«Είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα»…

Το προσφυγικό δράμα έχει στείλει «περίπατο» τις αστικές, διπλωματικές «αβρότητες» στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αποκαλύπτοντας το πραγματικό, αποκρουστικό πρόσωπο των ενδοαστικών – ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών. Τα «μαγαζάκια», τα οποία υπήρχαν και πριν εντός της, τώρα… «άνοιξαν» και «μας περιμένουν»!

Οι χώρες της ομάδας του Βίσεγκραντ (πολιτική και περιφερειακή συνεργασία που συγκροτήθηκε το 1991 από την Τσεχοσλοβακία, την Πολωνία και την Ουγγαρία και μετά τη διάσπαση της Τσεχοσλοβακίας το 1993 περιλαμβάνει και τις Τσεχία – Σλοβακία που προέκυψαν) ήταν η αρχή. Η επιθετική, ξενοφοβική, έως απροκάλυπτα ρατσιστική και φασιστική ρητορική τους εναντίον των προσφύγων και των μεταναστών, αλλά και εναντίον της Ελλάδας που «τους στέλνει πάνω», μπορεί να εκφραζόταν ενίοτε με πολιτικά «γραφικό» τρόπο, αλλά, εκ του αποτελέσματος, δείχνει ότι αποτέλεσε τον «λαγό» για την φραγή των εσωτερικών συνόρων στην ευρωπαίκή ήπειρο.

Άλλωστε, η «σοβαρή» Βιέννη έσπευσε να τις «μαντρώσει» στην «στάνη» της πολιτικής επιρροής της, ως «ανάχωμα» στις προσφυγικές ροές που υποφέρουν στην Ειδομένη. «Στέλνοντας» «άκλαυτες» και τις διπλωματικές «διαχύσεις» και την υποκριτική «υποστήριξη» του Αυστριακού καγκελάριου Φάιμαν στην Ελλάδα, κατά την επίσκεψή του, με τον Τσίπρα, στην Λέσβο.

Η συνέχεια εξελίσσεται ακόμη πιο ενδιαφέρουσα, αφού αφορά πλέον και τις «παλιές» χώρες της Ενωσης, οι οποίες αποτελούν ταυτόχρονα τις μεγαλύτερες καπιταλιστικές οικονομίες της και που μέχρι τώρα συγκροτούσαν ένα «δομικό πόλο» στην επιβολή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων σε όλη την ήπειρο.

Το χθεσινό δημοσίευμα της Deutsche Welle είναι χαρακτηριστικό: «Ηταν άραγε σε διατεταγμένη υπηρεσία ο γάλλος υπουργός οικονομίας Εμ. Μακρόν όταν λίγες ώρες πριν από τη συνάντηση του γάλλου προέδρου Φρανσουά Ολάντ με τον βρετανό πρωθυπουργό Ντ. Κάμερον απείλησε σε συνέντευξή του στους Financial Times ότι σε περίπτωση Brexit η Γαλλία δεν θα κρατά πλέον τους μετανάστες στο Καλαί και θα ενθαρρύνει τους τραπεζίτες να εγκαταλείψουν το Σίτυ του Λονδίνου για να έλθουν στο Παρίσι;» ξεκινά το άρθρο και συνεχίζει: «Σε πλήρη ομφαλοσκόπηση η Γαλλία, επικεντρώνει τη μεταναστευτική κρίση στο Καλαί και κατά περιόδους βάζει στο τραπέζι τη συμφωνία για τα γάλλο-βρετανικά σύνορα που προφανώς έκανε το λάθος να υπογράψει το 2003 στην πόλη Τουκέ. Τότε αποδέχθηκε να περιορίζει τους μετανάστες σε γαλλικό έδαφος ώστε να μην περνούν απέναντι στο βρετανικό λιμάνι Ντόβερ ή στο τούνελ της Μάγχης, πράγμα που έκανε πολλούς να μιλούν για μεταφορά των βρετανικών συνόρων στο Καλαί και για μια Γαλλία, αστυνομικό βραχίονα των Βρετανών».

«Μετά το πυροτέχνημα Μακρόν», συνεχίζει η DW, «κυβερνητικοί κύκλοι έσπευσαν να διαβεβαιώσουν ότι “δεν τίθεται θέμα αλλαγής της Συμφωνίας του Τουκέ”. Στόχος του Φρ. Ολάντ είναι επομένως να εξασφαλίσει μια σημαντική χρηματική συμμετοχή του Λονδίνου για τη δημιουργία νέων κέντρων υποδοχής για την ασφάλεια των λιμενικών υποδομών στο Καλέ και την καταπολέμηση των διακινητών. Παράλληλα, εκτιμάται ότι θα ζητήσει μια ειδική αντιμετώπιση για τα 300 ανήλικα παιδιά που βρίσκονται ασυνόδευτα στο Καλέ, ενώ μέλη των οικογενειών τους βρίσκονται στην Αγγλία».

