Η ελπίδα δεν έρχεται, η ελπίδα γεννιέται

και χτίζεται μέσα από τους αγώνες μας!

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει.

Όμως εγώ, δεν παραδέχτηκα την ήττα!

Μ. Αναγνωστάκης

Ο χρόνος μετράει αντίστροφα πλέον για όλους μας. Είμαστε αντιμέτωποι με  ένα 3^ο μνημόνιο που έρχεται να αποτελειώσει εργασιακά δικαιώματα, κοινωνικά αγαθά, εθνικό πλούτο και να δώσει τη χαριστική βολή στο μέλλον των παιδιών μας. Το ισχυρό «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος, ήταν ένα «ΟΧΙ» που ήρθε να επιβεβαιώσει την περηφάνια, την αξιοπρέπεια, τη λεβεντιά και τη δύναμη ενός λαού απέναντι στην τρομοκρατία, τις απειλές και τους εκβιασμούς ξένων και ντόπιων «θεσμών» των αυτοαποκαλούμενων εθνικών «σωτήρων».

Αλήθεια πώς μπορείς να ισχυρίζεσαι ότι σώζεις τη χώρα, όταν εξαθλιώνεις τους πολίτες, τους επιβάλεις δυσβάσταχτα μέτρα και τους αφαιρείς κάθε δυνατότητα να αποφασίζουν για τη ζωή τους;

ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ

ένας κόσμος αόρατος,

η τελευταία προτεραιότητα κάθε πολιτικής ηγεσίας…

Κι όμως υπάρχουμε!

Συναδέλφισσες-Συνάδελφοι

Γνωρίζουμε πολύ καλά τι σημαίνει να εργάζεσαι χρόνια στο δημόσιο σχολείο, με μικρά ή μεγάλα διαλείμματα, άλλοτε ως ωρομίσθιος, άλλοτε ως αναπληρωτής μειωμένου ή πλήρους ωραρίου, χωρίς προοπτική για μόνιμη δουλειά, χωρίς δεδομένα. Να αισθάνεσαι ανασφαλής και αναλώσιμος, να περνάς τους καλοκαιρινούς μήνες πάνω από έναν υπολογιστή αναμένοντας μια εγκύκλιο και μετρώντας μόρια. Να περιμένεις από μια συνέντευξη ή δήλωση από την πλευρά της πολιτικής ηγεσίας να ψυχανεμισθείς τι μπορεί να ισχύσει για την εργασιακή σου πορεία. Να δίνεις εξετάσεις στον ΑΣΕΠ μην έχοντας άλλη επιλογή, προσπαθώντας να αποδείξεις ότι αξίζεις να είσαι εκπαιδευτικός. Να γυρνάς όλη την Ελλάδα χωρίς να είσαι σε θέση να οργανώσεις την προσωπική σου ζωή. Να μην μπορείς να ζήσεις με αξιοπρέπεια, να νιώθεις πως ό,τι και να κάνεις πάντα είναι λίγο και δε φτάνει για να σου εξασφαλίσει μόνιμη δουλειά. Να γνωρίζεις συναδέλφους και μαθητές για μερικούς μήνες και να ξέρεις ότι δε θα τους ξαναδείς ίσως ποτέ. Πάντα να αποχαιρετάς κάποιους… Να περνούν τα χρόνια και μαζί με αυτά η διάθεση και η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Ποιος απ όλους όσους αποφασίζουν για την τύχη μας με τόση ευκολία έχει ποτέ βιώσει τέτοιες καταστάσεις;

Το βασικό πρόβλημα είναι η απουσία ένας σχεδιασμού με βάθος χρόνου που να ξεκαθαρίζει το ομιχλώδες, άστατο τοπίο των προσλήψεων αναπληρωτών και μόνιμων εκπαιδευτικών. Οι νόμοι αλλάζουν ανάλογα με το ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο, έχοντας συχνά αναδρομική ισχύ (!) και πάντα σε συνάρτηση με τις μνημονιακές δεσμεύσεις, ενώ ταυτόχρονα τα επικοινωνιακά παιχνίδια της εκάστοτε πολιτικής ηγεσίας εις βάρος του κόσμου της αδιοριστίας δίνουν και παίρνουν.

