιεί στο έπακρο τις εκπαιδευτικές επιλογές που απορρέουν από τις οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης  και τις δεσμεύσεις από την υπογραφή των μνημονίων.

Σε πολλές διευθύνσεις εκπαίδευσης ΓΙΑ ΤΡΙΤΗ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ και αφού οι συνάδελφοι της παράλληλης στήριξης βρέθηκαν ενάμιση μήνα μετά την έναρξή της στο σχολείο, καλούνται με προφορικές ή γραπτές εντολές, στηριζόμενες σε εγκύκλιο της προηγούμενης κυβέρνησης, να αναλαμβάνουν από 2 μέχρι και 4(!) μαθητές σε διαφορετικά σχολεία! Με άλλα λόγια, θα υπάρχουν παιδιά που θα βλέπουν τον εκπαιδευτικό της παράλληλης στήριξης μόλις 4 φορές το μήνα!

Η επιλογή αυτή των διευθύνσεων γίνεται αποδεχόμενη τις ελάχιστες πιστώσεις για προσλήψεις και κάτω από το φόβο διεκδίκησης αποζημιώσεων των οικογενειών των μαθητών, αφού ήδη υπάρχει δεδικασμένο. Τα κριτήρια για την υποστήριξη αναπήρων μαθητών στις γενικές τάξεις πέρασαν μέχρι σήμερα από διάφορες φάσεις (ποτέ όμως δεν είχαν ως γνώμονα παιδαγωγικά κριτήρια): αρχικά ο συνάδελφος υποστήριζε το μαθητή, μετά ο συνάδελφος υποστήριζε το τμήμα και τώρα πια ο συνάδελφος υποστηρίζει πολλούς μαθητές που έχουν ανάγκη στήριξης για περιορισμένο χρόνο (γι’ αυτό και οι μαθητές έχουν υποστήριξη για 8 ή και 6 ώρες)….

Αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής είναι οι οικογένειες των μαθητών να πληρώνουν από την τσέπη τους για ιδιωτικές παράλληλες στηρίξεις (οι οποίες πληθαίνουν χρόνο με το χρόνο) και το κράτος να επωφελείται από αυτήν την απόφαση, αφού δημιούργησε τις προϋποθέσεις εμφάνισης του φαινομένου και πρακτικά «έφερε» άλλη μια πλευρά ιδιωτικοποίησης της δημόσιας εκπαίδευσης στο βασικό της κύτταρο που είναι η σχολική τάξη.

Ο θεσμός της παράλληλης στήριξης αποτελεί «ρευστή» δομή ειδικής εκπαίδευσης και είναι εύκολα ανατρέψιμος ο παιδαγωγικός προσανατολισμός που όφειλε να έχει. Μαθητές και εκπαιδευτικοί βρίσκονται σε «αχαρτογράφητα νερά» με τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών να βρίσκονται σε περίοδο διαρκών εκπτώσεων και τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών να τεντώνονται ακόμη περισσότερο…

Η ειδική εκπαίδευση χρειάζεται:

ΜΟΝΙΜΟΥΣ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΛΥΨΗ ΤΩΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΕΝΩΝ

• Η υποστήριξη των μαθητών στις γενικές τάξεις δεν μπορεί να γίνεται με δόσεις.
• Απαιτούμε κάθε μαθητής που έχει έγκριση για παράλληλη στήριξη να έχει τον εκπαιδευτικό και το βοηθητικό προσωπικό που αντιστοιχεί στις ανάγκες του για όλο το χρόνο που φοιτά στο σχολείο.