ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
Γιατί οι νικημένοι του Σήμερα , είναι οι νικητές του Αύριο
Και το Ποτέ γίνεται: Σήμερα ακόμα
Θαρρείς ότι η εικόνα της απόλυτης καταστροφής από το βομβαρδισμένο και μισογκρεμισμένο σχολείο της Γάζας με το διάτρητο από σφαίρες μαυροπίνακα αποτελεί τη σημειολογική απεικόνιση της σημερινής κατάστασης στο Δημόσιο Σχολείο. Και παράλληλα οι δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας: Την επόμενη σχολική χρονιά κανείς δεν ξέρει πώς θα λειτουργήσουν τα σχολεία.
Πολιτικό και κοινωνικό « τοπίο στην ομίχλη »
Το άδικο προχωράει σήμερα με βήμα όλο σιγουριά
Οι καταπιεστές προετοιμάζονται για δεκάδες χιλιάδες χρόνια
Η βία εξασαφαλίζει : ¨Όπως ακριβώς είναι έτσι θα μείνει
Καμμιά φωνή δεν αντηχεί έξω από τη φωνή των κυρίαρχων
Και στις αγορές λέει η εκμετάλλευση αδιάντροπα: Τώρα εγώ πρώτη ξεκινάω [1]
Ανεργία, απολύσεις, φοροληστεία, νέες επιθέσεις στα κοινωνικά δικαιώματα της Υγείας και της Παιδείας , κατάρρευση του ασφαλιστικού συστήματος, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, καταβαράθρωση των μισθών και συντάξεις πείνας αποζητούν το ξεπέρασμα της καπιταλιστικής κρίσης προς όφελος της πλουτοκρατίας, μέσω των πολιτικών επιταγών κυβέρνησης, ΕΕ και ΔΝΤ βυθίζοντας την κοινωνική πλειοψηφία στην ανεργία, την απόλυτη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Η προσπάθεια κατάργησης δικαιωμάτων και ελευθεριών, η ποινικοποίηση των αγώνων, οι συμπεριφορές ολοκληρωτικού αυταρχισμού στο δημόσιο βίο της χώρας και η ανεκτική έως νομιμοποιημένη δράση των φασιστικών ναζιστικών οργανώσεων, είναι το απαραίτητο συμπλήρωμα της ραγδαίας διαδικασίας εκφασισμού των φιλελεύθερων κοινοβουλευτικών δημοκρατιών.
Και το Σχολείο;
Ένα κέντρο διερχομένων, εκπαιδευτικών περιπλανώμενων και σαστισμένων που τρέχουν αλλόφρονες να συμπληρώσουν κενά για να «λειτουργήσει» στοιχειωδώς το υπό διάλυση αγαθό της Δημόσιας Παιδείας. Μαθητές στοιβαγμένοι σε υπερπληθωρικές τάξεις αγωνίζονται ασυνείδητα αλλά πεισματικά να κρατήσουν το δικαίωμα στην ευτυχισμένη αθωότητα της παιδικής ηλικίας.
Το σχολείο των παγωμένων αιθουσών, των υποκριτικών δράσεων ωραιοποίησης του αποκρουστικού προσώπου της ημιμάθειας και της προετοιμασίας των αυριανών αναλώσιμων απασχολούμενων, του αποκλεισμού των λειτουργικά και κοινωνικά ευπαθών, της παραγωγής του «υλικού» που θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα και τις ανάγκες της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Το σχολείο της φτώχειας και της μιζέριας για τους πολλούς και δευτεροκλασσάτους.
Τα διαδοχικά κύματα προσλήψεων αναπληρωτών που καταλήγουν σε «αεράκι» επιχειρούν να νομιμοποιήσουν τη «μονιμοποίηση της αδιοριστίας» και να καλλιεργήσουν την κουλτούρα της κινητικότητας και της ελαστικής εργασίας στη συνείδηση των εκπαιδευτικών και της κοινωνίας. Ταυτόχρονα λειτουργούν διαλυτικά στη συνοχή του σώματος του συλλόγου διδασκόντων αλλά και στην παιδαγωγική σημασία του σταθερού προσώπου στην παιδαγωγική σχέση μαθητή –εκπαιδευτικού. Όλα στον αέρα λοιπόν για να προτάσσεται η λογική του « εγώ » στη θέση του επικίνδυνου «εμείς».
