Μερικές σκέψεις για τις σχολικές εορτές με αφορμή ένα έγγραφο σχολικής σύμβουλου προσχολικής αγωγής που θεωρούμε ότι κινείται σε θετική κατεύθυνση
Δείτε το έγγραφο της σχολικής συμβούλου:
Κι όμως ….. Οι υπερπαραγωγές και όχι μόνο οι χριστουγεννιάτικες (βλέπε και αυτές των εθνικών γιορτών ή και τις αποχαιρετιστήριες καλοκαιρινές) τόσο σε επίπεδο θεατρικών παραστάσεων όσο και σε επίπεδο “εργασιών”, χειροτεχνιών και ποικίλλων κατασκευών που φιλοδοξούν να αποτελέσουν τα εχέγγυα της ‘’καλής’’ Νηπιαγωγού, αποτελούν μια πραγματικότητα όχι και τόσο σπάνια στα Νηπιαγωγεία μας.
Συχνά πυκνά αν όχι αμέσως μετά τον εορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αλλά οπωσδήποτε με το που μπαίνει ο Δεκέμβρης αρχίζει ο αγώνας δρόμου για τη Χριστουγεννιάτικη γιορτή στο Νηπιαγωγείο και τις Χριστουγεννιάτικες κατασκευές που θα πάμε στη μαμά. Αλλά επειδή πρέπει να τρέχουν παράλληλα και οι θεματικές του προγράμματος μπορεί τα παιδιά μας να αποστηθίζουν διαλόγους για τη γέννηση , να μαθαίνουν τραγούδια και κάλαντα , να κατασκευάζουν φάτνες και πρωτοχρονιάτικα γούρια, χωρίς όμως να γνωρίζουν τι σημαίνει Χριστούγεννα και ποιο νόημα θα μπορούσε να αποκτά αυτή η γιορτή στους καιρούς που ζούμε, τι σημαίνει λαϊκή παράδοση και πώς συνδέεται με τη σύγχρονη ζωή. Κι αυτό γιατί όλα αυτά καταλήγουν συχνά να γίνονται αποσπασματικά, ασύνδετα και μέσα σε μια σχετική σύγχυση για να “παρουσιάσουμε” κάτι, χάνοντας την ουσία. Ας αφήσουμε το ότι κάπου στην άκρη του μυαλού μας έχουμε και τη σύγκριση με τη διπλανή τάξη ή το διπλανό Νηπιαγωγείο.
Και ξεφεύγουμε από τη δημιουργικότητα, από την απόλαυση, από το ταξίδι στη γνώση και στις εμπειρίες. Και γεμίζουμε άγχος και κούραση , εμείς και τα παιδιά.
Ας αναλογιστούμε λίγο πόσο το φαινόμενο αυτό θα ενταθεί αν όλα τούτα αποτελέσουν, που θα αποτελέσουν, τεκμήρια “καλών πρακτικών” στο πλαίσιο της Αξιολόγησης, αν βέβαια «επιτρέψουμε» να εφαρμοστεί.
Δίπλα στα και(ε)νοτόμα προγράμματα θα κυνηγάμε τις και(ε)νοτόμες γιορτές τη στιγμή μάλιστα που οι γονείς τις επικροτούν, μη γνωρίζοντας βεβαίως τις παράπλευρες απώλειες για τα παιδιά τους.
Ας αναλογιστούν ακόμη και οι Σχολικοί Σύμβουλοι πόσο θα στηρίξουν και θα επιτείνουν το φαινόμενο αυτό υιοθετώντας το ρόλο του αξιολογητή αντί το ρόλο του παιδαγωγικού συνεργάτη και αρωγού.
Last modified: 11 Δεκεμβρίου 2014
