πηγή: Σελιδοδείκτης

Στη Σύνοδο των Προέδρων και Κοσμητόρων των Παιδαγωγικών Τμημάτων και Σχολών που πραγματοποιήθηκε στις 7 και 8 Οκτωβρίου 2017 με τη συμμετοχή του Αν. Γενικού Γραμματέα του ΥΠΠΕΘ και του Προέδρου του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), συζητήθηκε  η δημιουργία διευρυμένων Σχολών Αγωγής και Εκπαίδευσης, συνδεδεμένη με την παράλληλη ενοποίηση του χώρου εκπαίδευσης από τη βρεφική ηλικία έως τη δια βίου εκπαίδευση και κατάρτιση.

Οι Πρόεδροι των Παιδαγωγικών Τμημάτων Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης των Πανεπιστημίων – μέλη της Συνόδου εκφράστηκαν στην πλειονότητά τους θετικά ως προς την προοπτική αυτή.

Στη Σύνοδο υπήρξε συναντίληψη με τους εκπροσώπους της Πολιτείας όσον αφορά τη διεύρυνση αρμοδιοτήτων των Σχολών αυτών!!!

Στην πραγματικότητα βρισκόμαστε μπροστά στη νέα εκδοχή του σχεδίου «Αθηνά» για συγχωνεύσεις – καταργήσεις τμημάτων της Ανώτερης και Ανώτατης εκπαίδευσης στο ίδιο μήκος κύματος των περικοπών και της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης όλης της δημόσιας εκπαίδευσης. Μαζί με τις συγχωνεύσεις – καταργήσεις θέλουν να διαλύσουν και τα επαγγελματικά δικαιώματα των πτυχίων και να εισάγουν διαδικασίες πιστοποίησης μετά τα ΑΕΙ καθώς και διαδικασίες εξομοίωσης των παλιών πτυχίων καθώς και να καταρρίψουν οποιαδήποτε όρια ανάμεσα σε διαφορετικά διακριτά επιστημονικά – γνωστικά αντικείμενα επιβάλλοντας την χωρίς όρια κινητικότητα των εργαζόμενων.

Η κυβέρνηση και το Υπουργείο Παιδείας προετοιμάζουν το εγχείρημα, υλοποιώντας τις δεσμεύσεις τους προς την Ε.Ε.,  τον ΟΟΣΑ και τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου όπως αυτά προβάλλονται τόσο στη μελέτη του ΙΟΒΕ (Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών των Ελλήνων Βιομηχάνων), Ιούλιος 2017, με θέμα «Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στην Ελλάδα, Επιπτώσεις της κρίσης και προκλήσεις» όσο και στην ενδιάμεση έκθεση του ΟΟΣΑ, αποτελώντας τμήμα  μνημονιακού προαπαιτούμενου από το 2017 και μετά.

Το Πανεπιστημιακό κατεστημένο δίνει χείρα βοηθείας και συναινεί στο καταστροφικό σχέδιο. Το πλάνο σχετίζεται και με  πρόταση του  ΙΕΠ για  την ίδρυση Ειδικής Δομής με την ευθύνη της Συγκλήτου που θα παρέχει τα μαθήματα και την πιστοποίηση με τους στόχους και το περιεχόμενό τους να διαμορφώνεται από το ΙΕΠ σε συνεργασία με εκπροσώπους των Πανεπιστημίων.

Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά στην επιχείρηση ενοποίησης και ενιαιοποίησης της  βρεφικής φροντίδας και μέριμνας  που παρέχεται στον Παιδικό Σταθμό με την προσχολική αγωγή και εκπαίδευση που παρέχεται στο Νηπιαγωγείο για τις ηλικίες 0-6 ή ακόμη και την εκπαίδευση των δύο πρώτων τάξεων του Δημοτικού Σχολείου με το φάσμα να εκτείνεται στις ηλικίες  0-8. Ενδεικτική των προθέσεων αυτών είναι  και η θέση του Δικτύου Πρακτικών Ασκήσεων Τμημάτων Προσχολικής Εκπαίδευσης για τον ενιαίο χαρακτήρα της προσχολικής εκπαίδευσης σύμφωνα με την οποία «Η εκπαίδευση στις μικρές ηλικίες αντιμετωπίζεται ως ενιαία στα περισσότερα μέρη του κόσμου και στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυμαίνεται στο φάσμα των ηλικιών 0 – 8 χρονών»!

Τα πεδία ανάπτυξης  του εγχειρήματος αυτού αφορούν τόσο τις σπουδές  και τα επαγγελματικά προσόντα – δικαιώματα των αποφοίτων   όσο και το χαρακτήρα  και τη φύση των  δομών,  τις οποίες οι απόφοιτοι εργαζόμενοι θα κληθούν να υπηρετήσουν.

