ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΠΡΟΒΟΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
21 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2007
Στις 21 Ιανουαρίου 2007 το Δ.Σ. Διοργάνωσε κινηματογραφική προβολή για τα παιδιά των συναδέλφων.
Φέτος η εκδήλωση έγινε σε συνεργασία με το ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΛΑΝΟ και προβλήθηκε η ταινία του Αντρε Μελανσόν «Το σκυλί που σταμάτησε τον πόλεμο»
Το από την έναρξη της προβολή ο πρόεδρος του Συλλόγου μας Β. Φουρτούνης πήρε το λόγο και παρουσίασε το Δ. Σπύρου.
Β Φουρτούνης: Αγαπητά μου παιδιά, νιώθω πολύ χαρούμενος που σήμερα βρίσκεται μαζί μας ο σπουδαίος Έλληνας σκηνοθέτης Δημήτρης Σπύρου
Ο Δημήτρης Σπύρου, παιδιά, γεννήθηκε το 1954 στα Διάσελλα Ολυμπίας.
Τέλειωσε τη Δραματική Σχολή και μετά σπούδασε Κινηματογράφο. Αρχικά δούλεψε σαν ηθοποιός, όμως η μεγάλη του αγάπη για τον κινηματογράφο τον οδήγησε στην απόφαση να εγκαταλείψει το 1982 το επάγγελμα του ηθοποιού και να τοποθετηθεί πίσω από την κάμερα. Στον κινηματογράφο, εργάστηκε αρχικά σαν βοηθός σκηνοθέτη, σεναριογράφος, διευθυντής παραγωγής και από το 1985 στράφηκε οριστικά στη σκηνοθεσία.
Από το 1989, έχει αναπτύξει ιδιαίτερη δραστηριότητα στον τομέα του κινηματογράφου για Παιδιά και Νέους, κάνοντας αρχικά την ταινία «Ο ΨΥΛΛΟΣ», η οποία πήρε έξι διεθνή βραβεία και προβλήθηκε σε πολλές χώρες, σε αίθουσες και τηλεοπτικούς σταθμούς και κατόπιν εκπαιδευτικά προγράμματα και τηλεοπτικές παραγωγές.
Το 1997 σε συνεργασία με φορείς της Τοπικής Αυτοδιοίκησης του νομού Ηλείας και τη χορηγία του Υπουργείου Πολιτισμού και της Γενικής Γραμματείας Νέας Γενιάς δημιούργησε το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, του οποίου είναι ως σήμερα και καλλιτεχνικός διευθυντής.
Παράλληλα ασχολείται και με τη λογοτεχνία (ποίηση, διήγημα, μυθιστόρημα) και είναι συνεργάτης περιοδικών τέχνης και πολιτισμού.
Το 1998 δημιούργησε το ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΛΑΝΟ, μια μη κερδοσκοπική εταιρία, της οποίας είναι Πρόεδρος και ασχολείται με τη διανομή ταινιών, την παραγωγή ταινιών, τις εκδόσεις βιβλίων, τη λειτουργία του cine ΦΙΛΙΠ στην Αθήνα, διοργανώνει Φεστιβάλ και άλλες πολιτιστικές δραστηριότητες, παράγει και διανέμει εκπαιδευτικά προγράμματα.
Τελειώνοντας θα ήθελα να ευχαριστήσω πάρα πολύ τον κύριο Σπύρου για την παρουσία του εδώ και να του δώσω αμέσως το λόγο. Φίλε Δημήτρη έχεις το λόγο.
Δημήτρης Σπύρου Κατ’ αρχήν όπως ακούσατε, δημιουργούμε εδώ και δέκα χρόνια υποδομή στον παιδικό κινηματογράφο – φέτος γιορτάζουμε τα δέκα χρόνια του φεστιβάλ για παιδιά και νέους – όπου εκεί έρχονται ταινίες που πριν τη λειτουργία του φεστιβάλ παιζόντουσαν σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες αλλά δεν φτάνανε ποτέ στην πατρίδα μας.
