| ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗΣ |
Να σε φοβίσουν
μην τους αφήσεις
Τα ψέματά τους μην τα πιστέψεις
Την ιστορία σου τη γράφεις πάντα εσύ
Κι όσο για το χαμόγελο
Κι αυτό μην τ΄αρνηθείς
Γιατί ανήκει στους νικητές
Γιατί ανήκει σε σένα
Δ. Ψαλλίδας
Η ένταση της επίθεσης της συγκυβέρνησης και της τρόικα απέναντι στην κοινωνία και στον κόσμο της εργασίας κλιμακώνεται δραματικά και με αμείωτους ρυθμούς.
Είναι κοινή, πλέον, διαπίστωση πως η συνεχής αποδιάρθρωση των κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων αποτελεί πολιτική επιλογή τους. Αυτή η επιδίωξη επιχειρείται να συσκοτιστεί από την κυβερνητική ρητορική περί του «τέλους των Μνημονίων», της «επιστροφής στην ανάπτυξη», των λύσεων τύπου «εθελοντισμού», του «Νέου Σχολείου» της Αγοράς που βαφτίζεται «Έξυπνο», «Ψηφιακό» και προσφάτως «Κοινωνικό» . Όμως, οποιαδήποτε προσπάθεια εξωραϊσμού δεν μπορεί να αντιστρέψει τη ζοφερή πραγματικότητα της συνεχούς επιδείνωσης της καθημερινότητας, των
3 εκατομμυρίων φτωχών, του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων και των εκατοντάδων χιλιάδων επισφαλώς εργαζόμενων
«Νέα» αντίληψη για τις εργασιακές σχέσεις…
Από τη δωρεάν παιδεία στη δωρεάν εργασία
Μηδενικοί διορισμοί
το 1/5 των εργαζόμενων στο χώρο της Δημόσιας Εκπαίδευσης υπόκειται σε καθεστώς ελαστικών –επισφαλών σχέσεων εργασίας . Αναπληρωτές ποικίλλων εργασιακών καθεστώτων, αναπληρωτές Γ.Κ.Π. – αναπληρωτές Π.Δ.Ε. – αναπληρωτές ΕΣΠΑ – αλλά και ωρομίσθιοι – εργαζόμενοι μέσω προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ στελεχώνουν σήμερα το δημόσιο σχολείο.
« Ήμουν και είμαι Υπουργός σε περίοδο κρίσης. Τα έχει αυτά. Άμα είσαι σε περίοδο κρίσης δεν έχεις να διανείμεις χρήματα. Προσπαθείς να λύσεις προβλήματα χωρίς χρήματα. Ο εθελοντισμός θα ήταν ίσως μια λύση.»
Α. Λοβέρδος
Ο εθελοντισμός, που ακούστηκε και για τις υπηρεσίες των Δήμων, αποτελεί εγχείρημα νομιμοποίησης, με το προφίλ της φιλανθρωπίας, της συστηματικής υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης του δημόσιου τομέα κατά τις επιταγές των νεοφιλελεύθερων αναδιαρθρώσεων. Επιδιώκουν τον ανταγωνισμό ανάμεσα σε εργαζόμενους και άνεργους και εκμεταλλευόμενοι τον κοινωνικό αυτοματισμό, μετατρέπουν την εργασία σε δουλεία, αλλά όχι μισθωτή!
Από το κεκτημένο της παροχής δωρεάν παιδείας στα παιδιά του ελληνικού λαού περάσαμε στο στόχο της παροχής δωρεάν εθελοντικής εργασίας από τη μεριά των εκπαιδευτικών.
