21 Μάρτη : Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού

 Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού μπορούμε να οργανώσουμε στις τάξεις μας διδασκαλίες και παρεμβάσεις με αντίστοιχο περιεχόμενο. Για την υποστήριξη των δράσεων αναρτούμε  στην ιστοσελίδα μας  διδακτικό υλικό για το ρατσισμό και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι αυτονόητο ότι το υλικό μπορεί να εμπλουτιστεί με εργασίες συναδέλφων ή παιδιών που μπορείτε να αποστέλλετε στην ηλεκτρονική διεύθυνση του Συλλόγου.

1. Μάθε τα δικαιώματά σου… τώρα!

Στις 10 Δεκεμβρίου 1948 υιοθετήθηκε η Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Ανθρώπινα δικαιώματα: οικουμενικά, πανανθρώπινα, διαχρονικά, θεμελιώδη.
Τριάντα άρθρα της διακήρυξης, τριάντα απλές προτάσεις.

http://asyllogosathinon.posterous.com/114271015#

2. Προτάσεις – υλικό διδασκαλίας

α. Εκπαιδευτικό υλικό από τον Συμβουλευτικό Σταθμό Νέων ΔΔΕ Βοιωτίας

β. 4 βιντεάκια για την διαφορετικότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα, από το 56ο Δ.Σχ. Πειραιά, που δίνουν ιδέες για αξιοποίηση του θέματος μέσα στην τάξη.
i. «Όλοι ίσοι, όλοι διαφορετικοί«.
ii. «4 παραμύθια, 1 αλήθεια«.
iii. «Ζωγραφίζοντας την ιστορία της τελευταίας μαύρης γάτας«.
iv. «Μαθαίνοντας τα ανθρώπινα δικαιώματα«.
v. Πρόταση ομαδικής δραστηριότητας στην αυλή του σχολείου   Τα παιδιά σχηματίζουν με το σώμα τους το σύνθημα «Όχι στον ρατσισμό».

γ. «Όλοι διαφορετικοί, όλοι ίσοι»
Ταινία μικρού μήκους του 2ου Δ. Σχ. Κομοτηνής με σκοπό την ευαισθητοποίηση πάνω στο ζήτημα των ατόμων με αναπηρία. Μπορεί να συνδυαστεί με βιωματικές δραστηριότητες και συζήτηση στην τάξη.

δ. «Ο ξένος»
Πρόταση διδασκαλίας με θέμα την μετανάστευση, τον πόλεμο, τους πρόσφυγες και την ξενοφοβία, με αφορμή το βιβλίο της Ε. Χωρεάνθη: Ένας ξένος στην οικογένειά μας».

ε. «Γκασμέντ»
Πρόταση διδασκαλίας με θέμα την μετανάστευση, τον ρατσισμό, την ξενιτιά, και άλλα παρόμοια ζητήματα, με αφορμή το βιβλίο τού Κ. Μουρίκη: » Γκασμέντ, ο φυγάς με τη φλογέρα».

στ. «Το ξενοπούλι και ο συνορίτης ποταμός«, της Λενέτας Στράνη
Παιδαγωγική προσέγγιση πάνω στο βιβλίο, που μας βοηθά να δούμε τις έννοιες «σύνορο», «ξένος», «εξουσία» και «κοινότητα».
(Το είδαμε εδώ!).

ζ. «Ο Ναβίντ δεν ήρθε για διακοπές«, του Πάνου Χριστοδούλου
Ένα βιβλίο για τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Για να κατανοήσουν τα παιδιά τους «Νταβίντ» που ζουν δίπλα μας.
i. Διαβάστε on-line ένα κεφάλαιο του βιβλίου.
ii. Εκπαιδευτικές δραστηριότητες πάνω στο βιβλίο (από την Μαρίζα Ντεκάστρο)
iii. Διαβάστε μια παιδαγωγική προσέγγιση πάνω στις έννοιες διαφορετικό, ξένος, δικαιώματα. (Την είδαμε εδώ!).

η. Μια τάξη, φυλετικά διαχωρισμένη
Το 1968, μία ημέρα μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ , μία δασκάλα, αποφάσισε να κάνει ένα πείραμα στους μαθητές της, σ” ένα σχολείο της Iowa.
Το αποκαλυπτικό αυτό πείραμα αφορούσε τον ρατσισμό και την προκατάληψη στην διαφορετικότητα.
Χώρισε τους μαθητές της σε δύο ομάδες, εκείνους με γαλάζια μάτια κι εκείνους με καφέ μάτια, και αποφάσισε να τους δώσει ένα μάθημα κατά των φυλετικών διακρίσεων.

θ. Σχέδιο διδασκαλίας δράματος για το παραμύθι της Ειρήνης Μάρρα «ο Μικρός Ντουπ»
(της Ελένης Παπαποστόλου)

.

3. Videos και ταινίες

α. «Κιαλό Αμαντού, ανήλικος μετανάστης στην Αθήνα»
Ένα μικρού μήκους φιλμ που προσπαθεί να περιγράψει την ζωή ενός ξένου στην Eλλάδα, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την φασιστική απειλή. Η ιστορία του Κιαλό είναι κομμάτι του project «Portraits of Greece in Crisis». (Το είδαμε εδώ!).

β. «Το μπαλόνι»
Ένας μαύρος κατεβάζει από έναν στύλο το μπαλόνι ενός παιδιού. Το παιδί χαίρεται, όμως η μητέρα του έχει άλλη γνώμη…

γ. «Ο λαθρεπιβάτης« Αντιρατσιστική ταινία μικρού μήκους του 1994, που καταγγέλλει όχι μόνο τον καθημερινό ρατσισμό πολλών ανθρώπων, αλλά και την αδιαφορία των περισσοτέρων.
(Την είδαμε στο Αντιφασιστικό Μέτωπο Παιδείας.)

δ. Videos για την ιθαγένεια των παιδιών,
της «Ελληνικής Ένωσης  για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου» (hlhr.gr)
Δείτε τα, ΕΔΩ!, ΕΔΩ!, ΕΔΩ! και ΕΔΩ!

ε. «Κι ένα θύμα ρατσιστικής βίας είναι πολύ!»
Βίντεο από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.

στ.  «Χρωμοφοβία»  Αλληγορική ταινία μικρού μήκους (Raoul Servais, 1966) για τον φασισμό και τον ρατσισμό.

ζ. Ρατσισμός, ξενοφοβία – Στην ζυμαροχώρα
Μικρής διάρκειας βίντεο που εξηγεί με συμβολικό τρόπο στα μικρά παιδιά πως το διαφορετικό δεν απειλεί αλλά εμπλουτίζει την ζωή μας.

η. «Θάνατος στους ξένους«

Η περιπέτεια ενός Έλληνα εστιάτορα ο οποίος τον Νοέμβριο του 1997 γίνεται στόχος Γερμανών νεοναζί.
(Ντοκυμαντέρ του Στ. Κούλογλου)

θ. «Εκπαίδευση για τον θάνατο: Η δημιουργία ενός Ναζί»
Αντιφασιστικό δεκάλεπτο βίντεο της Walt Disney (από το 1943) που δείχνει την εκπαίδευση του μικρού Γερμανού Χανς στις αρχές του ναζισμού και την μετατροπή του σε κτήνος που καταλήγει να πεθάνει για τον αρχηγό…

.

4. Ιστορία

«Όταν οι Έλληνες…»
…ήταν από την πλευρά των μεταναστών.
Σύντομο χρονικό μιας από τις πιο μαύρες σελίδες του ελληνισμού της διασποράς: του διωγμού των Ελλήνων της νότιας Ομάχα (1910, Νεμπράσκα, Η.Π.Α.).

Βρωμοέλληνες (55΄)   Ντοκυμαντέρ της εκπομπής «Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα» για το πώς έβλεπαν τους Έλληνες μετανάστες στην Αμερική (Η.Π.Α.) στις αρχές του 20ου αιώνα.

Βρωμοέλληνες (15΄)   Αποσπάσματα από το παραπάνω ντοκυμαντέρ. (Με την μικρή του διάρκεια, προσφέρεται για αξιοποίηση και διδασκαλία στην τάξη, είτε ολόκληρο είτε τμηματικά [είναι διαρθρωμένο σε τρεις ενότητες: τα προβλήματα του ξενιτεμού των Ελλήνων, οι προκαταλήψεις και οι διώξεις εναντίον τους στις καινούριες πατρίδες, η τελική αποδοχή τους από τους ντόπιους.] ).

Ταραχές στο Τορόντο εναντίον των Ελλήνων (6΄)   στο  μακρινό 1918…  (Στα αγγλικά)

.

