Της Annie Robbins από την ιστοσελίδα mondoweiss (μετάφραση Sylvia)

Ένας φίλος μου έστειλε αυτό το συγκλονιστικό βίντεο, που έχει τίτλο : “Αυτό το κομμάτι της ζωής μου ονομάζεται: Τρέξιμο!”. Μια συλλογή από αποσπάσματα από τα μέσα ενημέρωσης που τραβήχτηκαν, κατά τη διάρκεια του φετινού καλοκαιριού, αυτών των 51 ημερών της σφαγής και καταστροφής στη Γάζα. Ενώ το βίντεο χρησιμεύει ως ντοκουμέντο, η καλλιτεχνική προσπάθεια του Παλαιστίνιου σκηνοθέτη Eslam Saqqa αφήνει το θεατή στην άκρη, φοβισμένο, μετανιωμένο και αμήχανο. Ένα συγκλονιστικό δράμα,σε 3:56 δευτερόλεπτα

Ήρθα σε επαφή με τον Saqqa 23 ετών, που ζει στη Ραμάλα, με του έκανα μερικές ερωτήσεις σχετικά με το βίντεο του.

AR: Θέλω να μάθω πώς σκέφτηκες να κάνεις αυτή την ταινία, ήταν μια δική σου πρωτοβουλία;

ES: Αρχικά υπήρχαν σκηνές με  πολύ αίμα και πολλά πτώματα στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αυτές τις φωτογραφίες κάνουν πολλούς ανθρώπους να αδιαφορούν. Έτσι σκέφτηκα ότι πρέπει να τους κάνω να ενδιαφερθούν και πάλι. Μετά από αυτό συνέχισα τη συλλογή βίντεο, όπως έκανα από την αρχή του πολέμου.

AR: Πες μου πώς νιώθεις από απόασταση, βλέποντας αυτό το βίντεο, φαίνεται να είναι ένα έργο καρδιάς.

ES: Τα δύο βασικά πράγματα που μπορεί να με κάνουν να κλάψω, είναι να βλέπω φωτογραφίες των ανθρώπων, πριν πεθάνουν και το δεύτερο είναι να βλέπω ανθρώπους να τρέχουν  για τη ζωή τους (μερικές φορές λίγο πριν πεθάνουν).

Το τρέξιμο σε όλο τον κόσμο είναι κάτι που κάνουν οι άνθρωποι για να κρατηθούν υγιείς, ένα άθλημα, στη Γάζα οι άνθρωποι έτρεχαν για να γλυτώσουν τη ζωή τους. Νομίζω ότι ο πόλεμος μπορεί να μας κάνει  (εμάς τους ανθρώπους που ανήκουμε στη Γάζα, αλλά δεν ζουμε εκεί) πιο παραγωγικούς.

AR: Όταν λέτε «οι άνθρωποι που ανήκουν στη Γάζα, αλλά δεν ζουν εκεί», εννοείτε μιλώντας ως Παλαιστίνιος, ο οποίος δεν είναι εκεί, ή είστε εσείς ή η οικογένειά σας από τη Γάζα;

ES: μιλώ για κάθε Παλαιστίνιο που παρακολουθεί τον πόλεμο από την τηλεόραση. Και ναι, η οικογένειά μου και εγώ είμαστε από τη Γάζα, αλλά ζω στη Ραμάλα τώρα από τον περασμένο Φεβρουάριο και η οικογένειά μου είναι στην Αίγυπτο. Έχω έναν αδελφό ο οποίος εξακολουθεί να ζει στη Γάζα και είναι καλά δόξα τω Θεώ.

AR: Μπορείς λίγο να μου εξηγήσεις αυτό που είπες, ότι ο πόλεμος μπορεί να κάνει κάποιον πιο παραγωγικό ή να τον εμπνεύσει. Εννοείτε παρορμητικά;

ES: Εννοούσα ότι μας κάνει να θέλουμε, να πράξουμε κάτι για να βοηθήσουμε .. και δεδομένου ότι έχουμε το χρόνο, σε σχέση με την ασφάλεια και την ηλεκτρική ενέργεια, τότε μπορούμε να κάνουμε κάτι. Αν ήμασταν εκεί, τότε δεν θα μπορούσαμε να γράφουμε άρθρα ή να κάνουμε βίντεο ή οτιδήποτε άλλο, απλώς θα περιμέναμε για την επόμενη βόμβα …. και θα αναρωτιόμασταν πού θα εκραγεί και ποιος θα πεθάνει.

AR: Ποια είναι η μουσική;  Είναι τόσο οικεία, αλλά δεν ξέρω από πού. Το άνοιγμα με το πιάνο – πώς το έκανες και σε ποιο στάδιο της διαδικασίας το επέλεξες;  Μπορείτε να μου πείτε για τη σχέση / ιστορία σας με αυτό το κομμάτι της μουσικής;

ES: Το κομμάτι ονομάζεται  “Summer 78” του Yann Tiersen. Το άκουσα για πρώτη φορά σε μια ταινία που ονομάζεται “Αντίο Λένιν”. Είναι μια μαύρη κωμωδία, και η μουσική ήταν απλά εκπληκτική. Γι ‘αυτό χρησιμοποίησα αυτό το κομμάτι, μας κάνει να νιώθουμε λυπημένοι κατά ένα πολύ περίεργο τρόπο και αυτό είναι που θα πρέπει να αισθανόμαστε όταν μιλάμε για τη Γάζα. Λατρεύω αυτή τη μουσική .. και ήξερα ότι θα την χρησιμοποιήσω μία μέρα .. αλλά δεν ήξερα πώς .. και εδώ είμαστε! Βασικά, είχα επιλέξει τη μουσική τότε και έκανα το βίντεο βασιζόμενος σε αυτή. Και το ίδιο πράγμα κάνω, όταν γράφω άρθρα, διαλέγω τον τίτλο πρώτα!

AR: Ω, είσαι δημοσιογράφος;

ES: Χαχα, όχι, δεν είμαι δημοσιογράφος, απλά μου αρέσει να γράφω για τη ζωή, για ταινίες και άλλα. Γράφω για δύο εφημερίδες του Λιβάνου (Assafir, Al-Akhbar).

AR: Η ταινία σας είναι ένα πολύ δυνατή καλλιτεχνικά. Επομένως επέλεξες τη μουσική πρώτα, έκανες το ίδιο και με το «From Gaza with love», το βίντεο που έκανες μαζί με τον Lutfi Abu Ghazaleh; Ενέπνευσε η μουσική την ταινία;

ES : Όχι εκείνο ήταν διαφορετικό. Ήταν η πρώτη φορά που κρατούσα κάμερα, και απλώς προχωρούσαμε στους δρόμους και τραβούσαμε οτιδήποτε. Όταν γύρισα σπίτι έφτιαξε αυτό το βίντεο με τις σκηνές που μου άρεσαν περισσότερο, και έσβησα τις υπόλοιπες. Δεν είχα αρκετό χώρο.