ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.
Τετάρτη 28 Νοέμβρη
Με τη συμμετοχή και την ψήφο μας
για Σύλλογο – Προπύργιο του Αγώνα
ενάντια στα καταστροφικά μέτρα κυβέρνησης – Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ.
για τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας !
Το μέλλον αναπνέει στους αγώνες!
Στα χνάρια του Μάρτη η ελπίδα…
Διορισμοί – Αναπληρωτές – Προσοντολόγιο
Η φετινή χρονιά ξεκίνησε με τις κινητοποιήσεις εκπαιδευτικών, μαθητών, φοιτητών ακολουθώντας τα χνάρια των μαζικών κινητοποιήσεων του περσινού Μάρτη όπου ένα πολύμορφο κίνημα από όλους τους χώρους της εκπαίδευσης με ζωντάνια και αποφασιστικότητα, διεκδικεί ένα σχολείο που να μορφώνει κι όχι ένα «εξεταστικό μινώταυρο». Διεκδικεί ένα σχολείο που σέβεται τις ανάγκες και τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών, με εκπαιδευτικούς με μόνιμη και σταθερή σχέση εργασίας, με τα δικαιώματα του πτυχίου και της προϋπηρεσίας στην εργασία, με διεκδίκηση των απωλειών, για αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, για την παιδεία των όλων και των ίσων!
Για άλλη μια φορά οι εξαγγελίες του Υπουργείου περιλαμβάνουν διορισμούς σε «βάθος τριετίας» χωρίς κανέναν συγκεκριμένο σχεδιασμό για να δώσουν έστω την ψευδαίσθηση του πραγματικού. Βασική προϋπόθεση για την υλοποίησή τους είναι η θεσμοθέτηση ενός σύστηματοςπρόσληψης/διορισμών, που θα ανταποκρίνεται στους όρους του ΑΣΕΠ και του ν. 3848, για μοριοδότηση προσόντων και ουσιαστικά απαξίωση της προϋπηρεσίας.
Με την χρήση κριτηρίων (επιστημονικά, κοινωνικά κλπ.) η Κυβέρνηση έχει σκοπό να υποτιμήσει-ακυρώσει την προϋπηρεσία και να ανακυκλώσει την ανεργία πετώντας πολλούς συναδέλφους, που ήδη δουλεύουν, στην ανεργία. Οι πίνακες που μέχρι τώρα διαμορφώνονταν με την προϋπηρεσία θα ανατραπούν πλήρως, προκαλώντας μια μόνιμη κινητικότητα μέσω ανατροπής των πινάκων κάθε χρόνο. Πολλοί θα μείνουν εκτός, μετά από χρόνια εργασίας. Το προσοντολόγιο συνιστά ουσιαστικά εργαλείο αξιολόγησης των αναπληρωτών και ανοίγει τον δρόμο προς την ανεργία.
Στρατηγική επιλογή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΟΣΑ είναι η προϋπηρεσία και το πτυχίο να μην κατοχυρώνει αυτονόητο δικαίωμα μόνιμης εργασίας, αντίθετα ο εργαζόμενος οφείλει ατομικά να διαπραγματεύεται τους όρους εργασίας του, να βρίσκεται σε ένα διαρκές κυνήγι προσόντων που θα τον κάνουν ανταγωνιστικό προς τους άλλους, μιας και το πτυχίο δεν αρκεί, κι όλα αυτά σε ένα περιβάλλον επισφαλές καθώς η μονιμότητα αποτελεί τροχοπέδη. Δεν τολμούν να πουν ανοικτά ότι το σχολείο θα λειτουργεί μόνο διαμέσου των ποικίλων ΕΣΠΑ που δευρύνουν την ελαστική, επισφαλή εργασία και αμφισβητούν ανοικτά τη σταθερή απασχόληση με δικαιώματα για όλους τους εκπαιδευτικούς.
Απαιτούμε: Μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών με μοναδικά κριτήρια το πτυχίο και την προϋπηρεσία. Διορισμός όλων των αναπληρωτών τώρα.