5. Γνωρίζουμε τους μετανάστες…

α. Προσωπικές μαρτυρίες μεταναστών –μαθητών του σχολείου για τους μετανάστες (που λειτουργεί από την ομάδα δασκάλων «Τα πίσω θρανία») οι οποίοι ζουν και εργάζονται στην Αθήνα τα τελευταία χρόνια.

β. «Ποια είναι η χώρα μου;»
Η ιστορία ενός μετανάστη 2ης γενιάς.

γ. Παραμύθια από διάφορες χώρες

δ. Παιχνίδια, όπως τα μεταφέρουν οι μετανάστες από τις χώρες τους

ε. Πολυεθνικές γεύσεις και συνταγές

.

6. Αντιρατσιστικά (ή που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως αντιρατσιστικά) τραγούδια

α. Active Member: «Μια γιορτή στου Νουριάν»
Το τραγούδι από την ομώνυμη θεατρική παράσταση για παιδιά

β. Αερικά & φίλοι: «Διαφορετικοί»
Το συγκρότημα »Αερικά» είναι μια παρέα από άτομα με ειδικές ανάγκες (ή ειδικές ικανότητες – όπως θέλετε εσείς πείτε το). Στο τραγούδι «Διαφορετικοί» συμμετέχουν ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και ο Βασίλης Λέκκας.

γ. John Lennon: «Imagine»
Imagine (διασκευή από κωφούς στην νοηματική)

δ. Locomondo: «Χέρια σαν κι αυτά»

.

7. Κείμενα – Ιστότοποι

α. «Οδηγός αντιρατσιστικής εκπαίδευσης»
Βιβλίο του Γιώργου Τσιάκαλου (σε μορφή pdf). 

β. «Δέκα χρόνια ταξιδεύοντας με τους μαθητές μας«: 10 χρόνια δράσης της ομάδας «Τα Πίσω Θρανία«.

γ. Εκπαίδευση στα ανθρώπινα δικαιώματα – Αντιρατσιστική εκπαίδευση
Αντιρατσιστικό υλικό (videos, σχέδια μαθημάτων, κείμενα, θεατρικά, κλπ.) για αξιοποίηση στην σχολική τάξη.

2. Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

ΓΙΑ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1948

ΠΡΟΟΙΜΙΟ

Επειδή η αναγνώριση της αξιοπρέπειας, που είναι σύμφυτη σε όλα τα μέλη της ανθρώπινης οικογένειας, καθώς και των ίσων και αναπαλλοτρίωτων δικαιωμάτων τους αποτελεί το θεμέλιο της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της ειρήνης στον κόσμο.

Επειδή η παραγνώριση και η περιφρόνηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου οδήγησαν σε πράξεις βαρβαρότητας, που εξεγείρουν την ανθρώπινη συνείδηση, και η προοπτική ενός κόσμου όπου οι άνθρωποι θα είναι ελεύθεροι να μιλούν και να πιστεύουν, λυτρωμένοι από τον τρόμο και την αθλιότητα, έχει διακηρυχθεί ως η πιο υψηλή επιδίωξη του ανθρώπου.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης.

Επειδή έχει ουσιαστική σημασία να ενθαρρύνεται η ανάπτυξη φιλικών σχέσεων ανάμεσα στα έθνη.

Επειδή, με τον καταστατικό Χάρτη, οι λαοί των Ηνωμένων Εθνών διακήρυξαν και πάλι την πίστη τους στα θεμελιακά δικαιώματα του ανθρώπου, στην αξιοπρέπεια και την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, στην ισότητα δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών, και διακήρυξαν πως είναι αποφασισμένοι να συντελέσουν στην κοινωνική πρόοδο και να δημιουργήσουν καλύτερες συνθήκες ζωής στα πλαίσια μιας ευρύτερης ελευθερίας.

Επειδή τα κράτη μέλη ανέλαβαν την υποχρέωση να εξασφαλίσουν, σε συνεργασία με τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών, τον αποτελεσματικό σεβασμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιακών ελευθεριών σε όλο τον κόσμο.

Επειδή η ταυτότητα αντιλήψεων ως προς τα δικαιώματα και τις ελευθερίες αυτές έχει εξαιρετική σημασία για να εκπληρωθεί πέρα ως πέρα αυτή η υποχρέωση,

Η ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

Διακηρύσσει ότι η παρούσα Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αποτελεί το κοινό ιδανικό στο οποίο πρέπει να κατατείνουν όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη, έτσι ώστε κάθε άτομο και κάθε όργανο της κοινωνίας, με τη Διακήρυξη αυτή διαρκώς στη σκέψη, να καταβάλλει, με τη διδασκαλία και την παιδεία, κάθε προσπάθεια για να αναπτυχθεί ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών αυτών, και να εξασφαλιστεί προοδευτικά, με εσωτερικά και διεθνή μέσα, η παγκόσμια και αποτελεσματική εφαρμογή τους, τόσο ανάμεσα στους λαούς των ίδιων των κρατών μελών όσο και ανάμεσα στους πληθυσμούς χωρών που βρίσκονται στη δικαιοδοσία τους.

ΑΡΘΡΟ 1

‘Ολοι οι άνθρωποι γεννιούνται ελεύθεροι και ίσοι στην αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα. Είναι προικισμένοι με λογική και συνείδηση, και οφείλουν να συμπεριφέρονται μεταξύ τους με πνεύμα αδελφοσύνης.

ΑΡΘΡΟ 2

Κάθε άνθρωπος δικαιούται να επικαλείται όλα τα δικαιώματα και όλες τις ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη, χωρίς καμία απολύτως διάκριση, ειδικότερα ως προς τη φυλή, το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, τις θρησκείες, τις πολιτικές ή οποιεσδήποτε άλλες πεποιθήσεις, την εθνική ή κοινωνική καταγωγή, την περιουσία, τη γέννηση ή οποιαδήποτε άλλη κατάσταση.

Δεν θα μπορεί ακόμα να γίνεται καμία διάκριση εξαιτίας του πολιτικού, νομικού ή διεθνούς καθεστώτος της χώρας από την οποία προέρχεται κανείς, είτε πρόκειται για χώρα ή εδαφική περιοχή ανεξάρτητη, υπό κηδεμονία ή υπεξουσία, ή που βρίσκεται υπό οποιονδήποτε άλλον περιορισμό κυριαρχίας.

ΑΡΘΡΟ 3

Κάθε άτομο έχει δικαίωμα στη ζωή, την ελευθερία και την προσωπική του ασφάλεια.

ΑΡΘΡΟ 4

Κανείς δεν επιτρέπεται να ζει υπό καθεστώς δουλείας, ολικής ή μερικής. Η δουλεία και το δουλεμπόριο υπό οποιαδήποτε μορφή απαγορεύονται.

ΑΡΘΡΟ 5

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ούτε σε ποινή ή μεταχείριση σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική.

ΑΡΘΡΟ 6

Καθένας, όπου και αν βρίσκεται, έχει δικαίωμα στην αναγνώριση της νομικής του προσωπικότητας.

ΑΡΘΡΟ 7

‘Ολοι είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία του νόμου, χωρίς καμία απολύτως διάκριση. ‘Ολοι έχουν δικαίωμα σε ίση προστασία από κάθε διάκριση που θα παραβίαζε την παρούσα Διακήρυξη και από κάθε πρόκληση για μια τέτοια δυσμενή διάκριση.

ΑΡΘΡΟ 8

Καθένας έχει δικαίωμα να ασκεί αποτελεσματικά ένδικα μέσα στα αρμόδια εθνικά δικαστήρια κατά των πράξεων που παραβιάζουν τα θεμελιακά δικαιώματα τα οποία του αναγνωρίζουν το Σύνταγμα και ο νόμος.

ΑΡΘΡΟ 9

Κανείς δεν μπορεί να συλλαμβάνεται, να κρατείται ή να εξορίζεται αυθαίρετα.

ΑΡΘΡΟ 10

Καθένας έχει δικαίωμα, με πλήρη ισότητα, να εκδικάζεται η υπόθεσή του δίκαια και δημόσια, από δικαστήριο ανεξάρτητο και αμερόληπτο, που θα αποφασίσει είτε για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του είτε, σε περίπτωση ποινικής διαδικασίας, για το βάσιμο της κατηγορίας που στρέφεται εναντίον του.