Μέχρι τις εκλογές είχαμε τις δηλώσεις Λοβέρδου για 10.000 προσλήψεις μέσω ΑΣΕΠ, αλλά … δυστυχώς δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει το όραμά του (!!).

Η σημερινή ηγεσία του υπουργείου Παιδείας είχε κι αυτή το ..όραμά της από την αρχή, αλλά και ένα θέμα με το χρόνο, το διάλογο και τις επιτροπές!

Σε πρώτη φάση άλλαξε όνομα στο υπουργείο όπως οφείλει να κάνει κάθε νέα ηγεσία που σέβεται τον εαυτό της. Ο διάλογος ακολούθησε την πεπατημένη και το μόνο εκπαιδευτικό νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στη Βουλή δε συζητήθηκε με κανέναν από τους εμπλεκόμενους φορείς, γιατί «δεν προλάβαιναν», ενώ οι τροπολογίες συνεχίζουν να κατεβαίνουν σε άσχετα νομοσχέδια.

Οι δε επιτροπές για τις μετατάξεις και τους διορισμούς ακόμη συνεδριάζουν…

Και φτάνουμε στα μέσα Ιουλίου…

Καμία κουβέντα για τον αριθμό και τον τρόπο διορισμού των μονίμων εκπαιδευτικών. Το νομοσχέδιο «Ρυθμίσεις για την ανώτατη εκπαίδευση, την έρευνα, την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση και άλλες διατάξεις» μπήκε σε διαβούλευση 10 ημερών με 6.050 σχόλια. Τα περισσότερα (3.528) έγιναν στο άρθρο για το νέο σύστημα προσλήψεων αναπληρωτών, που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των εκπαιδευτικών που πλήττονται από την ανεργία. Κατατέθηκε πριν μερικές ημέρες στη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή της Βουλής, χωρίς καμία αλλαγή σε σχέση με αυτό που είχε τεθεί προς διαβούλευση! Το υπουργείο για ακόμη μία φορά «δεν προλαβαίνει» να περάσει το νομοσχέδιο στη Βουλή γι αυτό και η εγκύκλιος αναπληρωτών -βγαίνοντας απ΄ ό,τι φαίνεται αρκετά νωρίτερα από πέρσι- θα βασίζεται στο νόμο Λοβέρδου και συγκεκριμένα:  

4283/2014 άρθρο 5^Α παράγραφος 4: «η διανυθείσα από 1.9.2012 και εντεύθεν υπηρεσία των αναπληρωτών εκπαιδευτικών προσμετράται. Οι ενιαίοι πίνακες αναπληρωτών εκπαιδευτικών τροφοδοτούνται από το ανωτέρω χρονικό διάστημα με τα στοιχεία προϋπηρεσίας από το σχολικό έτος 2015-2016.

Δηλαδή άνοιγμα των πινάκων από το 2012 και μετά, με διπλασιασμό στα δυσπρόσιτα και την ποινή του διετούς αποκλεισμού μέσα, αφού και αυτή η ρύθμιση περιλαμβάνεται στο ατυχές πολυνομοσχέδιο!

6 μήνες δεν έφτασαν!!!

Η μόνη φορά που η κυβέρνηση προλαβαίνει, είναι αυτές τις μέρες, που με τη διαδικασία του κατεπείγοντος περνάει από τη Βουλή ένα-ένα τα μέτρα που της υπαγορεύουν οι δανειστές!

Θα μπορούσε ακόμη και τώρα το άρθρο που αφορά στην πρόσληψη αναπληρωτών να ψηφιστεί μεμονωμένα μέσα σε άλλα νομοσχέδια, όπως έγινε και με άλλα άρθρα που περιλαμβάνονταν στο πολυνομοσχέδιο. Όπως επίσης θα μπορούσε να καθυστερήσει η εγκύκλιος μέχρι να ψηφιστεί το νομοσχέδιο (πέρσι η συμπληρωματική εγκύκλιος για τις απομακρυσμένες σχολικές μονάδες βγήκε τον Αύγουστο). Αυτή η κατάφωρη αδικία δεν πρέπει να περάσει! Η προϋπηρεσία δύο ολόκληρων χρόνων δεν μπορεί να χάνεται, γιατί κάποιοι «δεν πρόλαβαν» να ασχοληθούν με αυτό!

