Η εξειδίκευση της στρατηγικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης στα ζητήματα που αφορούν τη νεολαία βρέθηκε στο επίκεντρο της συζήτησης στο Συμβούλιο υπουργών Παιδείας της ΕΕ στις 21 και 22 Νοέμβρη, με έμφαση, για μια ακόμα φορά, στα ζητήματα της εξασφάλισης “των δεξιοτήτων, της ανάπτυξης ικανοτήτων και της θετικής νοοτροπίας”
Αυτό διατυπώθηκε και στη συνέντευξη Τύπου, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών της Συνόδου, όπου ποτέ όσο σήμερα δε γινόταν τόσο συχνή αναφορά στο θέμα της νεολαίας, καθώς… σχετίζεται με το παρόν και το μέλλον. Ενα μέλλον, όμως, που η Ενωση οικοδομεί μέσα από την ισοπέδωση των δικαιωμάτων, τη διαμόρφωση χειρότερων όρων δουλειάς, σπουδών και ζωής για τη νέα γενιά, στο όνομα της κερδοφορίας.
Η ατζέντα του Συμβουλίου συμπεριλάμβανε, για μια ακόμα φορά, τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ΕΕ και αφορούν το ζητούμενο επίπεδο βασικών δεξιοτήτων, τις ψηφιακές δεξιότητες, τη μεταφορά δεξιοτήτων, την αναντιστοιχία της προσφοράς και ζήτησης δεξιοτήτων που χαρακτηρίστηκαν ως παράγοντες που απειλούν την απασχολησιμότητα. Ως στόχος τίθεται η καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού, η απασχολησιμότητα και η συμμετοχή στην κοινωνία, αλλά και το να επωφεληθεί η ΕΕ, από τις δυνατότητες και τα ταλέντα της νέας γενιάς για την οικοδόμησης μιας ισχυρότερης Ευρώπης στον διεθνή ανταγωνισμό. Στο πλαίσιο αυτό, συζητήθηκε η νέα ατζέντα για τις δεξιότητες, ένας οδικός χάρτης που έχει σχεδιαστεί προκειμένου να καλυφθούν οι σημερινές σύνθετες ανάγκες της καπιταλιστικής παραγωγής και με βάση αυτόν να σχεδιαστούν οι εκπαιδευτικές πολιτικές. Στο ίδιο πλαίσιο, συζητήθηκε το ζήτημα της διασφάλισης ενός μίνιμουμ δεξιοτήτων και για τους ενήλικες, η λεγόμενη «εγγύηση δεξιοτήτων». Να σημειωθεί ότι η συζήτηση περί δεξιοτήτων αναπτύσσεται εδώ και μια δεκαπενταετία στην ΕΕ και ήδη τα εκπαιδευτικά συστήματα έχουν προσανατολιστεί σε μεγάλο βαθμό στην παροχή των δεξιοτήτων που ζητά το κεφάλαιο. Ωστόσο, αυτές δεν μπορούν να αποτελέσουν απάντηση στην ανεργία, η οποία είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό.
Στην ατζέντα του Συμβουλίου βρέθηκε, επίσης, το ζήτημα της πρόληψης της «ριζοσπαστικοποίησης της νεολαίας που οδηγεί στον βίαιο εξτρεμισμό» και της καλλιέργειας συνείδησης Ευρωπαίου πολίτη μέσα από εκπαιδευτικές, πολιτιστικές και άλλες δραστηριότητες. Στη ρητορική της ΕΕ η έννοια του ριζοσπαστισμού, η προσπάθεια ρήξης με το κατεστημένο και η προώθηση ριζικών αλλαγών στην κοινωνία ταυτίζονται σκόπιμα με σκοταδιστικές λογικές και πρακτικές, προκειμένου να αποκτήσει αρνητική χροιά στη συνείδηση της νεολαίας, και αυτή τη ρητορική την προσυπογράφει σε επίπεδο ΕΕ και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
Ο αρμόδιος για θέματα Παιδείας και Νεολαίας επίτροπος της ΕΕ, στη συνέντευξη Τύπου, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο πρόγραμμα Erasmus, το οποίο, όπως είπε, του χρόνου κλείνει τρεις δεκαετίες και προχωρά «στο επόμενο επίπεδο». Όσο για το τι επιφυλάσσει αυτό, ο ίδιος παρουσίασε το παράδειγμα του «Ευρωπαϊκού Σώματος Αλληλεγγύης», που προγραμματίζεται να ξεκινήσει τον επόμενο μήνα και είναι ενδεικτικό τού τι εννοούν όταν μιλούν για εξασφάλιση «ελπιδοφόρου μέλλοντος» για τη νεολαία στις χώρες της ΕΕ: Είναι ένα πρόγραμμα που προβλέπει την απασχόληση, εθελοντικά ή με μισθό – χαρτζιλίκι, νέων έως 30 ετών, σε ΜΚΟ, τοπικές αρχές ή ιδιωτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων σε ολόκληρη την ΕΕ, όπως φυσικές καταστροφές, «κοινωνικές προκλήσεις», υποδοχή και ένταξη προσφύγων κ.λπ. Φιλοδοξία της ΕΕ είναι να δημιουργηθεί μέχρι το 2020 μια στρατιά νέων που, στο όνομα της καταπολέμησης της ανεργίας και με ταμπέλα τον εθελοντισμό, θα αμείβονται με ψίχουλα, για έργο που θα έπρεπε να γίνεται από τις κρατικές υπηρεσίες.