ΑΡΘΡΟ 11

1. Κάθε κατηγορούμενος για ποινικό αδίκημα πρέπει να θεωρείται αθώος, ωσότου διαπιστωθεί η ενοχή του σύμφωνα με τον νόμο, σε ποινική δίκη, κατά την οποία θα του έχουν εξασφαλιστεί όλες οι απαραίτητες για την υπεράσπισή του εγγυήσεις.
2. Κανείς δεν θα καταδικάζεται για πράξεις ή παραλείψεις που, κατά τον χρόνο που τελέστηκαν, δεν συνιστούσαν αξιόποινο αδίκημα κατά το εσωτερικό ή το διεθνές δίκαιο. Επίσης, δεν επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που ίσχυε κατά τον χρόνο που τελέστηκε η αξιόποινη πράξη.

ΑΡΘΡΟ 12

Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψης του. Καθένας έχει το δικαίωμα να τον προστατεύουν οι νόμοι από επεμβάσεις και προσβολές αυτού του είδους.

ΑΡΘΡΟ 13

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να κυκλοφορεί ελεύθερα και να εκλέγει τον τόπο της διαμονής του στο εσωτερικό ενός κράτους.
2. Καθένας έχει το δικαίωμα να εγκαταλείπει οποιαδήποτε χώρα, ακόμα και τη δική του, και να επιστρέφει σε αυτήν.

ΑΡΘΡΟ 14

1. Κάθε άτομο που καταδιώκεται έχει το δικαίωμα να ζητά άσυλο και του παρέχεται άσυλο σε άλλες χώρες.
2. Το δικαίωμα αυτό δεν μπορεί κανείς να το επικαλεστεί, σε περίπτωση δίωξης για πραγματικό αδίκημα του κοινού ποινικού δικαίου ή για ενέργειες αντίθετες προς τους σκοπούς και τις αρχές του ΟΗΕ.

ΑΡΘΡΟ 15

1. Καθένας έχει το δικαίωμα μιας ιθαγένειας.
2. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιθαγένειά του ούτε το δικαίωμα να αλλάξει ιθαγένεια.

ΑΡΘΡΟ 16

1. Από τη στιγμή που θα φθάσουν σε ηλικία γάμου, ο άνδρας και η γυναίκα, χωρίς κανένα περιορισμό εξαιτίας της φυλής, της εθνικότητας ή της θρησκείας, έχουν το δικαίωμα να παντρεύονται και να ιδρύουν οικογένεια. Και οι δύο έχουν ίσα δικαιώματα ως προς τον γάμο, κατά τη διάρκεια του γάμου και κατά τη διάλυσή του.
2. Γάμος δεν μπορεί να συναφθεί παρά μόνο με ελεύθερη και πλήρη συναίνεση των μελλονύμφων.
3. Η οικογένεια είναι το φυσικό και το βασικό στοιχείο της κοινωνίας και έχει το δικαίωμα προστασίας από την κοινωνία και το κράτος.

ΑΡΘΡΟ 17

1. Κάθε άτομο, μόνο του ή με άλλους μαζί, έχει το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
2. Κανείς δεν μπορεί να στερηθεί αυθαίρετα την ιδιοκτησία του.

ΑΡΘΡΟ 18

Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της σκέψης, της συνείδησης και της θρησκείας. Στο δικαίωμα αυτό περιλαμβάνεται η ελευθερία για την αλλαγή της θρησκείας ή πεποιθήσεων, όπως και η ελευθερία να εκδηλώνει κανείς τη θρησκεία του ή τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, μόνος ή μαζί με άλλους, δημόσια ή ιδιωτικά, με τη διδασκαλία, την άσκηση, τη λατρεία και με την τέλεση θρησκευτικών τελετών.

ΑΡΘΡΟ 19

Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης, που σημαίνει το δικαίωμα να μην υφίσταται δυσμενείς συνέπειες για τις γνώμες του, και το δικαίωμα να αναζητεί, να παίρνει και να διαδίδει πληροφορίες και ιδέες, με οποιοδήποτε μέσο έκφρασης, και από όλο τον κόσμο.

ΑΡΘΡΟ 20

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συνέρχεται και να συνεταιρίζεται ελεύθερα και για ειρηνικούς σκοπούς.
2. Κανείς δεν μπορεί να υποχρεωθεί να συμμετέχει σε ορισμένο σωματείο.

ΑΡΘΡΟ 21

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει στη διακυβέρνηση της χώρας του, άμεσα ή έμμεσα, με αντιπροσώπους ελεύθερα εκλεγμένους.
2. Καθένας έχει το δικαίωμα να γίνεται δεκτός, υπό ίσους όρους, στις δημόσιες υπηρεσίες της χώρας του.
3. Η λαϊκή θέληση είναι το θεμέλιο της κρατικής εξουσίας. Η θέληση αυτή πρέπει να εκφράζεται με τίμιες εκλογές, οι οποίες πρέπει να διεξάγονται περιοδικά, με καθολική, ίση και μυστική ψηφοφορία, ή με αντίστοιχη διαδικασία που να εξασφαλίζει την ελευθερία της εκλογής.

ΑΡΘΡΟ 22

Κάθε άτομο, ως μέλος του κοινωνικού συνόλου, έχει δικαίωμα κοινωνικής προστασίας. Η κοινωνία, με την εθνική πρωτοβουλία και τη διεθνή συνεργασία, ανάλογα πάντα με την οργάνωση και τις οικονομικές δυνατότητες κάθε κράτους, έχει χρέος να του εξασφαλίσει την ικανοποίηση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτιστικών δικαιωμάτων που είναι απαραίτητα για την αξιοπρέπεια και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.

ΑΡΘΡΟ 23

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να εργάζεται και να επιλέγει ελεύθερα το επάγγελμά του, να έχει δίκαιες και ικανοποιητικές συνθήκες δουλειάς και να προστατεύεται από την ανεργεία.
2. ‘Ολοι, χωρίς καμία διάκριση, έχουν το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίση εργασία.
3. Κάθε εργαζόμενος έχει δικαίωμα δίκαιης και ικανοποιητικής αμοιβής, που να εξασφαλίζει σε αυτόν και την οικογένειά του συνθήκες ζωής άξιες στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η αμοιβή της εργασίας, αν υπάρχει, πρέπει να συμπληρώνεται με άλλα μέσα κοινωνικής προστασίας.
4. Καθένας έχει το δικαίωμα να ιδρύει μαζί με άλλους συνδικάτα και να συμμετέχει σε συνδικάτα για την προάσπιση των συμφερόντων του.

ΑΡΘΡΟ 24

Καθένας έχει το δικαίωμα στην ανάπαυση, σε ελεύθερο χρόνο, και ιδιαίτερα, σε λογικό περιορισμό του χρόνου εργασίας και σε περιοδικές άδειες με πλήρεις αποδοχές.

ΑΡΘΡΟ 25

1. Καθένας έχει δικαίωμα σε ένα βιοτικό επίπεδο ικανό να εξασφαλίσει στον ίδιο και στην οικογένεια του υγεία και ευημερία, και ειδικότερα τροφή, ρουχισμό, κατοικία, ιατρική περίθαλψη όπως και τις απαραίτητες κοινωνικές υπηρεσίες. ‘Εχει ακόμα δικαίωμα σε ασφάλιση για την ανεργία, την αρρώστια, την αναπηρία, τη χηρεία, τη γεροντική ηλικία, όπως και για όλες τις άλλες περιπτώσεις που στερείται τα μέσα της συντήρησής του, εξαιτίας περιστάσεων ανεξαρτήτων της θέλησης του.
2. Η μητρότητα και η παιδική ηλικία έχουν δικαίωμα ειδικής μέριμνας και περίθαλψης. ‘Ολα τα παιδιά, ανεξάρτητα αν είναι νόμιμα ή εξώγαμα, απολαμβάνουν την ίδια κοινωνική προστασία.

ΑΡΘΡΟ 26

1. Καθένας έχει δικαίωμα στην εκπαίδευση. Η εκπαίδευση πρέπει να παρέχεται δωρεάν, τουλάχιστον στη στοιχειώδη και βασική βαθμίδα της. Η στοιχειώδης εκπαίδευση είναι υποχρεωτική. Η τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση πρέπει να εξασφαλίζεται για όλους. Η πρόσβαση στην ανώτατη παιδεία πρέπει να είναι ανοικτή σε όλους, υπό ίσους όρους, ανάλογα με τις ικανότητες τους.
2. Η εκπαίδευση πρέπει να αποβλέπει στην πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και στην ενίσχυση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των θεμελιακών ελευθεριών. Πρέπει να προάγει την κατανόηση, την ανεκτικότητα και τη φιλία ανάμεσα σε όλα τα έθνη και σε όλες τις φυλές και τις θρησκευτικές ομάδες, και να ευνοεί την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων των Ηνωμένων Εθνών για τη διατήρηση της ειρήνης.
3. Οι γονείς έχουν, κατά προτεραιότητα, το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της παιδείας που θα δοθεί στα παιδιά τους.

