ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π. Ε. «Ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ»
Απόφαση της Γ.Σ. της 1ης Ιουνίου 2016
ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΟΛΟΗΜΕΡΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ – ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ
ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ, ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΟΡΑΜΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (!)… ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ
Μετά από 6 χρόνια Μνημόνια και μέτρα “σωτηρίας” – μετά την κατεδάφιση του ασφαλιστικού και την φορεπιδρομή ήρθε το γενικό ξεπούλημα με το νέο υπερταμείο με τους επικυρίαρχους για 99 χρόνια! δηλαδή για πάντα , αν τους το επιτρέψουμε
Ήρθε ο αυτόματος κόφτης για άμεση περικοπή μισθών, συντάξεων και δημοσίων δαπανών (Παιδεία, Υγεία, ασφάλιση κλπ) με ουσιαστική κατάργηση ακόμα και του αστικού κοινονοβουλίου.
Ήρθαν ξανά οι απολύσεις στην εκπαίδευση και οι περικοπές Χωρίς Τέλος.
Η υποταγή στην ΕΕ και τον ΟΟΣΑ με τις “μετερρυθμίσεις” καρμανιόλα του Υπ. Παιδείας αλλά και το νέο πολυν/σχέδιο για την Παιδεία που ετοιμάζεται για το καλοκαίρι με βάση τα νεοφιλελευθερης έμπνευσης πορίσματα του διαλόγου, με την αυτοαξιολόγηση και την εξωτερική αξιολόγηση (ΑΔΙΠΔΕ), με την “αυτονομία” της σχολικής μονάδας – αποκέντρωση, με ιδιωτικοποίηση πλευρών της δημόσιας εκπαίδευσης.
Από 6.500 έως 10.000 λιγότερες θέσεις εκπαιδευτικών υπολογίζει το Υπουργείο Παιδείας ότι θα χρειαστεί τη νέα σχολική χρονιά εάν εφαρμοστεί το… νέο όραμα για την εκπαίδευση! Με τις “μεταρρθυθμίσεις” Φίλη (νέο ενιαίο ολήμερο σχολείο, ρύθμισεις για νηπιαγωγεία, ΤΕ – ειδική αγωγή κ.λ.π. ενώ είναι ανοιχτή ακόμα χειρότερη συνέχεια με βάση τα πορίσματα του διαλόγου που ανακοινώθηκαν) κατεδαφίζονται δομές και θέσεις εργασίας της δημόσιας εκπαίδευσης, χτυπάνε τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών μας και οδηγούν στην οριστική απόλυση πολλές χιλιάδες αναπληρωτές και θέτουν σε κινητικότητα, επισφάλεια και περιπλάνηση τους μόνιμους συναδέλφους.
Όμως, τι έγινε; Ξεχάσαμε τις παιδαγωγικές μας ενστάσεις για τη λειτουργία του ολοήμερου;
Για να απαντήσουμε σ’ αυτό το ερώτημα, που επιδιώκει να αδυνατίσει τον λόγο όσων επιμένουν ν’ αντιστέκονται ακόμα σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς, πρώτα πρέπει να δούμε κάτι άλλο. Τι επεδίωκε το Υπουργείο (και κατ’ επέκταση η κάθε κυβέρνηση) με την εφαρμογή και λειτουργία του ολοήμερου, και τι επιδιώκει σήμερα με τη συρρίκνωση και κατάργησή του.
Η εφαρμογή και λειτουργία του Ολοήμερου είχε τρεις στόχους και κανένας απ’ αυτούς δεν ήταν παιδαγωγικός.
- Την δημιουργία ενός κρατικού θεσμού, ο οποίος θα ανακούφιζε προσωρινά τους γονείς, από τη συνεχή υποβάθμιση των όρων εργασίας τους, τόσο στον δημόσιο, όσο και πολύ περισσότερο και στον ιδιωτικό τομέα, επιχειρώντας να ‘νομιμοποιήσει’ κατά κάποιον τρόπο, αυτή την επιδείνωση.