Στο πλαίσιο αυτό βάλλονται:

1. Οι επιστημονικά διακριτοί ρόλοι της βρεφικής φροντίδας – μέριμνας και της αγωγής – εκπαίδευσης που τεκμηριωμένα πρέπει να παρέχονται σε διακριτές δομές, Πρόνοιας για την ηλικιακή κατηγορία 0-4 ετών (Βρεφονηπιακός Σταθμός) και Εκπαίδευσης για τις ηλικιακές κατηγορίες 4-6 ετών (Νηπιαγωγείο) και 6-18 ετών (ενιαίο 12χρονο Σχολείο)

Το Νηπιαγωγείο μετατρέπεται από σχολική μονάδα διετούς εκπαίδευσης και αγωγής  σε βαθμίδα εντός Παιδικού  Κέντρου που θα φιλοξενεί από βρέφη ως παιδιά 6 ετών ή μέχρι 8 ετών  με διαφορετικές ανάγκες.

2. Ο αδιαμφισβήτητος χαρακτήρας της υποχρεωτικότητας της εκπαίδευσης η οποία οφείλεται ως παροχή από την Πολιτεία σε όλα τα παιδιά. Η εκπαίδευση, η οργανωμένη τουλάχιστον, ασκείται μόνο στο Σχολείο, από επιστήμονες εκπαιδευτικούς και είναι υποχρεωτική για όλα τα παιδιά. Ο προνοιακός χαρακτήρας ωστόσο της μέριμνας και  της φροντίδας δεν μπορεί να είναι υποχρεωτικός  αλλά παρέχεται  από την Πολιτεία ως επιλογή εφόσον οι γονείς το επιθυμούν.

Δεν είναι τυχαία άλλωστε η επιλογή της κυβέρνησης να εμπαίζει την εκπαιδευτική κοινότητα και την κοινωνία με τη μη θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στο Νηπιαγωγείο ενώ ταυτόχρονα διατηρεί το δικαίωμα επιλογής εγγραφής στον Παιδικό Σταθμό ή στο Νηπιαγωγείο για την ηλικία των προνηπίων.

3. Ο δωρεάν χαρακτήρας των κοινωνικών αγαθών της Πρόνοιας και της Εκπαίδευσης με το άνοιγμα ενός τεράστιου χώρου στην ιδιωτικοποίηση καθώς προσφέρονται δυνατότητες ευρείας επέκτασης του συστήματος  των κουπονιών /voucher μέσω  των  οποίων το κράτος, αντί να επενδύει σε δομές και προσωπικό, παρέχει  χρήματα σε ιδιώτες για τη φιλοξενία – φοίτηση των παιδιών στις δομές.
4. Η μόνιμη και σταθερή εργασία καθώς τα επαγγελματικά δικαιώματα και η αξία των πτυχίων ως προσόν άσκησης του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού τίθενται υπό την προϋπόθεση πραγματοποίησης προγραμμάτων επιμόρφωσης  για τους εν ενεργεία και απόκτησης πιστοποιητικού διδακτικής και παιδαγωγικής επάρκειας για τους νέους αποφοίτους, σύμφωνα με σχετική πρόσφατη πρόταση του ΙΕΠ. Οι εξομοιώσεις αφορούν τόσο  τον κλάδο των νηπιοβρεφοκόμων όσο και τον κλάδο των νηπιαγωγώνώστε να  υποχρεωθούν να αποκτήσουν ενιαία  ειδικότητα  που θα λειτουργεί σε ένα ενιαίο εργασιακό τοπίο. Το γεγονός ότι όλοι πρέπει να μπουν στη διαδικασία της εξομοίωσης καθιστά σαφές   ότι οι σχολές είναι διαφορετικές και με διακριτά αντικείμενα.  Τα δε χρήματα που θα διατεθούν στα Πανεπιστήμια για να εξομοιωθούν  οι δύο κλάδοι είναι πολλά και προέρχονται από προγράμματα ΕΣΠΑ και αποτελούν ένα από τους λόγους της απαράδεκτης και συναινετικής στάσης του πανεπιστημιακού κατεστημένου.

Στο πλαίσιο αυτό εξυπηρετούνται:

