Αλήθεια τι θα μπορούσε να σκεφτεί ο κοινός νους αν πριν 4-5 χρόνια του έλεγαν ότι ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ θα είναι ένας τύπος ο οποίος συγκαταλέγεται στην πρώτη εικοσάδα των πιο πλούσιων ανθρώπων στον κόσμο, που έχει στο βιογραφικό του μερικές χρεωκοπίες επιχειρήσεων του – όχι βέβαια στην προσωπική του περιουσία – και που θα έχει περάσει από τις οθόνες των τηλεοπτικών δεικτών ως masterchief σε ριάλιτυ; Μάλλον ένα ελαφρύ μειδίαμα θα διάγραφονταν στο πρόσωπο των απλών ανθρώπων και ίσως μία γκριμάτσα απέχθειας από τους σοβαρούς και μορφωμένους ελιτίστες διανοούμενους. Ίσως οι τελευταίοι να ψέλλιζαν και κάτι για τους θεσμούς της “μεγάλης αυτής δημοκρατικής χώρας που θα εξασφάλιζαν τη συνέχεια του κράτους και της διοίκησης”.
Σήμερα σε πραγματικό χρόνο ύστερα από μία προεκλογική περίοδο όπου κυριάρχησαν οι ιαχές για περιορισμό έως και απαγόρευση της μετανάστευσης κυρίως εναντίον των μουσουλμάνων αλλά και εναντίον των φτωχών και κατατρεγμένων Μεξικάνων, η πραγματικότητα λέει ότι ο πολυεκατομμυριούχος Ντόναλντ Τράμπ θα είναι ο υπ αριθμόν 45 πρόεδρος της Αμερικής. Για τους τελευταίους ο Τραμπ ήταν ανατριχιαστκά αποκαλυπτικός . Πρόκειται , είπε , για τους χειρότερους ανθρώπους υπεύθυνους για τη διάδοση των ναρκωτικών και της πορνείας στη χώρα μας. Μάλιστα πρόσθεσε πως εξετάζει την πιθανότητα να αναγείρει τείχος για να ανασχέσει τις ροές τους
Πώς έγινε αυτό; Έπεισε λοιπόν τους Αμερικανούς ότι κινδυνεύουν από ..εξισλαμισμό ή από εισβολή των άμοιρων Μεξικάνων ή μήπως μεσολάβησε κάτι άλλο;Η απάντηση είναι πολλά και διάφορα.
Κατά πρώτο η προεδρία του Τραμπ έρχεται μετά από μία οκταετία στο Λευκό Οίκο από τον Ομπάμα. Η κατάσταση στα οικονομικά της χώρας δε βελτιώθηκε ιδιαίτερα . Η αμερικάνικη μεσαία τάξη κτυπημένη σε μεγάλο βαθμό από την κρίση των στεγαστικών δανείων αλλά και από την στασιμότητα εως και τη μείωση των πραγματικών της αποδοχών μάλλον θα ξόρκιζαν το μαύρο πρόεδρο. Έτσι οι κραυγές του επελαύνοντα Τραμπ βρήκαν εύηκοα ώτα. Όσο και να φαίνεται περίεργο ο ίδιος ο Τραμπ στήριζε διακηρυκτικά τον επαναπατρισμό των μεγάλων αμερικανικών επιχειρήσεων από τους φορολογικούς τριτοκοσμικούς παραδείσους της Ασίας ή της Λατινικής Αμερικής. Εκεί όπου οι παραβιάσεις των εργασιακών δικαιωμάτων είναι η κανονικότητα για χάρη της καπιταλιστικής ανάπτυξης . Εκεί όπου οι κανόνες ασφαλείας υπέρ των εργαζομένων ή και οι κανόνες οικολογικής προστασίας αποτελούν κακόγουστο ανέκδοτο για τους επενδυτές.
Έτσι θα επαναφέρει τις θέσεις εργασίας . Η θέση αυτή γλύκανε τα αυτιά των ταλαίπωρων εκπεπτωκότων Αμερικανών απέναντι στη θέση της Χίλαρι Κλίντον . Η πρώην πρώτη κυρία υποστήριξε την περεταίρω απελεύθέρωση των αγορών στηρίζοντας και προωθώντας την διαβόητη Διατλαντική Συμφωνία για τη διάδοση του εμπορίου. Το κορδόνι της περαιτέρω φιλελευθεροποίησης έστειλε πολλές αμερικανικές επιχειρήσεις εκτός Αμερικής και στην ανεργία αρκετούς Αμερικανούς. Αυτοί λοιπόν τίμησαν τον Τραμπ με τη ψήφο τους και τον έκαναν πρόεδρο.Αρκετοί μάλιστα από όσους έφθασαν μέχρι την κάλπη είχαν να το κάνουν πολλά χρόνια. Ο Τραμπ πάντως δεν πλειοψήφησε … Ναι είναι αλήθεια αφού το εκλογικό σύστημα της χώρας δεν δίνει τη νίκη σε κείνον που παίρνει τα περισσότερα κουκιά αλλά σε εκείνον που εξασφαλίζει τους περισσότερους εκλέκτορες σε συγκεκριμένες πολιτείες . Η ειρωνεία ήταν ότι οι πιο πολλές αποτελούσαν προπύργιο των Δημοκρατικών . Η εκλογική δύναμη των Δημοκρατικών εξαερώθηκε κυριολεκτικά στις πολιτείες αυτές . Ούτε λόγος βέβαια για τις μεσοδυτικές ή τις νότιες πολιτείες. Το απότέλεσμα έγινε δεκτό από το επίσημο όργανο της Κου Κλουξ Κλάν με θριαμβολογίες και πανηγυρισμούς. Δεν ήταν οι μόνοι βέβαια. Οι Έλληνες ομοιδεάτες τους της “Χρυσής Αυγής” έσπευσαν να χαιρετίσουν το αποτέλεσμα ως επικράτηση των “εθνικιστών” και των πολιτικής κατά των μεταναστών.