Αξιολόγηση
Το Υπουργείο Παιδείας, με βάση τις σχετικές διατάξεις του αντιεκπαιδευτικού νόμου 4547/18 για τις λεγόμενες «νέες δομές στην εκπαίδευση», επιδιώκει να προωθήσει την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας (αξιολόγηση στελεχών, προγραμματισμός – αποτίμηση εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων). Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ επιχειρεί να αντιμετωπίσει το πάγωμα κάθε νόμου που έχει ψηφιστεί μέχρι τώρα για την αξιολόγηση, κάτω από την πίεση του εκπαιδευτικού κινήματος, με την περίφημη τακτική της διαμόρφωσης, «κουλτούρας αξιολόγησης», όπως προτείνει και ο ΟΟΣΑ, ώστε να προωθηθεί στη συνέχεια ένα καθολικό αξιολογικό μοντέλο. Έτσι, μετά την ακύρωση της αξιολόγησης από το εκπαιδευτικό κίνημα το 2013-14, με το άρθρο 47, μέσω των εκθέσεων προγραμματισμού και αποτίμησης, επανέρχεται η αξιολόγηση της σχολικής μονάδας διαμορφώνοντας μια εκρηκτική δυναμική κωδικοποίησης, συγκρισιμότητας, διαφοροποίησης, κατάταξης και ανταγωνισμού των σχολικών μονάδων. Και δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς μια και οι συγκεντρωτικές εκθέσεις προϋποθέτουν φόρμες με δείκτες ποιότητας που θα μπορούν να κωδικοποιηθούν και να καταμετρηθούν σε πανελλαδικό επίπεδο και οι οποίες θα καθορίζονται με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, ύστερα από εισήγηση του Ι.Ε.Π.(άρθρο 47.3) και με ισχυρό επιτελικό ρόλο στην Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε. που αποτελεί και τον εξωτερικό αξιολογητή όλων αυτών των διαδικασιών! Οι διαδικασίες αυτές καμία σχέση δεν έχουν με εσωτερικές και ανατροφοδοτικές συλλογικές παιδαγωγικές λειτουργίες. Το Υπουργείο φιλοδοξεί να μας καταστήσει όλους αξιολογητές, για να μας μετατρέψει σε αξιολογούμενους σε επόμενη φάση. Δεν πρέπει να ξεχνάμε δε ότι ταυτόχρονα παραμένουν σε ισχύ ο Δημοσιοϋπαλληλικός Κώδικας και ο ν. 4354/15 (μισθολόγιο) που προβλέπουν τη σύνδεση της αξιολόγησης με την περικοπή μισθού και τις απολύσεις.
Απέναντι στην αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση εμείς συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο που χάραξαν οι αγώνες των προηγούμενων χρόνων, οι αγώνες, ενάντια σε ερωτηματολόγια, δείκτες, ποσοστά, αξιολογόχαρτα που μπλοκάρισαν στην πράξη την προώθηση της αξιολόγησης. Συνεχίζουμε με Απεργία-Αποχή από κάθε αξιολογική διαδικασία που αφορά αξιολόγηση στελεχών και αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας (προγραμματισμός-αποτίμηση του 4547/2018).
Δίχρονη Προσχολική Αγωγή και Εκπαίδευση
Η υπόσχεση για τη γενίκευση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης ήταν ένα πουκάμισο αδειανό καθώς αυτή πραγματοποιήθηκε επί του παρόντος σε δήμους στους οποίους ήταν ήδη πραγματικότητα. Παράλληλα ο αναβαθμισμένος ρόλος των δημάρχων για την υλοποίηση ή μη της υποχρεωτικότητας του δίχρονου Νηπιαγωγείου, της πρώτης βαθμίδας του δημόσιου σχολείου ενέχει τεράστιους κινδύνους για το μέλλον συνολικά του δημόσιου σχολείου, στο πλαίσιο της συνολικής πολιτικής της λεγόμενης «αποκέντρωσης», που σημαίνει ουσιαστικά την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης.