Αλήθεια πόσοι διορισμοί θα είχαν γίνει στο δημόσιο σχολείο, αν τα κεφάλαια για την αξιολόγηση δίνονταν στη στελέχωση των σχολικών μονάδων με εκπαιδευτικό προσωπικό;
«Νέα» αντίληψη για το Σχολείο…
Το Σχολείο των « προγραμμάτων », της ημιμάθειας και της κατάρτισης
Η ραγδαία εισβολή των προγραμμάτων και των καινοτόμων δράσεων, που φέτος στεγάζονται κάτω από την ομπρέλα του «κοινωνικού σχολείου» ως επίσημου πλέον θεσμού, παρεμβαίνει διαλυτικά στο αναλυτικό πρόγραμμα καταργώντας τον ενιαίο χαρακτήρα του, σε όποιο βαθμό υφίσταται, και ακυρώνοντας τη γνώση προς όφελος της κατάρτισης. Ταυτόχρονα διαμορφώνει το περιβάλλον ώστε το σχολείο να μετατραπεί σε πεδίο αγοραίων συμφερόντων μέσω της εμπλοκής ιδιωτών.
Σε άμεση και ευθεία σύνδεση με την Αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και του εκπαιδευτικού έργου στοχεύει στη χειραγώγηση των εκπαιδευτικών με τον εκβιασμό της βαθμολογικής – μισθολογικής καθήλωσης ή και της απόλυσης.
«Νέα» αντίληψη για το Συνδικάτο…
Νεοφιλελεύθερα μοντέλα για το σωματείο
Η επίθεση στο συνδικαλιστικό κίνημα αποκτά εντυπωσιακές διαστάσεις. Αναμορφώνεται το Πειθαρχικό Δίκαιο με την εισαγωγή της «ανάρμοστης συμπεριφοράς εντός και εκτός υπηρεσίας». Οργανώνεται βιομηχανία διώξεων εκπαιδευτικών και ιδιαίτερα συνδικαλιστών. Εκπαιδευτικοί διώκονται πειθαρχικά αλλά και ποινικά, τίθενται σε αργία, αναστέλλονται εργασιακά τους δικαιώματα και αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο της απόλυσης. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα της συναδέλφισσας και συναγωνίστριας μας Ν. Ορφανοπούλου που παραμπέμφηκε στο πειθαρχικό συμβούλιο.
Ετοιμάζουν νέα νομοθετική ρύθμιση για τις συνδικαλιστικές οργανώσεις όπου πλέον ανερυθρίαστα μιλούν ακόμα και για κατάργηση των πρωτοβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων, αλλά και για όρους που ουσιαστικά οδηγούν στην απαγόρευση προκήρυξης απεργιών.
Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός γίνεται παρελθόν.
O κυβερνητικός συνδικαλισμός που γνωρίσαμε ως τώρα, πλέον «έχει φάει τα ψωμιά του». Στο κύκνειο άσμα του προσπαθεί απεγνωσμένα να διασώσει τα ερείσματά του στο σώμα των εκπαιδευτικών αλλάζοντας προσωπεία. Τώρα επιχειρεί να παραδώσει τη σκυτάλη σε ένα νέο «συνδικαλισμό» τον εργοδοτικό. Στην Π.Ε. Β΄Αθήνας ήδη τον γνωρίσαμε. Ονομάζεται ΑΚΣΥΑ. Συνδικαλιστική παράταξη που στήνεται από τον διευθυντή εκπαίδευσης αξιοποιώντας το φόβο και χρησιμοποιώντας απειλές, εκβιασμούς και υποσχέσεις. Ο ίδιος καταρτίζει το ψηφοδέλτιο της με στόχο να στηρίξει και να προωθήσει τις επιλογές του υπουργείου Παιδείας και ως επιστέγασμα ευχαριστεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όλους όσους τον «αγκάλιασαν»!
Συνδετικός κρίκος στην αλυσίδα των αντιδραστικών νεοφιλελευθέρων αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση και βασικό εργαλείο για την επίτευξή τους είναι η αποκαλούμενη « Αξιολόγηση »
H κατηγοριοποίηση των σχολείων και η παράδοσή τους στους νόμους της αγοράς, η εξατομίκευση της εργασιακής σχέσης των εκπαιδευτικών, η ομηρία και οι εκβιασμοί της χειραγώγησής τους για την εξασφάλιση του δικαιώματος της εργασίας, η ανταπόκριση στο σχολείο των « προγραμμάτων » για πλήρωση του ανταγωνιστικού ατομικού φακέλου, οι μεθοδολογία της παραπλάνησης, της εξαγοράς και των εκβιασμών για τη νεκρανάσταση δυνάμεων του κυβερνητικού συνδικαλισμού, με τη μάσκα του ανεξάρτητου και του διαφορετικού δρομολογούνται με όχημα – όπλο την Αξιολόγηση. Ωστόσο το Υπουργείο και η κυβέρνηση δεν φοβούνται τα λόγια… Φοβούνται τη μαζικότητα των δράσεων του εκπαιδευτικού κινήματος.
