Διορισμοί εκπαιδευτικών και εργασιακά δικαιώματα των αναπληρωτών

 

Εργασιακή ανασφάλεια χωρίς τέλος;

ΜΑΖΙΚΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΩΡΑ!

Φτάσαμε πια στο τέλος της σχολικής χρονιάς και το θολό τοπίο για την έναρξη της επόμενης δεν φαίνεται να καθαρίζει καθόλου. Το αυτονόητο ότι σχολεία χωρίς εκπαιδευτικούς δεν μπορούν να λειτουργήσουν, δε φαίνεται να απασχολεί καθόλου το Υ.ΠΟ.ΠΑΙ.Θ. αφού καμιά διαδικασία για τους διορισμούς μονίμων εκπαιδευτικών δεν προχωρά ενώ σε ό,τι αφορά τους αναπληρωτές τα πράγματα φαίνεται να γίνονται κάθε μέρα και χειρότερα…

Στο όνομα των μνημονιακών δεσμεύσεων και της οικονομικής κατάστασης της χώρας ο κατηφορικός δρόμος του αριθμού των διορισμών μονίμων εκπαιδευτικών φαίνεται να μην έχει τέλος. Ήδη η πολιτική ηγεσία του Υ.ΠΟ.ΠΑΙ.Θ. μιλά για 2500 διορισμούς συνολικά και για τις τρεις βαθμίδες της εκπαίδευσης, αδιαφορώντας για το γεγονός των 5000 χιλιάδων συνταξιοδοτήσεων μόνο της φετινής χρονιάς και τις 27000 κενές θέσεις εκπαιδευτικών συνολικά. Καλυμμένη παραπέρα πίσω από την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (που θα μπορούσε, αν ήθελε, να ξεπεράσει νομοθετικά σχετικά εύκολα…) δεν προχωρά στη θεσμοθέτηση συστήματος διορισμών και δεσμεύεται μέχρι τώρα μόνο για το διορισμό των μερικών εκατοντάδων διοριστέων του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ. Αγνοώντας δε τις προεκλογικές δεσμεύσεις για το διορισμό χιλιάδων εκπαιδευτικών που έχουν πολύχρονη προϋπηρεσία, ανοίγει τη συζήτηση για τη θεσμοθέτηση “προσοντολογίου” για τους διορισμούς, με την προσθήκη και άλλων κριτηρίων, πέραν του χρόνου λήψης πτυχίου και της προϋπηρεσίας.

Την ίδια στιγμή και ενώ δεν απαντάται το ερώτημα  με ποιον τρόπο θα καλυφθούν τα κενά την επόμενη σχολική χρονιά (αφού ακόμα και οι προσλήψεις αναπληρωτών μέσω ΕΣΠΑ θα ‘ναι μειωμένες κατά 40%), το Υ.ΠΟ.ΠΑΙ.Θ., με το πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία, ανακοινώνει μια σειρά ρυθμίσεις για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που είτε ικανοποιούν μόνο εν μέρει τα αιτήματα του εκπαιδευτικού κινήματος είτε βρίσκονται σε απόλυτη αντίθεση μ’ αυτά. Ενώ δηλ. περιορίζεται στον ένα χρόνο ο τιμωρητικός αποκλεισμός όσων δεν αποδέχονται την πρόσληψή τους σε συγκεκριμένες θέσεις ή παραιτούνται και θεσμοθετείται η άδεια (μόνο) για επιμορφωτικούς σκοπούς και για τους αναπληρωτές, σε ό,τι αφορά της αναγνώριση της προϋπηρεσίας λύνεται ένα πρόβλημα και δημιουργούνται δύο, γεννώντας ταυτόχρονα κατηγοριοποιήσεις και αντιπαλότητες μεταξύ των εκπαιδευτικών. Αναγνωρίζεται το σύνολο της προϋπηρεσίας από το 2010 αλλά αμφισβητείται η αναγνώριση της προϋπηρεσίας στα δυσπρόσιτα σχολεία καθώς και η προϋπηρεσία εκπαιδευτικών γενικής αγωγής σε δομές της ειδικής αγωγής (που πότε μπαίνει και πότε βγαίνει από το πολυνομοσχέδιο). Δίπλα στα παραπάνω και η δήλωση του αναπληρωτή υπουργού Παιδείας ότι η εκπαίδευση στηρίζεται στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς, είναι τουλάχιστον προκλητική αφού προδιαγράφει μια πολιτική άμεσης σύνδεσης της παροχής βασικών κοινωνικών δικαιωμάτων όπως η παιδεία (αλλά και η υγεία, η πρόνοια κ.ά.) στη βάση της ελαστικής, χαμηλά αμειβόμενης εργασίας και της μονιμοποίησης στην αδιοριστία για χιλιάδες εκπαιδευτικούς με πολλά χρόνια προϋπηρεσίας.