ΑΡΘΡΟ 27

1. Καθένας έχει το δικαίωμα να συμμετέχει ελεύθερα στην πνευματική ζωή της κοινότητας, να χαίρεται τις καλές τέχνες και να μετέχει στην επιστημονική πρόοδο και στα αγαθά της.
2. Καθένας έχει το δικαίωμα να προστατεύονται τα ηθικά και υλικά συμφέροντά του που απορρέουν από κάθε είδους επιστημονική, λογοτεχνική ή καλλιτεχνική παραγωγή του.

ΑΡΘΡΟ 28

Καθένας έχει το δικαίωμα να επικρατεί μια κοινωνική και διεθνής τάξη, μέσα στην οποία τα δικαιώματα και οι ελευθερίες που προκηρύσσει η παρούσα Διακήρυξη να μπορούν να πραγματώνονται σε όλη τους την έκταση.

ΑΡΘΡΟ 29

1. Το άτομο έχει καθήκοντα απέναντι στην κοινότητα, μέσα στα πλαίσια της οποίας και μόνο είναι δυνατή η ελεύθερη και ολοκληρωμένη ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
2. Στην άσκηση των δικαιωμάτων του και στην απόλαυση των ελευθεριών του κανείς δεν υπόκειται παρά μόνο στους περιορισμούς που ορίζονται από τους νόμους, με αποκλειστικό σκοπό να εξασφαλίζεται η αναγνώριση και ο σεβασμός των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των άλλων, και να ικανοποιούνται οι δίκαιες απαιτήσεις της ηθικής, της δημόσιας τάξης και του γενικού καλού, σε μια δημοκρατική κοινωνία.
3. Τα δικαιώματα αυτά και οι ελευθερίες δεν μπορούν, σε καμία περίπτωση, να ασκούνται αντίθετα προς τους σκοπούς και τις αρχές των Ηνωμένων Εθνών.

ΑΡΘΡΟ 30

Καμιά διάταξη της παρούσας Διακήρυξης δεν μπορεί να ερμηνευθεί ότι παρέχει σε ένα κράτος, σε μια ομάδα ή σε ένα άτομο οποιοδήποτε δικαίωμα να επιδίδεται σε ενέργειες ή να εκτελεί πράξεις που αποβλέπουν στην άρνηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών που εξαγγέλλονται σε αυτήν.

3.Επισκεφτείτε την ελληνική ιστοσελίδα για τα ανθρώπινα δικαιώματα

http://gr.humanrights.com/#/home

4.  Πρόταση διδασκαλίας με θέμα την μετανάστευση, τον πόλεμο, τους πρόσφυγες και την ξενοφοβία, με αφορμή το βιβλίο της Ε. Χωρεάνθη: Ένας ξένος στην οικογένειά μας».

Ε. Χωρεάνθη: Ένας ξένος στην οικογένειά μας, εκδ. Παπαδόπουλος

ΘΕΜΑΤΙΚΟΙ ΑΞΟΝΕΣ: πόλεμος, πρόσφυγες, ανάδοχες οικογένειες, αποδοχή της διαφορετικότητας,  ξενοφοβία, γλώσσες

Σύνδεση με σχολικά βιβλία:

Ανθολόγιο Ε’ και Στ’ τάξης, ενότητα: Γεγονότα από την ελληνική ιστορία

Γλώσσα Γ’ τάξης, ενότητα : Όλοι μια αγκαλιά

Γλώσσα Ε΄ τάξης , ενότητα : 28η Οκτωβρίου

Γλώσσα ΣΤ΄τάξης, ενότητα: Πόλεμος και ειρήνη

Μελέτη Περιβάλλοντος Δ΄τάξης, ενότητα: Ελλάδα η χώρα μας, Οι άνθρωποι επικοινωνούμε και ενημερωνόμαστε

Δραστηριότητες ανάγνωσης

Πριν την ανάγνωση

Με αφορμή τον τίτλο του βιβλίου ζητάμε από τα παιδιά να διατυπώσουν υποθέσεις για το ποιος θα μπορούσε να ήταν ο «ξένος».

Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης

σελ 7 – 10

v  Ζητάμε από τα παιδιά να αρχίσουν να μαζεύουν από εφημερίδες και περιοδικά φωτογραφίες και άρθρα που αναφέρονται στον πόλεμο. Καθώς συγκεντρώνεται το υλικό παρουσιάζεται και σχολιάζεται από τα παιδιά.

v  Διαβάζουμε στη σελίδα 10 το απόσπασμα που αφορά τους πρόσφυγες. Στη συνέχεια γράφουμε σε χαρτί του μέτρου τη λέξη ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ και γύρω από αυτή γράφουμε τις λέξεις και τα συναισθήματα που τα παιδιά εκφράζουν γρήγορα και αυθόρμητα ακούγοντας αυτή την έννοια. Ολοκληρώνουμε αυτή τη διαδικασία διατυπώνοντας και καταγράφοντας τον ορισμό της λέξης πρόσφυγας.

σελ. 10 –19

v  Αφού σχολιάσουμε τη στάση των μελών της οικογένειας Βρανά ,τα παιδιά παίζουν παιχνίδια ρόλων με θέμα τον προβληματισμό των μελών της οικογένειας για την υποδοχή ή μη ενός προσφυγόπουλου στο σπίτι τους.

σελ. 20

v  Εντοπίζουμε με τα παιδιά στον παγκόσμιο χάρτη τη θέση της Γιουγκοσλαβίας, αλλά και  εστίες πολέμων σε άλλα μέρη της γης που προέκυψαν από το υλικό που συγκέντρωσαν τα παιδιά.

v  Τα παιδιά επεξεργάζονται το υλικό που σχετίζεται με τον πόλεμο και τους πρόσφυγες που έχει συγκεντρωθεί. Χρησιμοποιώντας στοιχεία από το υλικό αυτό φτιάχνουν ειδήσεις και τις παρουσιάζουν. Η παρουσίαση μπορεί να γίνει σαν μια ραδιοφωνική ή τηλεοπτική εκπομπή ή ενός δικού τους εντύπου-εφημερίδας.

σελ. 20 – 32

v  Χωρίζουμε  ένα χαρτί του μέτρου σε δύο στήλες. Καταγράφουμε στην πρώτη στήλη τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί η μαμά των παιδιών για να τους πείσει να δεχτούν στο σπίτι το Μίλιτσα. Στη δεύτερη στήλη καταγράφουμε τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν τα τρία αδέλφια για να μην δεχτούν στο σπίτι το Μίλιτσα. Σχολιάζουμε τα επιχειρήματα και των δύο πλευρών.

σελ. 37

v  Με αφορμή το υλικό της UNICEF (βίντεο, αφίσα, φωτογραφίες κλπ.) τα παιδιά συζητούν για τα παιδιά – θύματα πολέμου και τα δικαιώματά τους. Τέλος φτιάχνουν μια δικιά τους αφίσα για τα δικαιώματα του παιδιού.

σελ.  41 – 44

v  Ζητάμε από τα παιδιά να γράψουν σε κάρτες τη λέξη ΦΙΛΟΣ σε πέντε γλώσσες (Καλό είναι να χρησιμοποιηθούν και οι μητρικές γλώσσες των μαθητών)    Φτιάχνουμε  τόσες κάρτες όσες χρειάζονται για να σχηματιστούν τριάδες, τετράδες ή πεντάδες μαθητών. Κάθε παιδί παίρνει μια κάρτα . Κινούνται στο χώρο με τη συνοδεία μουσικής ή τύμπανου και ανταλλάσσουν τις κάρτες.  Όταν σταματάει η μουσική διαβάζουν δυνατά τη λέξη και έτσι σχηματίζονται οι ομάδες των γλωσσών. Το παιχνίδι συνεχίζεται με τον ίδιο τρόπο μέχρι να περάσουν οι περισσότεροι μαθητές από όλες τις γλώσσες.

σελ. 88- 89

v  Αν υπάρχουν παππούδες ή άλλοι συγγενείς με εμπειρίες προσφυγιάς ή πολέμου,

προσκαλούνται στην τάξη και τα παιδιά τους παίρνουν συνεντεύξεις. Εναλλακτικά

συντάσσονται ερωτηματολόγια στην τάξη και συμπληρώνονται από τους συγγενείς.

