Κείμενο αποτίμησης του ΑΓΩΝΑ των εκπαιδευτικών σε διαθεσιμότητα
ΤΙΠΟΤΕ ΔΕ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ
” Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς, αν δεν είμεθα τρελοί, δεν εκάναμε την επανάσταση….” ( Απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη ).
Κάπως έτσι γράφεται η ιστορία με κάποιους τρελούς. Με λίγους τρελούς ( οι ραγιάδες πάντα ήταν περισσότεροι ).
Έτσι και δω με τους διαθέσιμους , που μόνο ΔΙΑΘΕΣΙΜΟΙ για ραγιαδισμό δεν έστερξαν . Για θυμηθείτε τις επισκέψεις κάποιων σε βουλευτικά γραφεία των κοτζαμπάσηδων της Τρόικας. Για θυμηθείτε τις αυταπάτες για το εφικτό και τη “ρεαλιστικότητα” των πινάκων των δερβισάδων Κούληδων της Υψηλής Πύλης. Για θυμηθείτε τη χλεύη κάποιων «νοικοκυραίων» της μονιμότητας για τις κομμώτριες .Κυρίως θυμηθείτε το Βεληγκέκα των ΜΑΤ και των χημικών στους «αναιδείς» Το Βεζίρη μην ξεχνάτε και τη δεκάτη της σφαγής που επέβαλε με τους χατζηαβατηδες να τη διαλαλούν ως εκσυγχρονισμό.
Ξεδιπλώστε την αφήγηση των τρελών. Των τρελών του Έβρου που έφευγαν από την προηγούμενη μέρα για να είναι συνεπείς στην ώρα τους στα συλλαλητήρια της Αθήνας . Των κουζουλών της Κρήτης που πέρασαν από σαράντα κύματα για να προκάμουν να φτάσουν στην Αθήνα. Τους μάχιμους της Αθήνας . Να θυμόμαστε όμως πάντα αυτούς τους τρελούς , τους «ορεινούς» της καμπίσιας Λάρισας και τους Φεντερασιόν της Σαλονίκης που στοίχειωσαν τον ύπνο των Λοβερδοκούληδων .
Στα ρεσάλτα της κατάληψης των υπουργικών γραφείων , στα ατελείωτα χιλιόμετρα των συλλαλητηρίων , στο βραχνά της μωρομάνας που `ψαχνε που να αφήσει τα μικρά της για να είναι παρούσα , στον άνεργο σύζυγο που περίμενε τη δική του δικαίωση , στα μαγαζιά της εθνικής οδού στο διάλειμμα του καφέ για το μυστικό σχέδιο του αγώνα με τη γκρίνια , αλλά και το πείσμα , στη ντουντούκα και τα ευρηματικά μας συνθήματα για την παιδεία των παιδιών μας.
19 μήνες απαξίωσης από το γκουβέρνο.
19 μήνες στα καραούλια ξάγρυπνοι.
19 μήνες πείσμα και επιμονή.
19 μήνες ΜΑΘΗΜΑ στους δρόμους του αγώνα.
Τίποτε δεν χαρίζεται . Το ακούγαμε , μας το λεγαν κάποιοι .
ΤΟ ΖΗΣΑΜΕ.
Θα το διδάσκουμε ως βασικό μάθημα στους μαθητές μας κάθε μέρα.
Γιατί οι αγώνες δεν τελειώνουν ποτέ
Υ.Γ Να μην ξεχάσουμε την Κλαίρη και τη Σοφία από τη Λάρισα που δεν θα γυρίσουν στην τάξη .
Στη μνήμη τους αυτές οι λίγες αράδες.
Λάρισα 10 Φλεβάρη του 2015
Μπαμπανίκος Γιάννης
Συνοδοιπόρος στα λίγα χιλιόμετρα που περπάτησα μαζί σας
Last modified: 10 Φεβρουαρίου 2015
