ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗΣ
Τίποτα δεν έχει αλλάξει … και τίποτα δεν είναι όπως παλιά!
Άλλη μια σχολική χρονιά στο ίδιο μοτίβο όπως κι οι προηγούμενες, με τα ίδια και χειρότερα προβλήματα, με τις ίδιες και χειρότερες προοπτικές
Χιλιάδες τα κενά στα σχολεία, χιλιάδες και άλυτα τα προβλήματα της Δημόσιας Εκπαίδευσης. Τα σχολεία σε ολόκληρη τη χώρα υπολειτουργούν: εκατοντάδες τάξεις παραμένουν χωρίς δάσκαλο, χωρίς εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων, νηπιαγωγούς, τμήματα ένταξης και με παράλληλη στήριξη μόνο στα «λόγια».
Παρά τις δεσμεύσεις της κυβέρνησης για διορισμούς εκπαιδευτικών, συνεχίστηκε και φέτος η γνωστή πλέον μνημονιακή τακτική των μηδενικών μόνιμων διορισμών κάτω από συνθήκες συνεχών συνταξιοδοτήσεων συναδέλφων και η «αέναη» δήθεν αναζήτηση των απαραίτητων πιστώσεων για τη στοιχειώδη λειτουργία των σχολείων. Τα χιλιάδες κενά καλύπτονται, σε ένα μικρό βαθμό και πολύ μικρότερο από πέρυσι, με αναπληρωτές. Οι «τυχεροί» που προσλήφθηκαν είναι οι επισφαλώς εργαζόμενοι. Η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων επιβάλλεται τώρα και στο δημόσιο σχολείο. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι οι μνημονιακές πολιτικές των περικοπών και της εγκατάλειψης του δημόσιου σχολείου παγιώνονται, δίνοντας τη χαριστική βολή στο κοινωνικό αγαθό της δημόσιας δωρεάν παιδείας.
Οι αντιεκπαιδευτικές πολιτικές των κυβερνήσεων ακολουθούνται με σχολαστική ακρίβεια και από αυτή την κυβέρνηση, ενώ ο Υπουργός Παιδείας επιχειρεί να «διασκεδάσει» τις εντυπώσεις. «Μειώνει» τα κενά σε εκπαιδευτικούς με αλχημείες και επικοινωνιακά τρυκ, για να ξεγελάσει την κοινωνία και την εκπαιδευτική κοινότητα, ρίχνοντας το βάρος του προβλήματος στις πλάτες των μάχιμων εκπαιδευτικών καταστρατηγώντας τα εργασιακά μας δικαιώματα.
Ακολουθώντας το ίδιο μοτίβο οι πρόσφατες δηλώσεις μάλιστα του Υπουργού Παιδείας παραπέμπουν το ζήτημα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών στο «διάλογο», συνδέοντας το με την εθελοντική προσφορά εργασίας των εκπαιδευτικών που υπηρετούν τη δημόσια εκπαίδευση!
Στις αγκάλες του Τρίτου μνημονίου…
Το 3ο μνημόνιο ως κυρίαρχο αφήγημα γνωστών Ν.Δ -ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι, απέκτησε και νέους υποστηρικτές .Τον «αριστερό» ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ, κυβερνητικούς εταίρους πια. ‘Οροι από στόματα που κανείς δεν περίμενε. Αποδοτικότητα , αποτελεσματικότητα και όλα αυτά με ρητορεία…εκσυγχρονισμού.
Η νέα δέσμευση είναι τόσο παλιά όμως είναι το ίδιο καταστροφική. Αύξηση ωραρίου, αξιολόγηση, σύνδεση μισθού και παραγωγικότητας.Καταστροφή με ..αριστερή υπογραφή. Τόσο φιλολαική όσο και οι σωτήρες της τελευταίας πενταετίας…
Η εφαρμογή τους θα ξεκινήσει με βάση τα νομοθετήματα των προηγούμενων κυβερνήσεων: Το αντιδραστικό «νέο σχολείο» της Διαμαντοπούλου, αναφέρεται ρητά ως σημείο αναφοράς! Το ίδιο και ο νόμος 4186/2013 του Αρβανιτόπουλου.
Το περιεχόμενο του σχολείου, βασικός πυλώνας της αναδιάρθρωσης που επιχειρείται στην εκπαίδευση με την εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ ως κυρίαρχο μοχλό. Σχολείο «νέο» με αποσπασματικές γνώσεις γεμάτο προγράμματα αλλά όχι γνώση. Αυτό δηλαδή που δημιουργεί τους αυριανούς ημιμαθείς , αγράμματους και εργασιακά επισφαλείς αυριανούς ανθρώπους. Δίχως δικαιώματα αλλά πλημμυρισμένους με φόβο.
Η ραγδαία εισβολή των προγραμμάτων και των καινοτόμων δράσεων, που ήδη στεγάζονται κάτω από την ομπρέλα του «κοινωνικού σχολείου» ως επίσημου πλέον θεσμού, παρεμβαίνει διαλυτικά στο αναλυτικό πρόγραμμα καταργώντας τον ενιαίο χαρακτήρα του, σε όποιο βαθμό υφίσταται, και ακυρώνοντας τη γνώση προς όφελος της κατάρτισης. Ταυτόχρονα διαμορφώνει το περιβάλλον ώστε το σχολείο να μετατραπεί σε πεδίο αγοραίων συμφερόντων μέσω της εμπλοκής ιδιωτών.
Στα σχολεία του Συλλόγου μας η κατάσταση «δείχνει» επιμελώς καλύτερη από άλλες περιοχές. Ωστόσο απλώς «δείχνει». Ο Διευθυντής Εκπαίδευσης μέσα σε ένα κρεσέντο αυθαιρεσίας και αυταρχισμού με προσωπικές του πρωτοβουλίες και αποφάσεις και ακυρώνοντας το ρόλο του Υπηρεσιακού Συμβουλίου , ευθέως αντιπαιδαγωγικά και σε βάρος των μαθητών, συμπληρωματικά, στην ανάλγητη και αντεργατική πολιτική του Υπουργείου αγωνίζεται στην κυριολεξία να στήσει μια επίπλαστη εικόνα δημοτικών σχολείων που λειτουργούν κανονικά. Στην πραγματικότητα όμως, εξαναγκάζονται να ανταπεξέλθουν όπως να΄ναι και με ό,τι τύχει, ενώ οι χιλιάδες των μόνιμων αναπληρωτών συναδέλφων παραμένουν στις ουρές της ανεργίας.
Στα Νηπιαγωγεία καταργεί ολόκληρα κλασσικά τμήματα, δημιουργεί αντιπαιδαγωγικά όσο και παράτυπα μικτά τμήματα, αποκλείει προνήπια, ακυρώνει με την υπογραφή του την ουσιαστική λειτουργία τμημάτων του ολοήμερου προγράμματος.
Τα ίδια και στην κοινωνία…
Το 3ο μνημόνιο, τα προαπαιτούμενα αλλά και οι «εφαρμοστικοί» νόμοι που το συνοδεύουν, αποτελούν συνέχιση και όξυνση
των βάρβαρων – νεοφιλελεύθερων μνημονιακών πολιτικών της τελευταίας πενταετίας. Συνεχίζεται η κατάλυση κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας και η μόνιμη επιτροπεία από τους δανειστές, ενώ απαγορεύονται οι κάθε είδους μονομερείς ενέργειες από την πλευρά της Ελλάδας.
