ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗΣ
” Το άλλο μισό της βαρβαρότητας είναι να την ανέχεσαι”
« Αργοπεθαίνει όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μία φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές (…) Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη απ’ το απλό γεγονός της αναπνοής»
Pablo Neruda
Το σχολικό τοπίο μέρα με τη μέρα αλλάζει όψη. Σκοτεινιάζει. Ερημώνει.
Τίποτα δεν συνέβη ξαφνικά. Ούτε χωρίς λόγο.
Στο πλαίσιο της ολοένα οξυνόμενης καπιταλιστικής κρίσης η στόχευση των κυρίαρχων, για την έξοδο από αυτήν με τις λιγότερες για τα συμφέροντά τους δυνατές απώλειες, είναι διπλή:
Διάλυση την εργασιακών – ασφαλιστικών – συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων με μισθούς και συντάξεις εξαθλίωσης.
Παράδοση των δημόσιων αγαθών στο ιδιωτικό κεφάλαιο
Το Δημόσιο Σχολείο, από τους πρώτους στόχους και από τα βασικά θύματα.
Ο συνάδελφος….εσύ….εγώ…
Χιλιάδες τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό στις σχολικές μονάδες της Α’ Βάθμιας Εκπ/σης εξαιτίας των μηδενικών διορισμών εκπαιδευτικών και της απόλυσης 10.000 αναπληρωτών. Στη Β΄ ΑΘΗΝΑΣ, 2855 τα κενά εκπαιδευτικών ειδικοτήτων, αριθμός ρεκόρ στις ελλείψεις όχι μόνο στο επίπεδο της Αττικής αλλά και πανελλαδικά.
Εκπαιδευτικοί περιπλανώμενοι σε δυο και τρία σχολεία κάθε μέρα. Αναπληρωτές κάθε χρόνο απολυμένοι, κάθε χρόνο κι ίσως κάθε μήνα ή κάθε δεκαήμερο σε άλλο σχολείο ή και σε τόπο άλλο. Ξέροντας ότι τους θεωρούν δημοσιονομικό βάρος. Ωρομίσθιοι της μισής ζωής. Νεοδιόριστοι των 570€. Ζωές σε αναμονή.
Εκπαιδευτικοί «υπεράριθμοι» στο δρόμο των υποχρεωτικών μεταθέσεων, γιατί το δημόσιο σχολείο ολοένα και συρρικνώνεται, ολοένα και στενεύει τους ορίζοντές του. Φτηνό, ευέλικτο, παραδομένο στις ορέξεις της αγοράς. Σχολείο της κατάρτισης και των δεξιοτήτων.
Πλασματικές υπεραριθμίες που οδήγησαν στη μετακίνηση 62 εκπαιδευτικών ΠΕ 70 εκτός ΠΥΣΠΕ για να προσληφθούν στη θέση τους 30 αναπληρωτές.
Καταργώντας θέσεις για το μόνιμο προσωπικό, δημιουργείται πλήθος πλασματικών υπεραριθμιών, οδηγώντας έτσι πολλούς εκπαιδευτικούς σε υποχρεωτικές μετακινήσεις εκτός του ΠΥΣΠΕ τοποθέτησής τους, σε κατάργηση ουσιαστικά των αποσπάσεων από ΠΥΣΠΕ σε ΠΥΣΠΕ, σε καταστρατήγηση όλων των εργασιακών δικαιωμάτων και κανόνων. Όλο το δημόσιο σχολείο μετατρέπεται σταδιακά σε μια “πιλοτική δομή”. Με μια υπογραφή του υπουργού παιδείας, το ολοήμερο δημοτικό, τα τμήματα ένταξης, τα ειδικά σχολεία κι απ’ ότι φαίνεται και το ολοήμερο νηπιαγωγείο μετατράπηκαν από δημόσιο κατοχυρωμένο δικαίωμα και δομή που υποχρεωτικά παρέχεται από το κράτος, σε πιλοτική δομή που δίνεται όταν και εφόσον υπάρχουν διαθέσιμα ΕΣΠΑ.
Παράλληλα, σταδιακά και μεθοδευμένα η σταθερή απασχόληση εξοστρακίζεται ως « αναχρονισμός », ενώ η δημόσια και δωρεάν παιδεία περιορίζεται ολοένα και αυστηρότερα στις προδιαγραφές των διάφορων ευρωπαϊκών προγραμμάτων, εφόσον αυτά θα είναι διαθέσιμα.
Το σχέδιο περιλαμβάνει την κατάργηση της προστασίας της οργανικής θέσης ώστε οι απολύσεις να γίνονται πιο εύκολα χωρίς τα συνταγματικά εμπόδια. Η τροπολογία για την αφαίρεση της οργανικής θέσης του εκπαιδευτικού από το υπουργείο και το ΠΥΣΠΕ στο οποίο ανήκει, επιδιώκει ώστε η διαθεσιμότητα-απόλυση να γίνεται πια στη σχολική μονάδα όταν οι οργανικές θέσεις σ’ αυτή, θα καταργούνται.
Μη μιλάς! Μην κινείσαι! Μην αντιδράς!
Εκπαιδευτικοί σε αναγκαστική αργία με το στίγμα του «επίορκου» για τη συμμετοχή τους στη διαδήλωση, για την υψωμένη γροθιά που δεν υποτάσσεται, για μια ιδιωτική διένεξη, για μια ανώνυμη καταγγελία, για έναν ενδυματολογικό κώδικα που χαρακτηρίζεται « ανάρμοστος ».
Με τη δαμόκλειο σπάθη του επιθεωρητή διοίκησης πάνω από το κεφάλι του να μετρά τις υπογραφές στο Παρουσιολόγιο, να μετατρέπει τη διδασκαλία σε «απασχόληση » υποβαθμίζοντας την παιδαγωγική της αξία και ισοσκελίζοντας λογιστικά τα οφέλη των συγχωνεύσεων και των πλασματικών υπεραριθμιών, να εξομοιώνει αναγκαστικά το εργασιακό με το διδακτικό ωράριο με υπερωρίες και αλλοπρόσαλλες αναθέσεις.
Εκπαιδευτικοί προς αξιολόγηση για να κατασκευαστεί ο αυριανός στρατός των απολυμένων, ο στρατός της μισθολογικής καθήλωσης, ο στρατός των ελαστικά εργαζόμενων, απασχολούμενων και προσφάτως επονομαζόμενων « ωφελούμενων » , του απαραίτητου εκείνου αποθέματος σε καθεστώς απόλυτης εργασιακής ανασφάλειας που ο καπιταλισμός το λέει κινητικότητα. Εκπαιδευτικοί με το στίγμα του «ανάξιου» για να επωμισθούν όλο το βάρος των δυσλειτουργιών της δημόσιας εκπαίδευσης καθώς με το νέο αξιολογικό πλαίσιο αθωώνεται η καταστροφική πολιτική του μνημονίου στην εκπαίδευση και ενοχοποιείται ατομικά ο εκπαιδευτικός και το δημόσιο σχολείο, για όλα τα εκπαιδευτικά και κοινωνικά δεινά.
Εκπαιδευτικοί που θα απολέσουν κάθε δυνατότητα παιδαγωγικής και διδακτικής αυτονομίας όντας υποχρεωμένοι να εφαρμόζουν απαρέγκλιτα την εκπαιδευτική πολιτική δια του « Νέου Σχολείου », το εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο του οποίου προσαρμόζεται ακόμα πιο έντονα στις επιταγές των τεχνικών δελτίων του ΕΣΠΑ και των κατευθύνσεων της ΕΕ με την εισαγωγή πιλοτικών προγραμμάτων εξυπηρέτησης συγκεκριμένων ιδεολογικών κατευθύνσεων, δεξιοτήτων και κατάρτισης της καπιταλιστικής αγοράς εργασίας.
Εκπαιδευτικοί κυνηγοί προσόντων για να φουσκώσουν οι ατομικοί φάκελοι
Εκπαιδευτικοί κυνηγοί χορηγών ή και επαίτες φιλανθρωπιών με στόχευση στα στελέχη εκπαίδευσης και ειδικότερα στους διευθυντές, όπου η εκσυγχρονισμένη εκδοχή του management αντιλαμβάνεται το σχολείο ως προβληματική επιχείρηση που οφείλει να αναζητήσει χρηματικές πηγές, εισφορές από τους γονείς, δωρεές, ευεργέτες, φιλανθρωπίες.
Είναι σαφές ότι ο χώρος της εκπαίδευσης αλλά και συνολικά το δημόσιο, μπήκε σε εντελώς νέα περίοδο. Μήτρα όλων αυτών είναι οι συμφωνίες κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου για χιλιάδες διαθεσιμότητες-απολύσεις στο δημόσιο και για την αντικατάσταση της σταθερής και μόνιμης εργασίας και κάθε εργασιακού δικαιώματος με την ελαστική εργασία, οι συμφωνίες για κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα, βασικών κοινωνικών αγαθών όπως της παιδείας, της υγείας, της ασφάλισης.
Ωστόσο μοιάζει κοινή διαπίστωση το γεγονός ότι το εκπαιδευτικό και το εργατικό κίνημα βρίσκεται σε μια φάση υποχώρησης που αισιόδοξα εκτιμώντας θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε ως κατάσταση περισυλλογής και αναδίπλωσης.
