Σε μια σχολική χρόνια όπου η δημόσια εκπαίδευση παρουσιάζει εικόνα διάλυσης με χιλιάδες κενά να παραμένουν ακάλυπτα μέχρι και σήμερα, Υπουργείο Παιδείας, Περιφερειακές Διευθύνσεις και Διευθύνσεις Εκπαίδευσης έχουν προχωρήσει σε συστηματική υποβάθμιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των μαθητών υιοθετώντας φιλοσοφία αριθμητικής και όχι παιδαγωγικής προσέγγισης των αναγκών της εκπαίδευσης.

Χαρακτηριστικό δείγμα της στρεβλής αντίληψης και πρακτικής που κυριαρχεί, αποτελεί η συστηματική παραχάραξη του πνεύματος του Νόμου 4186/2013 και συγκεκριμένα του άρθρου 28, παρ.15 που αναφέρει : «Στα τμήματα που φοιτούν μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, και στα οποία έχει συμπληρωθεί ο μέγιστος αριθμός μαθητών, ο αριθμός αυτός μειώνεται σε αναλογία, για κάθε μαθητή με αναπηρία ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, κατά τρεις μαθητές λιγότερους και οι μαθητές κατανέμονται εξίσου στα τμήματα της ίδιας τάξης κατόπιν απόφασης του συλλόγου διδασκόντων της σχολικής μονάδας και έγκρισης του αρμόδιου Σχολικού Συμβούλου.»

Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. έχει γίνει αποδέκτης πολλών καταγγελιών για περιπτώσεις όπου ενώ σε τμήματα με 23 ή 24 μαθητές φοιτούν ένας ή και παραπάνω μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες οι αποφάσεις των συλλόγων διδασκόντων για την αναλογική μείωση του αριθμού των μαθητών δεν εγκρίνεται από τον αρμόδιο σχολικό σύμβουλο ή εάν έχει εγκριθεί δεν καλύπτεται το σχολείο με εκπαιδευτικό, προκειμένου να προχωρήσει στον απαραίτητο χωρισμό των τμημάτων. Η «λογική» που χρησιμοποιείται από τη διοίκηση είναι ότι δεν έχει συμπληρωθεί ο μέγιστος αριθμός των μαθητών, δηλαδή το 25. Θεωρείται, σύμφωνα με αυτή τη στρεβλή και αντιπαιδαγωγική αντίληψη, σωστό σε ένα τμήμα που θα έπρεπε , σύμφωνα με το νόμο, να φοιτούν 22 ή 19 μαθητές, αυτό να μη συμβαίνει επειδή ο αριθμός των μαθητών του τμήματος δεν έφτασε το … μαγικό 25.

Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. καταδικάζει την απαράδεκτη, αντιπαιδαγωγική (και επί της ουσίας παράνομη) αυτή πρακτική και καλεί την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να αποδείξει έμπρακτα το ενδιαφέρον της για την εκπαίδευση των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων, δίνοντας τις απαραίτητες οδηγίες προς το διοικητικό μηχανισμό της Εκπαίδευσης για εφαρμογή του Νόμου σύμφωνα με το πνεύμα και όχι το, κακώς εννοούμενο, «γράμμα».