Η συμφωνία αυτή περιλαμβάνει νέα σκληρά μέτρα λιτότητας για τους εργαζόμενους, διάλυσης του ασφαλιστικού συστήματος, ιδιωτικοποίησης του δημόσιου πλούτου και ύφεσης για την ελληνική οικονομία. Τα μέτρα αυτά, ιδιαίτερα όσον αφορά τους τομείς της ασφάλισης, της φορολογίας, της διατήρησης του ΕΝΦΙΑ, της μείωσης των μισθών, της ελαστικοποίησης των εργασιακών σχέσεων και των ιδιωτικοποιήσεων, είναι μέτρα ακραία νεοφιλελεύθερα και θα επιδεινώσουν ακόμα περισσότερο τη θέση των εργαζομένων και του λαού.
Ιδιαίτερα αρνητικές είναι οι «μεταρρυθμίσεις» στο συνταξιοδοτικό, μείωση των συντάξεων και αύξηση των ορίων ηλικίας, ακόμα και στις περιπτώσεις που υπήρχαν κατοχυρωμένα και ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
Ορατή και η νέα μείωση των μισθών των εκπαιδευτικών, μέσα από ένα νέο μισθολόγιο που θα ψηφιστεί μέσα στο 2015 και θα ισχύσει από 1-1-2016.
Εμείς είμαστε παρόντες…
Στο σύλλογό μας, παρά τις προσδοκίες και τις ελπίδες που εξέθρεψε η απατηλή προοπτική μιας «άλλης» πολιτικής από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και το γενικευμένο μούδιασμα που επέφερε στην κοινωνία η διάψευση της δυνατότητας μετατροπής της λυκοσυμμαχίας της Ε.Ε. σε μια των «Ευρώπη των λαών» τα μέλη του συσπειρωμένα λειτούργησαν αναδεικνύοντας το «άλλο» το «διαφορετικό» πρόσωπο που μπορεί να έχει το σωματείο συμμετέχοντας μαζικά σε δράσεις και κινητοποιήσεις που αφορούσαν τα ανοιχτά ζητήματα του δημόσιου σχολείου,
τα εργασιακά των εκπαιδευτικών του αλλά την κοινωνική αλληλεγγύη που οφείλουμε να προσφέρουμε φύσει και θέσει στις κοινωνίες και τους λαούς που υποφέρουν.
Η Εκπαιδευτική Συσπείρωση παραμένοντας σταθερά η πρώτη δύναμη στο σύλλογό μας ανέλαβε για άλλη μια χρονιά τις θέσεις στο Προεδρείο του Συλλόγου, μετά την άρνηση των υπολοίπων συνδικαλιστικών δυνάμεων συμπεριλαμβανομένης και της ΑΣΕ-ΠΑΜΕ να συναινέσουν στη συγκρότηση προγραμματικού Προεδρείου, παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τις συνθήκες της πιο βίαιης επίθεσης εναντίον των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος.
Η ΠΑΣΚ-ΔΗΣΥ τώρα ΑΚΣΥΑ και η ΔΑΚΕ λειτούργησαν και πάλι συστηματικά ως μία παράταξη. Δε διαφοροποιούνταν ούτε σε επίπεδο πολιτικών θέσεων, ούτε σε επίπεδο ψήφισης προτάσεων. Η συνδικαλιστική παρουσία τους αναλώθηκε σε δύο επίπεδα : Αφενός στο επίπεδο της άρνησης των προτάσεων της ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ υιοθετώντας μια όψιμα και υποκριτικά καταγγελτική στάση απέναντι στην ασκούμενη πολιτική «λησμονώντας» βέβαια τη συμμετοχή σε αυτή των δικών τους κομματικών παρατάξεων και με την ταυτόχρονη παντελή απουσία θέσεων και προτάσεων από πλευράς τους. Παραμένουν σταθερά ανύπαρκτοι σε επίπεδο κινηματικής δράσης, ουσιαστικά υπονομεύοντας με αυτόν τον τρόπο την υλοποίηση των όποιων αποφάσεων του Συλλόγου. Παρέμειναν πεισματικά αρνητές της συμμετοχής του συλλόγου μας σε κοινές συντονισμένες δράσεις με άλλα πρωτοβάθμια σωματεία εκπαιδευτικών ακόμη και για το αυτονόητο της ενεργοποίησής μας ως συλλόγου εκπαιδευτικών απέναντι στην αντιμετώπιση του προβλήματος της φτωχοποίησης των μαθητών μας.