Στο Δ.Σ. του συλλόγου μας :
Για πρώτη φορά πέρυσι στην ιστορία του συλλόγου μας η Εκπαιδευτική Συσπείρωση αναδείχθηκε πρώτη δύναμη. Η ανάληψη των θέσεων στο Προεδρείο του Συλλόγου για το μεγαλύτερο διάστημα της συνδικαλιστικής χρονιάς , προέκυψε μετά τις παραιτήσεις των μελών της ΔΑΚΕ /ΠΑΣΚ-ΔΗΣΥ. Στόχευαν, μέσα από την υπονομευτική τακτική τους, να αποδώσουν τις ευθύνες για τη μεθοδευόμενη από τους ίδιους ανυπαρξία δράσης του συλλόγου, στην Εκπαιδευτική Συσπείρωση. Οι προσπάθειές τους απέτυχαν.
Σαφώς και στο σύλλογό μας η γραφειοκρατική αντίληψη και η τακτική της ανάθεσης δεν έχει ξεπεραστεί. Ωστόσο η εικόνα είναι πολύ καλύτερη. Στις συνθήκες της πιο βίαιης επίθεσης εναντίον των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος ο σύλλογός μας αγωνίστηκε για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των συναδέλφων στηρίζοντάς τους σε περιπτώσεις άδικων επιθέσεων εναντίον τους, αντιδρώντας σε αυθαιρεσίες της διοίκησης και καταστρατήγηση κεκτημένων και δίνοντας το παρόν καθημερινά στις μάχες για την υπεράσπιση των εκπαιδευτικών και του σχολείου. Η συμμετοχή της ΕΣΑΚ στο προεδρείο του συλλόγου αποτελεί θετική εξαίρεση. Υπήρξαμε ο μοναδικός Σύλλογος Π.Ε. όπου στο προεδρείο του Δ.Σ. η ΕΣΑΚ συνεργάστηκε με σχήμα του ανεξάρτητου ταξικού ριζοσπαστικού συνδικαλιστικού κινήματος. Εκτιμούμε ότι η ΕΣΑΚ ανταποκρίθηκε θετικά στις ευθύνες του ταμία του Δ.Σ. του Συλλόγου που είχε.
Η ΠΑΣΚ-ΔΗΣΥ και η ΔΑΚΕ λειτουργούν ως μία παράταξη. Δε διαφοροποιούνται ούτε σε επίπεδο πολιτικών θέσεων, ούτε σε επίπεδο ψήφισης προτάσεων. Η συνδικαλιστική παρουσία τους αναλώνεται στο επίπεδο της άρνησης των προτάσεων της ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ με την παντελή απουσία θέσεων και προτάσεων από πλευράς τους και παραμένοντας ανύπαρκτοι σε επίπεδο κινηματικής δράσης.
Δε θα μας εξέπληττε καθόλου αν κατέθεταν και ένα κοινό ψηφοδέλτιο όπως εξάλλου ακούγεται και για τους πολιτικούς τους φορείς που συγκυβερνούν.
• Σε ολόκληρη την πορεία της συνδικαλιστικής χρονιάς δεν κατέθεσαν ούτε μία πρόταση σε όλες τις συνεδριάσεις του Δ.Σ. για ανάληψη πρωτοβουλίας και δράσεων του συλλόγου μας.
• Αρνήθηκαν τη στήριξη δράσεων συντονισμού από συλλογικότητες συναδέλφων μελών της ΔΟΕ όπως του Συντονιστικού Νηπιαγωγών, συκοφαντώντας το για διασπαστική τακτική. Το ίδιο έκαναν και για το συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων
• Λειτούργησαν ως τροχοπέδη στις προσπάθειες και τις πρωτοβουλίες δράσεων της ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ με αδράνεια, καθυστερήσεις, αναβολές, καταψήφιση αγωνιστικών προτάσεων.
• Υιοθέτησαν τακτική συκοφαντιών εναντίον της Εκπαιδευτικής Συσπείρωσης αντί του πολιτικού και συνδικαλιστικού λόγου.
Εντέλει υπηρετούν τη λογική του υποταγμένου συνδικαλισμού που συσσώρευσε δεινά για τη μάχιμη εκπαίδευση. Γνωστή η τακτική τους αλλά δεν ξεγελά κανέναν πια. Ροκανίζουν το χρόνο, θυσιάζουν τη δυνατότητα της μαχόμενης εκπαίδευσης να δώσει αποφασιστική απάντηση ανατροπής των κυβερνητικών πολιτικών.