Το φάντασμα της «Αξιολόγησης» δίνει σάρκα και οστά στο Φόβο. Πώς;
Προσανατολίζοντας την εστίαση της εκπαιδευτικής πολιτικής από τις υποχρεώσεις του κράτους, από την ευθύνη του στην παροχή ενός δημόσιου αγαθού στην ευθύνη των εκπαιδευτικών για την ποιότητα της εκπαίδευσης που δέχονται οι μαθητές.
Δημιουργώντας εκ των προτέρων ποσοστώσεις και οδηγώντας σε απολύσεις.
Νομιμοποιώντας τη διαρκή περικοπή μισθών με άμεση σύνδεση τους με τον αξιολογικό βαθμό, σε συνδυασμό με την καθιέρωση ατομικού μισθολογίου.
Στοχεύοντας στη δημιουργία κλίματος ανταγωνισμού και διάρρηξης των συλλογικών σχέσεων στα σχολεία.
Παγιώνοντας το κλίμα φόβου απέναντι στον αξιολογητή σύμβουλο, διευθυντή, προϊστάμενο ώστε αυτό να γίνει καταθλιπτικά παντοδύναμο.
Η αντίσταση, το κίνημα και οι νίκες.
Όποιος ακόμα ζει δε λέει: Ποτέ!
Το σίγουρο , δεν είναι σίγουρο
΄Όπως ακριβώς είναι, έτσι δε μένει
Όταν πουν ό,τι είχανε οι κυρίαρχοι να πούνε
Θα μιλήσουνε οι κυριαρχούμενοι[2]
Τα πράγματα δεν είναι εύκολα για τους Καίσαρες
Ένα ολόκληρο χρόνο, το εκπαιδευτικό κίνημα δίνει καθημερινές μάχες ακυρώνοντας στην πράξη τις προσπάθειες εφαρμογής της αξιολόγησης.
Οι δεκάδες χιλιάδες υπογραφές της συντριπτικής πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών ενάντια στην «Αυτοαξιολόγηση – Αξιολόγηση», τα εκατοντάδες αρνητικά πρακτικά των συλλόγων διδασκόντων, η ακύρωση των σεμιναρίων των στελεχών στα ανθρώπινα οδοφράγματα του Υπουργείου, η στάση των διευθυντών που αρνήθηκαν «να συμμορφωθούν προς τας υποδείξεις» το αποδεικνύουν.
Η πεισματική αντίσταση της ζωντανής εκπαίδευσης τροφοδότησε την ενέργεια και τις αντιδράσεις των εργαζομένων σε όλο τον υπόλοιπο Δημόσιο Τομέα με αποτέλεσμα την καθολική άρνηση συμμετοχής τους στις διαδιακασίες της αξιολόγησης στη διάρκεια του φετινού καλοκαιριού.
Και ακόμη οι καθαρίστριες του Υπουργείου των Οικονομικών αναδείχθηκαν σε σύμβολο αντίστασης μιας αποδεκατισμένης κοινωνίας, οι εργαζόμενοι της Cosco στο λιμάνι του Πειραιά υποχρέωσαν σε άτακτη υποχώρηση κυβέρνηση και εταιρία και απέσπασαν συγκεκριμένες κατακτήσεις, μισθολογικές αυξήσεις και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Όχι στις Παγίδες και τον εφησυχασμό .
Το Kίνημα οφείλει να ανασυνταχθεί!
Ποιος φταίει σαν η καταπίεση παραμένει; Εμείς
Ποιος φταίει σαν η καταπίεση συντριβεί; Εμείς πάλι
΄Οποιος γονατισμένος είναι, όρθιος να σηκωθεί
΄Οποιος χαμένος είναι, να παλέψει
Όποιος την κατάστασή του έχει αναγνωρίσει, πώς να εμποδιστεί;
Γιατί οι νικημένοι του σήμερα , είναι οι νικητές του αύριο
Και το Ποτέ γίνεται: Σήμερα ακόμα![3]
[1], [2], [3] Bertolt Brecht, Εγκώμιο στη Διαλεκτική
Για αυτό που μας αξίζει και που ονειρευόμαστε και όχι για μια πραγματικότητα εντός των συνόρων του δικού τους «ρεαλισμού».