Σημαντικά γεγονότα σηματοδότησαν την πορεία στο Σύλλογό μας:
Ο Σύλλογός μας συμμετείχε ενεργά σε όλες τις κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν για την κάλυψη των τεράστιων κενών στα σχολεία μας και ιδιαίτερα από την έναρξη της φετινής χρονιάς, που το φαινόμενο απέκτησε εκρηκτικές διαστάσεις, απαιτώντας μόνιμους διορισμούς και υπερασπιζόμενος τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας αλλά και τα εργασιακά δικαιώματα των συναδέλφων αναπληρωτών που στην πραγματικότητα αναπληρώνουν τον εαυτό τους στις ολοένα αυξανόμενες ανάγκες στελέχωσης της εκπαίδευση.
Παρά το «πάγωμα» της εφαρμογής της Αξιολόγησης που εξήγγειλε η προηγούμενη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.- ΑΝΕΛ κρατώντας την ωστόσο απλώς ανενεργή στα συρτάρια της, ο Σύλλογός μας παρέμεινε σε εγρήγορση συμβάλλοντας στην ακύρωση πρωτοβουλιών από τα στελέχη της Εκπαίδευσης που φιλοδοξούν να λειτουργούν αμετανόητα στο πλαίσιο της, όπως η ακύρωση της ημερίδας Σχολικής Συμβούλου με θέμα τις «καλές πρακτικές».
Η νέα επιχείρηση ανάμειξης της Αστυνομίας στη λειτουργία των σχολείων ως παράγοντα επίλυσης προβλημάτων και αναγκών λειτουργίας τους μετά τις περσινές πρωτοβουλίες της ΓΑΔΑ, με τη μορφή πλέον του «Αστυνομικού της Γειτονιάς» βρήκε αντιμέτωπα τα παιδαγωγικά αντανακλαστικά των συναδέλφων αλλά και τις αποφασιστικές ενέργειες του Συλλόγου μας πλην του Διευθυντή του σχολείου στο οποίο επιχειρήθηκε η παρέμβαση της Αστυνομίας, ο οποίος εκπροσωπεί την ΑΚΣΥΑ στο Δ.Σ. του συλλόγου μας.
Αυτή η πολιτική δεν είναι μονόδρομος!
Μονόδρομος είναι οι αγώνες μας για να ανατραπεί αυτή η πολιτική!
Το μεγάλο ΟΧΙ του λαού μας στο δημοψήφισμα με ισχυρή μνήμη από τη λεηλασία της τελευταίας πενταετίας σηματοδότησε την αποφασιστικότητά του να παλέψει ενάντια στη λιτότητα και την κοινωνική λεηλασία. Στην υποταγή, στη διάλυση κάθε δημόσιου αγαθού. Στη διάλυση της παιδείας, της υγείας, της ασφάλισης. Ο λαός μας έδωσε μια μάχη ιστορικής σημασίας απέναντι στις ελαύνουσες ορδές των τραπεζιτών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των πολιτικών τους εκπροσώπων φωνάζοντας ένα παγκόσμιο NO PASARAN.
Έβαλε γερές βάσεις για το δρόμο της ανατροπής των μνημονίων, της λιτότητας και των πολιτικών της ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ. Η απογοήτευση με το αναποδογύρισμα του ΟΧΙ σε ΝΑΙ από την κυβέρνηση έφερε απόσυρση και απογοήτευση. Ακόμα στοιχειώνει η εικόνα της 6ης Ιουλιου όπου όλοι μαζί συναινούσαν στο προεδρικό μέγαρο . Ευρώ και Ευρώπη πάση θυσία. Αυτό που μπαίνει πια σταθερά είναι η αντίσταση να ξαναγίνει η λέξη που θα αρθρωθεί και πάλι. Είναι πια θέμα επιβίωσης …Τόσο απλά.