- Την εισαγωγή στην εκπαίδευση των νέων ελαστικών σχέσεων εργασίας, του αναπληρωτή που δεν θα είχε ουσιαστικά σαν προοπτική το μόνιμο διορισμό, αφού κάλυπτε ανάγκες που φαινόταν να τροποποιούνται κάθε τόσο. Σε συνδυασμό με την κατάργηση της επετηρίδας το ’98 και τη λειτουργία του ΑΣΕΠ που θα την… αντικαθιστούσε, μόνο για λίγα χρόνια και κατά το δοκούν της κάθε κυβέρνησης, ο νέος ελαστικός εργαζόμενος, ο ‘απασχολήσιμος’, έκανε την εμφάνισή του και στην εκπαίδευση, εξαιρώντας για την ώρα τους ήδη μόνιμα εργαζόμενους από την άμεση επίθεση, και σαλαμοποιώντας έτσι, τις αντιδράσεις των εκπαιδευτικών.
Είναι πολύ γνωστή σε όλους μας η εικόνα του -αναπληρωτή κατά 99%- εικαστικού, μουσικού, θεατρολόγου, πληροφορικού, ή εκπαιδευτικού ξένης γλώσσας, που για να καλύψει το ωράριό του, είναι υποχρεωμένος να μετακινείται από σχολείο σε σχολείο και είναι πάντα αμφίβολο αν θα υπηρετεί στην εκπαίδευση και την επόμενη χρονιά, ενώ οι περισσότεροι από τους μόνιμα διορισμένους, θεωρώντας εαυτόν εξασφαλισμένο (ως πότε αλήθεια;) ολίγον πληγώνονται απ’ αυτήν.
- Τον εθισμό των μαθητών σε εξαντλητικά ωράρια, από πολύ μικρή ηλικία, χωρίς ουσιαστικά να τους προσφέρονται χρόνοι χαλάρωσης ή πραγματικά δημιουργικής απασχόλησης, ώστε να προετοιμάζονται αποτελεσματικά για τις νέες σχέσεις εργασίας που εδραιώνονταν σιγά σιγά.
Πέτυχαν αυτοί οι στόχοι; Όπως ο καθένας μας είναι σε θέση να γνωρίζει, απόλυτα.
Αλλά ας έρθουμε στο σήμερα.
Σήμερα ο ελαστικά εργαζόμενος, ο ‘απασχολήσιμος’, είναι ήδη εδώ, αποτελεί τη συντριπτική πλειοψηφία σ’ αυτούς που εξακολουθούν να εργάζονται, ενώ η νεανική ανεργία έχει φτάσει σε ύψη ρεκόρ της τάξης του 70%, και η συνολική στο υψηλότερο ποσοστό για όλες τις χώρες της Ευρώπης, της τάξης του 30%.
Άρα κανένας θεσμός που να νομιμοποιεί την ‘απασχολησιμότητα’ δεν τους χρειάζεται. Είναι νομιμοποιημένη.
Αυτό που τους χρειάζεται είναι να κοπούν κι άλλες θέσεις εργασίας. Όχι μόνο για να καλυφθούν οι απαιτήσεις των ‘θεσμών’ και της Ε.Ε., όπως ίσως πιστεύουν κάποιοι. Αλλά ακριβώς για να αυξηθεί κι άλλο η ανεργία, να εξωθηθούν οι υποτελείς κοινωνικές ομάδες στην απόλυτη αθλιότητα, σε συνθήκες που να θυμίζουν τον όλεθρο που αφήνει πίσω του ένας πόλεμος, χωρίς να χρειαστούν τα έξοδα και τα ρίσκα ενός πραγματικού πολέμου. Αναρωτιέστε γιατί;
Σκεφτείτε τα κέρδη της αστικής τάξης την επαύριο του Β’ παγκοσμίου πολέμου. Συσσωρευμένα πλούτη (συχνά με τους πιο αποκρουστικούς τρόπους, όπως η χρήση των έγκλειστων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ή μέσα από τους δρόμους της συνεργασίας με τους κατακτητές και της κατάδοσης), οδήγησαν σε νέες επενδύσεις σε απογυμνωμένα από τα πάντα εδάφη, στις δεκαετίες του ’50 και του ’60.
