Νερά, χυμούς, γάλατα παιδικά, ξηρά τροφή – πηρούνια – κουτάλια – ποτήρια πλαστικά, χαρτί υγείας και κουζίνας, σακούλες σκουπιδιών, σαμπουάν – σαπούνια – αφρόλουτρα, απορρυπαντικά, οδοντόβουρτσες, μπιμπερό – πιπίλες, πάνες, μωρομάντηλα, φάρμακα, πετσέτες, σεντόνια, στρώματα, κουβέρτες, υπνόσακους, υποστρώματα. Δεν υπάρχει ανάγκη για ρούχα.
τα σύνορα πνίγουν
τους πρόσφυγες και τους μετανάστες
η αλληλεγγύη το όπλο μας απέναντι στον πόλεμο
Είναι γνωστό ότι οι πόλεμοι που διεξάγονται στην Μέση Ανατολή και την Αφρική, από τα δυτικά κράτη –με την υποστήριξη και της Ελλάδας μέσω του ΝΑΤΟ, προκαλούν κοινωνικές καταστροφές που δημιουργούν τις ροές των προσφύγων οι οποίοι συρρέουν προς την Δύση ελπίζοντας να διαφύγουν από τους βομβαρδισμούς, τις πολεμικές συρράξεις, το ISIS και την απόλυτη φτώχεια. Ο ίδιος ο πόλεμος από τις χώρες των προσφύγων μεταφέρεται στα σύνορα της ευρωπαϊκής χερσονήσου στην Ιταλία και την Ελλάδα: φράχτες, περιπολίες πολυεθνικών μονάδων φύλαξης-Frontex, ναρκοπέδια και ομαδικοί τάφοι μεταναστών στον Έβρο, καθημερινά «Φαρμακονήσια» στο Αιγαίο με βυθισμένες βάρκες ενίοτε και από το λιμενικό. Τελευταίο δραματικό γεγονός το ναυάγιο στο Φαρμακονήσι την Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου στο οποίο πνίγηκαν 35 άτομα εκ των οποίων 11 παιδιά και 4 βρέφη.
Πρέπει να γίνει σαφές ότι έχουμε να κάνουμε με την μεγαλύτερη προσφυγική ροή από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο με εκατομμύρια ανθρώπους ύστερα από τον πολυετή πόλεμο στην Συρία και στο Ιράκ να έχουνε εγκαταλείψει τον ρημαγμένο τόπο τους. Επίσης πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι τελείως κλειστά. Δεν επιτρέπεται σε κανέναν πρόσφυγα ή μετανάστη/τρια να τα περάσει με νόμιμο-θεσμοθετημένο, ασφαλή τρόπο. Η ευρωπαϊκή πολιτική παροχής ασύλου ενσαρκώνει τον απόλυτο παραλογισμό καθώς για να κάνει κάποιος αίτηση παροχής ασύλου σε κάποια χώρα πρέπει να βρίσκεται ήδη μέσα σ’ αυτήν. Με την απάνθρωπη αυτή πολιτική οι ευρωπαϊκές ηγεσίες εξαναγκάζουν τους πρόσφυγες να διακινδυνεύουν τις ζωές τις δικές τους και των οικογενειών τους για να περάσουν τα σύνορα και να κάνουν αίτηση ασύλου. Αυτή η δολοφονική πολιτική πρέπει να σταματήσει. Πρέπει να δημιουργηθούν νόμιμοι και ασφαλείς τρόποι μετακίνησης των προσφύγων και των μεταναστών.
Η βαρβαρότητα δεν σταματάει εδώ καθώς οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που επιβιώνουν της μετακίνησης έχουν να αντιμετωπίσουν απάνθρωπες καταστάσεις και την εχθρική στάση κράτους και ρατσιστών οι οποίοι προβαίνουν σε βίαιες συμπεριφορές κάθε είδους από φραστικά επεισόδια μέχρι τραμπουκισμούς και βιαιοπραγίες. Το κράτος δεν παρέχει καμία βοήθεια ενώ πολλές φορές τους αντιμετωπίζει, αντίθετα με τις κυβερνητικές εξαγγελίες, με καταστολή και εγκλεισμό. Επιπλέον, δεν λείπουν περιστατικά εκμετάλλευσης όσον αφορά τις βασικές ανάγκες των προσφύγων με την πώληση αγαθών και υπηρεσιών όπως πώληση νερού και φόρτιση κινητού να κοστολογούνται στα 3 και 5 ευρώ αντίστοιχα.