Γιατί, άλλωστε, να πειστεί ο οποιοσδήποτε δήμος και η οποιαδήποτε κυβέρνηση για ένα σύγχρονο δημόσιο νηπιαγωγείο, όταν το τελευταίο συνεχίζει να βρίσκεται στη θολή ζώνη του παράλληλου δικτύου (δημόσιο νηπιαγωγείο αλλά και δημοτικές και ιδιωτικές επιχειρήσεις προσχολικής αγωγής) και της ιδιωτικοποίησης; Το ζήτημα με αυτόν τον τρόπο θα παραπέμπεται αιώνια στις καλένδες. Αντίθετα, η υποχρεωτικότητα είναι το πρώτο και αποφασιστικό -αλλά όχι τελικό- βήμα ενός διαρκούς αγώνα για ένα δημόσιο νηπιαγωγείο που θα αντιστοιχεί στις ανάγκες των παιδιών και της εργαζόμενης πλειοψηφίας του 21ου αιώνα.
Γι’ αυτό αγωνιζόμαστε και διεκδικούμε την άμεση εφαρμογή του δίχρονου υποχρεωτικού Νηπιαγωγείου ΤΩΡΑ σε όλη την επικράτεια και στους Δήμους ευθύνης μας, με τις αντίστοιχες απαραίτητες υποδομές και μόνιμο εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό.
Μισθοί και συντάξεις για ζωή με αξιοπρέπεια
Φέτος πρέπει να είναι χρονιά της πραγματικής διεκδίκησης όλων των μισθολογικών – συνταξιοδοτικών απωλειών μας.
Ο υπουργός Οικονομικών ήταν ωστόσο σαφής για τα αναδρομικά που αφορούν τον 13ο και 14ο μισθό των Δ.Υ.: λέγοντας «δεν υπάρχει δημοσιονομικός χώρος». Αντίστοιχα στο πεδίο των συντάξεων ο νόμος Κατρούγκαλου οδηγεί στο σπάσιμο της σύνταξης σε εθνική και ανταποδοτική, ανοίγοντας τον δρόμο στη ιδιωτική ασφάλιση και στην πλήρη «χιλιανοποίηση» των συντάξεων που επιθυμεί και ο Κ. Μητσοτάκης. Τα κλεμμένα θα επιστραφούν με μαχητικούς εργατικούς αγώνες.
Η διεκδίκηση της κάλυψης των μισθολογικών και συνταξιοδοτικών απωλειών πρέπει να γίνει υπόθεση κάθε Σωματείου, κάθε εργαζόμενου.
Τίποτα ωστόσο δεν συμβαίνει σε πολιτικό και κοινωνικό κενό.
Με περισσή υποκρισία εξήγγειλε η κυβέρνηση την «καθαρή έξοδο από τα μνημόνια». Εξαγγελίες που όχι μόνο δεν συνοδεύτηκαν από μέτρα αποκατάστασης των απωλειών των οκτώ μνημονιακών χρόνων ούτε από υποσχέσεις αλλά αντίθετα, ακούσαμε ότι η μνημονιακή βαρβαρότητα είναι ο μόνος ασφαλής δρόμος που κακώς δεν ακολουθήθηκε δεκαετίες πριν. «Σύνεση, σωφροσύνη, όχι επανάληψη των λαθών του παρελθόντος», η επιτροπεία, η φοροληστεία, η αποσάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, η λεηλασία μισθών, συντάξεων και δικαιωμάτων, η πλήρης απαξίωση των κοινωνικών αγαθών στην παιδεία, την υγεία, την ασφάλιση, η τεράστια ανεργία καθώς και όλες οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις του ελληνικού καπιταλιστικού σχηματισμού υπέρ των εργοδοτών και του κεφαλαίου την εποχή της πιο βαθιάς συστημικής κρίσης, είναι η σύγχρονη αφήγηση της εθνικής μνημονίων ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΑΝΕΛ και όλων όσοι στήριξαν και υπέγραψαν μνημόνια.
Αν θέλουμε μισθούς και συντάξεις με τα οποία θα ζούμε, αν θέλουμε δημόσια κοινωνικά αγαθά, αν θέλουμε δημόσια και δωρεάν Παιδεία, Υγεία και κοινωνική ασφάλιση, πρέπει να συγκρουστούμε με τα πλαίσια που ορίζουν ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ και οι υποτακτικές κυβερνήσεις. Διαφορετικά θα επιλέγουμε μια ζωή τον διαχειριστή που θα φαντάζει λιγότερο αρπακτικός.