Από τα πολλά παράδοξα που βιώσαμε ήταν ότι αυτή η νίκη των Ρεπουμπλικάνων αποτέλεσε μία …αντισυστημική νίκη. Όχι δεν πρόκειται για αστείο. Στη συνθηματολογία του Ρεπουμπλικάνου υποψήφιου κυρίαρχη θέση κατείχε ο ρόλος των ΜΜΕ. Τα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα στήριξαν την υποψήφια των Δημοκρατικών. Πρόβαλαν την αρνητική πλευρά της αντίληψης που ο Τραμπ έχει για τις διαφυλικές σχέσεις θαρρώντας ότι θα τονώσουν το αρνητικό στερεότυπο του σεξιστή και άξεστου αρσενικού. Εις μάτην όμως . Οι ψηφοφόροι ουδόλως πείστηκαν για την ειλικρίνεια τους και έσπευσαν να τιμωρήσουν αυτή τη στάση. Άλλωστε η Χίλαρι απολάμβανε και απολαμβάνει τη στήριξη των Αμερικανών μηντιαρχών. Αυτοί έκαναν φιλότιμη προσπάθεια αλλά… Τι κι αν ο νέος πρόεδρος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας όμοιος τους.
Λίγες μέρες μετά και αφού τα κροκοδείλια δάκρυα του “ελεύθερου κόσμου” για ανησυχία από την άνοδο του ρατσισμού και του μίσους γέμισαν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων με το φόβο αυτό το “μικρόβιο” να μεταφερθεί και στην Ευρώπη-λέγε με Λεπέν-έσκασαν και οι πρώτες πληροφορίες για την επάνδρωση του επιτελείου του νέου προέδρου. Πρώτο όνομα που φιγουράρει για την ανάληψη της ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών είναι αυτό του ιταλοαμερικάνού Ρούντολφ Τζουλιάνι. Ο Τζουλιάνι αποτελεί πρότυπο διοίκησης για πολλούς νεοφιλελεύθερους. Ως δήμαρχος της Νέας Υόρκης τη δεκαετία του 1980 εφάρμοσε την πολιτική μηδενικής ανοχής προκειμένου να αντιμετωπίσει την εγκληματικότητα στην πόλη του. Αφού εξαφάνισε όλους τους αστέγους μεταφέροντας τους μέχρι και στους υπονόμους , γέμισε τις φυλακές και τα σωφρονιστικά ιδρύματα με χρήστες ναρκωτικών . Έτσι αντιλαμβανόταν το νοικοκύρεμα της πόλης και έτσι συνέβαλε και στην ΄΄αναβάθμιση ΄΄ πολλών περιοχών της. Οι επιχειρηματίες του real estate θα του έκαναν εικόνισμα. Άνετα γίνεται αντιληπτό τι μας περιμένει από αυτό το θιασώτη του δόγματος νόμος και τάξη.
Για το τέλος είναι αδύνατο για τον πιο καλοπροαίρετο παρατηρητή να μην σημειώσει ότι η πολιτική του ΄΄δημοκράτη΄΄Ομπάμα είναι εκείνη που έστρωσε το δρόμο στον Τραμπ αλλά και η παγίδευση του εκλογικού σώματος να επιλέξει να τιμωρήσει τους Δημοκρατικούς επιλέγοντας ΄μία από τα ίδια για να μην πούμε και χειρότερα΄΄. Ο νέος ρεπουμπλικάνος πρόεδρος θα συνεχίσει να ισοπεδώνει τη δημόσια παιδεία , να μειώνει τις δημόσιες δαπάνες στο κράτος πρόνοιας και να επιβάλλει το νόμο του Φαρ Ουεστ πρώτα πυροβολούμε και μετά προειδοποιούμε. Για καλό και για κακό ρωτήστε και όλους όσοι εδώ και λίγες μέρες διαδηλώνουν σε πολλές μεγαλουπόλεις εναντίον της εκλογής του Τραμπ. Κάτι παραπάνω θα έχουν υποψιαστεί από μας που ζούμε πολλές χιλιάδες μίλια μακριά…
Last modified: 10 Οκτωβρίου 2022