Επιπλέον αδυνατούμε να ξεγελαστούμε από τις πρόσφατες «ανθρωπιστικές» στροφές πρωτοκλασάτων ευρωπαϊκών κρατών πάνω στις προσφυγικές ροές και ειδικά στους Σύριους πρόσφυγες. Γιατί πίσω από τις κρατικές πολιτικές για τις μετακινήσεις προσφύγων και μεταναστών στην κεντρική Ευρώπη κρύβονται σχεδιασμοί, επικοινωνιακή διαχείριση, διακρατικές συμφωνίες και υλικά συμφέροντα. Στη Γερμανία, Σύριοι πρόσφυγες αποτελούν πλέον το κατάλληλο εξειδικευμένο φθηνό εργατικό δυναμικό για την κερδοφορία των αφεντικών. Ακόμα οι αυξημένες ροές μπορούν να δώσουν γεωπολιτικές δυνατότητες μελλοντικών παρεμβάσεων από τη μεριά ισχυρών δυτικών κρατών. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο πρόσφατος «ανθρωπισμός» τους είχε όπως φάνηκε ήδη ημερομηνία λήξης και η συνέχεια είναι γνωστή. Η σκλήρυνση των πολιτικών για την μετανάστευση και η ενίσχυση της Ευρώπης – Φρούριο. Έτσι και αλλιώς πότε δεν βγήκε από την ατζέντα τους η περαιτέρω στρατιωτικοποίηση της διαχείρισης των μεταναστών και των προσφύγων.
Σε πλήρη αντίθεση έχει δημιουργηθεί ένα μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης σε όλη την Ευρώπη με μαζικές κινητοποιήσεις και δράσεις αλληλεγγύης. Στην Ελλάδα λειτουργούν στα νησιά και στο πέρασμα της Ειδωμένης δίκτυα αλληλεγγύης που με υπεράνθρωπες προσπάθειες καταφέρνουν να προσφέρουν τα στοιχειώδη υλικά και ψυχολογικά εφόδια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Και στην Αθήνα δομές αλληλεγγύης στηρίζουν αυτούς τους ανθρώπους όπως στο Πεδίο του Άρεως, στην πλ. Βικτωρίας, στην κατάληψη στέγης στην οδό Νοταρά.
Και μιλάμε για αλληλεγγύη γιατί την βλέπουμε ως κάτι διαφορετικό από την φιλανθρωπία. Η φιλανθρωπία έχει ως ψυχαναλυτική βάση την επικύρωση της ανωτερότητας του φιλάνθρωπου έναντι του δέκτη της φιλανθρωπίας του. Θα μπορούσε να αποτελεί και το ξέπλυμα κάποιων προσωπικών ενοχών του φιλάνθρωπου. Η φιλανθρωπία είναι μια πράξη εξουσιαστική κατά μια άποψη. Η αλληλεγγύη αντιθέτως είναι η υλική, ηθική και πολιτική στήριξη που προσφέρεται με βάση το κοινό ταξικό συμφέρον και σε αντίθεση με την φιλανθρωπία αποτελεί ισότιμη και αντιιεραρχική πράξη. Στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων δεν βλέπουμε απλά δύστυχους ανθρώπους που ως ανώτεροι λευκοί οφείλουμε να τους βοηθήσουμε αλλά το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον μας, θύματα κι αυτοί της εξουσίας που θέλει τα κέρδη και την εθνική ή θρησκευτική μισαλλοδοξία να ορίζουν τις ζωές των ανθρώπων.
Η δεδομένη αλληλεγγύη μας προς τους πρόσφυγες και τους μετανάστες σε καμία περίπτωση δεν αρκεί. Χωρίς αυταπάτες χρειάζεται να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα: ανοιχτές δομές φιλοξενίας με παροχή τροφής, στέγης, ελεύθερη μετακίνηση, χαρτιά. Δημιουργούμε κοινότητες αλληλεγγύης και αγωνιζόμαστε μαζί πρόσφυγες, μετανάστες και μετανάστριες ενάντια στην βαρβαρότητα και την εκμετάλλευση πέρα από φυλετικούς ή άλλους διαχωρισμούς.