Ε, σήμερα φαίνεται ότι η εικόνα αυτή, της ερήμωσης ή της εγκατάλειψης πρέπει να επαναληφθεί, για να αφήσει ελεύθερα τα εδάφη, για το νέο κύκλο των ‘επενδύσεων’ και της ‘ανάπτυξης’. Η συρρίκνωση και σταδιακά η εγκατάλειψη του ολοήμερου, ακριβώς σ’ αυτό αποσκοπεί και αυτή, μαζί με πολλά άλλα, βέβαια.
Πιστεύετε συνάδελφοι ότι θα μείνουν εκεί; Το υπόλοιπο σχολείο θα μείνει αλώβητο; Όχι βέβαια. Το δημόσιο σχολείο, με τη μορφή που το γνωρίζουμε, δεν τους χρειάζεται πια. Η εκπαίδευση σαν κοινωνικό αγαθό, που προσφέρεται από ένα κράτος πρόνοιας, που μειώνει κάπως τις ανισορροπίες ενός άδικου και άνισου κοινωνικού συστήματος, αυτή τη στιγμή δεν τους χρειάζεται. Το αντίθετο, τους είναι πολύ πιο χρήσιμο το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο (για τους πολλούς), ώστε να είναι πιο εύκολα χειραγωγήσιμοι. Άρα, όπως κινδυνεύουν άμεσα αυτή τη στιγμή οι αναπληρωτές, έτσι θα κινδυνεύσουν και όλοι οι υπόλοιποι πολύ σύντομα, πρώτα με υποχρεωτικές μετακινήσεις από σχολείο σε σχολείο, και μετά με το φάσμα της απόλυσης και της ανεργίας. Ας ξυπνήσουμε συνάδελφοι από τον λήθαργο πριν είναι πολύ αργά.
Οι παιδαγωγικές μας ενστάσεις για τον συγκεκριμένο τύπο του ολοήμερου που εφαρμόστηκε, με τον τρόπο, τις συνθήκες και το πλαίσιο όπου εφαρμόστηκε, δεν αναιρέθηκαν ποτέ, και ούτε πρόκειται να αναιρεθούν. Η ολοκληρωτική έλλειψη των απαραίτητων υποδομών, η αντιπαιδαγωγική προσωρινότητα των εκπαιδευτικών που το στελεχώνουν, η απουσία χρηματοδότησης για τη λειτουργία του, διαμορφώνουν και εξηγούν το πλαίσιο των ενστάσεών μας. Ωστόσο, για να πετύχεις ένα δημόσιο σχολείο οραματικό και παιδαγωγικά σωστό, πρέπει πρώτα να υφίσταται αυτό το δημόσιο σχολείο. Χωρίς την ύπαρξή του, κανένας παιδαγωγικός στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί.
Ένα τέτοιο σχολείο φαντάζει για όλους αυτούς τόσο αυτούς που μέχρι πρότινος καμώνονταν ότι θα καταργούσαν τα μνημόνια με ένα νόμο κι ένα άρθρο, όσο και τους προκατόχους τους , τους υπερασπιστές της Ευρώπης , δηλαδή της ΕΕ, πολύ ακριβό. Κοινό σημείο και των δύο οι άξονες του ΟΟΣΑ και οι οδηγίες της ΕΕ που συμπίπτουν σε ένα απλό αλλά πολύ διακριτό στόχο: φτηνό, ευέλικτο σχολείο δίχως διασφάλιση των μορφωτικών εφοδίων. Ένα σχολείο που δε θα έχει ενιαίο χαρακτήρα και θα διαφοροποιείται ανάλογα με τους διατιθέμενους κάθε φορά οικονομικούς πόρους. Ο τελικός στόχος είναι το σχολείο να αποκτήσει διοικητική και οικονομική αυτοδυναμία. Με άλλα λόγια να εξαρτάται η ύπαρξη του όχι από τον κουτσουρεμένο δημόσιο κορβανά αλλά από τη δυνατότητα του να είναι ελκυστικό σε ΄΄άλλες΄΄ χρηματοδοτήσεις. Και ο νοών νοείτω…
Γι’ αυτό σήμερα ο πρώτος μας στόχος είναι η διασφάλιση της ύπαρξης του δημόσιου σχολείου, ξεκινώντας από τη διασφάλιση της ύπαρξης του ολοήμερου προγράμματος σήμερα.
