ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ-ΚΙΝΗΣΕΙΣ-ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ
Με τον καιρό να΄ναι κόντρα….
Στο κεντρικό πολιτικό τοπίο και καθώς η κοινωνία βυθίζεται στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης, που ολοένα και βαθαίνει, ολόκληρο το πολιτικό σύστημα υπηρετεί τη μνημονιακή βαρβαρότητα ή στην καλύτερη περίπτωση, αρκείται στην ανέξοδη και εκ του ασφαλούς καταγγελία της.
Η τρίτη μνημονιακή αξιολόγηση φέρνει 113 νέα προαπαιτούμενα που ισοδυναμούν για άλλη μια φορά με αντεργατικά – αντιλαϊκά μέτρα. Η κυβέρνηση έχει ήδη συμφωνήσει και προωθεί προς ψήφιση τον αντιαπεργιακό νόμο, την αντεργατική προώθηση της αξιολόγησης δομών και εργαζομένων σε όλο το Δημόσιο, τις αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση, την επιτάχυνση των αντιασφαλιστικών αναδιαρθρώσεων για πιο γρήγορη εφαρμογή των μέτρων που θα οδηγήσουν σε μεγαλύτερη και άμεση μείωση των συντάξεων και, τέλος, νέα μέτρα ενίσχυσης της φορολεηλασίας.
Η «δίκαιη ανάπτυξη» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι παρούσα δίνοντας τρανταχτά δείγματα: μείωση του εργασιακού κόστους, διεύρυνση των πεδίων κερδοφορίας για το κεφάλαιο, εκχώρηση δημόσιου πλούτου. Η «αντιπολίτευση», με πρωτεργάτη τη ΝΔ, υπόσχεται ακόμα «ταχύτερες μεταρρυθμίσεις», δηλαδή ένταση της επίθεσης σε βάρος της εργαζόμενης πλειοψηφίας.
Το νέο “Success Story” της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΣΕΒ περιλαμβάνει -φυσικά- και άλλα νέα μέτρα, όπως η ουσιαστική κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων, οι αθρόες ιδιωτικοποιήσεις, η προώθηση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών λαϊκής κατοικίας, η επέκταση της επισφαλούς-προσωρινής εργασίας, η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας.
Η κατάσταση επιδεινώνεται ραγδαία από τις συμφωνίες της κυβέρνησης στις ΗΠΑ. Την ώρα που κόβονται εργασιακά δικαιώματα και αμοιβές, επεκτείνεται η φτωχοποίηση και εξαθλίωση, η κυβέρνηση υπογράφει συμφωνία 2,5δις(!) για νέες αγορές του αιώνα ενώ μετατρέπει τη χώρα σε μια εκτεταμένη βάση – ορμητήριο για τις πολεμικές επιχειρήσεις και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και αναπόφευκτα σε χώρα – στόχο στις πολεμικές αντιπαραθέσεις και ανταγωνισμούς, με μεγάλους κινδύνους για το λαό.
Το Σχολείο σήμερα
Σε αυτό το εφιαλτικό τοπίο η επίθεση ενάντια στο Δημόσιο Σχολείο κλιμακώνεται με ταχύτατους ρυθμούς.
Οι εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ και οι στοχεύσεις των ΕΕ, ΣΕΒ αποδιαρθρώνουν σταδιακά τη δημόσια εκπαίδευση. Διαιώνιση της αδιοριστίας, καταιγιστική επέλαση των ελαστικών μορφών εργασίας, αξιολόγηση και εντατικοποίηση του ρυθμού εργασίας συνθέτουν το αναγκαίο μείγμα για τη μετάβαση στο σχολείο της αγοράς. Διαφημίζεται ήδη η «πλήρης αυτονομία του σχολείου» που σημαίνει απολύσεις και συμβάσεις ορισμένου χρόνου αντί για μόνιμη σταθερή εργασία, χορηγίες αντί για κρατική χρηματοδότηση, λειτουργία με όποιο προσωπικό υπάρχει, προγράμματα «χυλός» ενάντια σε κάθε παιδαγωγικό και μορφωτικό αντίκρισμα.