1. Η μετάλλαξη του χαρακτήρα και του διακριτού ρόλου του Νηπιαγωγείου ως πρώτης σχολικής βαθμίδας της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης σε βάρος των μορφωτικών αναγκών των παιδιών.
2. Η απαρχή της ενοποίησης του χώρου εκπαίδευσης από τη βρεφική ηλικία έως τη διά βίου εκπαίδευση και κατάρτιση που ευνοείται με τη δημιουργία διευρυμένων Σχολών Αγωγής και Εκπαίδευσης.
3. Η αποκέντρωση της Εκπαίδευσης με το πέρασμα μέρους της Πρωτοβάθμιας στην αυτοδιοίκηση κατά τα εντελλόμενα του ΟΟΣΑ με αυτονομία προγραμμάτων, χρηματοδότησης, vouchers, προσλήψεων εκπαιδευτικού προσωπικού, εργασιακού και διδακτικού ωραρίου.  Πρόσφατη είναι η απόφαση της ΚΕΔΕ (Δεκέμβρης 2016) που ζητά από την Πολιτεία την παραχώρηση της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης στους Δήμους. Νωπές οι εκκλήσεις στο Υπουργείο Εσωτερικών του Προέδρου της ΚΕΔΕ και άλλων Δημάρχων για την μεταβίβαση των σχετικών αρμοδιοτήτων.
4. Δραστικές αλλαγές στο εργασιακό τοπίο των εκπαιδευτικών με τηδημιουργία προϋποθέσεων  εσωτερικής κινητικότητας εκπαιδευτικών κάθε κλάδου που θα προκύψει μεταξύ των βαθμίδων, από τα 0 έως τα 15 (τέλος γυμνασίου) καθώς νηπιαγωγοί- δάσκαλοι θα ανεβοκατεβαίνουν από 0-8 και δάσκαλοι- καθηγητές από 6 -15) ανάλογα με τις κάθε φορά ιδιαίτερες επιδιώξεις της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης. Επιδίωξη διαμόρφωσης εκπαιδευτικών που θα είναι πλήρως υποταγμένοι  στο νέο αντιδραστικό φθηνό ευέλικτο σχολείο της αγοράς. Εκπαιδευτικοί σε πλήρη ευελιξία και μόνιμο καθεστώς  κινητικότητας.

Παράλληλα η  υπόθαλψη κλίματος κοινωνικού αυτοματισμού ανάμεσα στους κλάδους των εργαζομένων που στοχεύει στο διχασμό τους και στη μεταφορά του πραγματικού διακυβεύματος σε μια πλασματική αντιπαράθεση συντεχνιακών συμφερόντων αποτελεί παλιά κλασσική μέθοδο που εκμεταλλεύεται την επισφάλεια και την αβεβαιότητα στον εργασιακό χώρο.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν δρομολογημένους μηχανισμούς εξυπηρέτησης της βαθιά αντιδραστικής αναδιάρθρωσης που επιχειρείται σε όλο το εύρος της Εκπαίδευσης.

Δραστικές περικοπές και αναδιαρθρώσεις, αυτονομία της σχολικής μονάδας και λειτουργία της με όρους επιχείρησης, αποκέντρωση με μεταβίβαση αρμοδιοτήτων στην τοπική αυτοδιοίκηση, αξιολόγηση και αυξημένη λογοδοσία, κατακερματισμός του σχολείου και αναδιαμόρφωση του προγράμματός του με βάση τους μνημονιακούς περιορισμούς και τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ μεταλλάσσοντας το έτσι στο πολυκατακερματισμένο, φθηνό σχολείο της ευελιξίας, της αγοράς και της αποσπασματικής πληροφορίας συγκροτούν τον κορμό των ανδιαρθρώσεων στο χαρακτήρα και το ρόλο του Δημόσιου Σχολείου.

Η κυβέρνηση, εναρμονιζόμενη με τις κατευθύνσεις του ΟΟΣΑ και του κεφαλαίου, βάζει στο στόχαστρο τα πτυχία, τα επαγγελματικά δικαιώματα, το Δημόσιο Σχολείο και τον εκπαιδευτικό, τα παιδιά και τα μορφωτικά τους δικαιώματα και τους γονείς που πρέπει να πληρώνουν.

Το εκπαιδευτικό κίνημα θα αντιπαλέψει αποφασιστικά με τους αγώνες του τα σχέδια αντιδραστικής αναδιάρθρωσης στην Εκπαίδευση και στις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών.

Θα ακυρώσει το εγχείρημα  συγχώνευσης των σχολών ΑΤΕΙ Νηπιοβρεφοκομίας και των ΑΕΙ Εκπαίδευσης και Αγωγής στην Προσχολική Ηλικία  και θα υπερασπιστεί τα επαγγελματικά δικαιώματα που παρέχει   το πτυχίο.

Θα εξακολουθήσει μαχητικά και ανυποχώρητα να απαιτεί την άμεση θεσμοθέτησητης δίχρονης  υποχρεωτικής φοίτησης στο Νηπιαγωγείο, στα πλαίσια της ενιαίας 14χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης (12χρονο Δημόσιο Δωρεάν Υποχρεωτικό Σχολείο και Δίχρονη Υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή και Εκπαίδευση για όλα τα παιδιά 4 έως 6 ετών στο Δημόσιο Νηπιαγωγείο), με μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών και την εξασφάλιση  των αναγκαίων κτιριακών και υλικοτεχνικών  υποδομών.

Μοναδική διέξοδος, η συγκρότηση  πανεκπαιδευτικού- πανεργατικού μετώπου για την υπεράσπιση του Δημόσιου Δωρεάν Σχολείου και Νηπιαγωγείου για όλα τα παιδιά και των εκπαιδευτικών του,για τη Δημόσια και Δωρεάν καθώς και για την παροχή φροντίδας και μέριμνας για τις ηλικίες 0-4 ετών και για όλα τα παιδιά, των οποίων οι γονείς επιθυμούν, σε αποκλειστικά δημόσιες δομές με μόνιμο προσωπικό και αξιοπρεπείς συνθήκες σταθερής εργασίας.