Η δουλειά και η ζωή των εκπαιδευτικών αλλά και η ίδια η λειτουργία του δημόσιου σχολείου δεν μπορούν να είναι αντικείμενο της διαπραγμάτευσης με τους τοκογλύφους, την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. για την υπογραφή νέας “συμφωνίας”. Αντίθετα ο δρόμος για τη λειτουργία των σχολείων μας με όλους τους αναγκαίους εκπαιδευτικούς (αλλά και την απαραίτητη υλικοτεχνική και κτιριακή υποδομή) είναι η αναμόρφωση του μνημονιακού προϋπολογισμού του 2015 και γενικότερα η κατάργηση των μνημονίων και η διαγραφή του ληστρικού χρέους. Γιατί τα ποσά μιας και μόνο δόσης προς το Δ.Ν.Τ. και τους τοκογλύφους τραπεζίτες είναι αρκετά για το διορισμό χιλιάδων μόνιμων εκπαιδευτικών, που θα μπορούσαν να καλύψουν όλες τις εκπαιδευτικές ανάγκες.

Η κατάσταση αυτή δεν ανατρέπεται παρά με μαζικούς δυναμικούς αποφασιστικούς αγώνες που θα συνδέουν τη γενική πολιτική πάλη για μια άλλη πορεία στην κοινωνία με τα ειδικότερα εκπαιδευτικά ζητήματα και τις ανάγκες. Δεν απαντιέται με τη μέχρι σήμερα τακτική της πλειοψηφίας του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. (ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ/ΔΗΣΥ) που εξαντλείται σε συμβολικές κινήσεις και με τις θέσεις της προωθεί τη διάσπαση στο εσωτερικό του κλάδου και τη διαιώνιση τελικά της αντιλαϊκής-αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.

Στο επόμενο διάστημα οι εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες, μέσα από τα Συνέδριά τους, πρέπει να αναγορεύσουν σε κυρίαρχο το αίτημα των μαζικών διορισμών και των εργασιακών δικαιωμάτων των αναπληρωτών και να δρομολογήσουν τους αναγκαίους αγώνες για τη διεκδίκησή τους.

Να παλέψουμε για:

• Μαζικούς διορισμούς εκπαιδευτικών με βάση το χρόνο λήψης του πτυχίου και την προϋπηρεσία για την κάλυψη όλων των εκπαιδευτικών αναγκών και σε σχέση 1 διορισμός για κάθε συνταξιοδότηση της τελευταίας 5ετίας. Μονιμοποίηση των αναπληρωτών και όσων έχουν κατοχυρώσει δικαίωμα διορισμού (επιτυχόντες, 24μηνο κ.ά.) –  Κατάργηση του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ

• Αναγνώριση όλης της προϋπηρεσίας των αναπληρωτών σε όποια βαθμίδα και δομή της εκπαίδευσης κι αν αυτή παρέχεται.

• Κατάργηση των συγχωνεύσεων και του 10% της προσαύξησης μαθητών/τμήμα – Μείωση της αναλογίας μαθητών/τμήμα

• Ίδρυση των αναγκαίων δομών της ειδικής αγωγής και λειτουργία των υποστηρικτικών δομών της γενικής αγωγής –  Ίδρυση των αναγκαίων οργανικών θέσεων για κάθε διδακτικό αντικείμενο του σχολείου

• Αύξηση των δαπανών για την Παιδεία

• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους