Ένα φαινόμενο της παιδικής ζωής αποδεικνύει την προπαρασκευή για το μέλλον. Το παιγνίδι. Δεν πρέπει να το θεωρούμε σαν ιδιότροπη έμπνευση των γονιών ή των άλλων παιδαγωγών, Αλλά σαν βοήθεια για την αγωγή, σαν διεγερτικό τού πνεύματος, της φαντασίας και της επιδεξιότητας. Το παιγνίδι προετοιμάζει το μέλλον.
Αυτό δείχνει ή στάση τού παιδιού απέναντι ατά παιγνίδια, η εκλογή εκείνου ή τού άλλου παιγνιδιού, η σημασία που αποδίδει το παιδί στο παιγνίδι. Στο παιγνίδι φαίνεται ακόμη ο χαρακτήρας των σχέσεων του παιδιού προς το περιβάλλον του, ποια είναι η στάση του απέναντι των άλλων, αν είναι φιλική ή εχθρική και τέλος αν η τάση προς επιβολή κυριαρχεί. Το παιγνίδι λοιπόν έχει εξαιρετική σημασία. “Όλες οι παρατηρήσεις πού μας δείχνουν ότι το παιγνίδι είναι μια προετοιμασία για το μέλλον, οφείλονται στον καθηγητή της Παιδαγωγικής Gross πού απέδειξε ότι ή ίδια τάση παρατηρείται και στα παιγνίδια των ζώων.
Υπάρχουν όμως και άλλες απόψεις πού συμπληρώνουν τις παραπάνω αρχές. Το παιγνίδι θέτει κυρίως σε κίνηση το κοινωνικό συναίσθημα, τόσο ανεπτυγμένο στο παιδί, πού προσπαθεί με κάθε τρόπο να το ικανοποιήσει. Αυτό ακριβώς δίνει στο παιγνίδι το θέλγητρό του. Τα παιδιά πού απομακρύνονται από το παιγνίδι είναι γιατί φοβούνται μήπως δεν το καταφέρουν. Τέτοια είναι τα παιδιά πού ηθελημένα δεν ανακατεύονται στο παιγνίδι, πού όμως, όταν πάρουν μέρος, το διαλύουν. Οι κυριότεροι λόγοι αυτής της στάσεως είναι η έπαρση, η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον εαυτό τους και κατά συνέπεια ο φόβος μήπως δεν παίξουν καλά το ρόλο τους. Μπορούμε, κατά κανόνα, να εξακριβώσουμε το βαθμό του κοινωνικού συναισθήματος του παιδιού, προσέχοντας τον τρόπο πού παίζει.
Άλλο στοιχείο πού εκδηλώνεται καθαρά στο παιγνίδι, είναι ο σκοπός για την επίτευξη υπεροχής πού προδίδεται από την τάση του παιδιού να διατάσσει, να κυβερνά. Αυτό θα το αντιληφτούμε παρακολουθώντας αν και με ποιό τρόπο το παιδί προσπαθεί να αναδειχθεί και μέχρι ποιό σημείο προτιμά τα παιγνίδια πού του προσφέρουν την ευκαιρία να ικανοποιήσει αυτές τις τάσεις του και, να παίζει ρόλο κυριάρχου. Δεν υπάρχουν παιγνίδια πού να μην εξυπηρετούν ένα από τα τρία στοιχεία: προετοιμασία για τη ζωή, κοινωνικό συναίσθημα και δίψα κυριαρχίας.
Το παιγνίδι εξυπηρετεί κι’ ένα ακόμη στοιχείο: το παιδί, παίζοντας, δίνει διέξοδο στην ενεργητικότητα του. Κατά το παιγνίδι το παιδί αφήνεται λιγότερο ή περισσότερο στην πρωτοβουλία του και ή δραστηριότητα του, καθώς και των άλλων παιδιών πού παίζουν μαζί του, καθορίζεται από το παιγνίδι. Υπάρχουν πολλά παιγνίδια πού βοηθούν τις δημιουργικές δυνάμεις του παιδιού. Το παιγνίδια μάλιστα πού προσφέρουν ευρύ πεδίο στο παιδί για την ανάπτυξη της δημιουργικότατος, το βοηθούν σημαντικά στο μελλοντικό του επάγγελμα. Και υπάρχουν περιπτώσεις κατά τις όποιες, πριν ο ράφτης κάνει ρούχα για τούς ανθρώπους, έκανε ρούχα για κούκλες.
Το παιγνίδι είναι αδιάσπαστα ενωμένο με την ψυχική ανάπτυξη του παιδιού. Αποτελεί την επαγγελματική του απασχόληση κατά ένα τρόπο και έτσι το αντιλαμβάνεται. Γι’ αυτό ακριβώς είναι κακό να ενοχλούμε το παιδί όταν παίζει. Τίποτα δεν μας επιτρέπει να θεωρούμε το παιγνίδι σαν χάσιμο χρόνου. Έχοντας απ’ όψη το μέλλον, βρίσκουμε σε κάθε παιδί, κάτι από τον μελλοντικό μεγάλο, πού θα έχει κάποιο σκοπό στη ζωή του. Η γνώση ενός ατόμου και ή κρίση μας γι’ αυτό διευκολύνεται σε μεγάλο βαθμό, Αν μάθουμε τι ήταν κατά την παιδική του ηλικία.
Aπό το βιβλίο του Α.Αντλερ – Ανθρώπινοι χαρακτήρες – 1956
πηγή: antikleidi.com
Last modified: 2 Μαΐου 2015
