Ένα από τα μέτρα που θα συμπεριληφθούν άμεσα στις ρυθμίσεις του υπουργείου Παιδείας είναι ο χρόνος διδασκαλίας και ο εργασιακός χρόνος των εκπαιδευτικών να μη συμπίπτουν.

Αυτό ανακοίνωσε ο πρόεδρος της Επιτροπής “Εθνικού Διαλόγου” Α. Λιάκος, μιλώντας σήμερα στο “Κόκκινο” , προτείνοντας παράλληλα “Ο εργασιακός χρόνος να περιλαμβάνει   τις παιδαγωγικές συναντήσεις των δασκάλων και των καθηγητών οι οποίοι κάθε εβδομάδα θα χαράζουν  την εκπαιδευτική πολιτική”

Το αναλυτικό πρόγραμμα δεν είναι ανάγκη να είναι τόσο πολύ  αναλυτικό, είπε ο κ. Λιάκος και πρότεινε:Να μπει  μία  ζώνη-η οποία θα είναι το 1/3 του χρόνου των παιδιών- αυτονομίας, συνεργασίας, διαθεματικής, όπου οι μαθητές  δεν θα είναι παθητικοί αποδέκτες της γνώσης  αλλά στόχος είναι να γίνουν οι μικροί ερευνητές.

Αν ξύσει κανείς την επιφάνεια όσων, με λουστραρισμένο τρόπο”, λέει ο Πρόεδρος του Εθνικού διαλόγου για την Παιδεία (ο οποίος είναι φανερό ότι έχει αναλάβει επιτελικό ρόλο στην επιχειρούμενη αναδιάρθρωση), αυτό που εμφανίζεται είναι η επιχείρηση διαφοροποίησης των σχολείων, η προσαρμογή τους στις κεντρικές κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΟΣΑ.

Όλες οι αλλαγές τα τελευταία χρόνια και σήμερα αφορούσαν και αφορούν την διάσπαση του ενιαίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης, αφού, ειδικά στο δημοτικό σχολείο, πέρα από το βασικό κορμό των μαθημάτων, που γίνονται σκόρπια, κάθε σχολείο έχει ήδη το δικό του πρόγραμμα ανάλογα με τις ειδικότητες που του παρέχονται!

Πίσω από όσα λέει ο Αντώνης Λιάκος (και είναι η ίδια ακριβώς “γραμμή” Διαμαντοπούλου) αλλά και ο υπουργός Παιδείας, όταν κάνουν λόγο για δυνατότητα της σχολικής μονάδας να διαμορφώνει το πρόγραμμά της, για αυτονομία, διαφοροποίηση, μείωση, αναδιάταξη της ύλης και του αναλυτικού προγράμματος,  ξεπροβάλλει μια εκπαίδευση και ένα σχολείο αντίστοιχο με τις οικονομικές και κοινωνικοταξικές συνθήκες της περιοχής του.

Ωστόσο, είναι φανερό, παρόλο που για ευνόητους λόγους, ο Πρόεδρος του Εθνικού διαλόγου χρησιμοποιεί τη διφορούμενη γλώσσα του Μαντείου των Δελφών, ότι θα επιχειρηθούν αλλαγές στο ωράριο των εκπαιδευτικών. Κι αν σε αυτή τη φάση, πιθανόν, δεν είναι έτοιμοι στο να προχωρήσουν σε μια αύξηση του διδακτικού ωραρίου, φαίνεται ότι κάτι προετοιμάζουν στο λεγόμενο “εργασιακό χρόνο”. Είναι φανερό ότι θα επιχειρήσουν να τον διευρύνουν ή να τον “αξιοποιήσουν”. Τα μισόλογα για “επιμόρφωση στα κενά”, δεν πρέπει να θεωρούνται καθόλου τυχαία. Όπως τυχαία δεν πρέπει να θεωρηθούν και τα σιβυλλικά λόγια για αναλυτικό πρόγραμμα που “δεν είναι ανάγκη να είναι και τόσο αναλυτικό”, τον εργασιακό χρόνο που θα “περιλαμβάνει τις παιδαγωγικές συναντήσεις των δασκάλων και των καθηγητών οι οποίοι κάθε βδομάδα θα χαράζουν την εκπαιδευτική πολιτική” (!) αλλά και οι “προτάσεις” για τις συγχωνεύσεις ειδικοτήτων.