Το νέο Π.Δ. για τη λειτουργία του Δημοτικού Σχολείου και του Νηπιαγωγείου έρχεται να εξυπηρετήσει τις μνημονιακές δεσμεύσεις και τις επιταγές Ε.Ε. και ΟΟΣΑ. Mε σταθερά προσανατολισμένη την πυξίδα της εκπαίδευσης στην κατεύθυνση των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων στο πλαίσιο του σχολείου και των ολοένα ελαστικοποιούμενων σχέσεων εργασίας των εκπαιδευτικών, σε βάρος των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών, εκσυγχρονίζει και ενισχύει τους μηχανισμούς περικοπών και λιτότητας και αναβαθμίζει το ιεραρχικό- αυταρχικό μοντέλο διοίκησης, περιορίζοντας ακόμη περισσότερο την όποια δημοκρατική οργάνωση και λειτουργία του σχολείου.
Οι επισκέψεις του ΟΟΣΑ στα σχολεία μας είναι πλέον μια πραγματικότητα. Οι «δολοφόνοι» του δημόσιου σχολείου σε παγκόσμιο επίπεδο κυκλοφορούν με πλήρη ελευθερία κινήσεων στα σχολεία μας, προκειμένου να μας προτείνουν, όπως και το 2011, αξιολόγηση εκπαιδευτικών και απολύσεις, λειτουργία των σχολείων με όρους επιχειρήσεων, διαφοροποιημένη χρηματοδότηση, προσλήψεις εκπαιδευτικών ανά σχολείο και αξιολόγηση των σχολικών μονάδων με βάση τις επιδόσεις των μαθητών τους.
… κι έπρεπε σαν έναν άλλο, πιο μεγάλο ουρανό,
ν’ αντέξουμε την καθημερινή μας ιστορία …
Εκπαιδευτικοί – λάστιχο που μετακινούνται σε περισσότερα από δύο σχολεία, που ανεβοκατεβαίνουν μεταξύ πρωινού και ολοήμερου προγράμματος έχοντας υποστεί ελαστικοποίηση του εργασιακού τους ωραρίου, Τ.Ε. που υπολειτουργούν ή δεν λειτουργούν καθόλου, μαθητές που παρακολουθούν «παρέλαση» εκπαιδευτικών στο καθημερινό τους πρόγραμμα, απουσίες εκπαιδευτικών λόγω αδειών που δεν αναπληρώνονται, μαθητές που έχουν ανάγκη εκπαιδευτικού Παράλληλης Στήριξης και μένουν ακάλυπτοι ή μοιράζονται το δικαίωμά τους ως «αναλογικά κλάσματα», όλα αυτά συνθέτουν την εικόνα της μνημονιακής σχολικής «κανονικότητας».
Ενάντια σε ένα αποδυναμωμένο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο, που μετατρέπεται σε μια προαιρετική δομή παιδοφύλαξης, η θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής αγωγής και εκπαίδευσης των νηπίων 4 – 6 ετών αποκλειστικά στο Δημόσιο Νηπιαγωγείο παραμένει ζητούμενο. Ταυτόχρονα, οι επικείμενες συγχωνεύσεις ΑΤΕΙ Βρεφονηπιοκόμων και ΑΕΙ Νηπιαγωγών και τα σχέδια ευρύτερης ενοποίησης των Σχολών Αγωγής θέτουν τους όρους για τη διεκδίκηση της πρωτοβάθμιας από τους δήμους, την ενιαιοποίηση των ηλικιών 0 έως 8 ετών, την ισοπέδωση εργασιακών δικαιωμάτων και την εισαγωγή των κουπονιών στη δημόσια εκπαίδευση.