Ο λόγος που δεν φτάνανε εδώ είναι γιατί όλες οι αίθουσες στην ουσία προβάλουν ταινίες για παιδιά μόνο αυτές που λέμε μπροντ κάστερς, δηλαδή ταινίες που απευθύνονται μαζικά σε ένα κοινό. Έτσι τα παιδιά βλέπουν τις ίδιες ταινίες, το ίδιο στυλ και το μόνο που τους προσφέρουν είναι κάποια εφέ με τα οποία προσπαθούν να τα εντυπωσιάσουν.
Όμως ταινίες για παιδιά γίνονται σε όλο τον κόσμο, σε όλες τις χώρες του κόσμου και δίνουν ιδιαίτερη σημασία σε αυτές τις ταινίες, στην Ευρώπη, στην Ασία, στον Καναδά. Δεν είναι μόνο αυτές οι παιδικές ταινίες, αλλά και οι μεγάλες παραγωγές του Χόλιγουντ, που απευθύνονται στα παιδιά. Και βέβαια όλες αυτές οι ταινίες που γίνονται σε όλες αυτές τις χώρες και στην ίδια την Αμερική και πολλές φορές δεν φτάνουν εδώ, ενώ παίζονται στην Αμερική, είναι διαφορετικές. Δεν ανήκουν δηλαδή στο Χόλιγουντ, στις μεγάλες εταιρείες, τις οποίες εταιρείες τις ενδιαφέρει πιο πολύ να πουλάνε Ποπ Κορν, παρά να προσφέρουν κάτι σημαντικό.
Έτσι αρχίσαμε σιγά – σιγά να δημιουργούμε μια ταινιοθήκη με ταινίες που πιάνουν όλα τα θέματα, που αφορούν τα παιδιά σήμερα σε όλο τον κόσμο. Μέσα από αυτές τις ταινίες έχουμε την ευκαιρία να δούμε πως ζούνε τα παιδιά σε άλλες χώρες, τι προβλήματα αντιμετωπίζουν, τι όνειρα έχουν, σε τι ελπίζουν και έτσι μπορούμε να δούμε ότι όλα τα παιδιά σε όλο τον κόσμο, σε όλες τις χώρες θέλουν τα ίδια πράγματα. Μη σας φαίνεται περίεργο. Στα παιδιά σε όλο τον κόσμο αρέσουν οι ίδιες ταινίες και τα απασχολούν τα ίδια προβλήματα.
Όλα τα παιδιά θέλουν έναν πιο δίκαιο κόσμο, πιο όμορφο κόσμο, λιγότερη αδικία. Έχω παρατηρήσει, επειδή έχω παρακολουθήσει προβολές, ότι οι ταινίες που βλέπουν παιδιά και στο Ιράν και στην Αμερική και στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο είναι ταινίες που δείχνουν ότι όλα τα παιδιά του κόσμου θέλουν τα ίδια πράγματα.
Η ταινιοθήκη μας αυτή τη στιγμή διαθέτει πάνω από σαράντα ταινίες, οι οποίες όπως είπα και πριν καλύπτουν όλη σχεδόν τη θεματολογία. Η ταινιοθήκη μας ενισχύεται διαρκώς με νέες ταινίες. Κάθε χρόνο πηγαίνουμε στα μεγάλα φεστιβάλ, τώρα στις δέκα με δεκαέξι του μηνός θα είμαστε στο Βερολίνο για να δούμε όλες τις παιδικές ταινίες που υπάρχουν εκεί και να διαλέξουμε τις δυο τρεις καλύτερες για να τις φέρουμε να παιχτούν και στην Ελλάδα. Το ίδιο κάνουμε και στο φεστιβάλ των Κανών και σε άλλα μικρότερα φεστιβάλ.
Θα μου επιτρέψουν τα παιδιά να πω δυο λόγια που απευθύνονται στους μεγάλους, στους ενήλικες που είναι εδώ, στου γονείς που είναι και εκπαιδευτικοί, επειδή και εγώ έχω μια εμπειρία γύρω από τον παιδικό κινηματογράφο. Ασχολούμαι περισσότερο από δεκαεφτά χρόνια. Θέλω να επισημάνω κάποια πράγματα τα οποία πιθανόν να μην τα έχουμε προσέξει.