Ενδεικτικό, επίσης, της κατεύθυνσης των παρεμβάσεων που σχεδιάζονται στην Εκπαίδευση, είναι η πρωτοβουλία που εξήγγειλε ο Επίτροπος της ΕΕ, μεταξύ άλλων, για εισαγωγή στα σχολεία της επιχειρηματικότητας, με στόχο όποιος τελειώνει την υποχρεωτική εκπαίδευση να έχει εμπειρία στην επιχειρηματικότητα. Οταν μιλούν όμως για εμπειρία στην επιχειρηματικότητα, εννοούν ο νέος που τελειώνει την υποχρεωτική εκπαίδευση να έχει τις απαραίτητες γι’ αυτούς βάσεις, ώστε να σκέφτεται για τα συμφέροντα του εργοδότη του, να υπηρετεί αυτά και όχι τα δικά του συμφέροντα ως εργαζόμενος.
Τον υπουργό Παιδείας στο Συμβούλιο εκπροσώπησε ο γενικός γραμματέας Δια Βίου Μάθησης του υπουργείου, Π. Παπαγεωργίου, ο οποίος, σύμφωνα με το υπουργείο, είπε ότι «σε εποχές όπως η σημερινή, όπου οι νέοι στην Ευρώπη έρχονται αντιμέτωποι με την ανεργία, τη ριζοσπαστικοποίηση, τον εθνικισμό, τα κράτη – μέλη πρέπει να προσφέρουν στη νεολαία τη δυνατότητα να προασπιστεί τα ευρωπαϊκά ιδεώδη και να πάρει θέση στην αντιμετώπιση της κοινωνικοπολιτικής κρίσης». Ως προτεραιότητες έθεσε, μεταξύ άλλων, το «να αναπτύξουμε μία πολιτική που να βασίζεται σε στοιχεία και πρακτικές που στοχεύουν στη διαρκή εξέλιξη των δεξιοτήτων των νέων ιδιαίτερα, μέσω των μορφών μη τυπικής εκπαίδευσης» και «να βοηθήσουμε να εκφραστούν και να ενταχθούν μέσω του εθελοντισμού, όλους τους νέους που προέρχονται από διαφορετικά κοινωνικά, εθνικά και πολιτισμικά περιβάλλοντα». Εξέφρασε, δε, την ελπίδα πως «πρωτοβουλίες της Επιτροπής όπως αυτή για το Ευρωπαϊκό Σώμα Αλληλεγγύης, θα καθιερωθούν και σύντομα θα αποκτήσουν μέγεθος και σημασία, αντίστοιχα άλλων επιτυχημένων προγραμμάτων, όπως του ERASMUS».
Απόψεις και τοποθετήσεις οι οποίες διόλου τυχαία, ταυτίζονται με τις εκπαιδευτικές προοπτικές του υπομνήματος της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία, η οποία παρέδωσε το τελικό της «υπόμνημα για την αναδιοργάνωση της Μέσης Εκπαίδευσης και την εισαγωγή σε ΑΕΙ – ΤΕΙ» στο Υπουργείο Παιδείας με τον υπουργό Παιδείας να συμφωνεί με τις βασικές κατευθύνσεις του και να αναλαμβάνει να να δρομολογήσει τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες που θα οδηγήσουν στο τελικό πόρισμα, μέχρι τα Χριστούγεννα.
Θέσεις που βασίζονται στις μνημονιακές δεσμεύσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για την εφαρμογή της πολιτικής της ΕΕ και του ΟΟΣΑ για το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, με στόχο την υλοποίηση στην πράξη του φτηνού σχολείου της αγοράς. Οι προτάσεις της Επιτροπής δε διατυπώνονται, επομένως, σε ένα πολιτικό και ιδεολογικό κενό, αλλά αποτελούν επιμέρους διάσταση της συνολικής προσπάθειας καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης του σχολείου, του κράτους και των λειτουργιών του, της οικονομίας και αγοράς εργασίας, στην οποία έχει στρατευτεί η κυβέρνηση και όλος ο μνημονιακός κοινοβουλευτικός συρφετός.
Η νέα δευτεροβάθμια εκπαίδευση επιδιώκει να υλοποιήσει ένα αριστοκρατικό σύστημα, με κυρίαρχη την ταξική επιλογή, τους πολλαπλούς μηχανισμούς μορφωτικού αποκλεισμού των παιδιών της εργαζόμενης πλειοψηφίας, τη μαζική στροφή στο σύστημα της μαθητείας και της απλήρωτης εργασίας, την ταξική διαφοροποίηση των σχολικών μονάδων και την αντίστοιχη των σχολών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με το ταυτόχρονο βάθεμα της αγοραίας επιχειρηματικής λειτουργίας της. Και όλα αυτά πάνω στο έδαφος των μηδενικών διορισμών μόνιμων εκπαιδευτικών, της μείωσης των χρηματοδοτικών πόρων, των ελαστικών σχέσεων εργασίας – απολύσεων, της ‘αυτονομίας’ και της αξιολόγησης σχολείων – εκπαιδευτικών βάσει μετρήσιμων επιδόσεων.
http://spe-ploumpidis.blogspot.gr/
Last modified: 10 Οκτωβρίου 2022