Ο πρώτος μας στόχος είναι και πρέπει να είναι, η διασφάλιση του δικαιώματος στην εργασία, ο αγώνας ενάντια στην ανεργία. Και ο πρώτοι που απειλούνται σήμερα, είναι χιλιάδες εργαζόμενοι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, ουσιαστικά με οριστική και αμετάκλητη απόλυση. Είναι αδιανόητο επίσης να διασφαλίζονται τα μορφωτικά αγαθά των παιδιών του ελληνικού λαού και ιδίως των παιδιών των χαμηλότερων κοινωνικοοικονομικών στρωμάτων χωρίς μόνιμες και σταθερές εργασιακές σχέσεις σε ένα σχολείο όπου θα παρέχονται όλα τα μορφωτικά αγαθά από λειτουργούς που θα εργάζονται με μόνιμες και σταθερές εργασιακές σχέσεις. Αυτό επιτυγχάνεται μόνο με μαζικούς διορισμούς και σπάσιμο στην πράξη των δολοφονικών μνημονίων.
Και ας δούμε τώρα τα συγκεκριμένα.
Σύμφωνα λοιπόν με την υπουργική απόφαση:
- καταργείται η πρωινή ζώνη του ολοήμερου (7-8 π.μ.),
- στο ολοήμερο πρόγραμμα εγγράφονται και φοιτούν οι μαθητές των οποίων και οι δύο γονείς είναι εργαζόμενοι, προσκομίζοντας σχετική βεβαίωση του φορέα εργασίας τους,(ή κάρτα ανεργίας)
- καταργείται ο δάσκαλος του ολοήμερου. Η ώρα της σίτισης και της Μελέτης θα καλύπτεται από τις πλεονάζουσες ώρες των δασκάλων της πρωινής ζώνης,
- μειώνονται συνολικά οι ώρες των ειδικοτήτων (Αγγλικά, Μουσική, Θεατρική Αγωγή, Φυσική Αγωγή, Πληροφορική),
- μειώνονται οι ώρες που διδάσκει ο δάσκαλος στην κάθε τάξη κατά 2 ώρες σε όλες τις τάξεις των ΕΑΕΠ, 2 ώρες στην Α και Β τάξη και 5 ώρες από τη Γ τάξη και πάνω στα κλασικά ολοήμερα, με τη μείωση των ωρών σε γνωστικά αντικείμενα,
- σε κάθε τμήμα ολοήμερου, θα εναλλάσσονται σε καθημερινή βάση και με κινηματογραφική ταχύτητα, ίσως και δέκα (10) διαφορετικοί εκπαιδευτικοί (δάσκαλοι και ειδικότητες)!! Κάθε μαθητής/τρια της Α΄ Δημοτικού, πιθανόν να διδάσκεται έως και από 7 διαφορετικούς εκπαιδευτικούς από το πρωί μέχρι τις 4 το απόγευμα! Προφανώς πρόκειται για παγκόσμιο ρεκόρ. Για ποια παιδαγωγική σχέση μαθητή – δασκάλου μπορούμε να μιλήσουμε;
Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αντιμετωπίζει το Υπουργείο και τα νηπιαγωγεία.
- Με το άρθρο 35 καθορίζεται ο αριθμός 14 νηπίων (από 7 που ήταν ως τώρα) ως το νέο όριο για τη λειτουργία τμήματος στα αστικά κέντρα, με αποτέλεσμα να καταργούνται ή να συγχωνεύονται 1.144 Νηπιαγωγεία –συμπεριλαμβανομένων των 254 δυσπρόσιτων με όριο λειτουργίας τα 5 νήπια, γιατί έχουν λιγότερα του ορίου νήπια. Τα Νηπιαγωγεία αυτά είναι οργανικά ή λειτουργικά μονοθέσια και με την ψήφιση του σχεδίου νόμου, στην πλειονότητά τους, θα σβήσουν από το σχολικό χάρτη.
- Στον αριθμό αυτό προστίθενται και 744 τμήματα Νηπιαγωγείων, τα οποία το σχολικό έτος που διανύουμε έχουν οργανικότητα διθέσιου και λειτουργούν με δύο τμήματα, αλλά με την εφαρμογή της νέας διάταξης θα πρέπει να γίνει άμεσα η συγχώνευσή τους σε ένα τμήμα, με την αντίστοιχη κατάργηση των 744 οργανικών θέσεων Νηπιαγωγών σε αυτά.