Ο κινηματογράφος δεν λειτουργεί μόνο άμεσα, δηλαδή δεν είναι μόνο η πρώτη εντύπωση. Ο κινηματογράφος, όπως και οι άλλες τέχνες έχουν την ικανότητα να λειτουργούν μέσα μας, στην ψυχή μας και στον μυαλό μας μεγάλο διάστημα μετά από τη στιγμή που θα δούμε μια ταινία. Έτσι λοιπόν θα ακούσουμε ένα παιδί να πει «δεν μου άρεσε αυτή η ταινία» και εμείς το παίρνουμε στα σοβαρά ότι είναι έτσι κι όμως δεν είναι έτσι. Αυτό το έχω ερευνήσει, το έχω μελετήσει και μπορώ να πω ότι όταν ένα παιδί λέει: «δεν μου άρεσε αυτή η ταινία» εννοεί κάτι που το πίεσε μέσα από την ταινία, χωρίς να σημαίνει ότι αυτό είναι αρνητικό. Γιατί οπωσδήποτε παρακολουθώντας ένα έργο τέχνης είτε χολιγουντιανή παραγωγή είναι αυτή που με τα τρικ, με τους ήχους κ.λ.π. μας κρατάει έτσι με τεντωμένα τα νεύρα, είτε ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο ήρωας, το πιέζει και το παιδί λέει τη φράση «δεν μου άρεσε».
Να σας πω ένα παράδειγμα δικό μου, συγκεκριμένο για να μην μπω σε πολλές λεπτομέρειες. Σε μια προβολή της ταινίας «Ο ψύλλος» ένα παιδί σχεδόν οργισμένο, με το που τελειώσε η προβολή μου λέει: «Δεν μου άρεσε καθόλου η ταινία αυτή» και η δασκάλα αυτό το πήρε τελείως στα σοβαρά. Εγώ της τότε της λέω ότι κάτι συμβαίνει με το παιδί αυτό και της ζητώ να δω το παιδί αυτό πάλι μετά από δέκα μέρες και να μιλήσω μαζί του.
Μιλώντας λοιπόν με το παιδί μου είπε τα εξής: «δεν μου άρεσε που ο δάσκαλος χτύπησε το παιδί» «δεν μου άρεσε που πείραζαν τον πρωταγωνιστή» «δεν μου άρεσε που δεν είχε χρήματα να στέλνει την εφημερίδα του». Η ταινία μου άρεσε πολύ. Προσέξτε τώρα. Το παιδί το πίεσαν κάποια γεγονότα, στενοχωρήθηκε και εκφράστηκε με αυτόν τον άμεσο τρόπο λέγοντας ότι δεν μου άρεσε η ταινία, δηλαδή δεν μου άρεσαν αυτά που τραβούσε ό ήρωας, η ταλαιπωρία του ήρωα. Στη συνέχεια το παιδί ανέπτυξε υπό μορφή έκθεσης ιδεών μέσα σε τρεις σελίδες πολύ σημαντικές σκέψεις γύρω από αυτή την ταινία. Αυτό είναι ένα παράδειγμα για να καταλάβουμε τι μπορεί να εννοεί ένα παιδί με τη φράση «δεν μου άρεσε».
Σημασία έχει ότι κάποια έργα έχουν αυτό το περιεχόμενο που μπορεί να δουλεύει μέσα μας πάρα πολύ καιρό και επομένως να μη μένουμε στην πρώτη εντύπωση. Μερικές φορές μπορεί να πει « μου άρεσε, έκανα πλάκα» και στο επόμενο δευτερόλεπτο να μην υπάρχει τίποτα μέσα στην ψυχή του παιδιού από αυτή την ταινία.