Δυστυχώς και η στάση της ΕΣΑΚ δεν είναι η αντίστοιχη της συγκυρίας
Συμπορεύεται με τις ΔΑΚΕ /ΠΑΣΚ-ΔΗΣΥ τόσο σε επίπεδο ΔΟΕ- ΑΔΕΔΥ (αγωνιστικό πλαίσιο, απεργίες), όσο συχνά και στο επίπεδο του συλλόγου μας ακολουθώντας κοινή τακτική.
Αρνήθηκε τη συμπόρευση με τους καθηγητές σε έναν απεργιακό αγώνα διαρκείας.
Διατηρώντας τη λογική του απέναντι πεζοδρομίου που εφαρμόζει όλα αυτά τα χρόνια, τοποθετείται καταγγελτικά απέναντι στους συντονισμούς των συλλόγων και το Συντονιστικό νηπιαγωγών. Ό,τι δεν ελέγχεται απορρίπτεται. Στο δικό μας σύλλογο απέρριψε την πρόταση συμμετοχής μας στο συντονισμό των συλλόγων Π.Ε. ομοίως με τις ΔΑΚΕ /ΠΑΣΚ-ΔΗΣΥ, αρνήθηκε να στηρίξει τη 2η Πανελλαδική συνάντηση Νηπιαγωγών, αρνήθηκε να ψηφίσει την πρότασή μας για τρίωρη στάση εργασίας τη Δευτέρα 16/9 ουσιαστικά υπονομεύοντας την προσπάθεια απεργιακής συμπόρευσης με την ΟΛΜΕ.
Με τη στάση της οχυρώνεται πίσω από άσφαιρες μορφές διαμαρτυρίας, αναντίστοιχες του ύψους της επίθεσης. Αποφεύγει την άμεση, αποφασιστική σύγκρουση στον πόλεμο που μας έχουν εξαπολύσει.
Κάνε το άλμα σου. Πιο γρήγορο από τη φθορά.
Στην κρίσιμη καμπή που περνάμε, οι ζωντανές δυνάμεις του κλάδου πρέπει να σηκώσουν το βάρος των σημερινών και αυριανών μαχών, της αλληλεγγύης και της συσπείρωσης όλου του εκπαιδευτικού κινήματός, της ρήξης και της ανατροπής με τις πολιτικές των Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ. και της κυβέρνησης που τις υλοποιεί.
Η ελπίδα βρίσκεται στο ρεύμα της ζωντανής εκπαίδευσης, του ανεξάρτητου ταξικού συνδικαλισμού, τη συλλογική αντίσταση και πάλη για τα μικρά και τα μεγάλα προβλήματα του κλάδου. Το συνδικάτο χρειάζεται να ανασάνει! Να αποκαθηλώσουμε τον καθεστωτικό συνδικαλισμό, όχι μόνο εκλογικά, αλλά κυρίως στη δράση μας, στη σκέψη μας, στη ζωή του συλλόγου μας. Με τον αέρα των Γενικών Συνελεύσεων, με την αύρα των καθημερινών συλλογικών αντιστάσεων των συλλόγων διδασκόντων, με την οριζόντια διασύνδεση των τοπικών συλλόγων. Με την παραδειγματική υπεράσπιση των θετικών περιεχομένων της δημόσιας εκπαίδευσης και την εισβολή στο προσκήνιο των πραγματικών αναγκών μαθητών και εκπαιδευτικών.
Με τους αγώνες μας σήμερα, να απονομιμοποιήσουμε τα κυβερνητικά μέτρα στη συνείδηση του λαού, να δημιουργήσουμε ένα μαχητικό ρεύμα ικανό να ανατρέψει τη βάρβαρη πολιτική όπως αυτή εκφράζεται με τα μνημόνια με τις εντολές της τρόικα και τη συγκυβέρνηση των «προθύμων» .
Καμία εξουσία δεν είναι ανίκητη απέναντι σε αποφασισμένο, μαχητικό και οργανωμένο λαϊκό ποτάμι.
Εμείς ο κόσμος της μαχόμενης εκπαίδευσης, της καθημερινής διδακτικής πράξης που μέσα στις αντίξοες συνθήκες του φόβου και της τρομοκρατίας, της εντατικοποίησης, της κοινωνικής ανισότητας και του ατομικισμού μαχόμαστε να βάλουμε στη ζωή με τον πιο έντονο τρόπο την αντίληψη ότι η γνώση πρέπει να αποτελεί ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ.
Μαχόμαστε για ένα σχολείο ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ σε μια κοινωνία ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
Η ΛΥΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ!
Τετάρτη 20 Νοέμβρη
Τακτική Γ.Σ. – ΕΚΛΟΓΕΣ για Δ.Σ. Συλλόγου Περικλής
Last modified: 14 Νοεμβρίου 2013