Χιλιάδες αναπληρωτές της περσινής σχολικής χρονιάς παραμένουν άνεργοι, με πολύ πιθανή εκδοχή, αρκετοί από αυτούς να μην ξαναπροσληφθούν στο δημόσιο σχολείο
Οι μεταταγμένοι εκπαιδευτικοί από τη β/θμια, το πρώτο παράδειγμα κινητικότητας στην εκπαίδευση, παραμένουν σε καθεστώς ομηρίας εδώ και 4 χρόνια χωρίς να τους αποδίδονται οργανικές θέσεις, διατηρώντας έτσι το αίσθημα εργασιακής ανασφάλειας και εκπαιδευτικών πολλών ταχυτήτων.
Τα προσφυγόπουλα στο πλαίσιο μιας βαθιά ρατσιστικής και αντιμεταναστευτικής πολιτικής έχουν εγκαταλειφθεί στην τύχη τους, είτε εγκλωβισμένα στις ΔΥΕΠ παρά και ενάντια στη λογική της ένταξής τους στην ελληνική κοινωνία, είτε χωρίς τάξεις υποδοχής και την απαραίτητη βοήθεια από υποστηρικτικές δομές.
… τους μιλούσε για την ελπίδα και το μέλλον κι άλλες τέτοιες βλασφημίες …
Οι ανάγκες της κοινωνίας έρχονται σε πλήρη σύγκρουση με την πολιτική των θεσμών. Δεν «χωρούν» στα συμφέροντά τους. Οι μισθοί και οι συντάξεις της αξιοπρέπειας, το δικαίωμα στη σταθερή και μόνιμη εργασία, η πλήρης παροχή των δημόσιων κοινωνικών αγαθών, η Δημόσια και Δωρεάν Παιδεία, Υγεία και Κοινωνική Πρόνοια και Ασφάλιση, δεν χωρούν στα πλαίσια που βάζουν η Ε.Ε., το ΔΝΤ, ο ΟΟΣΑ και οι υποτακτικές τους κυβερνήσεις.
Μέγιστη λοιπόν η ανάγκη, μέγιστο και το χρέος όλων μας να δημιουργήσουμε το μέτωπο του «εχθρού λαού», ένα ριζοσπαστικό, ταξικό, κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο απέναντι στο μνημονιακό δέος. Το σωματείο, το συνδικάτο και οι οργανωμένοι συλλογικοί, μαζικοί αγώνες μέσα από αυτά αποτελούν μέρος της απάντησης του κόσμου της εργασίας στη βάρβαρη επίθεση που δέχεται.
Στον σύλλογό μας
Στη διάρκεια της συνδικαλιστικής χρονιάς που ολοκληρώθηκε επιβεβαιώθηκε η θετική συμβολή της συμμετοχής μας στο προεδρείο του Δ.Σ. καθώς εξελίχθηκε σε αποφασιστικής σημασίας παράγοντα για τις καθημερινές μάχες που έδωσε ο Σύλλογός μας απέναντι στις σαρωτικές αλλαγές που επιχειρούνται στο Δημόσιο Σχολείο.
Για του λόγου το αληθές η συντριπτική πλειοψηφία των αποφάσεων του Δ.Σ. του συλλόγου ελήφθησαν ύστερα από προτάσεις που καταθέσαμε ως ΔΙΕΞΟΔΟΣ, τις οποίες η ΔΑΚΕ κατά κανόνα απλώς υπερψήφιζε, κινούμενη στο πλαίσιο μιας ανέξοδης αντιπολίτευσης απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, χωρίς βέβαια να μπαίνει στον κόπο και να τις υλοποιεί. Η δε ΔΗΣΥ/ΑΚΣΥΑ, «εκκωφαντικά σιωπηλή», καθώς ήταν απούσα από κάθε πρόταση και απόφαση, παράταξη–σφραγίδα η οποία ενεργοποιήθηκε μία και μόνη φορά για να στείλει την εκπρόσωπό της σε συνέδριο τουρισμού της ΔΟΕ στην Κύπρο. Η συμμετοχή και των δύο παρατάξεων της πλειοψηφίας ΔΑΚΕ- ΔΗΣΥ/ΑΚΣΥΑ στην υλοποίηση των αποφάσεων για αγωνιστικές δράσεις ήταν μηδαμινή.