Με την ενεργή συμμετοχή μας στους συλλόγους μας μπορούμε να χτίζουμε συμμαχίες τόσο με τους εργαζόμενους μέσα και έξω από το δημόσιο όσο και με τους άνεργους και απολυμένους. Να ανανεώνουμε τις διεκδικήσεις μας για τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, το μισθό, τη σύνταξη, τις εργασιακές σχέσεις, τη ριζική και δίκαιη αναδιανομή του πλούτου. Οι σημερινές μεγάλες και συνεχώς διευρυνόμενες ανισότητες, δεν λύνουν κανένα πρόβλημα, αντίθετα δημιουργούν περισσότερα.
Στη συλλογικότητα η δύναμη – στον αγώνα η λύση
Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ στο Σύλλογο μας «Ο Περικλής» με γνώμονα τα δικαιώματα και τις ανάγκες των μάχιμων εκπαιδευτικών, αλλά και το δίκιο της εργαζόμενης πλειοψηφίας, βρίσκεται και θα συνεχίσει να βρίσκεται, όπως όλα τα προηγούμενα χρόνια, στην πρώτη γραμμή των αγώνων που θα αναληφθούν, απέναντι στην καταιγίδα των μέτρων του νέου μνημονίου που ήδη ξεκίνησε.
Παραμένοντας ταγμένοι στο κίνημα και στο σύλλογο, στο χτίσιμο ενός ενιαίου ενωτικού μετώπου όλων των αγωνιστικών και ριζοσπαστικών δυνάμεων – που είναι σήμερα πιο αναγκαίο από ποτέ, θα καταβάλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για τη συγκρότησή του. Αυτή είναι και η μόνη ελπίδα για μια νικηφόρα προοπτική της μαχόμενης εκπαίδευσης στη μάχη για το δημοκρατικό σχολείο των όλων, των ίσων και των διαφορετικών και τη δικαίωση των ιστορικών αγώνων του εκπαιδευτικού κινήματος.
Ένα μέτωπο που δεν έχει όμως τίποτα κοινό με τα μεγάλα υποκριτικά λόγια περί μιας ακαθόριστων στόχων και συμφερόντων ενότητας που όψιμα διακηρύσσουν οι ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚ/ΔΗΣΥ μεταλλαγμένη σε ΑΚΣΥΑ υπονομεύοντας στην πραγματικότητα είτε με την απραξία τους είτε με την αντιδραστική στάση τους την αληθινή και αναγκαία ταξική ενότητα του συλλόγου μας.
Υπερασπίζουμε τον ανεξάρτητο ταξικό αγωνιστικό προσανατολισμό του σωματείου μας.
Με το σύλλογό μας χτίζουμε το εκπαιδευτικό κίνημα για το σχολείο της ισότητας και της ελευθερίας, ενάντια στο σχολείο του φόβου:
Συμμετέχουμε στις εκλογές του συλλόγου μας. Οι εκλογές δεν αποτελούν παρά ένα στιγμιότυπο μόνο στην καθημερινότητα των εκπαιδευτικών και των σχολείων. Η ενίσχυση του ανεξάρτητου ταξικού ριζοσπαστικού ρεύματος στο σωματείο είναι σημαντική προϋπόθεση για την οργάνωση των αγώνων και τη νικηφόρα έκβασή τους. Ωστόσο δεν αρκεί. Ο καθημερινός ανυποχώρητος αγώνας χρειάζεται να γίνει υπόθεση όλων. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε χρειάζονται σωματεία με αγωνιστικό προσανατολισμό.
Ενισχύουμε το ρεύμα του ανεξάρτητου
ταξικού ριζοσπαστικού συνδικαλισμού
την Εκπαιδευτική Συσπείρωση
Last modified: 18 Νοεμβρίου 2015
