Για μία ακόμη φορά σε λίγες μέρες θα βρεθούμε σε κάποια αίθουσα σχολείου για την καθιερωμένη τακτική γενική συνέλευση του συλλόγου. Φυσικά θα ακολουθήσει και η εκλογική διαδικασία. Όλο αυτό φαντάζει κανονικό και συνηθισμένο ή για να είμαστε πιο συγκεκριμένοι θα φάνταζε κανονικό και συνηθισμένο, εάν η ζωή μας, η καθημερινότητά μας, θα ήταν το ίδιο. Είναι όμως έτσι;
Τα τελευταία χρόνια σημειώθηκε μια ταχύτατη και βίαιη χειροτέρευση της ζωής μας. Όσο κουραστικό κι αν ακούγεται ήρθαν τα πάνω κάτω. Οι μισθοί μας πετσοκόπηκαν, οι εργασιακές μας συνθήκες έγιναν και γίνονται ανυπόφορες, τα σχολεία μας στο όνομα της κανονικότητας έχουν πάψει να είναι …σχολεία και έχουν μετατραπεί σε παιδοφυλακτήρια! Ο παιδαγωγικός και επιστημονικός μας ρόλος υποβαθμίστηκαν και υποβαθμίζονται.
Μας καλούν να κάνουμε τα πάντα, εκτός από αυτό για το οποίο είμαστε προορισμένοι. Η φορολεηλασία έχει πάρει διαστάσεις ασύλληπτες. Οι κοινωνικές παροχές είναι πια ένας αναχρονισμός, αυτό για το οποίο μάτωσαν πολλοί και έχασαν τη ζωή τους ακόμη περισσότεροι τείνουν να χαθούν στο βάθος του ιστορικού χρόνου. Οι συνταξιούχοι μετρούν τα λιγοστά ευρώ στην τσέπη τους κάθε τέλος του μήνα με απόγνωση, ενώ κάθε φορά που πάνε στο κοντινότερο ΑΤΜ τους λούζει κρύος ιδρώτας για το τι θα αντικρύσουν…Σε αυτά η κυβέρνηση δια χειρός Κατρούγκαλου στέλνει επιστολές για να τους εξηγήσει, γιατί τους πετσοκόβει το βιος τους, που το δούλεψαν σαράντα και βάλε χρόνια. Αν τώρα δεν τους πείσει δια αλληλογραφίας, τους συνετίζει με τα γκλομπς και τα χημικά, διότι δεν «συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις». Ακόμη και τότε όμως το θράσος των κυβερνώντων βάθος δεν έχει .
Στον πρόσφατο ανασχηματισμό εκπρόσωπος της κυβέρνησης είπε ότι ο κόσμος περνάει καλύτερα από πέρσι! Κι όλα αυτά, ενώ ετοιμάζονται νέα μέτρα με πρώτο και καλύτερο την επιτάχυνση των πλειστηριασμών της πρώτης κατοικίας ακόμα και με το …πάτημα ενός κουμπιού. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ κάνει τα πάντα όλα, που δε θα έκανε ούτε ο Σαμαράς, με προσανατολισμό το αέναο και διαρκές μνημόνιο. Αέναο και διαρκές αφού αυτό προβλέπει η παραμονή μας στην ΕΕ και στη μέγγενη της Ευρωζώνης. Λιτότητα διαρκείας με απασχόληση -όχι δουλειά- ως τα βαθιά γεράματα, χωρίς δικαιώματα. Καλώς ήρθατε στον καινούριο γενναίο κόσμο…
Το σήμερα κυριαρχείται από μία βαθιά απογοήτευση. Η αντίσταση της κοινωνίας στην εξαετή μνημονιακή νύχτα μετατράπηκε σε μία ψήφο που έλεγε «δώσε μου την εντολή να καταργήσω τα μνημόνια για σένα …αλλά χωρίς εσένα». Η φούσκα της παραπλάνησης που ονομάστηκε διαπραγμάτευση πήρε τη μορφή ενός …έντιμου συμβιβασμού με ένα νέο μνημόνιο συνέχεια του προηγούμενου. Και τότε αρκετοί πείστηκαν ότι δεν γίνεται αλλιώς.