Η ΑΣΕ-ΠΑΜΕ δεν εκπροσωπήθηκε τη φετινή χρονιά στο Δ.Σ. Ωστόσο, παρότι είχε ενεργή παρουσία με προτάσεις ανακοινώσεων προς το Δ.Σ., η τοποθέτησή τους ως προς το μέγα ζήτημα που έχει ανοίξει με την ενιαιοποίση του χώρου της Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης μόνο προβληματική μπορεί να χαρακτηριστεί! Πιο συγκεκριμένα αφήνει θολή και αμφιλεγόμενη τη θέση της τόσο ως προς τον ενιαίο χαρακτήρα της προσχολικής αγωγής, καθώς χαρακτηριστικά αναφέρεται σε «Ενιαίο(;), παιδαγωγικά αναβαθμισμένο πρόγραμμα αγωγής», όσο και ως προς τα επαγγελματικά δικαιώματα των Βρεφονηπιοκόμων, για τους οποίους η ανακοίνωση της ΔΑΣ – ΟΤΑ (σωματείο του ΠΑΜΕ στους ΟΤΑ) αναφέρει ως διεκδίκηση την «επέκταση(;) των εργασιακών δικαιωμάτων των βρεφονηπιοκόμων».
Σε ανάλογο μήκος κύματος κινείται ως προς το θέμα αυτό και η ΔΑΚΕ η οποία με μοιρασμένους ρόλους κινείται σε διπλό ταμπλώ καθώς στο πλαίσιο της ΔΟΕ τοποθετείται υπέρ της δίχρονης προσχολικής αγωγής και Εκπαίδευσης αποκλειστικά στο Δημόσιο Νηπιαγωγείο ενώ στην ΠΟΕ – ΟΤΑ προβάλλει ως αίτημα την κατάργηση της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής.
Ως Διέξοδος Η Αγωνιστική Συσπείρωση αντιταχθήκαμε δυναμικά στις αυθαιρεσίες της
Διοίκησης, αποκαλύπτοντας και καταγγέλοντάς τες. Υπερασπιστήκαμε ανυποχώρητα τα εργασιακά δικαιώματα των συναδέλφων εκπαιδευτικών με δυναμικές παραστάσεις και κινητοποιήσεις για τις υπεραριθμίες και τις τοποθετήσεις των συναδέλφων, μονίμων και αναπληρωτών, για ισοτιμία δικαιωμάτων αναπληρωτών και μονίμων με παρεμβάσεις ενημέρωσης και οργάνωσης δράσεων με τους συναδέλφους στα σχολεία, με ένα μέτωπο αντίστασης στην υλοποίηση των οριζόμενων στο όψιμο Π.Δ.79 για το Ενιαίο Ολοήμερο Νηπιαγωγείο και το Ενιαίο Δημοτικό Σχολείο. Αντιπαλέψαμε τους όρους και προϋποθέσεις της προαιρετικότητας, αντισταθήκαμε στην αντιπαιδαγωγικότητα του νέου 
ωρολογίου προγράμματος του Νηπιαγωγείου και στην προοπτική της ελαστικοποίησης της εργασίας των εκπαιδευτικών του, στη νέα προβάλλουσα προοπτική της αλλοίωσης του ρόλου και του χαρακτήρα της Προσχολικής Αγωγής και Εκπαίδευσης δια της ενοποίησης του χώρου φροντίδας – μέριμνας και Αγωγής – Εκπαίδευσης και αγωνιζόμαστε ανυποχώρητα για τη θεσμοθέτηση της δίχρονης υποχρεωτικής Αγωγής και Εκπαίδευσης στο Δημόσιο Νηπιαγωγείο.
