Έκτακτες επισκέψεις

Α​​νάπαυλα. Διακοπή. Ανακωχή. Μέρα που είναι. Και δέηση στο πνεύμα των Χριστουγέννων να φύγει από τις σελίδες του Τσαρλς Ντίκενς και από το σελιλόιντ και να περάσει και από τα μέρη μας. Αϊ-Βασίλης άλλωστε δεν προβλέπεται. Να μας επισκεφθεί για να προσφέρει δώρα; Και να κινδυνέψει να καταγγελθεί σαν δωροδόκος; Να τσαλακωθεί η αγιοσύνη του, έτσι όπως θα αναγκαστεί να τρέχει μέσα στις γιορτές σε εισαγγελίες και κανάλια, για να αποδείξει την αγαθότητά του; Αφήστε που ο ροδαλός παππούς μπορεί να έχει ήδη παραδώσει τις πινακίδες κυκλοφορίας του έλκηθρού του, για συμπαράσταση στους Ελληνες γιωταχήδες-μέλη του κινήματος «Δεν έχω να πληρώσω». Και, άγιος όπως είναι, να μην επέτρεψε στον Πονηρό να του σκαρώσει άλλες πινακίδες, πλαστές, για να συνεχίσει τα ιπτάμενα ταξίδια του.

Ποιος ξέρει πού θα πρωτοσταματούσε το τριαδικό πνεύμα των Χριστουγέννων, του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος, αν μας έκανε την τιμή. Πού θα πρωτοδοκίμαζε την παιδαγωγική ή ηθικοδιδακτική του μέθοδο. Στο Σύνταγμα ίσως. Επειδή εκεί υποτίθεται πως βρίσκεται η παλιά, γερή πηγή, απ’ όπου αναβλύζει λαγαρό «εορταστικό κλίμα», εξατμίζεται ταχύτατα με την επίδραση των λαμπιονιών και δημιουργείται έτσι η αναγκαία «εορταστική ατμόσφαιρα», που οδηγεί τον κόσμο εκστασιασμένο στην αγοραία Ερμού. Και θα θυμάστε βέβαια, μέρα που είναι –να το ξαναπούμε, μήπως και το πιστέψουμε–, ότι και η πηγή και το κλίμα και η ατμόσφαιρα είχαν κινδυνέψει κίνδυνο μέγα από την παρουσία κάποιων ρυπαρών τύπων που κατέστρεφαν το ωραίο σκηνικό.

Ευτυχώς τα κανάλια, και από κοντά οι ευνοούμενοί τους πολιτικοί, είδαν έγκαιρα ότι με τις σκηνές των Σύρων στην πλατεία υπήρχε πρόβλημα τάξης, καθαριότητας και ασφάλειας. Κι έτσι κάποια χαράματα οι χριστιανικές δυνάμεις επέδραμαν κεραυνοβόλα και απελευθέρωσαν την κατακτημένη από τους μουσουλμάνους περιοχή. Τι; Μπορεί να ήταν χριστιανοί, και μάλιστα ορθόδοξοι, και όχι μουσουλμάνοι; Σιγά τώρα, αγαπητέ μου. Ασιάτες δεν είναι; Αυτό αρκεί. Και μη μου πεις πως και ο Χριστός ήταν Ασιάτης, και αποπάνω Εβραίος, γιατί αυτά είναι δικολαβίστικα…

Φιλοπερίεργο καθώς είναι λοιπόν το πνεύμα των Χριστουγέννων, θα έψαχνε στο Σύνταγμα τα απομεινάρια του χριστιανικού θριάμβου. Ωστε να πάρει μερικά ενθυμήματα και, επιστρέφοντας στις ρίζες του, να τα δείξει στους υπόλοιπους Ευρωπαίους. Για να τους τονώσει το ηθικό. Να τους δείξει ότι ο εξισλαμισμός της Ευρώπης δεν θα περάσει, αφού στα σύνορά της αγρυπνούν σταυροφόροι. Φέρονται βέβαια σαν οπαδοί ενός χριστιανισμού δίχως Χριστό, αλλά αυτό δεν είναι αποκλειστικό προνόμιό τους.

Μα, χριστουγεννιάτικα, βρε αδερφέ, από δω το πήγες, από κει το ’φερες, το ’ριξες τελικά στα προσφυγικά; Μανία κι αυτή. Μανία; Μπορεί. Δεν βλάπτει πάντως να θυμόμαστε πως και ο Χριστός ένας πρόσφυγας ήταν. Σαν πρόσφυγας γεννήθηκε και σαν ξένος σταυρώθηκε. Μην το παραβλέπουμε. Μέρα που είναι.

Παντελής Μπουκάλας

πηγή: Καθημερινή