Είμαι άλλη μια αναπληρώτρια δασκάλα, σε ακριτικό νησί του Αιγαίου, αλλά αυτή τη φορά δεν θα μιλήσω, ούτε για τα κενά των σχολείων, ούτε για τις αργοπορημένες φάσεις του Υπουργείου, ούτε για τη συναισθηματική φόρτιση, όσων, σαν εμένα, για 5η χρονιά αλλάξαμε τόπο κατοικίας εν μία νυκτί. Θα μιλήσω όμως για ένα πιο επίκαιρο θέμα. Για την αδυναμία μεταφοράς μας, σχεδόν όλων των αναπληρωτών με τους οποίους ήρθα εγώ ή άλλος συνάδελφος σε επαφή, από το νησί της Χίου όπου υπηρετώ στις ιδιαίτερες πατρίδες μας για να εξασκήσουνε το εκλογικό μας δικαίωμα.
Μέχρι τώρα πίστευα πως αν κάτι έχουμε όλοι ίσο σε αυτή τη χώρα είναι το δικαίωμα της ψήφου. Απ’ ότι φαίνεται όμως για τους εκατοντάδες αναπληρωτές που δουλεύουν μακριά από τα σπίτια τους, αυτό δεν ισχύει. Έχουμε, φυσικά, πληροφορηθεί για τις μέρες άδειας που δικαιούμαστε, αλλά οι περισσότεροι από εμάς, είτε προσληφθήκαμε πρόσφατα, είτε είμαστε οικονομικά ταλαιπωρημένοι από τις πρόσφατες μετακινήσεις των γιορτών.
Η λύση λοιπόν που ζητάμε, δεν είναι η άδεια, όχι για εμάς που έτσι κ αλλιώς δε μας φτάνει καλά-καλά. Για άλλη μια φορά όμως, φαίνεται πώς είμαστε εργαζόμενοι δεύτερης κατηγορίας γιατί κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι, ας φέρω παράδειγμα τα σώματα ασφαλείας, μπορούν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα στον τόπο κατοικίας τους και όχι στον τόπο καταγωγής τους. Το Υπουργείο Παιδείας ξέρει πολύ καλά που υπηρετούμε ο καθένας αλλά και που ψηφίζουμε. Το ερώτημα λοιπόν που γεννάται είναι γιατί δεν μπορεί το κράτος να κάνει την ανάλογη ρύθμιση ώστε να ψηφίσουμε κ εμείς που είμαστε τόσο μακριά από τα σπίτια μας;
Σε μία τόσο κρίσιμη χρονική συγκυρία για τη χώρα μας, στην οποία μπορεί να κριθεί το μέλλον της, τα αποτελέσματα της εκλογικής διαδικασίας είναι η δική μας γενιά που θα τα βρει μπροστά της, επομένως γιατί να μην μπορούμε κ εμείς να λάβουμε μέρος στις εκλογές, όπως κάθε Έλληνας πολίτης; Μήπως τελικά το κράτος μπορεί, αλλά απλά δεν θέλει;
Φυσικά αυτά μου τα λόγια δεν θα αλλάξουν κάτι, γιατί δεν έχω κάποια δικαιοδοσία ούτε θα εισακουστώ σε πολλά ή κατάλληλα αυτιά. Αν κάποιος μπορεί να κάνει κάτι, έστω μια προσπάθεια να βρεθεί μια λύση, αυτή είναι η ΔΟΕ. Εγώ, απλά, προσπάθησα να μεταφέρω τους προβληματισμούς μιας μεγάλης παρέας αναπληρωτών, όχι μόνο στο δικό μας νησί, αλλά γενικότερα ανά την Ελλάδα και να αναζητήσω μια κάποια εφικτή λύση που να μην μας στερεί κάτι, που για όλους τους Έλληνες πολίτες, πλην ορισμένων περιπτώσεων που θα έπρεπε να είναι μειοψηφία, είναι υποχρεωτικό.
* Η Νάνσυ Λάμπρου είναι αναπληρώτρια δασκάλα στη Χίο
Πηγή: e-mesara.gr
Last modified: 12 Ιανουαρίου 2015