Ο παραλογισμός των εκάστοτε ηγεσιών του υπουργείου έχει ταυτιστεί με την εργασιακή μας πορεία!

Οι μεταρρυθμίσεις, αν οι εμπνευστές τους τις κάνουν με φιλολαϊκή προοπτική, θέλουν όραμα, οργάνωση, γνώση, σχεδιασμό, ουσιαστικό διάλογο και πάνω απ’ όλα πολιτική βούληση. Στην περίπτωση του υπουργείου Παιδείας όχι μόνο δεν υπήρχε τίποτε από αυτά, αλλά κατάφεραν να δημιουργήσουν γι ακόμη μια φορά ισχυρές αντιπαραθέσεις μεταξύ των ελαστικά εργαζόμενων εκπαιδευτικών για το πώς θα γίνουν οι προσλήψεις αναπληρωτών και μονίμων. Ο λαϊκισμός σε όλο του το μεγαλείο περί «κοινωνικής δικαιοσύνης» και «αναγνώρισης των εδώ και χρόνων μόχθου των αδιόριστων εκπαιδευτικών». 

Εμπαιγμός και κοροϊδία, εμπόριο ελπίδας πατώντας στην εργασιακή μας ανασφάλεια! Ό,τι ακριβώς ζήσαμε και στο παρελθόν…

Η στελέχωση του δημόσιου σχολείου με μόνιμο προσωπικό προφανώς δεν αποτέλεσε προτεραιότητα για καμία κυβέρνηση των τελευταίων χρόνων, αποτελεί όμως προτεραιότητα δική μας. Γι αυτό το λόγο πρέπει να δώσουμε όλοι μαζί τον αγώνα που απαιτούν οι περιστάσεις, πέρα από συντεχνιακές σκοπιμότητες, διεκδικώντας το δικαίωμα μας στην εργασία και το χώρο που δικαιωματικά μας ανήκει μέσα στα σχολεία.

Αν δε γίνουν μαζικές προσλήψεις οι μόνιμοι συνάδελφοί μας θα υποστούν και αυτοί τις συνέπειες. Τα όρια συνταξιοδότησης αυξάνονται, τα τμήματα μεγαλώνουν, οι αναθέσεις των μαθημάτων τροποποιούνται, το αυξημένο ωράριο κινδυνεύει να αυξηθεί ακόμη περισσότερο, τα σχολεία συγχωνεύονται.

Όποιες και να είναι οι πολιτικές εξελίξεις δεν μπορεί τα σχολεία να λειτουργούν με επάρκεια και όχι με πληρότητα. Δεν θα επιτρέψουμε να υπάρξει η παραμικρή σκέψη για εθελοντική εργασία ή στελέχωση με προσωπικό μέσω των προγραμμάτων κοινωφελούς εργασίας του ΟΑΕΔ. Τα κενά ξεπερνούν τις 25.000 και αυτές οι θέσεις πρέπει να καλυφθούν άμεσα με μόνιμους διορισμούς! Να μην ανοίξουν τα σχολεία το Σεπτέμβρη, αν δεν έχουν εκπαιδευτικούς!

Οργανωνόμαστε στα σωματεία μας, συμμετέχουμε σε κάθε κινητοποίηση! Κανένας εφησυχασμός, καμία αυταπάτη. Μην επιτρέψουμε σε κανέναν να διαχειρίζεται άλλο τη ζωή μας!

Δεν είμαστε αόρατοι!

Δίνουμε τέλος στις (αυτ)απάτες και τον εμπαιγμό!

Συμμετέχουμε μαζικά στην κινητοποίηση την Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015 στο ΥΠΟΠΑΙΘ στις 12μμ

Είμαστε πολλοί, έχουμε δίκιο και χρειαζόμαστε ΟΛΟΙ!

Μπορεί να θέλει ακόμη πολύ φως, αλλά είναι στο χέρι μας να ξημερώσει!

Γιαννάτου Κική

Αναπληρώτρια Εκπαιδευτικός

Μέλος του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ

με τις Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Συσπειρώσεις Κινήσεις

e-mail: kikigian@gmail.com