Ακούστε τον, ακούστε τον
Πώς τραγουδάει αυτός ο άνεμος
ακούστε τον….
Γ. Ρίτσος
Στο σύλλογό μας η ολοένα αυξανόμενη συσπείρωση των μελών του ανέδειξε το ‘’άλλο’’ το ‘’διαφορετικό’’ πρόσωπο που μπορεί να έχει το σωματείο.
Η Εκπαιδευτική Συσπείρωση αναδείχθηκε πρώτη δύναμη για δεύτερη συνεχή χρονιά αναλαμβάνοντας τις θέσεις στο Προεδρείο του Συλλόγου, μετά την άρνηση των υπολοίπων συνδικαλιστικών δυνάμεων συμπεριλαμβανομένης και της ΕΣΑΚ, να συναινέσουν στη συγκρότηση προγραμματικού Προεδρείου, παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις συνθήκες της πιο βίαιης επίθεσης εναντίον των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος.
Η ΠΑΣΚ-ΔΗΣΥ τώρα ΑΚΣΥΑ και η ΔΑΚΕ λειτούργησαν συστηματικά ως μία παράταξη. Δε διαφοροποιούνταν ούτε σε επίπεδο πολιτικών θέσεων, ούτε σε επίπεδο ψήφισης προτάσεων. Η συνδικαλιστική παρουσία τους αναλώθηκε σε δύο επίπεδα : Αφενός στο επίπεδο της άρνησης των προτάσεων της ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ με την ταυτόχρονη παντελή απουσία θέσεων και προτάσεων από πλευράς τους και παραμένοντας ανύπαρκτοι σε επίπεδο κινηματικής δράσης, αφετέρου στην ουσιαστική υπονόμευση των αποφάσεων του Συλλόγου αλλά και της Ομοσπονδίας, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την έκφραση αντίθεσης στην Αυτοαξιολόγηση – Αξιολόγηση .(συλλογή υπογραφών στο κείμενο της ΔΟΕ ) και στις δράσεις ακύρωσης στην πράξη της εφαρμογής τους.
Δύο από τα μέλη του Δ.Σ. του Συλλόγου μας μάλιστα, ο εκπρόσωπος της ΠΑΣΚ-ΔΗΣΥ τώρα ΑΚΣΥΑ και ο ένας από τους εκπροσώπους της ΔΑΚΕ δεν δίστασαν ως Δ/ντές Δημοτικών Σχολείων να προχωρήσουν στην εξ αποστάσεως επιμόρφωσή τους για να γίνουν αξιολογητές.
Σημαντικά γεγονότα σηματοδότησαν την πορεία στο Σύλλογο:
Η επιχείρηση ανάμειξης της Αστυνομίας στη λειτουργία των σχολείων ως παράγοντα επίλυσης προβλημάτων και αναγκών λειτουργίας τους με έγγραφό της ΓΑΔΑ που ζητούσε επαφές –συναντήσεις με τους Διευθυντές/ντριες των Δημοτικών Σχολείων ακόμη και των Νηπιαγωγείων, ήταν μια προσπάθεια επιβολής ενός ακόμη μηχανισμού ελέγχου και τρομοκράτησης των εκπ/κων που θυμίζει εποχές αλήστου μνήμης .
Ο σύλλογός μας το ανέδειξε στις πραγματικές του διαστάσεις, το δημοσιοποίησε, κατάφερε να το αποτρέψει και αυτά που ζητούσε το έγγραφο δεν έγιναν. Οι συνάδελφοι Διευθυντές και Προϊσταμένες δεν έδωσαν στοιχεία επικοινωνίας, δεν πήγαν σε συναντήσεις.
Η διενέργεια αλλεπάλληλων ΕΔΕ εναντίον ενός ολόκληρου συλλόγου διδασκόντων, του 6ου Δημ. Σχολείο Αγ.Παρασκευής
για μια υπόθεση «κλοπής» 2,20 ευρώ και η παραπομπή της συναδέλφισσας και συναγωνίστριας μας Ν. Ορφανοπούλου στο Α΄θμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο και η θέση της σε αργία με εντολή του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης με την κατηγορία της άσκησης κριτικής σε προϊσταμένη Αρχή αποτελούν προσπάθειες επιβολής κλίματος ελέγχου και τρομοκράτησης των εκπαιδευτικών. Η χρήση του Νέου Πειθαρχικού Δικαίου, μνημονιακού νόμου του μεσοπρόθεσμου, για ανάρμοστη συμπεριφορά εντός υπηρεσίας θέλει τον δάσκαλο άβουλο, χειραγωγημένο, φιμωμένο και υποταγμένο, το δάσκαλο της διπλανής τάξης που καθημερινά με την επιστημοσύνη του, το μεράκι, την αφοσίωσή του , την αγάπη του για τα παιδιά και για αυτό που κάνει κρατά όρθιο το δημόσιο σχολείο.
Ο σύλλογος μας αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει τη δίωξη εναντίον της ως δίωξη του ίδιου του Συλλόγου, όλων των εκπαιδευτικών. Οργάνωσε αγωνιστικές κινητοποιήσεις με μαζικότατη συμμετοχή των συναδέλφων μελών του συλλόγου, όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας και της αλληλέγγυας κοινωνίας και με στάση εργασίας στην οποία έλαβαν μέρος όλα τα σχολεία μας, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα απάντησης στον αυταρχισμό και στην τρομοκρατία των διώξεων.
Η προσπάθεια εφαρμογής της ΑΕΕ βρέθηκε αντιμέτωπη με τη μαζική, ενιαία και αγωνιστική στάση των μελών του συλλόγου μας σε κάθε μορφής απόπειρα υλοποίησής της.
Η μαζική συμμετοχή στο μπλοκάρισμα των σεμιναρίων της ντροπής των στελεχών εκπαίδευσης που οδήγησε στη γελοιοποίησή τους, η ακύρωση των σεμιναρίων επιμόρφωσης των διευθυντών σχολικών μονάδων καθώς και η ματαίωση των ‘’επιμορφωτικών’’ συναντήσεων αποτελούν έμπρακτες αποδείξεις της πεποίθησης ότι «Ο σύλλογος είσαι εσύ».
Οι κοινωνίες των προβάτων δημιουργούν τις κυβερνήσεις των λύκων…
Ο καθένας από μας απαντάει στα διλήμματα και κάνει τις επιλογές του. Ή θεατές σε απομονωμένες πολυθρόνες μιας ευνουχισμένης ζωής ή δράστες των γεγονότων που διαμορφώνουν την εξέλιξη της ιστορίας.
Οι εκλογές δεν αποτελούν παρά ένα στιγμιότυπο μόνο στην καθημερινότητα των εκπαιδευτικών και των σχολείων. Η ενίσχυση του ανεξάρτητου ταξικού ριζοσπαστικού ρεύματος στο σωματείο είναι σημαντική προϋπόθεση για την οργάνωση των αγώνων και τη νικηφόρα έκβασή τους. Ωστόσο δεν αρκεί. Ο καθημερινός ανυποχώρητος αγώνας χρειάζεται να γίνει υπόθεση όλων. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε χρειάζονται σωματεία με αγωνιστικό προσανατολισμό.
Δεν είμαστε αυτοί που θα φέρουμε το φως,
είμαστε όμως αυτοί που θα λέμε ότι το σκοτάδι δεν είναι ανίκητο.
Η ΛΥΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ
ΚΑΙ ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ!
Last modified: 23 Νοεμβρίου 2014