Στον Σύλλογό μας
Στη διάρκεια της συνδικαλιστικής χρονιάς που ολοκληρώθηκε επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά η θετική συμβολή της συμμετοχής μας στο προεδρείο του Δ.Σ. καθώς εξελίχθηκε σε αποφασιστικής σημασίας παράγοντα για τις καθημερινές μάχες που έδωσε ο Σύλλογός μας απέναντι στις σαρωτικές αλλαγές που επιχειρούνται στο Δημόσιο Σχολείο.
Για του λόγου το αληθές η συντριπτική πλειοψηφία των αποφάσεων του Δ.Σ. του συλλόγου ελήφθησαν ύστερα από προτάσεις που καταθέσαμε ως ΔΙΕΞΟΔΟΣ, τις οποίες η ΔΑΚΕ κατά κανόνα απλώς ψήφιζε, κινούμενη στο πλαίσιο μιας ανέξοδης αντιπολίτευσης απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, αρνούμενη ωστόσο στην πράξη την υλοποίησή τους. Η δε ΔΗΣΥ/ΑΚΣΥΑ, «εκκωφαντικά σιωπηλή», καθώς ήταν απούσα από κάθε πρόταση και απόφαση. Η συμμετοχή και των δύο παρατάξεων της πλειοψηφίας ΔΑΚΕ- ΔΗΣΥ/ΑΚΣΥΑ στην υλοποίηση των αποφάσεων για αγωνιστικές δράσεις ήταν ανύπαρκτη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μη υλοποίηση απόφασης του Δ.Σ. για άσκηση πίεσης στους Δήμους με παραστάσεις στους δημάρχους και τα δημοτικά συμβούλια για την εφαρμογή της δίχρονης προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης στην περιοχή του συλλόγου μας.
Η ΑΣΕ-ΠΑΜΕ ακολούθησε την αδιέξοδη στάση του απομονωτισμού και της περιχαράκωσης χωρίς να κάνει ή και να αποδέχεται καμιά πρόταση ενωτικής αγωνιστικής δράσης, απλά οι προτάσεις της αρκούνταν στο να καλεί σε συγκεντρώσεις της παράταξής της, βάζοντας εμπόδιο στην ανάπτυξη συλλογικών αγώνων από τα κάτω από τα σωματεία.
Η «Ρωγμή στο Αδιέξοδο…» εξαντλήθηκε μεταξύ διαπιστώσεων που οδηγούν στην απογοήτευση και την αδράνεια για ανυπαρξία κινήματος και ακύρωσης της δράσης των σωματείων. Ο λόγος της είναι διανθισμένος από επαναστατικές κορώνες χωρίς όμως καμία απολύτως πρόταση δράσης για κανένα ζήτημα ενώ δεν παρέλειπε να αμφισβητεί συστηματικά την αξία της εκπροσώπησης στα συλλογικά όργανα.
Ως Διέξοδος Η Αγωνιστική Συσπείρωση αντιταχθήκαμε δυναμικά στις αυθαιρεσίες της Διοίκησης, αποκαλύπτοντας και καταγγέλοντάς τες. Υπερασπιστήκαμε ανυποχώρητα τα εργασιακά δικαιώματα των συναδέλφων εκπαιδευτικών με δυναμικές παραστάσεις και κινητοποιήσεις για τις υπεραριθμίες και τις τοποθετήσεις των συναδέλφων, μονίμων και αναπληρωτών, για ισοτιμία δικαιωμάτων αναπληρωτών και μονίμων με παρεμβάσεις ενημέρωσης και οργάνωσης δράσεων με τους συναδέλφους στα σχολεία, με ένα μέτωπο αντίστασης στην υλοποίηση των οριζόμενων στο Π.Δ.79 για το Ενιαίο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο και το Ενιαίο Δημοτικό Σχολείο. Αγωνιζόμαστε ανυποχώρητα για την εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής Αγωγής και Εκπαίδευσης στο Δημόσιο Νηπιαγωγείο σε όλους τους Δήμους του Συλλόγου μας και σε όλη τη χώρα.
Η Διέξοδος Η Αγωνιστική Συσπείρωση παλεύει για να δυναμώσει το μαχόμενο, ανεξάρτητο, ταξικό, ριζοσπαστικό εκπαιδευτικό κίνημα. Αυτό το κίνημα αποτελεί τον αιώνιο αντίπαλο που στέκεται εμπόδια στις αντιδραστικές καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Ο ένας μετά τον άλλο οι υπουργοί παιδείας «σκόνταφταν» στο ανυπότακτο τμήμα του εκπαιδευτικού κινήματος που δεν ακολουθούσε το political correct, έσπαγε τα καθιερωμένα της θεσμικής κοσμιότητας του συνδικαλισμού της γραβάτας, ασκούσε συνδικαλισμό ανατροπής κι όχι διαμαρτυρίας, ασκούσε το συνδικαλισμό των «από κάτω» κι όχι του σουλάτσου στα κυβερνητικά γραφεία. Που δεν έκλεινε μυστικά ραντεβού στις ταβέρνες με τη Γιαννάκου και τον Αρβανιτόπουλο, όπως η ΔΑΚΕ, και στα κομματικά γραφεία με τον Αρσένη και τη Διαμαντοπούλου, όπως η ΠΑΣΚ, για να σπάσει απεργίες και καταλήψεις. Που δεν έκανε «βελτιωτικές» προτάσεις ως συνδαιτυμόνας της κυβερνητικής διαχείρισης, προωθώντας την εκπαιδευτική αθλιότητα, όπως η ΕΡΑ η ΑΕΚΕΕ. Που δεν αρκούνταν σε συμβολικές και άνευρες διαμαρτυρίες συμπερασμάτων, όπως το ΠΑΜΕ.
Αντίθετα, όταν, σύσσωμος ο κυβερνητικός συνδικαλισμός παντός καιρού, πρόσφερε χείρα βοηθείας στις αναδιαρθρώσεις, ένα ρεύμα που διαπερνούσε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, από τους δασκάλους και τους καθηγητές μέχρι τους μαθητές και τους φοιτητές, πάλευε να τους χαλάσει τα σχέδια.
…Θα βγούμε πάλι. Είμαστε ράτσα ατάκτων και κλεφτών, έχουμε το πείσμα του σίδερου, την υπομονή του νερού. Όσοι πιστοί!
Μονόδρομος απέναντι στο Αδιέξοδο που μας οδηγούν και πραγματική Διέξοδος από αυτό είναι η Αγωνιστική Συσπείρωση όλων μας στο σωματείο μας και στις συλλογικές του διαδικασίες, που διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις για μαζικούς συλλογικούς νικηφόρους αγώνες.
Στις εκλογές της 28ης ΝΟEMΒΡΗ
Εκλέγουμε το νέο Δ.Σ. του Συλλόγου μας για την επόμενη συνδικαλιστική χρονιά.
Mε την ψήφο μας επιλέγουμε τον προσανατολισμό του Συλλόγου μας.
Η δική μας επιλογή είναι ένας Σύλλογος ανεξάρτητος, αγωνιστικός, δυναμικός, μαχητικός, ταξικός, ριζοσπαστικός. Ένας Σύλλογος που έχει μοναδική του πυξίδα τις ανάγκες και τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών και την υπεράσπιση ενός σχολείου πραγματικά ενιαίου, δημόσιου και δωρεάν για όλα τα παιδιά. Ένας Σύλλογος διεκδικητικός, στην πρώτη γραμμή των αγώνων.
Η μεγαλύτερη δυνατή διεύρυνση και ισχυροποίηση του σχήματός μας, «Διέξοδος Η Αγωνιστική Συσπείρωση» ως κομμάτι του ανεξάρτητου ταξικού ρεύματος στην εκπαίδευση, των δυνάμεων που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται ενάντια στην πολιτική των μνημονίων και της μεταπρογραμματικής εποπτείας, των συντηρητικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση και στην κοινωνία συνολικά, η ενίσχυσή του στις εκλογές ανάδειξης νέου Δ.Σ. του Συλλόγου μας αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για ένα συνδικάτο που οι αποφάσεις θα παίρνονται από τους πραγματικούς πρωταγωνιστές των αγώνων. Αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για έναν σύλλογο πραγματικό πρωταγωνιστή στις ιστορικής σημασίας μάχες της περιόδου, που μακριά από τις λογικές της αδράνειας και της ήττας θα ξεδιπλώνει τη δράση του με αυτοτέλεια από το κράτος και τους μηχανισμούς του, με μοναδική δέσμευση την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των αναγκών της εργαζόμενης πλειοψηφίας και της Εκπαίδευσης, με αγωνιστικότητα, ταξική ενότητα και ανασυγκρότηση.
Η «Διέξοδος Η Αγωνιστική Συσπείρωση» συμμετέχει στο δίκτυο των Ανεξάρτητων Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων που συγκροτούνται και λειτουργούν σε επίπεδο συλλόγων σε αντιπαράθεση με τον κατεστημένο κρατικό – κυβερνητικό – κομματικό συνδικαλισμό και με πλήρη διαχωρισμό από τους μηχανισμούς της κυβέρνησης, του υπουργείου και της διοίκησης, όπως εδώ και 25 χρόνια, συνεχίζοντας αταλάντευτα στην ίδια κατεύθυνση.
…Να ξέρεις, σου γράφω πάντα με το χέρι στην καρδιά και το βλέμμα στο στόχο…
Εκτιμούμε ότι αυτή η στήριξη των συναδέλφων θα αποτελέσει σημαντική παρακαταθήκη για το παρόν και το μέλλον, για ένα εκπαιδευτικό κίνημα μαχητικό, ανεξάρτητο, αμεσοδημοκρατικό, ένα κίνημα που θα δίνει αγώνες σύγκρουσης και ανατροπής και όχι άνευρες παραστάσεις διαμαρτυρίας και εθιμοτυπικές συμβολικές κινητοποιήσεις για την τιμή των όπλων. Για ένα κίνημα που θα ορθώνει αποφασιστικά τείχος απέναντι στο φασισμό, τον ρατσισμό, τον εθνικισμό και την πατριδοκαπηλεία και που απαντά με την αλληλεγγύη και την ενότητα όλων των εργαζομένων, αγκαλιάζοντας όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα από χρώμα, γλώσσα, εθνικότητα, φύλο, θρησκεία.
Στις εκλογές της 28ης ΝΟEMΒΡΗ
Ψηφίζουμε όπως αγωνιζόμαστε
Στηρίζουμε το ψηφοδέλτιο του Ανεξάρτητου Ριζοσπαστικού Συνδικαλισμού
ΔΙΕΞΟΔΟΣ Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
Για έναν σύλλογο αγωνιστικό, δυναμικό, μαχητικό, ταξικό,ριζοσπαστικό
ΤΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ
ΓΙΑ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
ΓΙΑΝΝΕΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΓΓΕΛΙΝΑ (Ειδ. Αγωγής) 7ο Δ.Σ. Χαλανδρίου
ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΥ ΧΡΥΣΑ (Δασκάλα) 9ο Δ.Σ. Χαλανδρίου
ΚΑΡΓΙΩΤΗ ΧΑΡΟΥΛΑ (Ειδ. Αγωγής) 7ο Δ.Σ. Αγ. Παρασκευής
ΚΟΥΒΟΠΟΥΛΟΣ ΜΑΝΩΛΗΣ (Μουσικός) 4ο Δ.Σ. Χολαργού
ΛΟΥΖΗ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ (Νηπιαγωγός) 6ο Νηπ/γείο Αγ. Παρασκευής
ΜΑΝΤΖΟΥΡΑΝΗ ΜΑΡΙΑ (Νηπιαγωγός) 5ο Νηπ/γείο Αγ. Παρασκευής
ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΣ ΝΙΚΟΣ (Δάσκαλος) 4ο Δ.Σ. Χολαργού
ΠΟΛΙΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ (Νηπιαγωγός) 7ο Νηπ/γείο Βριλησσίων
ΠΡΙΦΤΗ ΧΑΡΑ (Δασκάλα αναπληρώτρια) 3ο Δ.Σ. Χαλανδρίου
ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΥ ΑΝΝΑ ΜΑΓΙΑ (Νηπιαγωγός) 9ο Νηπ/γείο Αγ. Παρασκευής
ΓΙΑ ΕΛEΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
ΠΑΠΑΡΟΥΛΙΑ ΚΑΤΕΡΙΝΑ (Δασκάλα) 4ο Δ.Σ. Χολαργού
Last modified: 27 Νοεμβρίου 2018