- Ταυτόχρονα, με τον καθορισμό των Νηπιαγωγείων σε μονοθέσια και πολυθέσια επιδιώκεται να δημιουργηθούν μεγάλα και πολυδύναμα νηπιαγωγεία, ώστε να γίνεται χειρισμός του αριθμού των νηπίων με συγχώνευση τμημάτων στα πλαίσια της ίδιας σχολικής μονάδας, με αποτέλεσμα τη δημιουργία πληθωρικών τμημάτων, την κατάργηση οργανικών θέσεων και τη δημιουργία μεγάλων σχολικών μονάδων που είναι εξαιρετικά αντιπαιδαγωγικές. Είναι άγνωστος ο αριθμός των τμημάτων και κατά συνέπεια των οργανικών θέσεων, οι οποίες θα καταργηθούν από τη δημιουργία πολυθέσιων Νηπιαγωγείων
Συνυπολογίζοντας όλες τις αλλαγές στα ωρολόγια προγράμματα, σε σύγκριση με ό,τι ίσχυε φέτος, θα χρειαστούν 6.500 λιγότεροι εκπαιδευτικοί, τουλάχιστον. (Λέμε τουλάχιστον, γιατί ο υπολογισμός έχει γίνει με την παραδοχή ότι θα υπάρχουν διπλά τμήματα ολοήμερου. Αν τα τμήματα δεν είναι δύο, τότε πετιούνται στα αζήτητα ακόμη περισσότεροι εκπαιδευτικοί). Η προτελευταία στήλη του πίνακα αφορά σε πλεονάσματα ή ελλείμματα εκπαιδευτικών και η τελευταία αντιστοιχεί στις φετινές προσλήψεις αναπληρωτών. Αν συνυπολογίσουμε και τις προτεινόμενες αλλαγές στο νηπιαγωγείο, ο αριθμός φτάνει τις 7.500 τουλάχιστον. Άρα νομιμοποιούμαστε να μιλάμε για 10.000 εκπαιδευτικούς περίπου που θα πεταχτούν στα αζήτητα της ανεργίας.
Όσον αφορά το ωράριο.
Η μείωση των ωρών στο ωρολόγιο πρόγραμμα του Νεόυ Ενιαίου τύπου Ολοήμερου δεν σημαίνει φυσικά, όπως μερικοί φαίνεται να ελπίζουν και το Υπουργείο τους αφήνει στην αυταπάτη τους, αντίστοιχη μείωση του ωραρίου των εκπαιδευτικών. Το ωράριο δεν αλλάζει πουθενά με το νέο νόμο.
Απλά μειώνοντας τις ώρες των δασκάλων στις τάξεις, δημιουργεί πλασματικό πλεόνασμα ωρών με το οποίο προσπαθεί να καλύψει αφενός τις ώρες του ολοήμερου ενός σχολείου, αφού ταυτόχρονα καταργεί εντελώς τις θέσεις δασκάλων στα ολοήμερα, και αφ’ ετέρου να έχει λιγότερα κενά και όπου έχει κενά, να τα καλύψει με τις υπεραριθμίες.
Το σχολείο από δω και μπρός θα λειτουργεί με όποια ειδικότητα περισσεύει στα πλαίσια της Περιφέρειας, και με ντόμινο υπεράριθμων μονίμων και υποχρεωτικές μετακινήσεις.
Συνάδελφοι, τι θα κάνουμε;
Θα περιμένουμε με σταυρωμένα τα χέρια, μέχρι να χτυπήσει η οριστική απόλυση, του καθενός ξεχωριστά, την πόρτα;
Πιστεύετε ότι κινδυνολογούμε; Αν κοιτάξετε πλάι σας, θα δείτε όλους αυτούς που την έχουν ήδη στο χέρι. Όποιος νομίζει ότι αυτός ειδικά θα την γλυτώσει, μάλλον είναι πολύ γελασμένος.
Ας προτείνουμε και ας οργανώσουμε άμεσα:
- Συζητήσεις στους συλλόγους διδασκόντων με αλληλοενημέρωση και προβληματισμό για αγωνιστικές δράσεις.
