ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ
ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΕΡΙΚΛΗΣ
Οι ανάγκες των καιρών για ένα νέο κινηματικό συνδικαλισμό
Σε μια περίοδο που το Δημόσιο σχολείο μεταλλάσσεται εφιαλτικά, οι πολιτικές δυνάμεις που απαρτίζουν τη συγκυβέρνηση προσπαθούν να εξαπατήσουν είτε μέσα από ένα επικοινωνιακό παιχνίδι τύπου succes story είτε αλλάζοντας προσωπεία έχοντας κατρακυλήσει σε μονοψήφια ποσοστά στην αποδοχή του κοινωνικού σώματος.
Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός πνέει τα λοίσθια.
Η παράταξη της ΔΑΚΕ απεργάζεται απέλπιδα σχέδια διάσωσης του συρρικνωμένου δυναμικού της. Απροκάλυπτα προκλητική εκφωνεί υποκριτικές αγωνιστικές κορώνες, ενώ την ίδια στιγμή συστηματικά και μεθοδευμένα υπηρετεί την προώθηση της πλέον καταστροφικής αντιεκπαιδευτικής , αντεργατικής και αντιλαικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων.
Η παράταξη της ΠΑΣΚ- ΔΗΣΥ επικαιροποιείται ως ΑΚΣΥΑ εγκλωβισμένη στον πανικό της εξαφάνισης . Προσπαθεί έτσι να παρουσιάσει το παλιό, το σάπιο και το απαξιωμένο ως καινούριο, φρέσκο και φερέλπιδο ενώ στηρίζει πολιτικές που μετατρέπουν το σχολείο σε κάτεργο παραγωγής αμόρφωτων αναλώσιμων, την εργασία του εκπαιδευτικού σε δουλεία και την κοινωνία σε σύνολο εξαθλιωμένων μονάδων.
Υποκύπτοντας οι ίδιοι σε εκβιασμούς ή δολώματα στη λογική της φοβικής εξάρτησής τους από τη δαμόκλεια σπάθη της Αξιολόγησης ή της πελατειακής ρουσφετολογίας για την εκπλήρωση προσωπικών φιλοδοξιών , οι ’’αυτόνομοι’’ εκπρόσωποί της αυτοαναγορεύονται σε νέα φωνή που θα αναγεννήσει το εκπαιδευτικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Ωστόσο το νέο λαμπερό περιτύλιγμα δεν μπορεί να παραπλανήσει για το φθαρμένο και κακοσυντηρημένο περιεχόμενο. Κι αν αλλάξει ο Μανολιός και βάλει τα ρούχα του αλλιώς, παραμένει Μανολιός.
Ο νέος συνδικαλισμός που έχουμε σήμερα ανάγκη δεν μπορεί να οικοδομηθεί με τα δοκιμασμένα, παλιά και αποτυχημένα υλικά του κυβερνητικού συνδικαλισμού των ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚ – ΑΚΣΥΑ.
Η ελπίδα βρίσκεται σε έναν κινηματικό συνδικαλισμό που λειτουργεί και αγωνίζεται μέσα στην τάξη, στις συνεδριάσεις του συλλόγου διδασκόντων, στις γενικές συνελεύσεις με καθαρή φωνή και δεν διαπραγματεύεται στους διαδρόμους των υπουργείων τη συνδιαχείριση του μνημονιακού ρεαλισμού. Σε έναν κινηματικό συνδικαλισμό που αποκαλύπτει τις αλήθειες και καταγγέλλει τις αυθαιρεσίες στα υπηρεσιακά συμβούλια και τα όργανα διοίκησης, που διαδηλώνει, που διεκδικεί, που ανατρέπει, που διατυπώνει το όραμα για ένα ελεύθερο και δημοκρατικό σχολείο και παλεύει να το κάνει πράξη
Last modified: 28 Οκτωβρίου 2014
