Σε ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης παραπέμπουν τα ανατριχιαστικά επιστημονικά συμπεράσματα πάνω στην ψυχολογία των σημερινών προσφυγόπουλων.
Δημοσίευμα του βρετανικού «Independent», το οποίο παραπέμπει σε αντίστοιχο του αμερικανικού, «New Yorker» αναφέρει, ότι οι σουηδικές αρχές προσπαθούν να λύσουν ένα πρόβλημα το οποίο εμφανίστηκε αποκλειστικά στα παιδιά – πρόσφυγες που φιλοξενούνται στην χώρα και τα οποία διαπιστώθηκε ότι πάσχουν από το «Σύνδρομο παραίτησης» («resignation syndrome»).
Το εν λόγω σύνδρομο ρίχνει σε κώμα καθ΄ όλα υγιείς οργανισμούς νέων ανθρώπων, μετά από μια κλιμακούμενη επιδείνωση της κατάστασής τους, από την στιγμή που τους γνωστοποιείται η επικείμενη απέλασή τους.
Το 2016 διαγνώστηκαν 60 παιδιά με το σύνδρομο, το οποίο καθιστά τον ασθενή «εντελώς παθητικό, ακίνητο, άτονο, σιωπηλό, ανίκανο να φάει και να πιει, ακρατή και χωρίς αντίδραση σε φυσικά ερεθίσματα ή στον πόνο», σύμφωνα με το ιατρικό περιοδικό «Acta Pædiatrica».
Τα παιδιά που υποφέρουν από το σύνδρομο είναι συνεχώς ξαπλωμένα στο κρεβάτι ή μετακινούνται με αναπηρικά καρότσια, ενώ σιτίζονται μέσα από έναν ειδικό σωλήνα.
Οι δοκιμές που προκάλεσαν μια «απόκριση» από ανθρώπους που βρίσκονται σε κανονικό κώμα, δεν δούλεψαν στα παιδιά με το σύνδρομο, ενώ, άλλες ασκήσεις έδειξαν ότι δεν έχουν υποστεί κάποια εγκεφαλική βλάβη.
Μερικοί γιατροί περιγράφουν την κατάσταση αυτών των παιδιών ως «θέληση να πεθάνουν» και συμβαίνει αφού οι οικογένειές τους έλαβαν αρνητική απάντηση στην αίτηση ασύλου και πλέον βρίσκονται αντιμέτωπες με την αβεβαιότητα.
Ένα παρόμοιο φαινόμενο παρατηρήθηκε στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε έγκλειστους που είχαν χάσει κάθε ελπίδα και κατέρρευσαν.
Οι γιατροί είδαν την κατάσταση ως εκδήλωση του φόβου της επιστροφής στις χώρες προέλευσης, όπου θα έχουν ασφάλεια και της προσαρμογής σε μια νέα κοινωνία, ενώ μόλις είχαν συνηθίσει την ζωή στην Σουηδία.
Το σύνδρομο δεν αφορά μόνο προσφυγόπουλα του πολέμου, αλλά και θύματα ρατσισμού στις χώρες τους, όπως μειονοτικές ομάδες, Ρομά κλπ.
Η κύρια «θεραπεία» για την κατάσταση, σύμφωνα με το δημοσίευμα, είναι η χορήγηση αδειών παραμονής στις οικογένειες των προσφύγων, κάτι που προβλέπεται και από το Σουηδικό Συμβούλιο Υγείας και Πρόνοιας. Έχει παρατηρηθεί ότι η κατάσταση των παιδιών συνήθως βελτιώνεται μετά από αρκετούς μήνες από την στιγμή που η οικογένειά τους λαμβάνει άδεια παραμονής.
Ωστόσο, ακόμη κι αυτή η άδεια δεν εγγυάται στις οικογένειες των παιδιών με το «Σύνδρομο παραίτησης» ότι θα έχουν την δυνατότητα να παραμείνουν στην χώρα, δεδομένου ότι η Σουηδία έχει περιορίσει τους όρους παραμονής των προσφύγων τα τελευταία χρόνια.
Μάλιστα υπάρχουν αναφορές για απελάσεις παιδιών τα οποία βρίσκονταν ακόμη σε κωματώδη κατάσταση και στην οποία παρέμεναν για πολλούς μήνες μετά την επιστροφή της οικογένειάς τους στις χώρες προέλευσης.
Last modified: 3 Απριλίου 2017