- Εκδηλώσεις ενημέρωσης στους Συλλόγους Γονέων και τις Ενώσεις Γονέων
- Γράμμα προς τους γονείς και αφίσα
- Γράμμα προς τους γονείς των νηπίων που θα μοιραστεί την περίοδο των εγγραφών
- Συνδιοργάνωση κοινής εκδήλωσης του Συλλόγου μας με την τοπική ΕΛΜΕ και την Ομοσπονδία Γονέων.
- Συμμετοχή του Συλλόγου μας σε εκδήλωση της Ανοιχτής Συνέλευσης Κατοίκων Αγίας Παρασκευής
- Συμμετοχή στις ημερίδες που διοργανώνει η ΔΟΕ για το Δημοτικο Σχολείο και το Νηπιαγωγείο.
- Μαζική δυναμική συμμετοχή στην απεργία στις 8 Ιουνίου κια στα συλλαλητήρια της ίδιας μέρας και στις 4 Ιουνίου.
-
Συνδικαλιστική κάλυψη από τη Δ.Ο.Ε. των Διευθυντών /ντριών των σχολικών μονάδων για την εγγραφή όλων των παιδιών στο Ολοήμερο Πρόγραμμα του Δημοτικού Σχολείου και του Νηπιαγωγείου χωρίς όρους και προϋποθέσεις.· Μέριμνα για τη φοίτηση στα Σχολεία και τα Νηπιαγωγεία των παιδιών προσφύγων και μεταναστών.
- Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων από 2 έως 6 Σεπτεμβρίου 2016 με πρόταση για πενθήμερες επαναλαμβανόμενες απεργίες από 12 Σεπτεμβρίου. Ολομέλεια Προέδρων από 7 έως 9 Σεπτεμβρίου για να αποφασίσουν με βάση τις Αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων για την εξέλιξη του αγώνα.
- Συντονισμό με τα Εκπαιδευτικά Σωματεία και τους γονεΐκούς φορείς για κοινές δράσεις, συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια μεσα στο καλοκαίρι.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Αποδείκνύεται ότι όσο μένουμε στο δρόμο των Μνημονίων, της υποταγής στα κελεύσματα της ΕΕ και του ΔΝΤ τόσο βαθύτερα μπαίνουμε στην κρίση και εξαθλίωση για το λαό και σε μεγαλύτερα κέρδη για το κεφάλαιο. Είναι η κατηφόρα χωρίς πάτο που φέρνει μόνο καταστροφή.
Ο αγώνας για την ικανοποίηση των αιτημάτων μας για καλύτερη ζωή και αξιοπρέπεια για να υπάρχει μέλλον για μας και τα παιδιά μας προϋποθέτει ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΑΛΛΟ ΔΡΟΜΟ.
Προϋποθέτει :
- Τη σύγκρουση με το ΧΡΕΟΣ και τη μονομερή διαγραφή του. Να πληρώσει το κεφάλαιο την καπιταλιστική κριση που δημιούργησε, με φορολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων, της εκκλησίας, με εθνικοποίηση των τραπεζών με τον έλεγχο των εργαζομένων. Με σύγκρουση έξοδο από την ΕΕ και το ευρώ καθώς και τα υπερεθνικά κέντρα (ΔΝΤ κλπ) που θέλουν να τα αρπάξουν όλα για το κεφάλαιο. Με το να μοιραστεί ο πλούτος σ΄αυτούς που τον παράγουν – τους εργαζόμενους και το λαό.
- Αγώνα για την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης της ΕΕ του ΔΝΤ και όποιων την εφαρμόζουν ή τη στηρίζουν – η κυβέρνηση και τα κόμματα που ψήφισαν ή στηρίζουν έμμεσα ή άμεσα τα Μνημόνια .
- Πραγραμτικούς αγώνες σύγκρουσης και ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ σε αντιπαράθεση με τον κυβερνητικό και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και το συνδικαλισμό της απλής διαμαρτυρίας
- Συστράτευση και ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ για πραγματικούς αγώνες διάρκειας σύγκρουσης και Ανατροπής οργανωμένους από τα κάτω.
Last modified: 3 Ιουνίου 2016
