Λύση για το λαό είναι να συσπειρωθεί γύρω από τους στόχους πάλης που προβάλλει το ταξικό κίνημα, να σαρώσει με τη συμμαχία του όσους τον βυθίζουν στη φτώχεια
|
Στην κυνική ομολογία ότι στόχος των πλειστηριασμών σε βάρος της λαϊκής κατοικίας είναι να σωθούν οι τράπεζες, προχώρησε ο υπουργός Οικονομικών, επαληθεύοντας τις σκοπιμότητες που εξυπηρετεί η μεθόδευση να αρθεί και το ελάχιστο προστατευτικό πλαίσιο για τα λαϊκά νοικοκυριά που είναι υπερχρεωμένα στις τράπεζες για να έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους.
«Θα καταρρεύσουν οι τράπεζες αν δεν απελευθερωθούν οι πλειστηριασμοί», δήλωσε (στη «Real News») ο Γ. Στουρνάρας,επιβεβαιώνοντας κατηγορηματικά την απόφαση της κυβέρνησης να προχωρήσει στη σταδιακή εφαρμογή του μέτρου από την 1η Γενάρη 2014. Σε ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών τονίζεται ότι το «θέμα είναι εξαιρετικά σημαντικό» και για να δημιουργήσει τετελεσμένα προσθέτει ότι «δεν υπάρχει εύκολη λύση και αυτό που αναζητείται σήμερα είναι η χρυσή τομή».
Δηλωμένος στόχος της κυβέρνησης είναι «να μη θιγεί η στεγαστική πίστη», που σύμφωνα με το υπουργείο Οικονομικών «θα είχε εξίσου αρνητικά, κοινωνικά και οικονομικά αποτελέσματα». Με άλλα λόγια, από τη μια να τονωθεί η αγορά μέσω των πλειστηριασμών και από την άλλη να εισπράξουν οι τράπεζες μέρος από τις οφειλές για τα δάνεια. Ανάμεσα στα σενάρια που εξετάζει η κυβέρνηση, τόσο για να απορροφήσει τις αντιδράσεις, όσο και για να διασφαλίσει ότι οι μαζικοί πλειστηριασμοί δε θα πλήξουν και άλλο την αγορά ακινήτων, είναι τα παρακάτω:
1. Σταδιακή μείωση της αντικειμενικής αξίας που αφορά την παρεχόμενη προστασία από πλειστηριασμούς. Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθετική ρύθμιση, μέχρι τα τέλη του 2013 απαγορεύονται οι πλειστηριασμοί ακινήτων με αντικειμενική αξία μέχρι 200.000 ευρώ, καθώς και ακινήτων που αποτελούν την πρώτη κατοικία, ανεξάρτητα από αντικειμενική αξία.
2. Σταδιακή έναρξη των πλειστηριασμών, προκειμένου να προστατευθεί το συλλογικό συμφέρον των τραπεζών, αφού το ενδεχόμενο μαζικών πλειστηριασμών, σε περιορισμένο χρονικό διάστημα, θα έριχνε απότομα τις τιμές των ακινήτων, θα προκαλούσε νέες επισφάλειες στους τραπεζίτες. Σύμφωνα με τις κυβερνητικές «διαρροές», προτεραιότητα για να βγουν «στο σφυρί» παίρνουν ακίνητα σε βάρος των οποίων εμφανίζονται επισφαλή δάνεια πριν από το 2008 και σταδιακά από τις επόμενες χρονιές. Επιβεβαιώνεται ότι το μέτρο της άρσης προστασίας της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς, έχει και έναν παράπλευρο στόχο να εκβιάσει τους δανειολήπτες να πετσοκόψουν κι άλλο από τις στοιχειώδεις ανάγκες τους που δεν μπορούν πλέον ούτε αυτές να καλύψουν, για να αποπληρώσουν τα χρέη στις τράπεζες.
3. Οι «κανόνες προστασίας» που επεξεργάζεται από την πλευρά του το αρμόδιο υπουργείο Ανάπτυξης είναι πίσω ακόμη και από τις προβλεπόμενες υπάρχουσες διατάξεις δικαστικής προστασίας των οικονομικά ανήμπορων λαϊκών νοικοκυριών. Λόγος γίνεται για τη θεσμοθέτηση «αντικειμενικών κριτηρίων διαβίωσης». Πρόκειται για τεχνικές διαχείρισης και χρονικής επιμήκυνσης του δανεισμού των νοικοκυριών, από τις οποίες μακροχρόνια κερδισμένες θα είναι οι τράπεζες. Στην πραγματικότητα, τα αντικειμενικά κριτήρια διαβίωσης αφορούν στον προσδιορισμό της νομικά κατοχυρωμένης ελάχιστης μηνιαίας δόσης που υποχρεώνονται να καταβάλλουν τα λαϊκά νοικοκυριά για την εξυπηρέτηση του δανείου. Πρόκειται για ρύθμιση, όπως αυτές που ήδη αξιοποιούν οι τράπεζες και που βέβαια δεν πρόκειται να ακυρώσει τη δυνατότητα των τραπεζών να προχωρήσουν σε πλειστηριασμούς σε περίπτωση «αθέτησης» των όρων.
4. Απάτη ολκής είναι και ο όρος του «συνεργάσιμου δανειολήπτη» που σύμφωνα με το υπό κατάρτιση νομοσχέδιο θα αφορά στη «συμπεριφορά» των δανειοληπτών. Για παράδειγμα, «συνεργάσιμους» μπορεί να θεωρήσουν όσους ξεζούμισαν για δεκαετίες ολόκληρες, αλλά που στα τελευταία χρόνια (μετά το 2008) εμφάνισαν δυσκολίες στην αποπληρωμή, αφού τους τσάκισε το εισόδημα η αντιλαϊκή πολιτική διαχείρισης της κρίσης , ενώ έχουν ήδη αποπληρώσει το μεγαλύτερο μέρος των τοκοχρεολυτικών δόσεων. Και αυτή η κατηγορία αποτελεί εκβιασμό για όσους αδυνατούν να πληρώνουν, ώστε να κόβουν από άλλες ανάγκες τους για να πληρώνουν τις τράπεζες.
Άρθρο από την εφημ. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
