Η επαναστατική οργάνωση Ι.Χ.. Πουλημένα τομάρια, να τρέμετε την οργή του!

Η επαναστατική οργάνωση Ι.Χ. (Ιησούς Χριστός) είχε διαδώσει το μήνυμα και τις αρχές της σε πολύ κόσμο, ειδικά σ’ αυτούς που ήθελαν να σωθούν από τον ζυγό των Ρωμαίων, του επιτρόπου τους Πιλάτου και των ντόπιων οργάνων τους, των Αρχιερέων, Φαρισαίων και Γραμματέων. Τα μέλη της, απλοί άνθρωποι αλλά και διανοούμενοι (μερικοί του κ…λου) πίστευαν ότι υπήρχε δρόμος για τη σωτηρία. Όμως, η εξουσία που λυμαίνονταν τη χώρα – κατακτητές και ντόπιοι – κατάλαβαν τον κίνδυνο και λύσσαξαν. Θα έρθουν οι αναρχοκουμμουνιστές, οι άθεοι, οι παιδεραστές, οι αιμομίκτες, οι εχθροί της οικογένειας, του κράτους, οι φίλοι των εχθρών μας, οι εχθροί της προόδου, θα καταληστέψουν τα (άδεια, επειδή τα είχαν ρημάξει) ταμεία μας, θα πάρουν όλο το πρωτογενές πλεόνασμα που με τόσο κόπο μαζέψαμε (από σας) για να χαρίσουμε στους ρωμαίους (ε, να φάμε κι εμείς κάτι), δηλαδή θα φάνε αυτοί τους φόρους που σας ρήμαξαν και που εμείς ονομάσαμε πρωτογενές π(λ)εόνασμα, θα γκρεμίσουν τον ουρανό, θα γίνει νέος κατακλυσμός, θα σηκωθούν οι νεκροί από τους τάφους, και άλλα τόσα ωραία….

Όμως, ότι κι αν έλεγαν, η φτώχεια είναι φτώχεια. Η πείνα, πείνα, η ανεργία, ανεργία. Ο ύπνος κατάχαμα στους δρόμους, ύπνος των άστεγων. Η εξορία των παιδιών, εξορία των παιδιών. Τα ψέματα και οι συκοφαντίες είχαν φτάσει στο τέλος τους, κανείς δεν τα πίστευε πια, εκτός από τους φίλους και οπαδούς τους με τους οποίους είχαν καταληστέψει και ξεσκίσει ολόκληρη την Παλαιστίνη. Εν τω μεταξύ, σύμφωνα με την αρχή των Ρωμαίων, έπρεπε κάθε δύο χρόνια να αλλάζει ο διοικητής της επαρχίας [γιατί μετά δεν θα μπορούσε να κουβαλήσει με τίποτα, τον πλούτο που είχε σαβουρώσει και δεν θα υπήρχε τίποτα για τον επόμενο] και εδώ έπρεπε να συνευρεθούν οι “άριστοι” για να αποφασίσουν για τον αντικαταστάτη του. Έλα, όμως, που το Jus Romanorum (ρωμαϊκό δίκαιο) έλεγε ότι πρέπει να είναι αρκετά περισσότεροι από τους μισούς!! Και ξέρετε, ανάμεσα στους “άριστους” υπήρχαν και πραγματικά Άριστοι που έβλεπαν την αθλιότητα και έπαιρναν θέση ενάντια στους Ρωμαίους και τα τσιράκια τους.
Έπρεπε λοιπόν να βρουν μια λύση. Μια λύση που δεν είχε καταφέρει να επιβάλλει ο φίλος τους ο Ηρώδης σφάζοντας όλα τα μωρά επειδή με τις σφαγές τα μωρά αυξάνονται (τι περίεργο κι αυτό) αλλά, κυρίως, επειδή το μικρόβιο της ελευθερίας που κουβαλούσαν τα μωρά, δεν σκοτώνεται με τίποτα. Έτσι, λοιπόν, σκέφτηκαν το απλούστερο. Θα δωροδοκήσουμε μερικούς (κατ’ επίφαση) άριστους (αυτοί οι διανοούμενοι του κ…λου, που είπαμε πριν), θα καταγγείλουν τον αρχηγό της επαναστατικής ομάδας ως αναρχοκομμούνι, ως κωλοτούμπα και γλοιώδη τύπο, θα τους χώσουμε χρυσά αργύρια (τώρα πως θα είναι χρυσά αφού είναι αργύρια, αυτό είναι άλλη ιστορία που και γι αυτή φταίει η Ι.Χ. γιατί θα κατέστρεφε το νόμισμα και θα έφερνε άλλο, μεταλλαγμένο) και θα πείσουμε τους Ρωμαίους ότι είναι (και αυτοί) ιδανικοί “άριστοι” για να κυβερνήσουν τον βρωμότοπο που λέγεται ψωρο-Ιουδαία.
Λοιπόν, όπως όλοι ξέρετε, όλα πήγαν σύμφωνα με το σχέδιο. Ξεφορτώθηκαν τον αρχηγό, διέλυσαν την επαναστατική οργάνωση και για κάμποσα χρόνια συνέχιζαν να τρωγοπίνουν με τους Ρωμαίους, ακόμα και στην ψηφοφορία βρήκαν πολλά χέρια “αρίστων” πρόθυμα να σαβουρώσουν και να ζητιανέψουν και εκεί που φοβόντουσαν, τα κατάφεραν μια χαρά!
Αυτό, όμως, που αγνοούσαν ή δεν ήθελαν να δουν ήταν το μέλλον. Η Ιστορία γέλαγε πίσω από την πλάτη τους. Οι “άριστοι” κατασφάχτηκαν από άλλους λαούς, εκατομμύρια από αυτούς κάηκαν ζωντανοί ή βρήκαν φριχτό θάνατο από άλλους “Ρωμαίους” τώρα, και οι Ρωμαίοι υποτάχθηκαν και ένιωσαν σκληρή τη μπότα του κατακτητή από άλλες επαναστατικές οργανώσεις που κατέβαιναν με στίφη από τα βόρεια και διέλυσαν όλη την αυτοκρατορία. Αλλά, το χειρότερο; Η θεωρία της επαναστατικής οργάνωσης Ι.Χ. εξαπλώθηκε σ’ όλο τον κόσμο και ήταν μια θεωρία ανατροπής, πάλης, αξιοπρέπειας και δικαιοσύνης. Ο αρχηγός της λατρεύτηκε σαν θεός επειδή ξανάδωσε το χαμόγελο στα εκατομμύρια των φτωχών και πεινασμένων!
Πότε-πότε, οι “άριστοι” εμφανίζονται ξανά εκεί που ο λαός έχει εφησυχάσει. Επαναλαμβάνονται τα ίδια λόγια και τα ίδια πράγματα, όμως πάντα μα πάντα αυτοί που θριαμβεύουν στο τέλος είναι οι επαναστάτες. Επειδή ο άνθρωπος, παρ’ όλα τα αρνητικά του, ξέρει πως κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσει να σέρνεται και να σηκωθεί όρθιος, να γίνει Άνθρωπος. Και τότε, όλοι εσείς τα πουλημένα τομάρια, να τρέμετε την οργή του!