Mετά την ανάγνωση

v  Τα παιδιά ετοιμάζουν το άλμπουμ της προηγούμενης και της τωρινής οικογένειας του Μίλιτσα. Ζωγραφίζουν τα πρόσωπα και γράφουν ποιος είναι.

v  Τα παιδιά ετοιμάζουν ένα ερωτηματολόγιο  που θα απευθύνεται στους μαθητές του σχολείου.  Οι ερωτήσεις μπορούν να είναι ενδεικτικά οι εξής:

1. Θα δεχόσασταν να φιλοξενήσετε για ένα μεγάλο διάστημα ένα προσφυγόπουλο στ σπίτι σας;  Ναι, γιατί………..  Όχι, γιατί………..
2. Πώς θα αντιδρούσατε αν έφερναν στο σπίτι οι γονείς σας ένα προσφυγόπουλο;
3. Πώς θα ένιωθες αν εσύ ήσουν προσφυγόπουλο  και σε φιλοξενούσαν σε ένα σπίτι;

v  Σε ένα μεγάλο χαρτί του μέτρου χωρισμένο στα δύο τα παιδιά κάνουν ένα μεγάλο κολλάζ για τον πόλεμο και την ειρήνη.  Στο ένα μέρος κολλούν εικόνες πολέμου και στο άλλο εικόνες ειρήνης από περιοδικά.

v  Ακούμε και σχολιάζουμε αντιπολεμικά τραγούδια π.χ. Ιmagine (Lennon), Κεμάλ (Χατζηδάκι), Μη με ρωτάς (Λοϊζος).

Από τον οδηγό δραστηριοτήτων λογοτεχνίας για τον εκπαιδευτικό, Κ.Λάππα – Β. Νικολάου,

εκδόσεις Παπαδόπουλος

5. Όταν οι Έλληνες…
…ήταν από την πλευρά των μεταναστών.

Σύντομο χρονικό μιας από τις πιο μαύρες σελίδες του ελληνισμού της διασποράς: του διωγμού των Ελλήνων της νότιας Ομάχα (1910, Νεμπράσκα, Η.Π.Α.).

‘Oταν οι Έλληνες ήταν ανεπιθύμητοι ξένοι…

Μετανάστες εν πλω προς το «όνειρο». Η εικόνα φαντάζει ίσως γραφική μετά έναν αιώνα, αλλά η πραγματικότητα ήταν συνήθως εφιαλτική.

Οι πετυχημένοι (πίσω οι εικόνες τους όταν οι ίδιοι έφθαναν στις ΗΠΑ) διώχνουν τους φτωχούς νεόφερτους (αμερικανικό σκίτσο της εποχής από το λεύκωμα «Όπου γη Ελλάδα…»).

Τέτοιες ημέρες πριν από ένα αιώνα γραφόταν για τον Ελληνισμό της διασποράς μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία του. Κάπου 2.000-3.000 Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ έπεφταν θύματα της ξενοφοβίας στη Νότιο Ομάχα της Νεμπράσκα.

Είχαν διασχίσει τον Ατλαντικό, όπως εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι συμπατριώτες τους, κυνηγώντας το «αμερικανικό όνειρο». Δουλεύοντας σκληρά στους σιδηροδρόμους, τα σφαγεία και έχοντας μικροεπιχειρήσεις βρέθηκαν στο επίκεντρο μιας ρατσιστικής θύελλας. Βίωσαν έναν πραγματικό μαζικό διωγμό, που εξαπέλυσαν τα υπερσυντηρητικά, ακροδεξιά και καθυστερημένα στρώματα της περιοχής. Οι νοικοκυραίοι εναντίον των ύποπτων και επικίνδυνων ξένων, που απειλούσαν τον «νόμο και την τάξη». Όταν ολοκληρώθηκε ο κύκλος της βίας το σύνολο των Ελλήνων της ευρύτερης περιοχής ζήτησε καταφύγιο αλλού. Οι υπόλοιποι ξεριζώθηκαν.

Εκδίωξη
Για πολλά χρόνια η εκδίωξη των Ελλήνων της Ομάχα αποτελούσε σημείο αναφοράς και μνημείο για την εχθρότητα, που αντιμετώπισαν οι Έλληνες στην αμερικανική Δύση πριν γίνουν αποδεκτοί στις κοινωνίες της.

Η ιστορία της Ομάχα δεν ήταν η μοναδική τα πέτρινα χρόνια του πρώτου μεγάλου ελληνικού μεταναστευτικού προς τις ΗΠΑ. Ξεπερνούσε, όμως, σε μαζικότητα κάθε παροξυσμό κι έμεινε παροιμιώδης. Ένας Ελληνοαμερικανός καθηγητής από την περιοχή, που θα ασχοληθεί πολλά χρόνια αργότερα συστηματικά με τα επεισόδια, θα τα παραλληλίσει με τη «νύχτα των κρυστάλλων το 1938» στη ναζιστική Γερμανία.

Παρόμοια περιστατικά καταγράφονται κι αλλού. Αλλά τόσο αυτό όσο κι εκείνα τα σκέπασε η σκόνη της ιστορίας. Η αμερικανική κοινωνία ήθελε να ξεχάσει τα ξενοφοβικά ξεσπάσματα, όπως και οι Έλληνες μετανάστες στη διαδικασία της αφομοίωσής τους.

Ξεφυλλίζοντας τις πολύ λίγες μελέτες για το μεταναστευτικό και τις ελάχιστες όπου αναφέρονται ομαδικές διώξεις Ελλήνων, προβάλλουν εικόνες που θυμίζουν σημερινές ρατσιστικές και ξενοφοβικές καταστάσεις. Ιδού μερικές μόνο της ίδιας περιόδου:

-Στο Πίτσμπουργκ (Πενσιλβάνια) «οι εντόπιοι εύρον ως αφορμήν τον φόνον ενός μαύρου δια να δημιουργήσουν ταραχάς κατά των Ελλήνων και ολίγον δειν θα είχωμεν επανάληψιν των θλιβερών σκηνών της Ομάχας…»

-Στο «Ροντάϊλαντ, όπου οι Ελληνες ασχολούνται εις την αλιείαν αστακών, οι Αμερικανοί αλιείς εξηγέρθησαν ζητούντες την εκδίωξίν των ως μη όντων Αμερικανών πολιτών. Ευτυχώς ο διωγμός εματαιώθη…»

-«Εις την Φλώριδαν κατά το έτος 1911 οι ιθαγενείς (ντόπιοι) εβύθισαν Ελληνικόν σπογγαλιευτικόν του οποίου τα πλήρωμα επνίγη…»

Ο κατάλογος είναι μικρός με επιθέσεις εναντίον Ελλήνων στη Βιρτζίνια, στο Κάνσας Σίτι, στο Ντέιτον του Οχάιο και αλλού. Για «αθρόους διωγμούς » γίνεται λόγος στην πρώτη αξιόλογη μελέτη για το μεταναστευτικό, απ’ όπου αντλούνται και τα προηγούμενα περιστατικά. Πρόκειται για το συλλογικό έργο φοιτητών «Η Ελληνική μετανάστευσις», με πρόλογο του καθηγητή Ανδρέα Ανδρεάδη, ο οποίος είχε και την ιδέα για την έκδοση το 1917.

Ανάμεσα σε άλλα πολλά, διαπιστώνεται εκεί ότι διαβάζοντας κάποιος τον Τύπο θα «πεισθή ακραδάντως ότι κυοφορείται γενική εξέγερσις κατά των ξένων εργατών και ιδία των Ελλήνων». Προβλέπεται ότι αυτή θα έχει «ως άμεσον αποτέλεσμα την εκτόπισιν των εργατών τούτων από των διαφόρων εργασιών, εξαιρουμένων των αγροτικών».

Η πρόβλεψη, βεβαίως, δεν επαληθεύτηκε και είναι πολύ γνωστή η πορεία των Ελλήνων μεταναστών. Αλλά είναι ενδεικτική για τις προκαταλήψεις και την εχθρότητα, που είχαν ν΄ αντιμετωπίσουν ως μετανάστες δεύτερης κατηγορίας, σ΄ ένα έθνος μεταναστών, όπως οι ΗΠΑ.