«O mon dieu!» Για το ποιος θα πληρώσει πρόκειται πάλι; Είναι δυνατόν η Ευρωπαϊκή Ενωση των «αξιών» να ξεπέσει τόσο που τα παλαιά μέλη της να εκβιάζουν το ένα το άλλο με τόσο «πρωτόγονους» τρόπους; Αραγε, σε τι διέφερε η «απειλή» του Καμμένου ένα χρόνο πριν, ότι οι «συνεχείς προσπάθειες» από Ευρωπαίους αξιωματούχους να διαλύσουν τον κυβερνητικό συνασπισμό στην Ελλάδα ενδέχεται να αποσταθεροποιήσουν τη χώρα, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να ελέγξει τα σύνορά της και να κρατήσει έξω τους τζιχαντιστές που επιχειρούν να διεισδύσουν στην Ευρώπη;

Τα πράγματα φαίνεται ότι είναι τόσο χάλια στο εσωτερικό της ΕΕ, που ο χθεσινός γερμανικός Τύπος (σσ αποδελτίωση της DW) «κρούει» το «καμπανάκι» του κινδύνου, ότι απειλούνται πολύ «σοβαρότερα» πράγματα από το άν και πώς θα τα καταφέρει η Ελλάδα.

«Η Ελλάδα δεν είναι άμοιρη ευθυνών για την δύσκολη κατάσταση στην οποία βρίσκεται μετά το κλείσιμο των συνόρων στα Βαλκάνια», σημειώνει σε πρωτοσέλιδο σχόλιο με τίτλο «Να μην εγκαταλειφθεί η Αθήνα στην τύχη της» η Frankfurter Allgemeine Zeitung. «Για αρκετούς μήνες η ελληνική κυβέρνηση προωθούσε προς τα βόρια τους πρόσφυγες χωρίς να δίνει ιδιαίτερη σημασία στις διαμαρτυρίες άλλων χωρών. Παρόλα αυτά όμως είναι χωρίς προηγούμενο οι διαφωνίες για την ευρωπαϊκή προσφυγική πολιτική να λαμβάνουν χώρα στην πλάτη μιας, ήδη εξασθενημένης, χώρας-μέλους. (…) Πολύ σωστά η Κομισιόν προτίθεται να βοηθήσει στην ανακούφιση των προσφύγων. Θεμελιώδη ερωτήματα παραμένουν ωστόσο αναπάντητα: Θα επωμιστεί η Ελλάδα την αναποτελεσματικότητα της ευρωπαϊκής προσφυγικής πολιτικής; Είναι δυνατόν να οδηγηθεί συνειδητά στην αποτυχία μια χώρα που κρατήθηκε ύστερα από μεγάλες προσπάθειες των εταίρων στο ευρώ; Σε περίπτωση που οι Ευρωπαίοι απαντήσουν “ναι“ στα ερωτήματα αυτά, τότε η ΕΕ δεν θα έχει λαμπρό μέλλον».

Η γαλλική Le Monde επισημαίνει ότι η προσφυγική κρίση έφερε «πιο κοντά» την Άγκελα Μέρκελ και τονΑλέξη Τσίπρα: «Οι μοίρες της καγκελαρίου και του έλληνα πρωθυπουργού είναι πλέον αλληλένδετες. Στις αρχές του 2015 ήταν αμείλικτοι αντίπαλοι, όταν ο Αλέξης Τσίπρας ήθελε να “αλλάξει“ την Ευρώπη και η Άγκελα Μέρκελ αρνούνταν πεισματικά να υποχωρήσει έστω και μια σπιθαμή από την πολιτική λιτότητας. (…) Στην προσφυγική πολιτική όμως βρίσκονται στην ίδια βάρκα. Είτε θα βυθιστούν μαζί, είτε θα την οδηγήσουν σε ασφαλές λιμάνι. Ίσως μια μέρα η ΕΕ να γιορτάζει δύο ήρωες που κατάφεραν να υπερασπιστούν ολομόναχοι την ευρωπαϊκή αξιοπρέπεια».

Πέρα από το γελοίο της προσέγγισης, τα παραπάνω δείχνουν ότι καμία «συμμαχία» δεν είναι δεδομένη με κανέναν και ότι το πολιτικό προσωπικό των αστών σε ευρωπαϊκό επίπεδο προσπαθεί για πολλοστή φορά να αποσπάσει τα περισσότερα οφέλη ξεχωριστά, εφαρμόζοντας ωστόσο την κοινή, αντιδραστική τους πολιτική έναντι των προσφύγων, των μεταναστών και, φυσικά, των εργατικών τάξεων των χωρών τους…

Πηγή: toperiodiko.gr