Εκφραζόμαστε και λειτουργούμε και μέσα από το συλλογικό μετωπικό σχήμα των Ανεξάρτητων Παρεμβάσεων – Κινήσεων – Συσπειρώσεων που συγκροτούνται και λειτουργούν σε επίπεδο συλλόγων, σε αντιπαράθεση με τον κατεστημένο κρατικό – κυβερνητικό – κομματικό συνδικαλισμό και με πλήρη διαχωρισμό από τους μηχανισμούς της κυβέρνησης, του Υπουργείου και της Διοίκησης, όπως εδώ και 25 χρόνια, συνεχίζοντας αταλάντευτα στην ίδια κατεύθυνση
… ακόμα κι αν δεν υπήρχε ουρανός εμείς εκεί θα πηγαίναμε …
Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά το σωματείο, ο σύλλογός μας αποτελεί και πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί το στήριγμα των εκπαιδευτικών και το προπύργιο των αγώνων για την υπεράσπιση των αναγκών του Δημόσιου Σχολείου και των δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών του.
Η συμμετοχή του αιρετού εκπροσώπου μας στο ΠΥΣΠΕ Β΄Αθήνας εκλεγμένου με το ψηφοδέλτιο της παράταξής μας, ΔΙΕΞΟΔΟΣ Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ, συνέβαλε σημαντικά στην προάσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων των συναδέλφων μας. Αποδείχτηκε από την ίδια τη ζωή ότι οι αντιδραστικές φωνές που καλούσαν σε αποχή από τις εκλογές για την ανάδειξη των αιρετών εκπροσώπων των εργαζομένων στα υπηρεσιακά συμβούλια όχι απλά δεν είχαν απήχηση και ήταν εσφαλμένες, αλλά θα βοηθούσαν και τη Διοίκηση σε ακόμα περισσότερες αυθαιρεσίες σε βάρος των εκπαιδευτικών. Οι συνάδελφοί μας, οι μαχόμενοι εκπαιδευτικοί, τους «γύρισαν την πλάτη».
Μονόδρομος απέναντι στο Αδιέξοδο που μας οδηγούν, και πραγματική Διέξοδος από αυτό είναι η Αγωνιστική Συσπείρωση όλων μας στο σωματείο μας και στις συλλογικές του διαδικασίες, που διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις για μαζικούς, συλλογικούς και νικηφόρους αγώνες.
Η μεγαλύτερη δυνατή διεύρυνση και ισχυροποίηση του σχήματός μας, Διέξοδος Η Αγωνιστική Συσπείρωση, ως κομμάτι του ανεξάρτητου ταξικού ρεύματος στην εκπαίδευση των δυνάμεων εκείνων που αγωνίστηκαν και αγωνίζονται ενάντια στην πολιτική των μνημονίων, των συντηρητικών αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση και στην κοινωνία συνολικά, αλλά και η ενίσχυσή του στις εκλογές ανάδειξης νέου Δ.Σ. του Συλλόγου μας αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για ένα συνδικάτο, όπου οι αποφάσεις θα παίρνονται από τους πραγματικούς πρωταγωνιστές των αγώνων. Αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση για ένα σύλλογο – πραγματικό πρωταγωνιστή στις –ιστορικής σημασίας– μάχες αυτής της περιόδου, που μακριά από τις λογικές της αδράνειας και της ήττας θα ξεδιπλώνει τη δράση του με αυτοτέλεια από το κράτος και τους μηχανισμούς του, με μοναδική δέσμευση την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των αναγκών της εργαζόμενης πλειοψηφίας και της Εκπαίδευσης, με αγωνιστικότητα, ταξική ενότητα και ανασυγκρότηση.
Στις 29 Νοέμβρη
Ψηφίζουμε όπως αγωνιζόμαστε
Στηρίζουμε το ψηφοδέλτιο
του ανεξάρτητου και ριζοσπαστικού συνδικαλισμού
ΔΙΕΞΟΔΟΣ Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
Το ψηφοδέλτιο:
Last modified: 25 Νοεμβρίου 2017