Η πρώτη συστηματική μελέτη
Πρώτος που ασχολήθηκε συστηματικά με τους διωγμούς των Ελλήνων στη Ν. Ομάχα ήταν ο ελληνοαμερικανός καθηγητής Τζον Μπίτζες. Η μελέτη του δημοσιεύτηκε τη δεκαετία του 1970 και βραβεύτηκε. Ο ίδιος επανήλθε αργότερα με νέα στοιχεία στο θέμα-ταμπού. Σύμφωνα μ’ αυτά, μετά την αναθεώρηση της θανατικής ποινής σε βάρος του Μασουρίδη, δύο αστυνομικοί σκότωσαν τον Ιούνιο του 1910 έναν Ελληνα μετανάστη. Σχεδόν στο ίδιο σημείο, όπου είχε πέσει νεκρός από τις σφαίρες του Μασουρίδη ο Αμερικανός αστυφύλακας! Θύμα της «βεντέτας» φέρεται να είναι ο 23χρονος Ν. Τζιμίκας από τα Γρεβενά. Η υπόθεση κρατήθηκε μυστική από τις Αρχές της Νεμπράσκα…

Το ανατριχιαστικό χρονικό του διωγμού

19 Φεβρουαρίου 1909: Ο νεαρός Έλληνας μετανάστης Γιάννης Μασουρίδης (βρισκόταν από το 1906 στις ΗΠΑ) συλλαμβάνεται, έπειτα από καταγγελία ότι «είχε σχέσεις» με 17χρονη Αμερικανίδα. Καθ΄ οδόν προς το αστυνομικό τμήμα, ο Έλληνας τραυματίζεται και ο αστυνομικός πέφτει νεκρός, ύστερα από ανταλλαγή πυροβολισμών. Ο Μασουρίδης καταφέρνει να γυρίσει στο σπίτι του. Αστυνομικοί τον συλλαμβάνουν εκεί και τον κακοποιούν μέχρι αναισθησίας. Εκατοντάδες εξαγριωμένοι κάτοικοι σπεύδουν με σκοπό να τον λιντσάρουν (ο «νόμος» του Λιντς επιβίωνε ακόμη). Τελικά, φυγαδεύεται ζωντανός από την αστυνομία στην πρωτεύουσα της Πολιτείας.

20 Φεβρουαρίου: Προπαγανδιστική εκστρατεία κατά των «βρωμερών» Ελλήνων. Προβάλλει η αξίωση να «εξοριστούν» από την περιοχή. Συγκαλείται για την επομένη μέρα συλλαλητήριο.

21 Φεβρουαρίου: Πογκρόμ κατά των Ελλήνων και όσων έμοιαζαν με Έλληνες. Επιθέσεις με τραυματίες, καταστροφές καταστημάτων, περιουσιών και λεηλασίες. Περίπου 1.300 Έλληνες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πόλη και μαζί τους άλλοι Βαλκάνιοι.

Μάρτιος: Απεσταλμένος της ελληνικής πρεσβείας στις ΗΠΑ, που φθάνει στην πόλη για να καταγράψει τις καταστροφές, συστήνει στους εναπομείναντες Έλληνες να είναι «κόσμιοι» και «να μη ομιλώσιν εις τας γυναίκας» όταν τις συναντούν στο δρόμο!

Ιούνιος 1909: Ο Μασουρίδης καταδικάζεται σε θάνατο δι΄ απαγχονισμού (οι ένορκοι αποφάσισαν μετά 19ωρη συνεδρίαση). Σύμφωνα με την κατηγορία πυροβόλησε και σκότωσε τον αστυνομικό επιχειρώντας να διαφύγει. Κατά τον ίδιο επιχείρησε να πετάξει το όπλο του, όταν τον έπιασαν για να μην πληρώσει το βαρύτατο πρόστιμο. Ο αστυνομικός τον πυροβόλησε τότε και τον τραυμάτισε. Αμυνόμενος πυροβόλησε κι αυτός (η σφαίρα βρήκε τον αστυνομικό στην καρδιά).

Μάιος 1910: Το Ανώτατο Δικαστήριο της Νεμπράσκα ακύρωσε τη θανατική ποινή, λόγω ανεπάρκειας στοιχείων και παραλείψεων στη διαδικασία. Επέβαλε στον Μασουρίδη συνολική ποινή 14 ετών. Αυτός έμεινε στις φυλακές πεντέμισι χρόνια και μετά επέστρεψε στο χωριό του στην Ελλάδα.

Το πρώτο κύμα
Το πρώτο μαζικό μεταναστευτικό κύμα προς την Αμερική πρωτοεμφανίζεται στη δεκαετία του 1890. Μέχρι το 1920 περίπου 400.000 Έλληνες, από το μισό εκατομμύριο που έχουν εγκαταλείψει τη χώρα δουλεύουν στις ΗΠΑ. Οι περισσότεροι απ΄ αυτούς σε συνθήκες παρόμοιες με εκείνες των σημερινών μεταναστών.

5.000 με υπηκοότητα
Στην αμερικανική απογραφή του 1910 αναφέρονται μόλις 5.000 περίπου Έλληνες που έχουν αποκτήσει την αμερικανική υπηκοότητα. Αλλά και στην επόμενη απογραφή, του 1920, ο αριθμός δεν φθάνει τις 30.000. Οι περισσότεροι απ΄ αυτούς την είχαν αποκτήσει, υπηρετώντας στον στρατό κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Διάλυση της κοινότητας
Η ελληνική κοινότητα της Ν. Ομάχα στη Νεμπράσκα ιδρύθηκε το 1908 (Έλληνες αναφέρονται στην περιοχή από τη δεκαετία του 1880). Μικρέμποροι, εργάτες στα τοπικά σφαγεία και τους σιδηροδρόμους έφθαναν τους 2-3 χιλιάδες, σ΄ έναν πληθυσμό 35.000. Μετά το πογκρόμ παρέμειναν εκεί λιγότερα από 60 άτομα.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ – ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗΝ Ν. ΟΜΑΧΑ
Λιθοβολούσαν ανθρώπους και καίγανε σπίτια…

Στις ελληνικές εφημερίδες την περίοδο των γεγονότων δεν υπάρχουν αναφορές. Τα πρώτα ρεπορτάζ θα δουν το φως τον Απρίλιο του 1909. Το πληρέστερο δημοσιεύτηκε σε δύο συνέχειες στο αθηναϊκό «Σκριπ» και ήταν συγκλονιστικό. Σύμφωνα με όσα γράφτηκαν τότε μετά τη δολοφονία του Αμερικανού αστυνομικού:

Τοπικά δημοσιεύματα καταφέρονταν «κατά των Ελλήνων και παρεκίνουν τον λαόν εις εξέγερσιν, δύο επίσης βουλευταί της Nebraska και ο Δήμαρχος της S. Omaxa προσεκάλουν τον λαόν εις συλλαλητήριον». Πράγματι αυτό έγινε την επομένη έξω από το Δημαρχείο και «αφού ηγόρευσαν οι ρήτορες και εξώθησαν τον λαόν εις επίθεσιν κατά των Ελλήνων ο όχλος ώρμησε κατά των Ελληνικών καταστημάτων και επέφερεν τελείαν καταστροφήν».

-«Είναι αδύνατον να περιγραφή η αγριότης, την οποίαν επέδειξεν ο Αμερικανικός λαός… Ελιθοβόλησε τους Έλληνας, κατέστρεψε τα καταστήματά των και εν τέλει έθεσεν πυρ εις τας οικίας των…»

-« Το επιτεθέν εναντίον των Ελλήνων πλήθος και καταστρέψαν τα καταστήματα αυτών συνίστατο εξ ανθρώπων της κατωτάτης κοινωνικής τάξεως?» Αλλά το έκανε αυτό με την «αδράνεια ή μάλλον την ενοχήν της αστυνομίας ως και μερίδος του Τύπου». Εξακριβώθηκε ότι « η αστυνομία της S. Omaha όχι μόνον δεν επιχείρησεν να ματαιώση την επίθεσιν του όχλου, επιβάλλουσα την ισχύν του νόμου, αλλ΄ υπεβοήθησεν εις την καταστροφήν».

-«Εις όλα τα σημεία της πόλεως είχε κηρυθεί αμείλικτος διωγμός εναντίον των Ελλήνων. Εις την περίστασιν ταύτην ο Αμερικανικός λαός υπερέβη και αυτούς του Βουλγάρους. Η κατάστασις αύτη διήρκεσε μέχρι της 19ης νυκτερινής ώρας, οπότε συνεπλήρωσαν το έργον της καταστροφής και μετέβησαν εις τας οικίας των ήσυχοι και με την συνείδησιν αναπαυμένην ότι εξετέλεσαν το καθήκον των».

Με μίσος
Τα ρεπορτάζ συνοδεύουν περιγραφές μεταναστών (αρκετοί αμύνθηκαν αποκλεισμένοι σε ελληνικό καφενείο) και «σπαρακτικαί λεπτομέρειαι της καταστροφής».

