Οι πόλεμοί τους, οι νεκροί μας.

Σπαράγματα, του Julien Salingue

Ο Julien Salingue ζει στο Παρίσι και είναι ένα ηγετικό στέλεχος του Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος (ΝΡΑ) στη Γαλλία . Είναι εδώ και πολλά χρόνια  αγωνιστής του κινήματος αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη συγγραφέας του La Palestine d’Oslo. Έγραψε αυτό το σχόλιο μετά από τις συντονισμένες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, στις 13 Νοεμβρίου, που άφησαν τουλάχιστον 129 νεκρούς και 352 τραυματίες.

Σπαράγματα

Εκείνοι που έχασαν τη ζωή τους χθες το βράδυ είναι δικοί μας.

Σε μία βεράντα του εστιατορίου, σε ένα μπαρ, στο δρόμο, σε μια αίθουσα συναυλιών.

Δικοί μας.

Νεκροί επειδή οι δολοφόνοι αποφάσισαν να χτυπήσουν στο κέντρο του Παρισιού και να πυροβολήσουν σε ένα πλήθος με στόχο να προκαλέσουν όσο το δυνατόν περισσότερα θύματα.

23:30 Ο Σαρκοζί εμφανίζεται στην τηλεόραση για να δηλώσει: «Είμαστε σε πόλεμο».

Για πρώτη φορά, συμφωνώ μαζί του. Είναι σε πόλεμο.

Είστε σε πόλεμο, εσείς Σαρκοζί, Ολάν, Βαλς, Κάμερον, Νετανιάχου, Ομπάμα. Είστε σε πόλεμο, εσείς και οι πολιτικοί σύμμαχοί σας, εσείς και οι φίλοι σας, οι ιδιοκτήτες τωνπολυεθνικών.

Και μπορείτε να μας σύρετε κι εμάς, χωρίς καν να ζητήσετε τη γνώμη μας.

Το Αφγανιστάν, το Ιράκ, η Λιβύη, το Μάλι, η Συρία… Ο αριθμός όσων από εμάς διαμαρτυρήθηκαμε δεν υπήρξε πάντα πολύ μεγάλος. Δεν έχουμε καταφέρει να πείσουμεαρκετά τον λαό ότι αυτές οι στρατιωτικές αποστολές προκαλούν πάντα μόνο μεγαλύτερηαστάθεια, βία και τραγωδία.

Πέρα εκεί, και εδώ ακριβώς.

Επειδή ο πόλεμος δεν άρχισε χθες το βράδυ. Δεν άρχισε τον Ιανουάριο με τις δολοφονίες στο Charlie Hebdo και στο Hyper Cacher kosher deli.

Τον Ιανουάριο, έγραψα το εξής:

«Μια από τις αιτίες για το σοκ που υπέστησαν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, συμπεριλαμβανομένων των κύκλων των αριστερών ακτιβιστών, είναι η (επαν)ανακάλυψη αυτής της αλήθειας: Ναι, η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο. Ένας πόλεμος που δεν λένε πάντα το όνομά του, ένας πόλεμος που δεν έχει συζητηθεί στις κυβερνητικές συνελεύσεις ή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, και γενικά δεν συζητήθηκε σε δημόσιο επίπεδο, ένας πόλεμος ενάντια σε εχθρούς οι οποίοι συχνά δεν προσδιορίζονται, ένας ασύμμετρος πόλεμος αλλά ένας πόλεμος ίδιος με όλους. Οι πρόσφατες δολοφονίες, με τον πιο βάναυσο τρόπο, έφεραν αυτό στο φως για όσους δεν το γνώριζαν, ή για εκείνους που αρνήθηκαν να το δουν, ή για όσους το είχαν ξεχάσει. Η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο, ο πόλεμος δημιουργεί θύματα, και αυτές οι απώλειες δεν γίνεταιπάντα να υπάρχουν μόνο στη χώρα του εχθρού σας.

Με ποιον είναι σε πόλεμο η Γαλλία; Σύμφωνα με διάφορες συζητήσεις και με τα μέσα ενημέρωσης, είναι σε πόλεμο εναντίον της ‘‘διεθνούς τρομοκρατίας’’, εναντίον του ‘‘τζιχάντ’’, εναντίον της ‘‘φονταμενταλιστικής βαρβαρότητας’’, κ.λπ. Δεν θα συζητήσω αυτές τις ασαφείς ετικέτες και τις καταχρηστικές γενικεύσεις που συνεπάγονται, ούτε τα παράδοξα που αποτελούν τη βάση τους (συμμαχίες που βασίζονται σε μια ασταθή γεωμετρία, την υποστήριξη σεκαθεστώτα που στηρίζουν την ανάπτυξη των ρευμάτων ‘‘τζιχάντ’’, τη συμμετοχή σε στρατιωτικές επεμβάσεις που ενισχύουν αυτά τα ρεύματα, κλπ). Είναι αρκετό να υπογραμμίσουμε ότι η Γαλλία, ακολούθησε στην πραγματικότητα το παράδειγμα του Τζορτζ Μπους και των Ηνωμένων Πολιτειών μετά την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, στην ρητορική καιστην πολιτική της ‘‘σύγκρουσης των πολιτισμών’’, ακόμα κι αν συχνά δεν το έκανε φωνάζοντάς το.

