Η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, για να πείσει την κοινή γνώμη ότι οι εκπαιδευτικοί στη χώρα μας εργάζονται λίγο, «έδωσε τα ρέστα της» στη διαστρέβλωση των συγκριτικών στοιχείων του χρόνου εργασίας. Η σημερινή ηγεσία μιλάει ακόμη μια φορά για την κρίση και για την ανάγκη να δώσουν οι εκπαιδευτικοί «τον δικό τους οβολό» για να ξεπεραστεί

Mεγάλη ανησυχία, αναστάτωση, αλλά και απογοήτευση προκάλεσαν στους 140.000 νηπιαγωγούς, δασκάλους και καθηγητές οι χθεσινές δηλώσεις του υπουργού Παιδείας, Αριστείδη Μπαλτά, στην τηλεόραση της ΕΡΤ, που αφορούσαν το ωράριο διδασκαλίας των εκπαιδευτικών και τους διορισμούς και τις προσλήψεις για την κάλυψη των χιλιάδων κενών των σχολικών μονάδων.

Ο υπουργός Παιδείας αρχικά επισήμανε ότι για τα 20.000 κενά (τόσα τα υπολογίζει το ΥΠΟΠΑΙΘ σε αντίθεση με τα στοιχεία που δίνουν οι εκπαιδευτικές ομοσπονδίες, οι οποίες εκτιμούν ότι ανέρχονται σε 25.000) θα προσληφθούν αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, αποκαλύπτοντας, ωστόσο, ότι οι διαθέσιμες πιστώσεις δεν μπορούν να καλύψουν περισσότερο από το 50% των απαιτούμενων προσλήψεων.

Παράλληλα, ο υπουργός Παιδείας, αφού δεν δεσμεύτηκε για το πότε θα γίνουν οι προσλήψεις αναπληρωτών, αλλά και οι διορισμοί μονίμων εκπαιδευτικών, άφησε ανοιχτή διάπλατα την πόρτα στην πιθανότητα να αυξηθεί και άλλο το ωράριο των εκπαιδευτικών, επικαλούμενος το «καινοφανές», ότι η χώρα μας βρίσκεται σε κρίση και θα πρέπει να κάνουμε θυσίες!

Συγκεκριμένα, ο υπουργός Παιδείας δήλωσε ότι «η χώρα βρίσκεται σε κρίση, όλοι πρέπει να βάλουμε τον οβολό μας για να ξεπεραστεί η κρίση. Αν χρειαστεί ένας δάσκαλος να κάνει μία ή δύο ώρες παραπάνω ως συμβολή στο ξεπέρασμα της κρίσης, νομίζω ότι θα το δεχθεί. Ο καθένας οφείλει να συμβάλει με τον τρόπο του για να ξεπεραστεί η κρίση».

Κι όμως. Δεν έχει περάσει αρκετός καιρός από τη στιγμή που ο αναπληρωτής υπουργός Παιδείας, Τάσος Κουράκης, είχε ταχθεί υπέρ της επαναφοράς του ωραρίου των εκπαιδευτικών, το οποίο έχει αυξηθεί από το 2013 κατά 2 ώρες. Μάλιστα, είχε ξεκαθαρίσει στη Βουλή τη δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ για την επαναφορά του. Παράλληλα είχε τονίσει ότι «η αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών κατά την αντίληψη του ΣΥΡΙΖΑ/Ενωτικού Κοινωνικού Μετώπου αποτελεί συνέχεια ενός οργανωμένου σχεδίου που ξεκίνησε με καταργήσεις, με συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων, με συμπτύξεις τμημάτων, με αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, με περικοπές των λειτουργικών δαπανών για τα σχολεία και στοχεύει στη συρρίκνωση του αγαθού της δημόσιας και δωρεάν παιδείας».

Επίσης ο κ. Τάσος Κουράκης είχε εκτιμήσει ότι «ο λόγος που έγινε η αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών δεν είναι για λόγους καλύτερης εκπαιδευτικής λειτουργίας, αλλά για να υλοποιηθεί η μνημονιακή δέσμευση για την απόλυση 12 χιλιάδων εκπαιδευτικών».

Δραματική επιβάρυνση

Τώρα, είναι φανερό ότι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας εργάζεται «υπογείως» για την αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών. Κάθε πόλεμος αρχίζει με τα λόγια και το υπουργείο Παιδείας, τελευταία, έχει συμπληρώσει πολλά ένσημα στην προσπάθειά του να συνεχίσει στην ίδια κατεύθυνση με τις προηγούμενες ηγεσίες του υπουργείου, που επιχειρούσαν να πείσουν την κοινή γνώμη ότι οι εκπαιδευτικοί εργάζονται εξαιρετικά λίγες ώρες και παρουσίαζαν τις «οδηγίες» του ΟΟΣΑ σαν μια αναμφισβήτητη «ιατρική γνωμάτευση» για τη σωτηρία της εκπαίδευσης στη χώρα μας.