Η εξήγηση που δίνεται για το πογκρόμ είναι «το μίσος» άλλων μεταναστών και ιδιαίτερα των Γερμανών: «Οι Έλληνες αφού εγκαταστάθηκαν εν S. Omaha και ήρχισαν να ανοίγουν διάφορα μικρομάγαζα… Οι Βοημοί βλέποντες τας εμπορικάς προόδους των Ελλήνων και την πολιτικήν αυτών δύναμιν ήρχισαν ν΄ ανησυχούν και να σκέπτονται περί εκτοπίσεως αυτών. Την ευκαιρίαν έδωσεν ο φόνος του αστυφύλακος…»

Η αιτία του «μίσους», πάντως, δεν ήταν αποκλειστικά αυτή. Οι Έλληνες μετανάστες, όπως σημειώνουν σύγχρονοι ιστορικοί, είχαν φθάσει στην περιοχή ως απεργοσπάστες σε εταιρεία συσκευασίας κρεάτων. Αυτό σε συνδυασμό με την προσφορά φθηνής εργασίας στους σιδηροδρόμους προκαλούσε εχθρότητα.

Το αποτέλεσμα ήταν ν΄ αποξενωθούν από τους άλλους κατοίκους της πόλης και να γίνουν στόχος συχνών επιθέσεων. Ο τοπικός Τύπος άρχισε να δημοσιεύει άρθρα στα οποία οι Έλληνες περιγράφονταν ως «πρόβλημα» και «απειλή», παρενοχλούσαν τις γυναίκες, ζούσαν σε ανθυγιεινές συνθήκες και άλλα συναφή. Έφτασαν, μάλιστα, στο σημείο να καταγγέλλονται ως εστίες μολύνσεων των κρεάτων που συσκευάζανε και επομένως κίνδυνος για τη δημόσια υγεία!

Από το σημείο αυτό έως το πογκρόμ η απόσταση δεν ήταν πολύ μεγάλη…

«Αίσχος δι’ όλους»
Οι πρώιμες μελέτες για τους Έλληνες μετανάστες στα ΗΠΑ, που γράφτηκαν κατά τη δεκαετία του 1920, σ΄ αντίθεση με μεταγενέστερες, κάνουν μνεία του πογκρόμ της Σάουθ Ομάχα. Ο Αλέξανδρος Κρίκος το 1915, σε μελέτη του («Η «θέσις του ελληνισμού εν Αμερική»), προβάλλοντας θέσεις κατά της μετανάστευσης για εθνικούς λόγους, σημειώνει σχετικά : «Οι διωγμοί της Ομάχας, του Κόνσις Μπλοφς, της Χόκταμ και άλλων πόλεων ολίγον διαφέρουσι των κατά των πρώτων χριστιανών υπό των εθνικών και των υπ΄ αυτών κατόπιν κατά των Εβραίων. Η δε περιγραφή αυτών θ΄ αποτέλει αίσχος δια τους Αμερικανούς όσον και δι΄ ημάς τους διωκόμενους».

Τ. Κατσιμάρδος
katsimar@yahoo.gr

Έθνος 21/2/2010

 6. Η ιστορία ενός μετανάστη 2ης γενιάς.

«Ποια είναι η χώρα μου;»

 Φωτό: Ιάκωβος Χατζησταύρου

Ο Νίκος Οντουμπιτάν γεννήθηκε στο Μαιευτήριο «Αλεξάνδρα». Ένα από τα εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά μεταναστών που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και έγιναν ξένοι με το ζόρι…

«Γεννήθηκα τον Απρίλιο του 1981. Εδώ στην Αθήνα. Στο Μαιευτήριο «Αλεξάνδρα»… Οι γονείς μου ήρθαν στην Ελλάδα με σπουδαστική βίζα. Ο μπαμπάς μου σπούδασε Νομικά, η μητέρα μου Οικονομικά. Αν και πήραν πτυχίο, έκαναν δουλειές άσχετες. Ήρθαν από το Λάγκος, την πρωτεύουσα της Νιγηρίας. Δεν έχω πάει ποτέ. Οι εικόνες που έχω είναι από φωτογραφίες των γονέων και το Διαδίκτυο. Μεγάλωσα στην Πλ. Αμερικής. Τότε ήμασταν μόνο δύο οικογένειες Αφρικανών σε όλη τη γειτονιά. Μέναμε στο ισόγειο. Ήταν δύσκολα χρόνια. Θυμάμαι ότι οι γονείς μου ήταν επιφυλακτικοί. Δύσκολα με άφηναν να βγω έξω. Σαν να ήθελαν να με προστατέψουν από κάτι. Κάθε τόσο μου έλεγαν: «Νίκο πρόσεχε, δεν είσαι σαν τα άλλα τα παιδιά. Εσύ είσαι ξένος και αν γίνει καμιά στραβή, εσένα θα κοιτάξουν στραβά». Τεσσάρων χρονών πήγα στο νηπιαγωγείο. Πέρασα καλά γιατί ήμασταν μαζί με τον ξάδελφό μου τον Μανώλη. Είχαμε μια κοινή φίλη, τη Μαργαρίτα. Πολύ όμορφη. Ελληνίδα από μητέρα Ρωσίδα. Ήμασταν οι «ξένοι» του νηπιαγωγείου…

●●●

ΜΕΧΡΙ έξι χρονών, με τους γονείς μου μιλούσα αγγλικά και γιορουμπά (η γλώσσα της φυλής των γονιών μου). Όταν μπήκα στο δημοτικό σκεφτόμουν πρώτα στα αγγλικά ή στα γιορουμπά και μετά εκφραζόμουν στα ελληνικά. Περνούσα με άνεση από τη μια γλώσσα στην άλλη. Σαν να έμενα σε ένα σπίτι και να περνούσα από το ένα δωμάτιο στο άλλο. Με τους γονείς μου άρχισα να μιλάω συνέχεια ελληνικά κοντά στην εφηβεία. Αγγλικά μιλάγαμε όταν κάναμε κάποια θεωρητική συζήτηση. Γιορουμπά όταν συζητούσαμε τα οικογενειακά ή όταν τσακωνόμασταν. Ελληνικά όταν ήμασταν ευδιάθετοι και χαλαροί. Είμαι τρίγλωσσος λοιπόν. Όχι, τετράγλωσσος. Αργότερα έμαθα και γαλλικά. Αποτελώ, βέβαια, εξαίρεση. Τα περισσότερα παιδιά Νιγηριανών μεταναστών που ξέρω, δεν γνωρίζουν γιορουμπά, επειδή δεν τα χρησιμοποιούν. Έχω κουλτούρα και νοοτροπία ελληνική. Την ίδια στιγμή έχω κρατήσει στοιχεία από την κουλτούρα των γονιών μου. Αυτό με βοηθάει, δεν ξέρω πώς να το εξηγώ, με φέρνει σε μια ισορροπία, συναισθηματικά και πνευματικά.

●●●

ΠΗΓΑ στο 65ο Δημοτικό Αθηνών. Στην Πλ. Αμερικής. Εκεί έχασα το κέφι μου. Αρχίζω και καταλαβαίνω ότι «μεγάλε είσαι διαφορετικός». Ήμουν το μόνο παιδί «ξένο» και μαύρο του σχολείου. Τι σημαίνει να νιώθεις διαφορετικός; Με μια φράση σημαίνει να είσαι πάντα στην τσίτα. Γιατί κάποιος θα πει κάτι για το χρώμα ή την καταγωγή σου. Θυμάμαι τον εαυτό μου στο δημοτικό μονίμως στην τσίτα. Ο θυμός ήταν το όπλο μου. Να με φοβάται οποιοσδήποτε προσπαθεί να με προσβάλει ή να με μειώσει. Το δημοτικό ήταν το πιο σκληρό κομμάτι της ζωής μου. Είχα μόνο δυο καλούς δασκάλους. Αν έμαθα κάτι, το οφείλω σε αυτούς. Θυμάμαι και μια κακή δασκάλα. Μας ρώτησε μια μέρα τι θέλουμε να γίνουμε όταν μεγαλώσουμε. Όταν ήρθε η σειρά μου είπα ότι θέλω να γίνω δικηγόρος. Τα παιδιά συνήθως θέλουν να μοιάσουν στον μπαμπά τους. Γέλασε κυνικά και σχολίασε «σιγά μη γίνεις και δικηγόρος». Έχουν περάσει είκοσι χρόνια και το θυμάμαι σαν χθες.