Η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο για σχεδόν 14 χρόνια, χωρίς καν να το δηλώνει.»¹

Δεν βρίσκω κανένα λόγο για να αλλάξω έστω και μία γραμμή από το απόσπασμα αυτό. Με τον τρόπο αυτό, δεν δηλώνεται καμία έλλειψη σεβασμού προς τα θύματα ή τους συγγενείς τους.

Όλη η συγκίνηση, η αγανάκτηση, ο πόνος, όλα αυτά είναι αυτονόητα δικαιολογημένα. Και οι ενέργειες των δολοφόνων οι οποίοι χθες το βράδυ κατέστρεψαν εκατοντάδες ζωές, χιλιάδες ζωές, είναι ασυγχώρητες.

– – – – – – – – – – – – – – –

Μεσάνυχτα. Η ISIS αναλαμβάνει την ευθύνη. Προφανώς, είναι σε πόλεμο κι αυτή.

Σύμφωνα με την Agence France-Presse, που επικαλείται μαρτυρία από το θέατρο Bataclan, ένας από τους δολοφόνους φώναξε, «Είναι σφάλμα του Ολάντ, είναι σφάλμα του Προέδρου σας, δεν θα πρέπει να παρεμβαίνει στη Συρία.»

Κάποιος μπορεί πάντα να κλείσει τα μάτια και τα αυτιά κάποιου. Κάποιος μπορεί να χαθεί μέσα στον καπνό της αποπολιτικοποιημένης ρητορικής της «τυφλής τρομοκρατίας» ως μιαςανεξήγητης δύναμης.

Αλλά οι δολοφόνοι στο Παρίσι δεν είναι φτωχοί «ηλίθιοι», οι οποίοι δεν φέρουν καμία ευθύνη για τις πράξεις τους, ούτε είναι αυτοί που χειραγωγούνται από κάποια κι εγώ δεν ξέρω ποια μυστική υπηρεσία. Θα ξέρουμε περισσότερα τις ώρες και τις ημέρες που θα έρθουν, αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι δολοφόνοι θα έχουν ένα προφίλ και ένα μήνυμα σε γενικές γραμμές παρόμοια με εκείνα τωνSaid και Cherif Kouachi και του Amedy Coulibaly, ο οποίοιπραγματοποίησαν τις επιθέσεις του Ιανουαρίου, για τις οποίες έχω γράψει τα εξής τονπερασμένο Ιανουάριο:

«Οι δολοφόνοι οι ίδιοι έχουν ένα λόγο (δείτε τις συνεντεύξεις και τα βίντεό τους, στα οποία μιλούν για τη Συρία και το Ιράκ, τα αδικήματα που υπέστησαν οι μουσουλμάνοι στα χέρια της Γαλλίας και στον κόσμο γενικότερα, κλπ)· έχουν τη δική τους θεωρία (δείτε κυρίως το άρθρο που δημοσιεύθηκε από Mediapart)· έχουν τα δικά τους οργανωτικά σημεία αναφοράς (τοΙσλαμικό Κράτος, την Αλ Κάιντα στην Αραβική Χερσόνησο)…

Πιστεύουν, λογικά, ότι βρίσκονται σε πόλεμο με μια συγκεκριμένη Γαλλία, και θεωρούν, λογικά, ότι οι ίδιοι συμμετέχουν σε μια νόμιμη άμυνα. Δείτε αυτή τη δήλωση του Coulibaly σε ένα βίντεο που κυκλοφόρησε μετά τον θάνατό του:

Επιτίθεστε στο Χαλιφάτο, επιτίθεστε στο Ισλαμικό Κράτος, έτσι εμείς θα επιτεθούμε σε σας. Δεν μπορεί εσείς να επιτίθεστε και να μην περιμένετε καμιά ανταπόδοση.»

Ναι, η ISIS έχει εμπλακεί στην πολιτική. Είναι δολοφόνοι, αλλά είναι πολιτικοί.

Και χθες το βράδυ χτύπησαν δυνατά, πολύ δυνατά.

Με κλειστά μάτια; Ναι και όχι.

