του Ζαχαρία Καψαλάκη

Σίγουρα όλη η Ελλάδα παρακολουθεί τον αγώνα των εκπαιδευτικών της Α/θμιας Εκπ/σης Ν. Ηρακλείου ενάντια στην αξιολόγηση, με αιχμή του δόρατος τις παραιτήσεις των Διευθυντών σχολικών μονάδων…

Με τη στήριξη του Συλλόγου μας «Δ. Θεοτοκόπουλος» πορευόμαστε σ΄ αυτή την προσπάθεια, που στόχο έχει να ανατρέψει, να προβληματίσει και να ανοίξει ένα διάλογο (που δεν έγινε ποτέ) αντίστασης και ανατροπής  για το πολύκροτο θέμα της αξιολόγησης.

Σ΄ αυτό τον αγώνα ποτέ δεν αισθάνθηκα μόνος μου… Ποτέ! Ούτε από το μεσημέρι εκείνης της Δευτέρας 31 Μαρτίου, που ανακοίνωσα προφορικά αρχικά την παραίτησή μου στη συνάντηση Διευθυντών της Β/θμιας Εκπ/σης στο Ηράκλειο, ούτε στη συνέχεια που το «καλό» πλήθυνε…

Σίγουρα όμως θέλω να σημειώσω μια πικρία: Όχι για μένα, γιατί δεν με πειράζει, αλλά για τους συναδέλφους μου που παραιτήθηκαν. Και γι΄ αυτούς που ήταν σε σχολεία και γι΄ αυτούς που ήταν στον πίνακα και ήταν εν δυνάμει Διευθυντές και αρνήθηκαν τα «αργύρια».

Περίμενα μια ανακοίνωση στήριξης από την Ομοσπονδία μας, τη λεγόμενη (τύποις πλέον) Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος. Δυστυχώς η ανακοίνωση δε βγήκε ποτέ… Και ίσως έχει δίκιο η «ΔΟΕ»!

Δε μας στήριξε, γιατί οι παραιτηθέντες Διευθυντές δράσαμε «αντικαταστατικά»… Θα έπρεπε να μείνουμε στις θέσεις μας και να σχηματίζαμε -υποβάλαμε τις ομάδες και …και…και…, όπως όριζαν οι αποφάσεις της! Εμείς απλά δε δεχτήκαμε!

Μετά από ώριμη σκέψη  θέλω να πω ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στη ΔΟΕ που δε με στήριξε, καθώς αυτός ο αγώνας ήταν και είναι πέρα από σκοπιμότητες και παραταξιακά συμφέροντα και αγκυλώσεις. Άρα πέρα και έξω από αυτά που πρεσβεύει η πλειοψηφία της ΔΟΕ!

Ήταν μια πράξη  ανυπακοής σ΄ ένα σύστημα που καθημερινά καταδυναστεύει τη δημόσια εκπαίδευση και αυτή την πράξη θα μπορούσε να την κάνει μόνο ο ένας εκπαιδευτικός και όχι μια συνδικαλιστική ηγεσία που έχει πάψει εδώ και χρόνια να διδάσκει…

Συνεχίζουμε λοιπόν…

(ΥΓ: Κάποιοι, ίσως, να σκέφτονται (και να διαδίδουν) ότι πίσω από αυτή την πράξη να κρύβεται κάποια συνδικαλιστική σκοπιμότητα! Θέλω να πω λοιπόν δημόσια ότι πριν λίγες ημέρες παραιτήθηκα και από αντιπρόσωπος για τη Γενική Συνέλευση της ΔΟΕ, όπου συμμετείχα ως πρώτος εκλεγμένος από το Σύλλογο μου και την «Ενωτική Κίνηση Εκπαιδευτικών». Πριν ένα χρόνο περίπου είχα παραιτηθεί και από αιρετός ΑΠΥΣΠΕ Κρήτης. Είναι τιμή μου που στη θέση μου θα πάει μια νέα συνάδελφος, να εκπροσωπήσει τον κλάδο μου και εμένα προσωπικά! Είναι κάτι που το είχα πει από την αρχή ότι θα το έκανα, καθώς πιστεύω ότι το παρόν και το  μέλλον του συνδικαλιστικού κινήματος ανήκει στη νέα γενιά! Και όποιοι δεν το έχουν καταλάβει, σημαίνει ότι έχουν πάψει προ πολλού να  διδάσκουν, άρα και να είναι δάσκαλοι…)