●●●

ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ απελευθερώθηκα. Πήγα στο 41ο Γυμνάσιο Αθηνών, στην Πλ. Αμερικής. Εκεί έκανα τις πρώτες πραγματικές παρέες. Άρχισα να «ξεχνάω» πως είμαι διαφορετικός. Όχι γιατί δεν υπήρχαν αυτοί που μου το θύμιζαν. Απλά κατάλαβα ότι κάποιος σε θέλει «διαφορετικό» επειδή θέλει να νιώσει ανώτερος. Είναι ένα παιχνίδι εξουσίας. Τότε εσύ ο «διαφορετικός» πρέπει να τον κοιτάξεις στα μάτια, χωρίς φόβο. Γιατί αύριο θα είσαι πάλι εκεί. Και πρέπει να μην είσαι με χαμηλό το κεφάλι. Πολλές φορές με βοηθούσε και η σωματική μου διάπλαση, ώστε αυτοί που δεν έπαιρναν από λόγια, να με φοβούνται αλλιώς. Ήμουν σκληρός σε όσους ήταν σκληροί μαζί μου. Και έβλεπα ότι έτσι αποκτούσα σεβασμό. Και όταν αποκτάς σεβασμό, αποκτάς και αυτοπεποίθηση… Στο λύκειο βελτιώθηκα θεαματικά στα μαθήματα. Χωρίς να πάω φροντιστήριο φυσικά. Δεν είχα αυτή τη δυνατότητα. Οι γονείς μου έδιναν πολύ μεγάλη σημασία στο σχολείο. Ήθελαν οπωσδήποτε να πάω στο πανεπιστήμιο…

●●●

ΜΕΤΑ το λύκειο ήρθε το χαστούκι το μεγάλο. Έδωσα Πανελλήνιες, πέρασα στο ΤΕΙ Αθήνας, Μηχανολογία Ιατρικών Οργάνων. Πέρασα στους πρώτους στη σχολή. Το πρώτο χαστούκι ήρθε όταν άκουγα τους συμμαθητές μου στο λύκειο να λένε: «Εμένα μου ήρθε το χαρτί, εσένα;». Τι είναι αυτό το χαρτί που πάει σε όλους και δεν έρχεται σε μένα, αναρωτιόμουν. Τότε πήγα στον δήμο και τους είπα: «Υπάρχει ένα χαρτί που πάει σε όλους και δεν έρχεται σε μένα». Μου εξήγησαν ότι ήταν το χαρτί για τη στρατιωτική θητεία. Ο υπάλληλος πρόσθεσε: «Εσύ μην περιμένεις χαρτί. Εσείς δεν γράφεστε στα δημοτολόγια». Εμείς, ποιοι είμαστε εμείς, αναρωτήθηκα. Το απώθησα όμως. Δεν ήθελα να το συνειδητοποιήσω και να το δεχτώ.

●●●

ΜΙΑ ΜΕΡΑ με σταμάτησαν στον δρόμο. Μου ζήτησαν τα χαρτιά. Δεν είχα. Όλοι οι φίλοι μου είχαν να δείξουν τις ταυτότητές τους. Εγώ τίποτα. Πήγα σπίτι αναστατωμένος. «Εγώ τι έχω να δείξω όταν μου ζητούν χαρτιά;» ρώτησα τους γονείς. Δεν ήξεραν τι να μου απαντήσουν. Το μόνο που μπορούσα να έχω επάνω μου ήταν η ληξιαρχική πράξη γέννησης, από το Μαιευτήριο «Αλεξάνδρα». Ήταν η ταυτότητά μου. Δεν μπορούσα να βγάλω καν νιγηριανό διαβατήριο. Έπρεπε να έχω τουλάχιστον πιστοποιητικό γέννησης. Δεν είχα. Δεν υπήρχε καν πρεσβεία της Νιγηρίας εδώ. Έγινα άπατρις…

●●●

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΘΗΚΑ για μήνες. Τελικά κατάφερα να κάνω αίτηση για άδεια παραμονής στο Αλλοδαπών. Όταν πήγα εκεί, οι αστυνομικοί με έβλεπαν σαν να ήμουν εξωγήινος. Πώς είναι δυνατόν και δεν έχεις ελληνική ταυτότητα, μου έλεγαν! Έκανα αίτηση για άδεια παραμονής για ανθρωπιστικούς λόγους. Δεν προβλεπόταν τίποτα άλλο για την περίπτωσή μου. Μου έδωσαν έναν αριθμό πρωτοκόλλου. Χωρίς φωτογραφία, χωρίς όνομα. Αυτό ήμουν για το κράτος. Μέχρι που με σταμάτησαν μια μέρα για εξακρίβωση στοιχείων. Όταν τους έδειξα αυτό το χαρτί με πήγαν στο τμήμα. Στο Ακροπόλεως. Μου είπαν να περιμένω μέχρι να έρθει σήμα από τη Γενική Ασφάλεια. Πέρασε ολόκληρη μέρα και σήμα δεν ήρθε. Ο επόμενος διοικητής είπε να με κλείσουν μέσα. Έπαθα σοκ. Με έκλεισαν στο κελί με άλλους κρατούμενους. Κλεφτρόνια, τσαντάκηδες, τοξικομανείς. Ήμουν 19 χρονών. Ένιωθα φοβισμένος και ταπεινωμένος.

●●●

ΤΟ ΑΣΤΕΙΟ της υπόθεσης ήταν ότι υπήρχε ο καλός και ο κακός διοικητής. Όταν ερχόταν ο καλός με έβγαζαν από το κελί και καθόμουν σε ένα γραφείο. Όταν ερχόταν ο κακός με ξανάβαζαν στο κελί. Μέχρι που έπειτα από τρεις μέρες, ο καλός αποφάσισε να πάμε μαζί στη Γενική Ασφάλεια, να βρούμε τον φάκελό μου. Με έβαλαν σε ένα αυτοκίνητο, με συνοδεία, σαν υπόδικος. Θυμάμαι ότι κατεβήκαμε σε ένα υπόγειο και μετά βρεθήκαμε μπροστά σε ένα γραφείο γεμάτο συρτάρια και φακέλους. Έκαναν μόνο πέντε λεπτά να βρουν τον φάκελο! Με άφησαν ελεύθερο. Δεν ξεχνάω ότι ο καλός διοικητής μού ζήτησε συγγνώμη…

●●●

ΑΥΤΟ ΠΟΥ έγινε, μου άφησε μια τεράστια απογοήτευση. Μου έμεινε κυρίως ο φόβος της αδικίας. Ότι μπορεί να βρεθεί κάποιος πίσω από τα κάγκελα χωρίς να καταλάβει το πώς και το γιατί. Στην ηλικία που κάνεις τα πιο ωραία όνειρα εγώ πάλευα για χαρτιά. Έτρεχα να λύσω το πρόβλημα της άδειας παραμονής για να μη βρεθώ ξανά στο κελί. Πόσες ατελείωτες ώρες, μέρες, εβδομάδες έχω χάσει σε ουρές, δήμους, περιφέρειες. Τελικά την πήρα την κανονική άδεια. Έληξε δέκα μέρες μετά αφού την πήρα! Ξανά ουρές, μέρες χαμένες, ζωή χαμένη. Τι μου έχει μείνει; Η απορία. Γιατί το κάνουν αυτό;
Όλα αυτά μου έκοψαν τα φτερά. Είχα μια κάθετη πτώση στα μαθήματα. Ειδικά από τότε που ήθελα να πάω για Εrasmus. Με δέχτηκαν στο Ντάντι της Σκωτίας και δεν μπορούσα να πάω. Δεν είχα χαρτιά. Από τότε άρχισε αυτό που θα έλεγα «αποξένωση». Έγινα ξένος με το ζόρι. Έπρεπε να ψάξω να βρω τι είμαι. Αυτό συνεχίστηκε και συνεχίζεται ακόμα… Παρ΄ όλα αυτά δεν μασάω και συνεχίζω. Το μέλλον πώς το βλέπω; Σκληρή δουλειά και Κeep walking που λέει και η διαφήμιση… Πώς ένιωσα όταν άκουσα για το καινούργιο νομοσχέδιο; Ότι δεν μπορώ να φέρω πίσω όσα έχασα, αλλά από εδώ και πέρα το μέλλον είναι στα χέρια μου. Ότι μπορώ να προσφέρω στον εαυτό μου. Και στη χώρα μου. Ποια είναι η χώρα μου; Η Ελλάδα φυσικά…»

7. Δείτε το  video σε σχέση με την  Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα

8. Αερικά & φίλοι: «Διαφορετικοί» (τραγούδι)

Το συγκρότημα »Αερικά» είναι μια παρέα από άτομα με ειδικές ανάγκες (ή ειδικές ικανότητες – όπως θέλετε εσείς πείτε το). Στο τραγούδι «Διαφορετικοί» συμμετέχουν ο Αλκίνοος Ιωαννίδης και ο Βασίλης Λέκκας.

Last modified: 20 Μαρτίου 2016