Ναι, γιατί στοχεύουν σε άτομα που δεν εμπλέκονται άμεσα σε αυτόν τον πόλεμο, σεανθρώπους των οποίων το μόνο έγκλημα ήταν να είναι στο λάθος σημείο τη λάθος στιγμή, σεανθρώπους που θα μπορούσαν να ήταν αλλού και έτσι θα εξακολουθούσαν να είναι ανάμεσά μας σήμερα.

Όχι, γιατί το χτύπημα έγινε κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να στείλει ένα μήνυμα: «Η χώρα σας βρίσκεται σε πόλεμο με μας, και όσο αυτός ο πόλεμος συνεχίζεται, κανένας ανάμεσά σας δενθα είναι ασφαλής».

Αυτό είναι πολιτικό. Είναι απεχθές, αλλά είναι πολιτικό.

Ζούμε σε έναν κόσμο σε πόλεμο. Η Ρωσία, η Γαλλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες βομβαρδίζουν τη Συρία. Η Σαουδική Αραβία βομβαρδίζει την Υεμένη. Οι γαλλικές«επιχειρήσεις» συνεχίζονται στο Μάλι. Ο Ομπάμα μόλις ανακοίνωσε ότι τα αμερικανικά στρατεύματα δεν θα αποχωρήσουν από το Αφγανιστάν.

Σύμφωνα με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, δεν έχουν υπάρξει ποτέ άλλοτε περισσότεροι πρόσφυγες και εσωτερικά εκτοπισμένα άτομα από ό,τι σήμερα και δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε τα πράγματα θα βελτιωθούν σύντομα.

– – – – – – – – – – – – – – –

ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ αυτή τη στιγμή, είναι 128 νεκροί. 128 είναι πάρα πολλοί.

128 νεκροί στις 13 Νοεμβρίου 2015.

Αυτός είναι περίπου ο μέσος αριθμός των ανθρώπων που σκοτώνονται καθημερινά στη Συρία από τον Μάρτιο του 2011.

Ναι, σχεδόν ο ημερήσιος μέσος όρος: 250.000 νεκροί από τον Μάρτιο του 2011, περίπου 4.500 θανάτους ανά μήνα, σχεδόν 150 νεκρούς κάθε μέρα.

Αυτό μπορεί να εξηγήσει κάποια πράγματα σε έναν συμπατριώτη που λέει ότι δεν καταλαβαίνει γιατί οι Σύριοι φεύγουν προς την Ευρώπη για περισσότερο από τέσσερα χρόνιακαι έξι μήνες. Υπάρχει μια 13 Νοέμβρη κάθε μέρα στη Συρία. Και είναι ο Άσαντ, ο νέοςσύμμαχος σας, αυτός ο οποίος φέρει την κύρια ευθύνη γι’ αυτό, έχοντας καταστείλει βίαια μια ειρηνική εξέγερση.

Ζούμε σε έναν κόσμο σε πόλεμο. Και αυτό επιτρέπει σε ορισμένους ανθρώπους νακάνουν τις δουλειές τους.

Πωλήσεις όπλων: 2015, χρονιά-ρεκόρ για τη Γαλλία

Η Γαλλία συγχαίρει τον εαυτό της για την πώληση πολεμικών μηχανών στην Αίγυπτο. ΗΓαλλία συγχαίρει τον εαυτό της για την πώληση πολεμικών μηχανών στη Σαουδική Αραβία. Η Γαλλία συγχαίρει τον εαυτό της για την πώληση πολεμικών μηχανών στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Ωστόσο, η Γαλλία εκφράζει την έκπληξή της, αγανακτεί, διαμαρτύρεται όταν γίνεται η ίδιαστόχος.

Υποκρισία. Δειλία. Ψέμα.

Έχουν αμοληθεί τα κυνηγόσκυλα, με αφρούς στο στόμα.

Ο Laurent Wauquiez, ο οποίος υπηρέτησε ως Υπουργός Ανώτατης Εκπαίδευσης του Σαρκοζί, έγραψε «απαιτώ να σταλούν σε κέντρα εγκλεισμού 4.000 άτομα ύποπτα για τρομοκρατία»

Ο Lionnel Luca, συντηρητικός, μέλος της Εθνοσυνέλευσης, έγραψε «Απόψε το Παρίσιείναι Βηρυτός. Η λογική μιας χώρας στο δρόμο προς την Λιβανοποίηση. Θα πληρώσουμεακριβά για τη δειλία μας απέναντι στον κοινοτισμό».

Ο Philippe de Villiers, συντηρητικός Γάλλος, μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έγραψε «Τρομερό δράμα στο Παρίσι, σε αυτό το σημείο μας έχει οδηγήσει η χαλαρότητα και η ισλαμοποίηση [mosqueïsation] της Γαλλίας.»