Ωστόσο, η πραγματικότητα για το ωράριο και τις συνθήκες εργασίας των εκπαιδευτικών σε Ελλάδα και Ε.Ε. είναι τελείως διαφορετική.

Η προηγούμενη ηγεσία του υπουργείου Παιδείας, για να πείσει την κοινή γνώμη ότι οι εκπαιδευτικοί στη χώρα μας εργάζονται λίγο, «έδωσε τα ρέστα της» στη διαστρέβλωση των συγκριτικών στοιχείων του χρόνου εργασίας. Η σημερινή ηγεσία μιλάει για ακόμη μια φορά για την κρίση και για την ανάγκη να δώσουν οι εκπαιδευτικοί «τον δικό τους οβολό» για το ξεπέρασμά της.

Είναι φανερό ότι, όπως και παλαιότερα, έτσι και τώρα, οι δημοσιογράφοι της αυλής και της οθόνης, την κατάλληλη στιγμή, θα «ανακαλύψουν» για ακόμη μία φορά τους μαθητές «που βρίσκονται στην πιο κρίσιμη φάση της ζωής τους», θα συμμερίζονται τους γονείς «που αγωνιούν για την τύχη των παιδιών τους» και, τραβώντας το νήμα στα άκρα, θα θυμούνται τους «βολεψάκηδες καθηγητές, τους τεμπέληδες, τους ιδιαιτεράκηδες», παρουσιάζοντας τους εκπαιδευτικούς σαν «κοπανατζήδες», «τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας».

Το ωράριο

Στην πραγματικότητα, σήμερα, το διδακτικό ωράριο των καθηγητών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση αρχίζει από τις 23 ώρες την εβδομάδα και αποκλιμακώνεται, ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας, σε 21, 20 και 18 μετά την εικοσαετία.

Ταυτόχρονα, όμως, το ωράριο εργασίας φτάνει μέχρι τις 30 ώρες, τουλάχιστον, υποχρεωτικά, αλλά στην πράξη μπορεί να υπερβαίνει και τις 40 και περιλαμβάνει πλήθος γραφειοκρατικών εργασιών και καθηκόντων, προκειμένου να λειτουργήσει το σχολείο! Αν συνυπολογίσουμε και την εργασία στο σπίτι, που συνίσταται στην προετοιμασία της διδασκαλίας για την επόμενη μέρα και τη διόρθωση των συχνών γραπτών εργασιών των μαθητών, προκύπτει ένας αυξημένος όγκος ωρών που ξεπερνά, κατά πολύ, το ημερήσιο οκτάωρο!

Παράλληλα, ο μέσος όρος των καθαρών εργάσιμων εβδομάδων για τους εκπαιδευτικούς κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους είναι 38,6 εβδομάδες, ενώ στην Ελλάδα οι εργάσιμες εβδομάδες για τους εκπαιδευτικούς είναι 39, λίγο πάνω από τον μέσο όρο Ε.Ε./27.

Άλλο εθελοντισμός κι άλλο εθελοδουλεία!

Σε μια άμεση απάντησή του, ο πανελλήνιος σύλλογος αναπληρωτών καθηγητών αγγλικής γλώσσας τονίζει: «Ε λοιπόν, λάθος εκτιμήσεις κάνετε, κύριε υπουργέ! Εμείς, οι αναπληρωτές, οι ελαστικά απασχολούμενοι σε συνθήκες ομηρίας, έτοιμοι να παρέχουμε τις υπηρεσίες μας σε κάθε γωνιά της χώρας, ανεξάρτητα από το “φορτίο” που κουβαλά ο καθένας μας σε όλα τα επίπεδα (οικογενειακό, προσωπικό, οικονομικό κ.λπ.), εμείς οι εσωτερικοί μετανάστες, τα αποπαίδια της δημόσιας εκπαίδευσης που βιώνουμε χρόνια τώρα τις αδικίες και τις ανισότητες στο πετσί μας, εξαιτίας της ανικανότητας και της ανεπάρκειας των εκάστοτε κυβερνώντων, δεν θα δεχτούμε επ’ ουδενί να προσθέσουμε ούτε μία ώρα παραπάνω στο διδακτικό μας ωράριο με πρόσχημα τη συμβολή στο “ξεπέρασμα της κρίσης”.

»Ξεχνάτε πως έχουμε ήδη συμβάλει και συμβάλλουμε ακόμη με τις περικοπές στους μισθούς μας, με το ήδη αυξημένο ωράριο που εμπνεύστηκε και υλοποίησε ο προκάτοχός σας κ. Αρβανιτόπουλος και με προσωπικές θυσίες, ώστε να υπηρετούμε με συνέπεια κάθε χρόνο στα σχολειά όλης της χώρας μακριά από τον τόπο συμφερόντων μας. Αλλο εθελοντισμός κι άλλο εθελοδουλία! Οι προτάσεις μας για τη σωτηρία της χώρας είναι πολλές, αρχίστε με την πάταξη της φοροδιαφυγής και την επιστροφή των κλεμμένων γιατί… μαζί δεν τα φάγαμε!»