Μιλάμε για τις ανάγκες και τα δικαιώματα των εκπαιδευτικών, τις μορφωτικές και κοινωνικές ανάγκες των παιδιών, τα συμφέροντα της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
Πολιτικά αποτελεσματικό και επικίνδυνο είναι εκείνο το κίνημα που σταθερά διεκδικεί όλο τον πλούτο που έχει παράγει ο κόσμος της εργασίας. Διεκδικεί τη ριζική αναδιανομή του πλούτου υπέρ των εργαζομένων, με τον αγώνα ενάντια στην ανεργία για μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, με αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, με ακώλυτη βαθμολογική – μισθολογική εξέλιξη, με αποκατάσταση των μισθολογικών απωλειών και λιγότερο χρόνο αλλά και χρόνια εργασίας, με 15% για την Παιδεία, με τους απαραίτητους μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών.
Σ’ αυτή τη συγκυρία γίνεται ακόμη πιο έντονη η ανάγκη παρουσίας ενός συνδικάτου αποφασισμένου να ξεκινήσει ανένδοτο αγώνα για την ανατροπή της αντιλαϊκής-αντιεκπαιδευτικής πολιτικής. Για να συμβεί αυτό πρέπει εμείς οι εκπαιδευτικοί της τάξης να πάρουμε ττην κατάσταση στα χέρια μας, να αγωνιστούμε για την αλλαγή του γενικού προσανατολισμού του συνδικαλιστικού κινήματος και της Δ.Ο.Ε..
Το εκπαιδευτικό κίνημα μπορεί και οφείλει να συμβάλλει στη δημιουργία ενός πλατιού , ενωτικού, κοινωνικοπολιτικού και αγωνιστικού μετώπου που θα παλέψει για την ανατροπή της κυβέρνησης, την απαλλαγή από τους πάτρονες της αντεργατικής– αντιεκπαιδευτικής πολιτικής των ΕΕ και ΔΝΤ, οργανώνοντας μαζικό συντονισμένο αγώνα , μέσα από τις Γεν. Συνελεύσεις των Συλλόγων και των σωματείων , στην εκπαίδευση, στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, σε όλη τη δοκιμαζόμενη κοινωνία.
Γιατί στα Yπηρεσιακά Συμβούλια;
Τα Yπηρεσιακά Συμβούλια (ΚΥΣΠΕ – ΑΠΥΣΠΕ – ΠΥΣΠΕ ) αποτελούν όργανα της Διοίκησης , που με την επίφαση μιας δήθεν δημοκρατικής λειτουργίας με τη μειοψηφική συμμετοχή των αιρετών εκπροσώπων των εργαζομένων, επιδιώκουν την εξασφάλιση της ακώλυτης λειτουργίας του διοικητικού μηχανισμού για την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής σε επίπεδο στελέχωσης, υπηρεσιακών μεταβολών, μεταβολών στη λειτουργία των σχολικών μονάδων κ.λ.π.
Στο πλαίσιο αυτό η συμμετοχή των αιρετών δεν μπορεί να έχει αποφασιστικό χαρακτήρα, αντίκρισμα στη λήψη των αποφάσεων. Ωστόσο χρησίμευσε στη δημιουργία ενός καθεστώτος πελατειακών σχέσεων και αδιαφάνειας που εξυπηρέτησε τους στόχους της Διοίκησης, δια μέσου των εκπροσώπων του κυβερνητικού συνδικαλισμού .
Τη διετία 2012 – 2014 που ολοκληρώνεται τώρα, το εκπαιδευτικό κίνημα δημιούργησε συνθήκες απορρύθμισης του μπλοκ Διοίκησης και κυβερνητικού-γραφειοκρατικού συνδικαλισμού με την εκλογή στη θέση του αιρετού ενός εκπροσώπου του ανεξάρτητου ταξικού ρεύματος σε όλα τα ΠΥΣΠΕ της Αττικής και σε πολλά ΑΠΥΣΠΕ απειλώντας την ηγεμονία των κυβερνητικών παρατάξεων.
Αυτή τη διετία η Διέξοδος Εκπαιδευτική Συσπείρωση εξέλεξε για πρώτη φορά αιρετό στο ΠΥΣΠΕ Β΄Αθήνας. Η διετής θητεία υπηρετήθηκε από δύο συναδέλφους μας εφαρμόζοντας την εναλλαγή ανά έτος. Αυτοί λειτούργησαν στην κατεύθυνση της ανάδειξης των προβλημάτων που προκαλούν οι σχεδιασμοί και οι μεθοδεύσεις της κυβέρνησης και της Διοίκησης της Εκπαίδευσης: Ασκώντας έλεγχο και ενημερώνοντας τους συναδέλφους και την κοινωνία, αποκαλύπτοντας και καταγγέλλοντας αυθαιρεσίες, παράνομες ενέργειες της Διοίκησης και αδιαφανείς διαδικασίες, αρνούμενοι να επικυρώσουν παράτυπες και παράνομες τακτικές τόσο στο επίπεδο της υπεράσπισης των εργασιακών, συνδικαλιστικών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών όσο και των μορφωτικών και εκπαιδευτικών δικαιωμάτων, των αναγκών των μαθητών και της Δημόσιας, Δωρεάν εκπαίδευσης.
