Ανακοινώθηκε την Πέμπτη 9 Απριλίου από το υπουργείο Παιδείας ο διορισμός των 13 νέων περιφερειακών διευθυντών Εκπαίδευσης και η παύση των μέχρι σήμερα υπηρετούντων. Όπως και τα προηγούμενα χρόνια, έτσι και τώρα οι περιφερειακοί διευθυντές εκπαίδευσης, όπως και οι γενικοί ή ειδικοί γραμματείς, οι πρόεδροι ή διευθύνοντες σύμβουλοι οργανισμών, είναι κατά βάση μια πολιτική επιλογή της εκάστοτε κυβέρνησης.Το ενδιαφέρον, ωστόσο, δεν είναι αυτό. Το ενδιαφέρον είναι η τύχη των προσώπων τα οποία αντικαθίστανται στις θέσεις αυτές σε κάθε αλλαγή πολιτικής ηγεσίας. Το 2010 με μια πρωτοφανή ρύθμιση της πρώην υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου, η οποία ξεσήκωσε διαμαρτυρίες τόσο από την αντιπολίτευση και καταγγελίες από τα εκπαιδευτικά συνδικάτα, αποφασίστηκε «εκπαιδευτικοί που έχουν διοριστεί σε θέσεις γενικών ή ειδικών γραμματέων και περιφερειακών διευθυντών εκπαίδευσης του υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, καθώς και προέδρων ή διευθύνοντων συμβούλων φορέων που εποπτεύονται από το Υπουργείο αυτό, μετά τη λύση της σχέσης εργασίας τους στις παραπάνω θέσεις και έως την επιλογή νέων στελεχών εκπαίδευσης, υπηρετούν ως στελέχη παιδαγωγικής καθοδήγησης σε περιοχές που επιθυμούν, εκτελώντας καθήκοντα σχολικών συμβούλων της ειδικότητάς τους, τα οποία τους ανατίθενται από τον οικείο περιφερειακό διευθυντή εκπαίδευσης, ύστερα από εισήγηση του προϊσταμένου του Τμήματος Επιστημονικής − Παιδαγωγικής Καθοδήγησης» (άρθρο 26 παρ. 14, του Ν.3879/2010 – ΦΕΚ 78 τ. Α’).Στις 18 Φεβρουαρίου 2015, δηλαδή πριν από ένα περίπου μήνα, η ΟΛΜΕ με επιστολή της προς την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας ζήτησε να καταργηθεί η διάταξη του ν. 3879/10, σύμφωνα με την οποία τοποθετούνται οι περιφερειακοί διευθυντές Εκπαίδευσης, οι γενικοί ή ειδικοί γραμματείς, οι πρόεδροι ή διευθύνοντες Σύμβουλοι οργανισμών κατ’ εξαίρεση, μετά την αποχώρησή τους από τη θέση τους, ως σχολικοί σύμβουλοι. Στην επιστολή της αυτή η ΟΛΜΕ θεωρεί απαράδεκτη και προκλητική τη διάταξη του ν. 3879/10 (άρθρ. 26, παρ. 14) καθώς με αυτή επιβραβεύονται στελέχη που επιλέγονται με κομματικά κριτήρια από τον εκάστοτε υπουργό Παιδείας.
Δυστυχώς το έγγραφο του υπουργείου Παιδείας με το διορισμό των 13 νέων περιφερειακών διευθυντών Εκπαίδευσης στην τελευταία του παράγραφο αναφέρει: «Για τους αποχωρούντες περιφερειακούς διευθυντές Εκπαίδευσης ισχύει η διάταξη του άρθρου 26 παρ. 14, του Ν.3879/2010 (ΦΕΚ 78 τ. Α’)».
Δηλαδή, η απαράδεκτη και αντιεκπαιδευτική ρύθμιση της Διαμαντοπούλου διατηρείται και οι πρώην περιφερειακοί διευθυντές Εκπαίδευσης, όχι μόνο δεν γυρίζουν, μετά την παύση από τη θέση τους, στα σχολεία που υπηρετούσαν, αλλά αναγορεύονται σε σχολικοί σύμβουλοι!Ακόμη και αν δεν πάρει κανείς υπόψη ότι οι εκπαιδευτικοί αυτοί, οι περισσότεροι, δεν έχουν τα τυπικά προσόντα (απαιτείται διδακτορικό) για τη θέση του σχολικού συμβούλου, η βασική ερώτηση που έρχεται αβίαστα στο στόμα των χιλιάδων εκπαιδευτικών αλλά και των σωματείων τους είναι: Γιατί κ. υπουργέ διατηρείται μια αντιεκπαιδευτική ρύθμιση; Γιατί επιβραβεύετε τα στελέχη εκείνα που τέσσερα χρόνια τώρα εφάρμοσαν με τους πιο σκληρούς όρους την πολιτική που διάλυσε τη δημόσια εκπαίδευση και τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών; Ποιο, ακριβώς, είναι το μήνυμα που στέλνεται στους εκπαιδευτικούς που αναπνέουν την κιμωλία στις σχολικές τάξεις; Μήπως ότι το κράτος έχει συνέχεια;άρθρο: Χ. Κάτσικας
Δυστυχώς το έγγραφο του υπουργείου Παιδείας με το διορισμό των 13 νέων περιφερειακών διευθυντών Εκπαίδευσης στην τελευταία του παράγραφο αναφέρει: «Για τους αποχωρούντες περιφερειακούς διευθυντές Εκπαίδευσης ισχύει η διάταξη του άρθρου 26 παρ. 14, του Ν.3879/2010 (ΦΕΚ 78 τ. Α’)».
Δηλαδή, η απαράδεκτη και αντιεκπαιδευτική ρύθμιση της Διαμαντοπούλου διατηρείται και οι πρώην περιφερειακοί διευθυντές Εκπαίδευσης, όχι μόνο δεν γυρίζουν, μετά την παύση από τη θέση τους, στα σχολεία που υπηρετούσαν, αλλά αναγορεύονται σε σχολικοί σύμβουλοι!Ακόμη και αν δεν πάρει κανείς υπόψη ότι οι εκπαιδευτικοί αυτοί, οι περισσότεροι, δεν έχουν τα τυπικά προσόντα (απαιτείται διδακτορικό) για τη θέση του σχολικού συμβούλου, η βασική ερώτηση που έρχεται αβίαστα στο στόμα των χιλιάδων εκπαιδευτικών αλλά και των σωματείων τους είναι: Γιατί κ. υπουργέ διατηρείται μια αντιεκπαιδευτική ρύθμιση; Γιατί επιβραβεύετε τα στελέχη εκείνα που τέσσερα χρόνια τώρα εφάρμοσαν με τους πιο σκληρούς όρους την πολιτική που διάλυσε τη δημόσια εκπαίδευση και τις εργασιακές σχέσεις των εκπαιδευτικών; Ποιο, ακριβώς, είναι το μήνυμα που στέλνεται στους εκπαιδευτικούς που αναπνέουν την κιμωλία στις σχολικές τάξεις; Μήπως ότι το κράτος έχει συνέχεια;άρθρο: Χ. Κάτσικας
Last modified: 9 Απριλίου 2015