Επίσης η γνώμη μου είναι, επειδή συμμετέχω σε όλα τα συνέδρια που γίνονται για τον παιδικό κινηματογράφο και την εκπαιδευτική τηλεόραση και εκεί ανταλλάσουμε εμπειρίες όλοι όσοι ασχολούμεθα με αυτό το αντικείμενο, ότι τα παιδιά και από την πιο πολύπλοκη ταινία μπορούν να εισπράξουν κάποια πράγματα και δεν πρέπει να έχουμε την αγωνία να τους τα κάνουμε, όπως λέμε στην καθομιλουμένη «νια – νια», δηλαδή να τους μασήσουμε την τροφή. Ας έχουμε εμπιστοσύνη στα παιδιά. Αυτά εισπράττουν με πολύ ενδιαφέροντα τρόπο όλα αυτά. Δουλεύουν μέσα τους. Ας ξέρουμε ότι πολλά πράγματα διαμορφώνονται με την επανάληψη, δηλαδή βλέποντας καλές ταινίες, επισκεπτόμενοι μουσεία, παρακολουθώντας ενδιαφέρουσες θεατρικές παραστάσεις, διαβάζοντας ένα καλό βιβλίο, αναλύοντας τη σπουδαία αρχιτεκτονική κάποιου κτιρίου, διαμορφώνουμε την αισθητική αντίληψη και την κριτική σκέψη των παιδιών και τα κάνουμε να συνηθίζουν να ενοχλούνται από την κακογουστιά και από την κενότητα, από τα άδεια πράγματα, τα πράγματα που δεν λένε τίποτα και προσπαθούν μόνο να εντυπωσιάσουν. Ό,τι προσπαθεί να εντυπωσιάσει είναι σίγουρο ότι είναι μόνο κοροϊδία, δεν είναι κάτι που να μένει στο παιδί
Δεν θέλω να σας κουράσω πιο πολύ. Απλά η ταινία που θα δείτε είναι μια ταινία που σαν φιλμ έρχεται τώρα στην Ελλάδα. Είναι μια παλιά ταινία που κυριολεκτικά παίχτηκε σε όλο τον κόσμο. Είναι μια ευχάριστη ταινία για παιδιά. Θίγει με έναν ενδιαφέροντα τρόπο τα ζητήματα της ειρήνης, δηλαδή το τι προκύπτει από έναν πόλεμο. Αυτό που προκύπτει από έναν πόλεμο, όπως πρόσφατα είπε και ένας φιλόσοφος είναι ότι τις πρώτες συνέπειες τις πληρώνουν τα ίδια τα παιδιά. Αν παρατηρήσουμε σε όλους τους πολέμους θα δούμε ότι τις πρώτες και σκληρές συνέπειες πρώτοι από όλους τις εισπράττουν τα παιδιά. Επομένως έχει πολύ μεγάλη σημασία ταινίες που μεταφέρουν τέτοια μηνύματα για την ειρήνη και είναι κατά του πολέμου να μπορούν τα παιδιά με ένα ευχάριστο τρόπο να τις παρακολουθούν.
Με την ευκαιρία να σας πω ότι το σκηνοθέτη τον έχω γνωρίσει στο Βερολίνο. Λέγεται Αντρέ Μελανσόν, είναι από τη γαλλόφωνη περιοχή του Καναδά και το παρατσούκλι του είναι «ο Έλληνας» γιατί είναι εντυπωσιακός, ψηλός και ωραίος σαν αρχαίος Έλληνας θεός. Επίσης θεωρείται η αυθεντία στον παιδικό και νεανικό κινηματογράφο στον Καναδά και όχι μόνο στον κινηματογράφο γιατί έχει δουλέψει με πολλές ομάδες παιδιών, ομάδες παιδιών που έχουν διάφορα προβλήματα, με γονείς παιδιών κ.λ.π. Είναι ένας σπουδαίος επιστήμονας και καλλιτέχνης.
Θα ήθελα να σας ζητήσω συγνώμη που δεν θα μείνω ως το τέλος, γιατί θα πρέπει να πάω στο CINE ΦΙΛΙΠ, όπου έχει εκεί εκδήλωση ό αντίστοιχος Σύλλογος «Η ΑΘΗΝΑ» και είμαι υποχρεωμένος να παραβρίσκομαι εκεί. Αν χρειαστείτε κάτι εδώ θα παραμείνει η Ασημίνα και ο Αντώνης για να σας εξηγήσουν ό,τι θελήσετε εσείς.
Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε.
Last modified: 21 Ιανουαρίου 2007