Έδρασαν σε συνεργασία και συντονισμό με το σύλλογό μας και τους άλλους συλλόγους της Β΄Αθήνας εφαρμόζοντας τις αποφάσεις των Δ.Σ. και των Γ. Σ. και υλοποιώντας κοινές δράσεις, κινητοποιήσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας για προβλήματα που αφορούσαν στη λειτουργία των σχολικών μονάδων, στις εργασιακές συνθήκες των εκπαιδευτικών , στον αγώνα ενάντια στην εφαρμογή των διαδικασιών της αξιολόγησης, στον αγώνα ενάντια στις πειθαρχικές διώξεις .
Οι ξυλοπόδαροι του κυβερνητικού συνδικαλισμού και η εύθραυστη ισορροπία τους 
Να τους ανατρέψουμε!
Η απομυθοποίηση…
Το ΠΑΣΟΚ που έγινε Ποτάμι διασχίζοντας έναν κατάξερο Ελαιώνα στην πολιτική ζωή αυτού του τόπου για να καταλήξει μία μικρή λακουβίτσα αντικατοπτρίζεται στα γαλαζοπράσινα ΑΚΣΥΑκά λασπόνερα του βάλτου με τους πρώην πρίγκιπες βατράχους που όμως πια δεν μπορούν να ξεγελάσουν καμιά πριγκίπισσα.
Η ΔΑΚΕ πανηγυρικά απούσα, εκκωφαντικά σιωπηλή, μεγαλοπρεπώς ανύπαρκτη απένατι στη βαριά τραυματισμένη καθημερινότητα του σχολείου και των εκπαιδευτικών απέδειξε για άλλη μια φορά πως ο βασιλιάς είναι γυμνός. Από το σκοτεινό της παρασκήνιο ωστόσο κάνει ό,τι περνά από το χέρι της, το μακρύ χέρι της συγκυβέρνησης, για να εξυπηρετήσει τα καταστροφικά σχέδια των πατρώνων της.
Να φέρουμε τα Πάνω Κάτω
Οι υποψήφιοι της ΔΙΕΞΟΔΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ με τη συμμετοχή μας στο ΠΥΣΠΕ Β΄Αθήνας :
Στοχεύουμε στην ανάπτυξη της κινηματικής δράσης και όχι στη συνδιαχείριση της κυβερνητικής, αντιεκπαιδευτικής πολιτικής που εφαρμόζουν οι εκπρόπωποι του κρατικού συνδικαλισμού της συνδιαλλαγής.
Ασκούμε έλεγχο,αποκαλύπτουμε , καταγγέλλουμε τις αυθαιρεσίες , τις παράνομες ενέργειες, την αδιαφάνεια, το « κράτος εν κράτει » της Διοίκησης.
Ενημερώνουμε τους συλλόγους μας και αναδεικνύουμε στους συναδέλφους και την κοινωνία τα προβλήματα που συσσωρεύει η κυβερνητική πολιτική, το Υπουργείο και η Διοίκηση.
Υλοποιούμε τις αποφάσεις του Δ.Σ. και των Γενικών Συνελεύσεων των συλλόγων μας.
Εφαρμόζουμε τη λογική της εναλλαγής και μέσα στα πλαίσια της διετούς θητείας και την επιστροφή στην τάξη των αιρετών μας μετά τη λήξη της θητείας τους.
Στις 5 Νοέμβρη 2014
Διεκδικούμε την εκλογή μας στο ΠΥΣΠΕ Β΄Αθήνας
Γκρεμίζουμε
Τον κρατικό συνδικαλισμό της συνδιαχείρισης και της συναλλαγής
Τα δεκανίκια της εξουσίας που νομιμοποιούν την αναξιοπρέπεια και την υποταγή
Την πολιτική που βγάζει στην παρανομία τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών, τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, την παιδαγωγική ελευθερία και τη δημοκρατία
Last modified: 26 Οκτωβρίου 2014
