μια παράσταση Θεάτρου του Παραλόγου
σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Αρβανιτόπουλου
Στη χώρα που καυχιέται ότι γέννησε την τέχνη του Θεάτρου, η θεατρική παιδεία ήταν- και σε μεγάλο βαθμό εξακολουθεί να είναι- ένας άγνωστος τεχνικός όρος για τυς πολλούς και μια εκλεπτυσμένη δραστηριότητα ελεύθερου χρόνου προορισμένη για τους λίγους και εκλεκτούς.
Οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες του πολύπαθου Υπουργείου Παιδείας, από γενέσεως του ελληνικού κράτους, αντιμετώπιζαν το Θέατρο ως εργαλείο “πατριωτικής” αφύπνισης στους εορτασμούς των εθνικών επετείων και ποτέ δεν μπήκαν στον κόπο να το εντάξουν οργανικά στα προγράμματα σπουδών.
Όταν, επιτέλους, ιδρύθηκαν τα πανεπιστημιακά τμήματα Θεατρικών Σπουδών και Θεάτρου άρχισε να διαφαίνεται μια μικρή μεταστροφή στη στενόμυαλη λογική των κυβερνώντων η οποία κατέληξε στο διορισμό μόλις 66 (!) θεατρολόγων στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση το σωτήριον έτος 2009.
Κάπου εδώ αρχίζει ο παραλογισμός: ενώ οι θεατρολόγοι εργάζονται ως ωρομίσθιοι επί 7 ή και 8 χρόνια σχεδόν αποκλειστικά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, στα πλαίσια του θεσμού του ολοήμερου σχολείου, διορίζονται στη δευτεροβάθμια για να διδάξουν ένα μάθημα επιλογής που καταργείται ένα χρόνο μετά και αποσπώνται σχεδόν στο σύνολο του κλάδου στην πρωτοβάθμια. Το υπουργείο αυτό προφανώς το γνωρίζει και τους κρατεί σε ομηρία, χωρίς καμία πιθανότητα να αποκτήσουν οργανική θέση. Εύκολη λεία στα μελλοντικά του σχέδια των απολύσεων των εκπαιδευτικών…
Το 2010 τίθεται σε λειτουργία ο θεσμός των δημοτικών σχολείων με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα. Στο πρόγραμμα μπαίνουν 960 σχολεία σε όλη τη χώρα πράγμα που σημαίνει ότι δημιουργούνται 480 λειτουργικά κενά για τους εκπαιδευτικούς του μαθήματος της Θεατρικής Αγωγής. Το υπουργείο αποσπά τους διορισμένους και κηρύσσει την έναρξη του χορού των αναπληρωτών (αλήθεια ποιους αναπληρώνουν τη στιγμή που είναι πολλαπλάσιοι των διορισμένων;;;;).
Τον περασμένο Ιούνιο το Υπουργείο δίνει στη δημοσιότητα άλλα 321 σχολεία ΕΑΕΠ. Τα πραγματικά κενά για τη Θεατρική Αγωγή αυξάνονται σε 640.
Το Υπουργείο έχει αναγγείλει εθελοντικές μετατάξεις ήδη απ’ το 2011 ανακοινώνοντας τόσα οργανικά κενά όσοι και οι διορισμένοι συνάδελφοι, ατάκτως ερριμμένα σ’ όλη την επικράτεια.
Η διαδικασία των εθελοντικών μετατάξεων ακυρώνεται στην πράξη όταν μπαίνει σ’ εφαρμογή το πρωτοφανούς έμπνευσης σχέδιο «Μεταρρυθμιστικών Δράσεων-Μετακινήσεων» του Υπουργείου Παιδείας. Σύμφωνα μ’αυτό, δεν υπάρχουν οργανικά κενά για τον κλάδο ΠΕ32 στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Το μάθημα διδάσκεται μόνο σε 47(!!!) σχολεία της χώρας από τα οποία κανένα δεν βρίσκεται στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Αποτέλεσμα των υπουργικών αλχημειών; Δεκατρείς συνάδελφοι μετατάσσονται και οι υπόλοιποι παραμένουν όμηροι των επόμενων ταχυδακτυλουργικών κινήσεων της πολιτικής ηγεσία του υπουργείου…
Η σύντομη ιστορική αναδρομή στην παρουσία και την πορεία του κλάδου ΠΕ32 στο δημόσιο σχολείο δεν πηγάζει από κανενός είδους συντεχνιακή λογική. Θεωρήσαμε αναγκαία την αναφορά στα τεκταινόμενα του κλάδου μας γιατί είναι προφανές ότι αποτελούμε μόνο ένα μόνο δείγμα της θανατηφόρας επίθεσης που δέχεται συνολικά η ελληνική κοινωνία από τις μνημονιακές πρακτικές.
Ως άλλη ηττημένη στρατιά βαρβάρων που καταστρέφει ό,τι βρει στο διάβα της πριν καταποντιστεί τελειωτικά, η ελληνική κυβέρνηση σαρώνει ό,τι έχει απομείνει από το κράτος πρόνοιας.
Ο κόσμος της εργασίας πρέπει ν’ απαντήσει στον πόλεμο με πόλεμο. Συσπειρωμένος και με σιγουριά για τη νίκη. Για να πάρουμε πίσω ό, τι δικαιωματικά μας ανήκει. Τη δουλειά μας. Την αξιοπρέπειά μας. Τη ζωή μας.
Απαιτούμε:
– Να ακυρωθούν όλα τα επαίσχυντα νομοσχέδια που διαλύουν τη δημόσια υγεία και Παιδεία.
– Να ανακληθούν οι διαθεσιμότητες-απολύσεις των συναδέλφων.
Συγκεκριμένα για τον κλάδο ΠΕ32 ζητούμε:
– Να ενταχθεί το μάθημα της θεατρικής Αγωγής σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
– Να δοθούν άμεσα τα οργανικά κενά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση με βάση τα 1288 σχολεία ΕΑΕΠ που λειτουργούν σε όλη τη χώρα.
– Να ικανοποιηθούν οι αρχικές αιτήσεις που υπέβαλαν οι συνάδελφοι στην πρώτη-εθελοντική-φάση των μετατάξεων.
– Να εκδοθούν άμεσα οι αποσπάσεις και να ικανοποιηθούν όλες οι αιτήσεις των συναδέλφων όπως επιβάλλουν οι πραγματικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
– Να δοθεί η δυνατότητα στους αποσπασμένους συναδέλφους να παραμείνουν στον τόπο των συμφερόντων τους χωρίς να μπουν στην οικονομική δίνη των μετακινήσεων προς τις περιοχές διορισμού.
Last modified: 30 Αυγούστου 2013