Η κατάσταση στα σχολεία μας γνωστή και χειρότερη από κάθε άλλη χρονιά. Υποχρηματοδότηση και ελλιπείς υλικοτεχνικές υποδομές, αναθέσεις μαθημάτων για να κοπούν οι προσλήψεις αναπληρωτών και να βγουν τα νούμερα, συνεχής υποβάθμιση δομών και αντισταθμιστικών εκπαιδευτικών μέτρων (ειδική αγωγή, παράλληλη στήριξη, τμήματα ένταξης), φοίτηση των προσφυγόπουλων με όρους πολέμου μέσα στους καταυλισμούς και στα σχολεία. Και η αξιολόγηση κατά Γαβρόγλου ξανάρχεται και η «καλή αξιολόγηση» θα γίνει καραμέλα και οι συγχωνεύσεις προ των πυλών και η κατάργηση της οργανικότητας ακολουθεί και οι διορισμοί έχουν γίνει πλέον κακόγουστο αστείο στις πλάτες των αιώνιων αναπληρωτών και των μεγάλων αναγκών της εκπαίδευσης.
Μέσα σε αυτά όλοι βιώνουμε την απομάκρυνση από τις συλλογικές διαδικασίες, την ανάθεση σε αυτούς που ξέρουν, και το κακό συνεχίζει να μας κατατρώει…
Πώς μπορούμε να βγούμε από όλα αυτά; Απλά δεν μπορούμε, αν δεν το πιστέψουμε. Κανείς δεν έχει τη δύναμη να μας πείσει αν δεν πειστούμε από μόνοι μας. Η κινητήρια δύναμη για να βγούμε από όλα αυτά είναι να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή και δεν είναι άλλη από την ανάγκη να ζήσουμε κι όχι να επιβιώσουμε. Να ξεσκονίσουμε παλιά βιβλία και κιτρινισμένους χάρτες. Να βρούμε τη ρίζα της συλλογικότητας, να ξανακάνουμε τον σύλλογο διδασκόντων, τα σωματεία μας ζωντανά κύτταρα αντίστασης. Να πιστέψουμε ότι ήρθε ο καιρός να πούμε το μεγάλο ΟΧΙ σε όλους αυτούς που κουρέλια κάνουν τα όνειρα μας.
Κάπως έτσι φανταζόμαστε το από δω και πέρα, όσοι πήραμε την απόφαση να εμφανιστούμε συγκροτώντας τη ΡΩΓΜΗ στο … «Αδιέξοδο».
Κι αν απογοητευτήκαμε ή και απελπιστήκαμε από την «αριστερή» και «σωτήρια» κυβέρνηση μαζί με τους πατριδοδεξιούς των ΑΝΕΛ, ας μην ξαναγυρίσουμε στους πρασινογάλαζους συνδικαλιστές και την πολιτική τους που τίποτα δεν διαφέρει από αυτό που ζούμε τώρα.
Εμείς λοιπόν σας καλούμε να συμπορευτούμε για να κάνουμε ΜΑΖΙ αυτό το μικρό που μας αναλογεί.
ΙΣΧΥΡΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ
ΣΥΜΜΕΤΕΧΩ ΕΝΕΡΓΑ ΣΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΣΤΟ ΣΥΛΛΟΓΟ
ΨΗΦΙΖΩ ΣΤΙΣ 29/11 ΡΩΓΜΗ ΣΤΟ “ΑΔΙΕΞΟΔΟ…”
ΣΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ Η ΔΥΝΑΜΗ ΜΑΣ
Last modified: 10 Οκτωβρίου 2022