Πρέπει να θυμόμαστε αυτές τις δηλώσεις.

Επιστρέφοντας σε αυτό που έγραψα τον Ιανουάριο:

«Κάθε καταστολή, στιγματίζοντας ή συσκοτίζοντας την αντιμετώπιση των οικονομικών, πολιτικών και κοινωνικών πραγματικοτήτων της Γαλλίας του 2015, δεν είναι μόνο καταδικασμένη σε αποτυχία, αλλά, το πιο σημαντικό, θα είναι απλώς άλλο ένα βήμα προς νέες δολοφονίες αύριο.»

Έτσι, εδώ είμαστε. Αύριο αποδείχθηκε ότι ήταν χθες το βράδυ.

– – – – – – – – – – – – – – –

1 μετά τα μεσάνυχτα. Ο Jean-Christophe Cambadélis, ο πρώτος γραμματέας του Σοσιαλιστικού Κόμματος του Ολάντ, ανακοινώνει ότι «η Γαλλία έχει μόλις υποστεί μια πράξη πολέμου.»

Στη συνέχεια λέει επαναλαμβάνοντας, ότι η Γαλλία βρίσκεται σε πόλεμο. Αλλά όταν τολέει αυτό, εννοεί με έμφαση ότι «εμείς είμαστε σε πόλεμο.» Ένα «εμείς», στο οποίο θέλει να μας εμπλέξει.

Όχι. Τα δεκατέσσερα χρόνια του πολέμου σας έχουν προκαλέσει μόνο περισσότερη βία, τραγωδία και νέους πολέμους στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη.

Εάν το Ιράκ δεν είχε ισοπεδωθεί, η ISIS δεν θα υπήρχε.

Ο μεγάλος Γάλλος ποιητής του 19ου αιώνα, ο Paul Valéry, έγραψε κάποτε, «Πόλεμος:μια σφαγή ανθρώπων που δεν γνωρίζουν ο ένας τον άλλον για το κέρδος ανθρώπων που γνωρίζουν ο ένας τον άλλον, αλλά δεν σφάζουν ο ένας τον άλλον»

Είχε δίκιο.

Είναι πάντα οι ίδιοι οι λαοί που καίγονται.

Και αν θέλουμε να σταματήσει αυτό, μόλις εξασθενήσει το σοκ, πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να σταματήσουμε αυτή η φυγή προς τα εμπρός, προς τη γενικευμένη βαρβαρότητα.

Δεν είναι πολύ αργά. Υπάρχει ακόμη χρόνος για να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Ριζικά διαφορετικό.

Μπορούμε να αρνηθούμε τη διαταγή τους: «Με εμάς ή με τους τρομοκράτες.»

Μπορούμε να αρνηθούμε τις εκκλήσεις για ενότητα με τους βασανιστές και τουςπολεμοκάπηλους που μέρα με τη μέρα χτίζουν ένα πιο βάρβαρο κόσμο.

Μπορούμε να αρνηθούμε τον κόσμο τους που βασίζεται στην εκμετάλλευση, τη ληστεία, τη βία, την αδικία, την ανισότητα και τη δυστυχία. Να πάμε μαζί με εκείνους με τους οποίους θα πρέπει να ενωθούμε.

Να αγωνιστούμε για έναν άλλο κόσμο, έναν κόσμο που δεν είναι μόνο εφικτός, αλλά και περισσότερο αναγκαίος από ποτέ.

Να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να μην ενδώσουμε στη συναισθηματική πίεση και στο σοκ.

Μπορείτε να με κατηγορήσετε ότι είμαι ονειροπόλος. Αλλά τα όνειρά μου δεν σκότωσανποτέ κανέναν, σε αντίθεση με τον «πραγματισμό» σας.

Περισσότερο από ποτέ, πρέπει να «αντισταθούμε στο ακαταμάχητο.» Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να προχωρήσουμε μπροστά.

Έτσι … Όχι, Καμπαντελίς. Όχι, Σαρκοζί. Όχι, Ολάντ. «Εμείς» δεν είμαστε σε πόλεμο.

Δεν είναι ο πόλεμος μου, δεν είναι ο πόλεμός μας. Είναι ο πόλεμος σας.

Και για μια ακόμη φορά, είναι οι νεκροί μας. Ακριβώς όπως στη Μαδρίτη το 2004, στο Λονδίνο το 2005, στην Αίγυπτο πριν από δύο εβδομάδες, στη Βηρυτό αυτή την εβδομάδα.

Και οπουδήποτε αλλού θα σκορπάτε τον τρόμο σας.

Οι πόλεμοι δικοί σας, οι νεκροί δικοί μας.

Ο πόλεμό σας, τίποτα περισσότερο.

Πηγή: «Vos guerres, nos morts»,